Advaita en de rivier

[ervaringsgetuige]

Een goede kennis van mij die beweert een autoriteit in (traditionele) Advaita te zijn schreef me onlangs dat het mij toch bekend moet zijn dat men nooit tweemaal in dezelfde rivier stapt.

Ik dacht meteen: Hallo, wie stapt, waar, en wanneer?

Want in het licht van Advaita zijn er geen afzonderlijke entiteiten die doen. Er is geen 'iemand' die in een rivier stapt — er is alleen het verschijnen van:

- een lichaam,
- stromend water,
- het gevoel van natte huid,
- de gedachte “ik stap in de rivier”.

Maar al die dingen verschijnen in bewustzijn, net als wolken aan de lucht. Ze zijn niet afgescheiden van het bewustzijn waarin ze verschijnen. En als ze verdwijnen, is er niets wat blijft van dat zogezegde ‘ik’ dat handelde. Wat blijft, is het bewustzijn zelf — stil, grenzeloos, ongeboren.

Dus ja:

> Er is nooit iemand in een rivier gestapt. 
> Er verscheen slechts het beeld van stappen, 
> het geluid van stroming, 
> de gedachte "ik ben hier" — 
> in datgene wat zelf nooit beweegt.

En dat maakt alles zo licht. Want als er geen doener is, is er ook geen zondaar, geen schuldige, geen eigenaar van het lijden. Alleen dit moment, zoals het verschijnt — en verdwijnt.

Lees HIER meer erover.