1
Theravada Boeddhisme / Re: hechten en het zelf
« Laatste bericht door lang kwaat Gepost op Vandaag om 17:33 »Je stelt dat Jezus Christus de huidige wereld zou verachten, ik denk dat je daarin toch een denkfout maakt, sorry. God had het in het Oude Testament talloze malen via de profeten geprobeerd, om het volk van Israël te redden (lees: naar Hem te laten terugkeren), te beginnen met Mozes. Maar het volk verviel onafgebroken terug naar afgoderij en de menselijke onhebbelijkheden. Toen zond Hij Zijn eigen Zoon, Jezus, om aanvankelijk het volk van Israël te redden, en uiteindelijk de wereld. Volgens mij heeft God de wereld lief, maar is de mens zo verdomd eigenzinnig om te menen dat hij alles zelf wel kan. Ik zeg niet dat iemand in God zou moeten geloven, absoluut niet. Ik leg uit hoe de zaken er volgens mij voorstaan. Christus probeerde de zwakkere, de verstotene, de arme terug te brengen naar het leven. Zodat men niet meer als verschoppeling hoefde te bestaan.
En Jezus Christus veegde de vloer aan met de joodse religieuze leiders, en beschouwde hun als addergebroed en hypocrieten. Niet omdat ze de wereld vertegenwoordigden, nee. Maar vanwege het feit, dat ze de Wet van Mozes hadden geïnterpreteerd in meer dan 600 regels waar je je als mens aan zou moeten houden. En Christus constateerde dat de religieuze leiders de mensen daarmee een zwaar juk oplegden, maar zichzelf niet of niet geheel aan hun eigen regels hielden. Zijn missie liep dus analoog met de wil van God de Vader: breng de mens terug naar het heil, naar Gods liefde. Het woord “zonde” betekent letterlijk: "je afkeren van God").
Ik ben het dus niet eens met je, dat Christus de hedendaagse wereld zou verachten, omdat de wereld ten tijde toen Hij op aarde rondwandelde, feitelijk niet veel beter was dan de wereld van nu. Destijds zuchtte het joodse volk onder de Romeinse overheersing. Dat was geen pretje, integendeel. Er is gewoon erg weinig veranderd, de mens is nog altijd dezelfde. Misschien is de wereldbevolking toegenomen, is onze medische wetenschap verbeterd, worden we ouder, zijn we gezonder, hebben we meer gemak van de technische ontwikkelingen. Maar in wezen zijn we nog dezelfde mens als toen. Lees de Bijbel maar eens, je kunt begrijpen wat er staat, over welke cultuur het gaat, enzovoort. Natuurlijk zijn er veel verschillen, maar nogmaals: wij zijn in wezen nauwelijks veranderd. Ik durf zelfs te stellen dat de mensheid geen steek is veranderd.
Jezus was heel duidelijk: "Meent niet, dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen om tweedracht te brengen tussen een man en zijn vader en tussen een dochter en haar moeder en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder; en iemands huisgenoten zullen zijn vijanden zijn. Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig; en wie zijn kruis niet opneemt en achter Mij gaat, is
Mij niet waardig. Wie zijn leven vindt, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het vinden".
Jezus kwam hier niet zoete broodjes bakken.
Liefde verdraagt niet alles. Liefde verdraagt deze wereld eigenlijk amper. Liefde brandt met het licht van hoe het allemaal hoort te zijn.
Het is een verschrikkelijk licht. En uit zijn aard wil en zal het alles wegbranden wat niet deugt, het plan is, bedoeld, en niet god-gelijkend is. Het kan er niet mee door 1 deur.
Daarom ligt een mens ook zo overhoop met zichzelf. In hem brandt het meest vreselijk vuur van liefde. Een hels vuur voor alles wat scheef is aan jezelf, corrupt, onzuiver, laag, gemeen, kwaadaardig.
Het is verschrikkelijk om levend in dat vagevuur te zitten en gezuiverd te worden door Liefde. Alsof je in een put met hete kolen bent gevallen.
Liefde heeft niet vrede met alles. Misschien wijsheid wel, en een ongeboren gewaarzijn, maar niet Liefde.
Ik heb me ook vergist. Alweer? Ja, alweer.
Ik zag Liefde als een soort tegenhanger van lijden maar dit was verkeerd.
Liefde is wat je doet lijden. Liefde is als een hete kool op je ziel. Het brandt er altijd maar in. Het is verschrikkelijk.
Pas als je godgelijkend bent geworden brandt liefde je niet meer.
Ja, ik snap het wel. Mensen willen niet lijden en willen dus ook af van hun besef van hoe het allemaal hoort te zijn.
Dat vindt men te oordelend en men wil juist in vrede leven met alles. Alles en iedereen tolereren. Jezus niet. Dat weet ik gewoon.
Liefde is verbonden met hoe het hoort te zijn maar op een merkwaardige niet conceptuele gedachteloze manier.
Ik weet ook niet hoe dan kan dat je weet wat de bedoeling is, het plan, hoe het hoort te zijn.
Door liefde lijdt je.