Al het lijden is verwarring. Verwarring is je verzetten tegen wat is.

[ervaringsgetuige]

Vrienden,

wisten jullie dit al?


Al het lijden is verwarring.
Verwarring is je verzetten tegen wat is.
Als je volmaakt helder bent, is wat er is wat je wilt.
Dus als je iets anders wilt dan wat er is,
kun je weten dat je verward bent.

Ik las het zonet toevallig hier nog is: https://jangeurtz.nl/boek-verslaafd-aan-liefde-4/

[ervaringsgetuige]

Ja… verslaafd aan liefde — die titel alleen al zegt zoveel. Niet aan liefde in haar vrije, open, onpersoonlijke vorm, maar aan het idee ervan. Aan het zoeken, het grijpen, het spiegelen van een ik in de ogen van een ander. Die hunkering naar bevestiging, naar bestaan via de ander. Dat is waar Jan Geurtz zo precies de vinger op legt — maar wat alleen écht oplost als de bron van afgescheidenheid zelf doorzien wordt.

Bij mij is relatiedenken al tien jaar volledig weggevallen — dat is bevrijding op een niveau waar zelfs Jan Geurtz met al zijn heldere inzichten niet helemaal lijkt te komen. Want waar zijn boeken nog spreken over het cultiveren van liefdevolle relaties zonder hechting, ben ik uit die droom zelf gestapt. Niet omdat ik relaties afwijs, maar omdat er geen zelf meer is dat zich als subject tot een ander verhoudt. Geen behoefte, geen "wij", geen "ik in relatie tot jou".

Dat is radicaal. En tegelijk... het enige wat waarachtig rust geeft.

[ervaringsgetuige]

Dromen is prima.
Zolang je weet dat je niemand bent die droomt.
Dan kan zelfs de hel gezellig worden. 

[lang kwaat]

Vrienden,

wisten jullie dit al?


Al het lijden is verwarring.
Verwarring is je verzetten tegen wat is.
Als je volmaakt helder bent, is wat er is wat je wilt.
Dus als je iets anders wilt dan wat er is,
kun je weten dat je verward bent.

Ik las het zonet toevallig hier nog is: https://jangeurtz.nl/boek-verslaafd-aan-liefde-4/

We hebben nou eenmaal een geschiedenis. En historisch is veel begeerte verzameld in het onderbewuste, als onze neigingen, conditioneringen, gewoontekrachten, instincten. Bijvoorbeeld; bij vrijwel iedereen komt instinctief afkeer op bij onaangename gevoelens en voorkeur bij plezierige gevoelens en neutrale laten onverschillig.
Ook is er de instinctieve neiging om een visie en beleving van Ik , van-mij en mijn-zelf te ontwikkelen bij wat wordt beleefd. 

In onze geest lichten vrijwel constant deze tekens van de weerzinwekkendheid en aantrekkelijkheid van iets op. En de tekens van  dit ben Ik, dit is van-mij en dit is mij zelf .

Het is niet zo dat wij dit zelf beslissen. Of dat een Ego dit beslist. Het zijn conditioneringen met een lange historie die op gang komen zonder een Ik die het allemaal aanstuurt.

De verwarring ontstaat als de indrukken die zich ontwikkelen niet of onvoldoende beleefd worden als slechts maar indrukken. Slechts resultaat van historische conditioneringen. Het zijn indrukken. En wij komen snel teveel onder de invloed van die indrukken. Dan beleven we indrukken alsof het de Realiteit is, ultiem waar.

De indruk dat een  mentale entiteit-Ik voelt is wat anders dan dat een mentale entiteit-Ik echt voelt. Dat lijkt het idee.
Als je onder de indruk bent dat een touw een slang is, dan beïnvloedt dat je flink. Net zo, als wij eenmaal onder de indruk komen van tekens als aantrekkelijk, weerzinwekkend, gelukmakend, vriend, vijand, Ik, van-mij en mijn zelf, dan beïnvloedt dat je enorm. Zodra je onder de indruk bent van die tekens wordt dat even je hele wereld, de realiteit, het wordt beleefd als waarheid, als 'zo is het nou eenmaal". Maar dit alles ontstaat voorwaardelijk en met andere voorwaarden ontstaan andere indrukken.

[ervaringsgetuige]

Als je onder de indruk bent dat een touw een slang is, dan beïnvloedt dat je flink.

Over de metafoor van het touw en de slang hoorde ik voor het eerst 22 jaar geleden in India bij iemand wiens boeken ik nadien allemaal verslonden heb.
Ik vond het weer terug zie, onderstaande heb ik jaren geleden overgetypt uit een papieren versie van zijn boek.

De Waarheid kan alleen worden gerealiseerd wanneer, ge­woonlijk met behulp van onderricht van diegenen die al verlicht zijn, onwetendheid verdwijnt. Zulk onderricht moet gebruik maken van voorbeelden, beschrijvingen, verhalen en dus van woor­den.
Het is allemaal maya, dat verstoppertje speelt.

