Dzogchen wordt toch een beetje exclusief gemaakt vindt ik altijd.
...
Maar ik ben het er niet mee eens.
Dat is niet exclusief aan dzogchen.
Dat is gewoon wat de Boeddha onderwijst in de canon.
Het werd volgens mij juist erg respectvol t.o.v. elke boeddhistische benadering gebracht en niet exclusief voorgesteld. Dzogchen als verwijzing naar de openheid waarin leegte en helderheid verenigd zijn, hetgeen onze werkelijke, oorspronkelijke natuur is, werd duidelijk niet voorgesteld als exclusief tot één of andere filosofie, benadering of methode te horen, het is iets universeels, en er zijn verschillende methodes om het op de voorgrond te brengen. Zo is daar de methode die zeer concreet is en vooral in de suttras/suttas is terug te vinden: nl. dat het evident is dat er lijden is, en wat de oorzaak ervan is en hoe je door de oorzaak te controleren kunt komen tot die openheid die universeel is. Een methode die door iedereen kan toegepast worden en dus zeer goed is, maar niet beter, noch slechter dan een andere methode. Het hangt gewoon af van de beoefenaar welke methode voor hem het best ligt. Dit is de methode die de Boeddha in zijn meest dichte, voor ons herkenbare vorm heeft uitgedragen, die leerlingen met hun oren hebben kunnen horen. Zoals het in de video verder gaat is er een andere methode die gewoon subtieler is en dus in subtielere vorm is overgebracht, dit is de methode van transformatie (tantra), waarbij de boeddha zich in andere vormen dan de meest dichte, voor ons herkenbare vorm, getransformeerd heeft. Dat is hoe het in de video werd voorgesteld, dit mag gerust met een korrel zout genomen worden, hoeft niet zo letterlijk genomen te worden, mag gerust geïnterpreteerd worden als een evolutie die Boeddhistische methodes heeft gemaakt door de evolutie van de tijd, zolang het maar niet verworpen wordt, want dat is dan weer jammer. En dan heb je een methode die door geen boeddha rechtstreeks kan aangeduid en onderwezen worden, maar één die enkel zelf ontdekt kan worden, omdat het nog subtieler is dan de energie-stromen van de tantra.
Dzogchen als verwijzing slaat hier op, op het meest subtiele dat niet exclusief is aan een of andere methode of filosofie, maar de vrucht van eender welke boeddhistische beofening, het is het doodloze, het niet-geconditioneerde als onderwezen in de Canon.
Dzogchen als methode richt zich voornamelijk op de meest subtiele, meest directe benadering, zonder de andere benaderingen uit te sluiten. Er wordt helemaal niets uitgesloten of niets exclusief boven het ander geplaatst, dat is allemaal relatief en heeft niets te maken met dat waar Dzogchen als verwijzing op slaat, daar is er geen opdeling, geen beter, geen slechter, geen exclusiviteit. Methodes zijn relatief, en geven onvermijdelijk aanleiding tot allerlei relatieve opdelingen en gedachtengangen, maar zoals in de video zeer duidelijk naar voor komt, het gaat niet om een intelectualisering van een methode, het beoordelen en veroordelen ervan, maar om hem te beoefenen, alleen zo kan men tot die openheid komen, die niets buiten sluit. En dat kan via welke methode dan ook, enkel afhankelijk van uw geaardheid past de ene methode beter bij je dan de andere.
In de video komt wel duidelijk naar voren welke methode Namkhay Norbu ontdekte die hem het meest opende, en zijn volheid hierover en zijn voorkeur om zich in zijn teachings vooral hier op te richten zijn overduidelijk. Waar het hart van vol is, stroomt de mond van over. Maar het is aan eenieder om er iets aan te hebben of niet. Het resoneert en dan kan je er iets mee, of niet, en dan heb je nog andere methodes die allemaal naar hetzelfde leiden.
