Een immer aanwezig wetende en heldere essentie van geest behoort niet tot mijn ervaring of kennis.
Die kan ook nooit en nimmer tot "jouw" ervaring of kennis horen. Het "jouw" is juist wat die kennis en ervaring verduisterd.
Als je naar binnen kijkt en je ziet of voelt daar een leegte die helder is, intrinsiek wetend, belazer je jezelf mijns inziens. Je maak jezelf wat wijs.
Klopt... als "je" naar binnen kijkt, belazert die "je" zichzelf dat hij leegte kan zien, zolang er iemand is die ziet, dan is er geen leegte, dan is er iemand die iets ziet (subject en object, dualiteit). Leegte is er maar als het referentiepunt "je" wegvalt (non-dualiteit). De "je" kan de leegte nooit zien, enkel dat waarin de "je" wegvalt kan zijn eigen leegte kennen. Kijk, Siebe, je gaat je hier nooit uit kunnen denken, conceptaliseren. Het denken, conceptualiseren staat het zien in de weg.
Ook als je die leegte ziet als de bron of grond waarin alles opkomt ben je jezelf iets aan het wijsmaken vind ik. Ook als je meent dat die leegte niet ontstaat, maak je jezelf iets wijs. Ook als je meent dat die leegte niet begrensd is in een binnen en buiten ben je jezelf zaken aan het wijsmaken, vind ik.
Klopt allemaal, de "je" kan dit niet zien, de "je" kan er enkel in wegvallen, zoals een golf in de zee. Het is dan niet golf die ontdekt dat het zee is, maar zee die ontdekt dat het zee is, wat het altijd al was, zelfs als golf. De golf die hieruit terug omhoogkomt daarin kan een vaag weten van de zee achter blijven, het is vanuit dat vaag weten dat er dan zaken beschreven worden als "Ik ben eigenlijk de zee", maar dat is natuurlijk onzin, want er is geen ik (identiteit) in de zee. Vandaar dat die golf steeds weer terug moet vallen in de zee, opdat de golf die hierin terug op komt zijn achterblijvende verwaandheid 'Ik ben', de wens 'Ik ben', de onderliggende neiging 'Ik ben' kan ontwortelen .
Ik vind dat je precies dit niet moet doen en moet blijven wat je werkelijk ziet en weet.
Zeer juist. Helemaal mee eens. Alleen, sluit je best de mogelijkeid niet uit dat die "je", die werkelijk denkt te zien, in weten kan wegvallen.
Zullen we afronden, Siebe? Want ik kan zo blijven doorgaan en dat heeft geen zin meer, noch voor jou, noch voor mij. je was op een prima punt: "ik sluit niet uit", blijf daar, dat is al wat nodig is. De rest is toch maar weer opnieuw gaan speculeren.
Op statements ("ik vind") ga ik niet meer in, aan vragen wil ik mij wel nog wagen. Die zijn tenminste uitdagend, voor mij toch.
En het is mij al gelijk dat je vind dat ik mij vanalles wijsmaak, zal wel zo zijn, want ook "ik" kan dat niet weten, vandaar dat ik het telkens weer onderzoek en in dit onderzoeken...
Maar vertrouw dan gewoon op de thaise bosmonikken die hetzelfde zeggen, en hou het zo voor jezelf open, in plaats van al die energie te steken om uit te zoeken of Dorje zichzelf iets wijsmaakt of niet, daar heb je zelf niets aan.
Het ga je goed Siebe
Doei!
En je hebt gelijk, "gewaarzijn" was beter vervangen door "bewustzijn" in die context.
Maar maak het toch niet te ingewikkeld allemaal, het is allemaal met elkaar verweven: een gewaarwording kan maar plaats vinden door Gewaarzijn (de rubber zoals jij dat aanduidde, de potentie tot gewaarworden), de gewaarwording is hier de functie van bewustzijn, maar zonder de potentie tot gewaarworden (Gewaarzijn, de rubber) is deze functie niet mogelijk. De functie komt en gaat, de potentie blijft. Het lichaam heeft dus deze potentie nodig om de functies te kunnen uitvoeren van gewaarworden honger te hebben enzovoort, maar heeft deze potentie een lichaam nodig? M.a.w. komt en gaat die met het lichaam?
Duidelijker dan dat krijg ik het echt wel niet verwoord. Het is dus mijn laatste poging.