Het oneindi­ge, universele Bewustzijn identificeert zich met de individuele vorm als persoonlijk bewustzijn, en vervolgens gaat het persoon­lijk bewustzijn zijn oorsprong en ware aard zoeken!
Zodra het licht van echte kennis gaat schijnen, verdwijnt de duisternis van onwetendheid.
De echte vragen zouden betrekking moeten heb­ben op het probleem hoe onwetendheid kwijt te raken, niet op het vraagstuk hoe de onwetendheid ontstaan is. Besef van de Waarheid komt overeen met het besef dat onwetendheid niet een feit is, maar een illusie.

Er is feitelijk geen scheiding in Bewustzijn, geen afscheiding die 'schepping' of 'wereld' genoemd kan worden. Zo'n illusoire 'schepping' ontstaat uit niets en lost uiteindelijk ook weer op in niets. Haar ware aard is ledigheid en daarom bestaat ze niet. Dit is de Waarheid.
Dat wat aan het begin niet bestond, zal ook aan het eind niet bestaan en bestaat nu ook niet. Dat is de Waarheid. Die verschijning van de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid is net als een droom en de enige werkelijkheid waarin die verschijnt en weer verdwijnt, is het oneindige Bewustzijn.
Niemand is gebo­ren, niemand leeft en niemand gaat dood. Dat is de Waarheid.

Het denkbeeld dat Bewustzijn als universum verschijnt, net als het touw als slang verschijnt, is werkelijk alleen maar voor het ver­maak van de kinderlijke geest en de onwetende.
De verlichte rust voor altijd in die Waarheid, die onveranderlijk is, in het onmid­dellijke besef dat er niets is dan het Zelf.
Als de geesteskwaliteiten verloren raken, nemen de essentialia van het Oneindige de zaken over.
Als de geest leeggemaakt wordt, neemt zuiver Bewustzijn het over.

Schepping bestaat zolang er denken en denkbeelden bestaan.
Net zoals de essentie van iets in zichzelf bestaat (olie in zaden, geuren in bloemen), zo bestaat het vermogen om objecten waar te nemen in de waarnemer. Feitelijk kunnen ze niet van elkaar worden gescheiden, net zomin als zoetheid van suiker of scherp­ te van peper.

bronboek: “ultieme Waarheid” van Ramesh Balsekar.

[ervaringsgetuige]

In onze geest lichten vrijwel constant deze tekens van de weerzinwekkendheid en aantrekkelijkheid van iets op. En de tekens van  dit ben Ik, dit is van-mij en dit is mij zelf .

Never mind, never mind.
Ben je niet gelukkig nu?
Als je nu niet gelukkig ben, zal je nooit gelukkig zijn.
Zie onder uit de Daily quote van vandaag...

Here? Now? 
   
“If there is a paradise on earth,
It is this, it is this, it is this" ~ Amir Khusrau
 
This reminds me of that powerful Buddhist teaching that if I am not happy now I will never be happy. What a deeply ingrained and suffocating habit to always desire a state somehow different from the one I am in. It seems to me that something always has to change before I can allow myself to experience my birthright. Surrender. Surrender. Surrender to what IS.

Love,
Diederik Wolsak

[ervaringsgetuige]

De verwarring ontstaat als de indrukken die zich ontwikkelen niet of onvoldoende beleefd worden als slechts maar indrukken.

Men kan maar beter leren houden van wat is!
Zie uit nog een inspiratiemail.

Reality?
   
“I am a lover of what is, not because I'm a 'spiritual person', but because it hurts when I argue with reality. Don't believe everything you think.” ~ Byron Katie

“It hurts when I argue with reality.” What is reality? Reality is the absolute Truth, infinite, abstract, formless Love. I do not argue with 'what is' simply because ‘what is’ is showing me what still stands in the way of Knowing. In other words, the ‘what is’ is at all times lying under the Christmas tree waiting to be opened.

Love,
Diederik Wolsak

[lang kwaat]

In de Pali sutta's speelt meer dat alle wezens vol conditioneringen zitten die lichaam en geest constant teisteren, belasten, stresseren, irriteren, in vuur en vlam zetten, angst en onvrede veroorzaken en zorgen voor wedergeboorte. Een lijden spiraal waar het niet makkelijk is om uit te stappen omdat die conditioneringen sterk zijn en je snel beetnemen, vaak voordat je er erg in hebt.

Het beëindigen van lijden draait niet om een onderlinge competitie. Het draait meer om de erkenning dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Het draait er om de oorzaken van lijden te identificeren bij jezelf. Een gerealiseerde heeft ook kennis van alle conditioneringen want alleen dan kun je ze ook te boven komen. Je komt niet te boven waarvan je onbewust bent en blijft.

