Ik weet niet wat hierop te schrijven, Siebe, anders dan dat je je eerljkheid niet moet onderschatten. Het is veel meer waard dan de afwas maar gewoon laten staan.
Ik ben ook niet bekend met zulke sterke onevenwichten. Ik kan alleen maar beamen dat niet alles via de geest op te lossen is. Het is zeker goed hier realistisch in te zijn. En het is zeker fijn te lezen dat je dat bent.
Morgen kan ik een accident hebben en met iets gelijkaardig achter blijven. Ook ik zal dan buiten het Boeddhisme om moeten zoeken om dit onervenwicht te herstellen, hoe mijn inzicht in de geest en het toegevoegde en zo van die bla, bla ook is.
Maar ik betwijfel of ik ooit nog een beperking als Realiteit zal kunnen zien, zelfs als mijn geest op hol zou slaan. Ik betwijfel of ik ooit nog de opmerkzaamheid dat de geest op hol is kan verliezen. Deze opmerkzaamheid is immers niets van het lichaam, noch van de geest, het is dat wat zowel lichaam als geest kan zien op hol slaan. Als dat ontdekt is, dan is er nog steeds op hol slaan en wat nodig is in de ervaring om te doen om hier mee om te gaan, hiermee te leven en waarom niet, waar mogelijk is te verbeteren, binnen de ervaring is dat allemaal op zijn plaats, maar dan is dit niet meer de Werkelijheid, of zoals je wil de enige werkelijkheid (als dat bevattelijker is). Dan is er niet meer het toegevoegd lijden van "arme ik", het is dan wat verschijnt, in onevenwicht of niet, niet wat je bent. En dat neemt niet weg dat wat verschijnt ervaren wordt, en lastig zal blijven, en lijden zal blijven ervaren, en dat neemt niet weg dat er zoeken kan blijven om dit lijden te verzachten, dat zal er altijd zijn in de ervaring, en zo is het goed. Wat er echter kan zijn is het Zien dat dit "wat is", of nog ietsje meer vertaald naar wat we kunnen bevatten, "wat we werkelijk zijn", dat wat sommigen bij gebreke aan communicatie zonder concepten, benoemen als ware natuur, wetende essentie, of wat dan ook... dat is niet aangetast door wat er zich allemaal in de ervaring afspeelt.
Dat is beschikbaar voor iedereen, in welke toestand die zich ook bevindt. Dus ook voor jou, het neemt gewoon niet weg dat er ook aandacht nodig is en zal blijven om de ervaren wereld zo rustig mogelijk zijn gang te kunnen laten gaan. En doen wat nodig is in die ervaren wereld hoort daar dan ook bij.
MAAR, het is niet nodig om de geest eerst helemaal veilig te krijgen, helemaal stressloos te krijgen, drukloos en noodloos. Het enige dat nodig is die onveiligheid, stress, druk, nood op te merken, nu eens en dan eens, steeds meer... Eerlijk is eerlijk, dit gaat daarom de onveiligheid, stress, druk, nood, niet helemaal weg nemen, gedeeltelijk wel, toch allesinds het toegevoegd lijden van het gejammer erover, het nog eens extra druk en teneergeslagen zijn omdat het zich voordoet, en het kan zeker ook een stuk van die druk zelf wegnemen, maar zoals je zelf aanvoelt, is er soms ook echt wel iets anders dan dit louter opmerken nodig om hierin tot een beter evenwicht te komen en dat dient dan ook gewoon te gebeuren. Niets mis mee.
Het opmerken zelfs van het doen wat evenwicht in de ervaring kan herstellen, kan gewoon blijven. En het is dat wat opmerkt, bij wijze van spreken, dat zelfs dit evenwicht niet nodig heeft, dat is bij wijze van spreke zelf altijd al in evenwicht. Volgens mij, met het gevoel dat je er al voor hebt, moet het ook mogelijk zijn dit te ontdekken temidden van de onveiligheid, druk en stress die zich voordoet. Weten of beter vertouwen dat het te ontdekken is, zelfs dan, opent misschien die mogelijkheid. Daarom dat ik het je toch nog wil meegeven, gewoon als begane vriend.
De weg die ik voorstel is om daar geen probleem meer van te maken, jezelf er niet meer voor af te wijzen, maar gewoon opmerkzaam te zijn voor dat deze ervaring ook een toevoeging is. Eens dat goed in zicht komt, opent er een heel nieuwe mogelijkheid. De mogelijkheid dat deze toevoeging vanzelf kan afbrokkelen, gewoon door het te zien voor wat het is, als toevoeging, terwijl het zich voordoet.
Het is daarin dat onvermogen en onmacht en persoonlijke strijd komen weg te vallen. Het wordt niet overstegen, noch onderdrukt, noch getransformeerd, het wordt gewoon gezien voor wat het is, en dit zien op zich brengt het aan het brokkelen.
Iedereen is hier aan toe, in welke toestand dan ook, niet iedereen heeft er gevoel voor, jij wel!
En het is echt niet nodig om je geest helemaal rustig te krijgen om deze opmerkzaamheid te ontdekken, het is er al, onder de drukte, alleen is het iets moeilijke te ontdekken, daarom is het goed dat je je er naar laat verwijzen. Zodat het in zicht kan komen.
Ik wens je dit erg toe. Laat forums, teksten, boeddha's, gewone mensen, dieren, de natuur, ellende, rampen, en wat dan ook... er naar verwijzen, alles kan je leraar zijn, als je er maar open voor staat. Laat het idee varen dat die opmerkzaamheid zelf iets is dat je moet ontwikkelen, want dan blijf je geloven dat je eerst jezelf op orde moet krijgen, en mis je elke kans om het te ontdekken terwijl het zich altijd maar onder de troep blijft voortdoen. Ontdek het en haal het wat meer naar de voorgrond. Buiten dat blijft het goed je ervaren wereld op orde te krijgen, dus doe daar zeker ook aan voort. Het is alleen niet meer het enige dat van belang is. EN het niet op orde zijn, hoeft jou ontdekken ervan niet in de weg te zitten.
Alle goeds mijn vriend!
