Het kan zijn dat je naar jezelf destructief bent maar dat ontkend, terwijl je diep in je hart beter weet. Een gevangene van jezelf.
Je moet in McDonalds eten, je zal roken, je moet iedere dag online naar porno kijken, je moet zat worden met je vrienden, je moet meer geld verdienen, en dergelijke.
Onder dwang handel je en dat noem je grootmoedig vrijheid.
Wat nu als dat wegviel? Je helemaal niet meer onderworpen voelt aan een kracht in jezelf, die ik voor het gemak de draak in jou noem.
Als je innerlijk sterft aan die beweging die slechts oppervlakkig is maar wel in staat is de orde in je leven ernstig te verstoren. Wat nu als de draak in jouw leven verdwijnt?
Er zijn mensen die zeggen zich opgesloten te voelen in hun lichaam maar dan vermoed ik dat ze worstelen met een of andere verslaving, want hoe kun je je onderworpen voelen aan je lichaam als er geen dwangmatig handelen meer aanwezig is?
De draak in ons vraagt om de juiste aandacht, anders zal ie alleen maar groter en sterker worden.
Kun jij echt zonder dwang, verlangen of haast kijken naar dat, wat staat voor het destructieve in de mens? Kun jij keuzeloos gewaarzijn zonder het als een techniek te zien naar vrijheid?
Bij een techniek zit er iemand achter. Terwijl de draak in jezelf zal verdwijnen, als de waarnemer het waargenomene is. Aandacht is liefde en geen techniek.
