Het motto van het leven is eerder 'eerst geloven, dan laat ik je zien'. Dat klinkt misschien wat zweverig maar zo werkt het eerder.
Ik denk dat het met wonderen net zo werkt. Iemand met de instelling 'eerst zelf zien dan geloven' zal waarschijnlijk op een dag nooit kunnen vliegen, over water lopen, astraal reizen, zich op meerdere plaatsen tegelijk tonen, en al dat soort wonderen die de sutta's beschrijven. Maar iemand die gelooft dat dit mogelijk is en geen mythe is, die heeft volgens mij wel degelijk een kans dat ie op een dag net als Jezus over wat loopt en kan vliegen.
Ik denk dat je op een verkeerd forum zit, misschien kan je hier wat vinden:
http://eencursusinwonderen.nu/forums/Ik ga er toch maar weer wat verifieerbaarheid tegen aansmijten.
Ik ben een tijd erg veel met Lucide dromen bezig geweest, en later de meer boeddhistische variant: droomyoga. Dat bestaat er in dat je leert bewust te worden in de droom. Het is niet eenvoudig tot bewustheid van de droom te komen, maar je kan het wel leren en als je er veel mee bezig bent, zoals ik indertijd, dan lukt het af en toe. Voor alle duidelijkheid, dit lukte mij in de periodes dat ik er het meest intensief mee bezig was hoogstens één of twee dromen per week. Maar als ik dan bewust geraakte, ging ik in de droom wel telkens experimenteren.
Je bent dan immers geestelijk wakker, maar lichamelijk blijf je in slaap en het mooie is, de droom gaat gewoon door, ook het gevoel een droomfiguur te zijn binnen die droom gaat gewoon door, het enige verschil is dat je weet dat het een droom is en dat je dus kan doen wat je wil: vliegen, over water lopen, en dergelijke. Het rare is dat je dan ook gewoon dingen herinnert van als je wakker was, je kan je herinneren dat je in werkelijkheid ergens ligt te slapen, maar je kan je ook herinneren welke experimentjes je je had voorgenomen om uit te proberen.
Ik heb daar allerlei experimenten gedaan, en later ook echte beoefening (droom-yoga).
Mijn eerste experimenten waren vliegen in de droom. Dat is vrij gemakkelijk, als je "weet" dat je droomt, dan "geloof" je niet dat je kan vliegen, maar "weet" je gewoon dat je kan vliegen. Dan heb ik veel geëxperimenteerd met door muren stappen, dat ligt wat moeilijker. Ik heb lang gedacht dat ik niet hard genoeg geloofde dat ik dat kon, en dat ik daarom altijd midden in de muur bleef steken. Ik was altijd teleurgesteld dat ik niet hard genoeg had geloofd. Tot ik de onzin hiervan begon in te zien. Ofwel weet je heel goed dat je droomt, en dan "weet" je gewoon dat een muur een beeld/creatie is in je geest en "weet" je dat je er dus door kunt met je droombeeld (ook een creatie in je geest). Nu hier wringde meestal het schoentje, als ik wel wist dat ik droomde, maar dan gefascineerd geraakte door de droom, dan verloor ik mijn helderheid (en dus het helder weten dat het eigenlijk een droom was) en dat was de oorzaak dat ik niet door die muur geraakte (niet omdat ik niet hard genoeg geloofde dat ik het kon).
Sinds ik dat wist, wist ik dat als ik midden in de muur bleef steken, dat ik niet helder genoeg was, niet helder genoeg bewust was dat het een droom was. In plaats van te gaan investeren in geloven dat ik het kon, investeerde ik dan in gewoon in weten dat ik het kon, gewoon helder weten dat de droom een creatie was, hoe helderder dat ik dat door had, door de droom steeds maar weer te blijven onderzoeken in plaats van er door gefascineerd te geraken, hoe gemakkelijker ik door muren kon stappen. En omgekeerd werkte dat dan ook, telkens ik door een muur probeerde te stappen of de lucht in te vliegen en dit niet of half lukte, wist ik dat ik niet helder genoeg bewust was van de droom en probeerde ik dan eerst deze helderheid te stabiliseren, door heel onderzoekend rond te kijken en echt verbaasd te zijn (dat is iets anders dan gefascineerd) over wat mijn geest allemaal kon creëren. De nieuwsgierigheid naar de droomwerkelijkheid en hoe deze in elkaar zat verhoogde de helderheid en dit verhoogde de mogelijkheid dingen te doen die ik in mijn waakleven niet kon doen.
Later ben ik echt Boeddhistisch hiermee gaan oefenen, door telkens als ik bewust werd in een droom, dingen uit te proberen die in de droom-yoga worden aangeraden om uw geest flexibeler te maken, je identificatie met een vaststaand iets, losser te weken. Bijvoorbeeld jezelf groter maken of kleiner, of jezelf vermeerderen of jezelf laten verdwijnen in de droom, en dergelijke. Toegegeven, ik ben er nooit heel echt goed in geworden, maar "geloof dat ik iets wel zou kunnen" heeft mij nooit geholpen. Het was maar wanneer het besef dat ik in een droom was erg helder werd, dat het mij beter lukte. Het was dan het helder inzicht in de droom die hier voor zorgde, niet het geloof.
Ik neem aan dat het net zo is met jouw wonderen. Als Boeddha al over water kon lopen, dan was het omdat hij wist dat hij dit kon, dat hij de helderheid had ontwikkeld en het juiste inzicht in de realiteit en de mogelijkheden hierin volledig doorzag, niet omdat hij geloofde dat het wel zou lukken. Sorry hoor Siebe, maar Boeddha heeft nooit geloof gepredikt, vertrouwen, dat wel en vanuit vertrouwen een niet aflatende beoefening opdat je zelf tot weten komt, het is dit weten dat dingen mogelijk maakt, niet het geloven. Maar… je hoeft dit niet zomaar aan te nemen van mij hoor, je hoeft niet te geloven dat het zo werkt zoals ik hier omschrijf, test het gewoon zelf uit. Vraag je af waar je geloof je tot nu toe gebracht heeft.
En stel nu eens, stel, ik zeg niet dat het zo is, ik "weet" het niet, maar stel dat men dat vliegen en over water lopen en op verschillende plaatsten tegelijk verschijnen achteraf heeft toegevoegd om het allemaal wat magischer te laten lijken en mensen ontzag te doen krijgen voor de grote Leraar, stel hee, zeker kunnen we het niet weten, want we kunnen het hem zelf niet meer vragen, maar dan is het toch wel jammer dat je zit te geloven, niet dan?
En stel nu eens dat je dat niet zomaar gelooft, maar ook niet verwerpt, je staat er voor open, je staat open voor wat je zelf niet weet, maar neemt niets zomaar aan. En stel dat je gestaag doorgaat met beoefenen en opeens tot het doorgronden van de realiteit komt waarin lopen over water de normaalste zaak van de wereld is, wel (of je het dan ooit hebt geloofd of niet) dan "weet" je dat het mogelijk is. En zelfs al zou je weten dat het mogelijk is, zou je de behoefte niet meer hebben het te gaan doen, want het enige wat je dan kan gerealiseerd hebt is dat lopen over water geen zelf heeft, en hij die over water wilt lopen om het aan zichzelf te bewijzen ook niet.
Dorje.
