Net zoals veel mensen heb ik m'n routines nodig. Als er iets wijzigt, raak ik makkelijk de draad kwijt. Zo wist ik vanochtend niet meer waar ik m'n sleutels had gelaten. Vroeger zou ik daar behoorlijk stress van hebben gehad maar tegenwoordig demp ik die piek van spanning volautomatisch en richt me op praktisch zoeken. (Dank, Verhevene!)
Een compleet rondje huis mocht niet baten. Jammer dan maar. Ik was met de sleutels binnengekomen dus ze zouden heus wel ergens liggen. Ik pak de reserveset uit de lade... en daar lag mijn eigen set sleutels!
Hoe gelijkmoedig ik ook word, ik kon een glimlach niet onderdrukken toen ik eenmaal op de fiets zat. Een kalm gevoel van opluchting verlichtte als het ware de dag, verjoeg de mist die er hing.. voor het gevoel dan. Het mist nog steeds.
In werkelijkheid veranderde er niks. Mijn sleutels lagen waar ze toch al lagen. Alleen in mijn hoofd waren ze kwijt en toen weer gevonden. Ik heb twee reservesets gewoon liggen. Ach, de beelden die we in onze geest maken...
En zo begon mijn dag met een heuse oefening.
Met warme groet,
Maarten