Heel concreet, kan er enige ergernis opkomen (dit is maar een voorbeeld, ik wil niet beweren dat het zo is bij jou, Maggo) bij het luisteren naar zo'n video, een mening dat het te exclusief voorgesteld wordt en een eigen mening die daar tegen in gaat. Hoe dan ook, of het nu waarheidsgehalte heeft of niet, fnuikt deze ergernis (en zelfs alleen maar die mening ook al) op één of andere manier die openheid die van nature in je aanwezig is. En hier kan je dan op verschillende manieren mee omgaan. Ofwel door in te zien dat zulk een ergernis je niet veel goed doet, en het dus best gecontroleeerd wordt, zodat de openheid niet verder verdoezeld wordt hierdoor, ofwel, als je dit beter ligt, de energie die in deze ergernis ligt proberen te transformeren tot een energie die opener is, ofwel, als je dit beter ligt, deze ergernis gewoon direct als een manifestatie van helderheid te zien in de leegte van je geest, en dus niet sowieso te hoeven controleren, noch te moeten transformeren tot iets anders, maar de essentie van helderheid zelf er in te ontdekken, waardoor de ergernis zichzelf kan bevrijden in zijn eigen helderheid wat al vanaf het begin zijn essentie was en op die manier heeft het dan geen impact meer op de openheid/helderheid/leegte die er altijd al was en je ware natuur is. Het één is niet beter dan het ander, het één is niet exclusiever dan het ander en het één hoeft het ander ook niet uit te sluiten, in openheid kan dit alles mooi naast elkaar en gelijkwaardig aan elkaar bestaan, maar in het relatieve, van waaruit we vetrekken, ontstaan er onvermijdelijk voorkeuren voor het een of het ander, omdat het ene je gewoon beter over deze relativiteit heen brengt dan het ander.
Voor mij is de kern van het boeddhisme de vipassana meditatie.
Zelfbevrijding door zelfobservartie.
En persoonlijk zie ik daar geen verschil in met de zelfbevrijding en
het gewaarzijn van dzogchen.
Wat betreft louter gewaarzijn heb ik het gevoel dat dat in elk eerste moment van waarneming aanwezig is.
Maar zeer kort daarop,haast gelijktijdig begint de geest zich er mee te bemoeien en ontstaan voorkeur en afkeer, commentaar en benoeming enzovoort.
Volgens mij zegt Namkhay Norbu dat ook ergens gaandeweg.
Het is mooi dat je hetzelfde tracht terug te vinden in dat wat je meer bekend is, maar het is jammer voor jezelf, dat je hierdoor de specifiteit van elke benadering op zich, die elk op zich hun waarde hebben en gelijkwaardig zijn, maar wel specifiek zijn, vertaalt naar hetzelfde.
Het zelfbevrijdende van de Dzogchen methode zit er juist in om dat eerste moment van louter gewaarzijn en de daarin opkomende voorkeur, afkeur, commentaar en benoeming niet te gaan scheiden. Dzogchen als methode is er juist op gericht dat in deze voorkeur, afkeur, commentaar en benoeming direct dezelfde helderheid ontdekt wordt als dat gewaarzijn waarin het opkomt. En juist dat heeft dan het zelfbervrijdende effect: het hoeft niet gecontroleerd te worden opdat het eerste moment langer zou kunnen aanhouden, het hoeft ook niet getransformeerd te worden in iets dat dat eerste moment beter onderhoud, het is al perfect zoals het is, het verduistert helderheid niet, maar is al helderheid, en door het als dusdanig te ontdekken, bevrijd het zichzelf, het heeft dan geen effect meer op het relatieve, geeft geen verdere oorzaak en gevolg en de neiging die dit voortbrengt wordt op die manier uitgehold en verdwijnt op den duur vanzelf, omdat het nergens geen kant of wal meer kan raken.
Je kan niet aanhouden dat dit de methode van Vipassana op zich is, je kan wel aanhouden dat het effect van Vipassana uiteindelijk hetzelfde is, de methode is anders, het effect hetzelfde en voor de één is het één effectiever, en voor de ander het ander. Dus als Vipassana, zelfbevrijding door zelfobservatie, voor jou het meest effectief is, blijf er dan bij, en dit kan ook gewoon door andere methoden niet uit te sluiten of door ze niet tot hetzelfde te herleiden. En als er door een video iets in je opkomt dat jou het gevoel geeft dat er zich iets exlcusiever boven de methode van jouw voorkeur plaatst, dan zal je wel methodes hebben in die methode van je voorkeur om hier mee om te gaan, dat hoeven daarom nog niet de Dzogchen methodes te zijn.
Overigens: bedankt voor je aanbod van die docu.
Maar zelf hoef ik die niet nog eens te zien.
Het was meer bedoeld als service aan geinteresseerden.
Ik wil even dienstbaar zijn, maar durf hier niet zomaar publiek een link te plaatsen naar een video waar elders op het internet geld voor wordt gevraagd. En het was daarom niet naar jou gericht, maar juist naar al die geïnteresseerden. De methode van delen die ik hier aanbied is duidelijk anders, maar daarom niet beter of slechter, dat is enkel wat er in de relatieve geest van gemaakt wordt.
