De Plagerige Genade van Niemand

[ervaringsgetuige]

Er was eens een zoeker
 met een boekenplank vol hoop,
 een meditatiekussen van gecertificeerd bamboe
 en een app die hem eraan herinnerde
 om niet te denken.

Hij zocht verlichting
 in India, in ademhaling,
 in een leraar met sandalen
 die alleen sprak in paradoxen.

Op een dag
 zat hij stil, heel stil,
 en dacht:
 "Nu is het bijna zover."
 Waarop het Leven fluisterde:
 "Bijna wát, sukkel?"

Hij schrok.
 Toen grijnsde hij.
 Toen viel hij om.
 Letterlijk.
 Gewoon om.

Een stem zei:
 "Je hebt Me eindelijk gevonden!"
 Hij riep blij: "Wie ben Jij?"
 De stem:
 "Ik ben Niemand. En Jij ook."

Sindsdien wandelt hij door het leven
 als een open vraagteken,
 een glimlach zonder eigenaar,
 een grap zonder punchline
 maar mét echo.

BRON