De vergelijking met een spiegel

[.]

 

Als voorbeeld, van deze leegte wordt gezegd dat het net is als de fundamentele puurheid en helderheid van een spiegel. Een meester zou de leerling een spiegel kunnen laten zien en uitleggen dat de spiegel zelf niet oordeelt of de reflecties die er in verschijnen mooi of lelijk zijn; de spiegel wordt niet veranderd door welke reflectie dan ook die er in verschijnt, noch wordt zijn vermogen om te kunnen weerspiegelen daardoor ooit aangetast. Dan wordt uitgelegd dat de lege natuur van het bewustzijn net is als de natuur van een spiegel, puur, helder, en doorschijnend. Wat er ook maar verschijnt, de lege essentie van het bewustzijn kan nooit worden verloren, beschadigd of bezoedeld.



Alhoewel leegte op de manier zoals hierboven werd uitgelegd de essentiële onderliggende staat is van alle fenomenen zullen die zich blijven manifesteren; zowel mentale gebeurtenissen als “echte” objecten die als extern worden ervaren. Net als weerspiegelingen, die, hoewel ze leeg zijn, blijven verschijnen in de spiegel, zullen ook dingen doorgaan te bestaan en zullen gedachten blijven oprijzen.


De meester kan een fysieke spiegel gebruiken om te laten zien dat, ongeacht of datgene dat wordt gereflecteerd goed of slecht is, mooi of lelijk, het vermogen om te weerspiegelen, inherent aan de spiegel, gaat functioneren zo gauw er iets voor geplaatst wordt. Dan zal hij uitleggen dat hetzelfde gebeurt met dat wat “de natuur van het bewustzijn” genoemd wordt en dat dat ontdekt wordt in nonduale contemplatie. Elk soort gedachte of gebeurtenis kan verrijzen, maar de natuur van het bewustzijn wordt er niet door geconditioneerd en zal niet oordelen. Het zal simpelweg reflecteren wat verrijst, net zoals een spiegel dat doet, in overeenstemming met zijn eigen natuur.


Dus de Zhi, de Basis, de fundamentele toestand van het individu en van het bestaan, is in essentie leeg, en toch is het niettemin zijn aard om te manifesteren. Hoe het manifesteert is als Energie, en als voorbeeld wordt deze energie vergeleken met de reflecties die in de spiegel verschijnen. De meester kan nogmaals een spiegel aan de leerling tonen en uitleggen dat de weerspiegelingen die er in verschijnen de energie zijn van de spiegels inherente natuur die zich zichtbaar manifesteren.


Nu, alhoewel we, om de Basis uit te leggen, die kunstmatig kunnen scheiden van zijn Essentie, Natuur en Energie, laat het voorbeeld van de spiegel zien dat deze drie aspecten onderling van elkaar afhankelijk zijn en niet van elkaar gescheiden kunnen worden. De oorspronkelijk pure leegheid van de spiegel, zijn heldere capaciteit tot reflecteren, en de reflecties zelf zijn in feite onafscheidelijk en alle zijn essentieel voor het bestaan van wat bekend staat als “een spiegel”.


Als het niet leeg zou zijn, zou de spiegel niet reflecteren; als het niet een heldere capaciteit tot weerspiegelen had, hoe had het dan reflecties kunnen manifesteren? En als het niet reflecties zou kunnen manifesteren, hoe zouden we dan kunnen zeggen dat het een spiegel was? Hetzelfde is waar van de drie aspecten van de Basis: Essentie, Natuur en Energie zijn onafscheidelijk.


Een spiegel heeft vorm noch kleur. Maar toch, als er een rood kleed voor geplaatst wordt lijkt de spiegel rood, en met een groen kleed er voor geplaatst lijkt het groen, enzovoorts. Aldus, alhoewel de leegte van de spiegel in essentie oneindig en vormloos is, is de energie van de spiegel zodanig dat het elke vorm kan manifesteren. Hetzelfde gebeurt met de energie van een individu – hoewel het in beginsel oneindig en vormloos is, is het duidelijk dat het de capaciteit heeft om elke vorm aan te nemen.


Uit: Chogyal Namkhai Norbu: The Crystal and the Way of Light

[.]

Een mens die zijn ware aard niet begrijpt zal altijd kijken naar de dingen buiten zichzelf en zodoende nooit zichzelf vinden.  Deze mens begrijpt niet dat de wereld zich zo aan hem voordoet omdat hij dat zelf spiegelt.
Deze mens heeft een groene/rode/paarse/enz bril op waardoor hij de wereld bekijkt.  En de wereld zal altijd weerkaatsen wat hij zelf is!

Zodoende zal de oordelende mens door duizenden oordelen getroffen worden.
Zodoende zal de hatende mens getroffen worden door paranoïde achterdocht.

Leegte is als de helderheid van een spiegel.  Deze mens weerkaatst niets.  Voor hem zal zichtbaar worden wat tot dusver onzichtbaar bleef door de gekleurde blik.  Dan spiegelt de spiegel beelden van het onzichtbare.

[Passievrucht]

Ben jij dit Leegte?

[.]

Ben jij dit Leegte?

Ja. 

[Bodhiboom]

Een leuk citaat, puntje. Maar het is een metafoor, een vergelijking tussen twee dingen waarvan men een les word geacht te halen uit een fysieke situatie die misschien niet in zijn geheel toepasselijk is. Als je zegt de menselijke geest is als een spiegel dan kan je dat op een aantal manieren interpreteren.

Bijvoorbeeld, een mens ziet een rotsblok en in zijn bewustzijn vormt zich een plaatje van dat rotsblok. Dat is een manier van weerspiegelen. Maar dat rotsblok kan door zijn enormiteit ook allerlei gevoelens van nietigheid oproepen, en dat is een geïnterpreteerd stukje emotie die niet direct deel is van de weerspiegeling maar wel deel is van de geestesstaat die is opgeroepen door het zien van het rotsblok.

[.]

Bodhiboom, geestesstaat en geest zijn twee verschillende zaken.  De overweldigende enormiteit van het rotsblok kan nietigheid in mijn geest weerspiegelen.   Uiteindelijk zal blijken dat iedere geestesstaat een polariteit in de geest zélf veroorzaakt, maar niet de geest zelf is.

Het is hoe de geest werkt: tegenover enormiteit staat nietigheid.  De kwestie is dus of we mee gaan in de door de geest opgewekte verschijnselen?  Of dat we we terug gaan naar de oorspronkelijke staat van de geest?

Ja, ik ben het met je eens dat emoties ons in een 'geestesstaat' brengen.   Dat is de 'gekleurde bril' welke we dragen.

Met waarnemende groet,

Puntje.

[MaartenD]

Dat is een mooie metafoor en hij is zeker geldig, tot op zekere hoogte.

Dan zijn er echter mensen die hard werken om hun geest zuiver te maken: ik moet mijn spiegel poetsen, ik moet mijn geest zuiveren! - Zegt de dhammapada dat ook niet zo mooi in vers 183? -

Er is geen spiegel.

Dit komt enorm 'Matrix' over. There is no spoon. Maar goed, dit wijst er terecht op dat de spiegel niet anders is dan een metafoor. Sterker nog, wat wij zien als 'de geest' of, erger nog, 'mijn geest' is ook alleen maar iets dat zich voordoet, een manier om een labeltje te plakken op een stuk werkelijkheid.

Met warme groet,

Maarten