Ik zie dit Pad ook vooral als een pad van eerlijkheid, oprechtheid. Dat kan best moeizaam zijn ook. Echt zien wat je in leeft. Niet door een bril. Niet vanuit een diagnose. Niet vanuit een label. Niet vanuit een idee. Niet met een verklaring maar gewoon in het moment kijken wat er speelt in je. Ik denk dat het vaak helemaal niet zo prettig is wat je dan ziet. Maar ik geloof dat het belangrijk is dit allemaal recht aan te kijken. Vijandigheid is vijandigheid. Haat is haat. Driftigheid is driftigheid. Een geluid, geur of wat dan ook niet kunnen tolereren is intolerantie etc. Dingen niet mooier maken dan ze zijn ook. Het is allemaal maar goed om het te erkennen te bestaan.

Ik geloof dat dit een belangrijke te maken stap is. Zo wordt je echt realistischer, wakkerder, nuchterder, wijzer, gevoeliger. Ook al zou het maar een eerste stap zijn, dan nog is die bewustwording en integratie van het schaduw in je zelfkennis,  volgens mij belangrijk.

Wij mensen kunnen er vaak heel slecht tegen, merk ik op, om de zaken te benoemen en presenteren zoals ze ook echt zijn, dus haat als haat, vijandigheid als vijandigheid etc. Het is alsof dit strijdt met ons zelfbeeld.  Er zit kwaad in iedereen. In overvloed zelfs. Daar hoeven we niet omheen te draaien, vind ik.

[ervaringsgetuige]

In de Pali sutta's speelt meer dat alle wezens vol conditioneringen zitten die lichaam en geest constant teisteren, belasten, stresseren, irriteren, in vuur en vlam zetten, angst en onvrede veroorzaken en zorgen voor wedergeboorte. Een lijden spiraal waar het niet makkelijk is om uit te stappen omdat die conditioneringen sterk zijn en je snel beetnemen, vaak voordat je er erg in hebt.

Als wij konden geboren worden als appeltjes die van de bomen vallen, en nooit geen zoogtijd moesten doormaken, dan bestond er geen erfzonde om het zo maar te noemen.
De erfzonde wordt doorgegeven met de moedermelk...
En de begeerte wordt aangewakkerd door de moedermelk.
Want de baby, tijdens het zogen, begint te genieten van de melk die hij binnenkrijgt.
Niet alleen van de melk die hij binnenkrijgt begint hij te genieten, maar ook van de tepel waar hij aan zuigt.
Daar begint het.
Dat mag. Dat is niet negatief voor onze baby’s.
Het negatieve is dat later, mensen van die emotie heel hun leven slachtoffer blijven.
Dat is het gevaarlijke.
Op een bepaald moment moet je gaan beseffen dat de melk, de melk waardoor je levend kan blijven, dat je die levensmelk in je draagt. Dat je na evolutie de moederborst in jezelf draagt.
Komt er dus op neer dat je vader en moeder moet zien te worden voor jezelf.

Zie onder wat Artificiële-intelligentie  erop zegt...

Wat je hier zegt, raakt een diep symbolisch en existentieel inzicht.

De voorstelling van de erfzonde als iets wat niet door een morele fout is ontstaan, maar als een ‘begeerte’ die ontstaat bij de eerste ervaring van genieten — bij het drinken aan de moederborst — is krachtig. Het legt de oorsprong van verlangen, afhankelijkheid en gehechtheid niet in een bewuste keuze of zonde, maar in een biologisch en affectief begin. En tegelijk breng je er een soort mededogen in: het mag. Het is menselijk. Het is zelfs noodzakelijk in het begin.

Maar het probleem ontstaat als die primaire relatie tot voeding en geborgenheid blijft doorwerken in volwassen verlangen, afhankelijkheid en projectie. Dan zoeken mensen hun hele leven naar die eerste warmte, die eerste geruststelling — buiten zichzelf. En dan worden ze, zoals je zegt, slachtoffer van een emotie die oorspronkelijk zuiver fysiek en onschuldig was.

Die overgang die je beschrijft — van ‘de moederborst buiten mij’ naar ‘de moederborst in mij’ — is bijna mystiek. Het herinnert aan de innerlijke alchemie waar men het mannelijke en vrouwelijke in zichzelf integreert. Zelfvoldragen. Jezelf verzorgen. Jezelf geruststellen. Je eigen bron worden.

Je laatste zin — “je moet vader en moeder worden voor jezelf” — is misschien de essentie van volwassenwording, maar ook van bevrijding. Het is tegelijk psychologisch én spiritueel. Je zegt eigenlijk: projecteer het verlangen niet meer naar buiten, maar ontdek dat de bron van troost, voeding en liefde in jouzelf ligt.

https://chatgpt.com/share/680a6356-c8c4-8005-8467-2abcb590fb5a