Auteur Topic: Maarten de Hongerige Geest  (gelezen 5980 keer)

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Maarten de Hongerige Geest
« Gepost op: 15-01-2019 08:20 »
Lieve mensen,

Op zoek naar een nieuw onderwerp kwam ik op mijn nog voortdurende worsteling met mijn eigen neiging tot emotie-eten. Ik heb er geen moeite mee dat te bekennen. Hoe ik het ook wend of keer, ik blijf grijpen naar eten bij spanning, onrust, mezelf-zielig-voelen en zo voort.

Voor mijn gezondheid.. hoef ik het eigenlijk niet op te geven. Er zijn mensen die serieus lijden aan bulimia of iets dergelijks en erg dik worden. Dat is niet mijn probleem. De 30+ kilometers fietsen die ik per dag voor woon-/werkverkeer doe zullen hier vast bij helpen. Ik voel me gezond, voor mijn 42 jaar is mijn kleine buikje niet eens gek.. dat zal wel.

Echter.. zelfs nu mijn dagelijkse meditatie echt een keer wat verdiept bij vlagen en ik zo mindfull ben als het gaat, lukt het me toch niet om te stoppen. Ik heb daarom besloten om er elke dag (geen harde belofte!) iets over te schrijven aan jullie. Vragen en tips zijn op zich best welkom maar lopende de dagen vertel ik denk ik toch wel het een en ander.

Met warme groet,

Maarten

Offline teksten Siebe

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 5315
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #1 Gepost op: 15-01-2019 12:22 »
Komt door Dorje ;D

siebe

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #2 Gepost op: 16-01-2019 12:46 »
Maarten,

Fijn dat je eens iets concreets vraagt.

Ik ga hier op reageren vanuit Dzogchen context, misschien heb je er iets aan, misschien ook niet.

In Dzogchen wordt vaak verwezen naar onze ware natuur, onze ware aard, nu die ware aard verwijst tegelijkertijd ook naar die achtergrond waarin ervaring mogelijk is (verschijnt). Naar deze achtergrond wordt verwezen als iets onpersoonlijks, niet mijn, niet-zelf, m.a.w. als jouw achtergrond waarin jouw ervaringen verschijnen als niet iets anders dan mijn achtergrond waar mijn ervaringen verschijnen. Maar dit ter zijde, anders verglijden we weer in een filosofisch geleuter. Praktisch gezien, mag je er best van uitgaan als jouw achtergrond en dan wordt het wat werkbaarder, wat meer down to earth zal ik maar zeggen, wat praktischer en beter te volgen en op die manier ga ik er hier mee verder (maar ik vond toch dat ik het hele plaatje even moest aanhalen).

Nu, in die achtergrond verschijnen voortdurend zaken, maar in wezen tastten deze zaken de achtergrond niet aan. In de zuiverste vorm zijn het gewaarwordingen die hierin verschijnen en gedachten (op zich worden deze daarom als zuiver gezien in deze context, ze komen spontaan op en verdwijnen weer spontaan). Gevoelens worden dan weer gezien als een combinatie van een gedachte en een gewaarwording. Niet om de discussie weer op gang te trekken, maar gewoon ter verduidelijking van de context van waaruit ik nu spreek, is een onaangenaam gevoel dan een gewaarwording (pijn) in combinatie met een gedachte ("dit is onaangenaam"). Maar ook een emotie als verliefdheid bijvoorbeeld, is dan een combinatie van een gedachte ("die begeer ik") in combinatie met een gewaarwording ("getintel in je buik"). M.a.w. gevoelens en ook emoties hebben steeds een lichamelijke component en een mentale.

Heel simpel uitgelegd zou je dus kunnen stellen dat gewaarwordingen en gedachten gewoon spontaan ontstaan, toch ten mintse in de context van een lichaam-geest-mechanisme dat niet in dood of één of andere nirodha samapatti is weggevallen, in die context komt er spontaan gewoon niets meer op, maar de achtergrond blijft er nog evenzeer en blijft onaangetast door wat er ervoor en erna nog in zal verschijnen (een nieuw leven, of het hernemen van gewaarwording door het beëindigen van nirodha samapatti). En dus, vormen zij geen probleem op zich (zuiver, een vertoning van de helderheid van de geest).

Het probleem ontstaat als gewaarwordingen en gedachten zich gaan samenbundelen en hier identiteitsvorming ontstaat. In Dzogchen is het dan zaak de achtergrond te herkennen en deze gewaarwordingen en gedachten met rust te laten, ze niet te gaan beoordelen, wegduwen, transformeren enzo, maar gewoon laten zijn zoals ze zijn: de spontane expressie van wat er in die achtergrond gebeurd.

Dit kan erg verkeerd geïnterpreteerd worden, nl. als dat de gevoelens die er in verschijnen en de neigingen er gewoon niet toe doen en dus zomaar uitgeleefd kunnen worden. Maar dat is niet zo.

Neigingen die verschijnen, zoals de neiging de pijn niet te willen hebben, of de neiging om de begeerte te vervullen ontstaan niet spontaan, zoals gedachten en gewaarwordingen, maar door conditionering (lichamelijke  zoals reflexen, en mentale door herinneringen, leerprocessen).

Om een lang verhaal kort te maken, in de Dzogchen visie is het niet zaak om neigingen te gaan onderdrukken, wegdrukken of veranderen, maar ze te gaan zien voor wat ze zijn: een gecondtioneerde, niet spontane samenbundeling van gedachten en gewaarwordingen. Door deze geconditioneerdheid in te zien, en niet in te grijpen, valt de conditionering ervan en dus de samenbundeling ervan vanzelf weg (zelf-bevrijding), zodat uiteindelijk alleen maar losse, spontane gewaarwordingen en gedachten (inherent aan een lichaam-geest mechanisme) en deze de herkenning van de ongeconditioneerde achtergrond niet meer in de weg staan. Dat heet dan volledige verlichting, volledig bevrijdt zijn van het geconditioneerde ook al is er nog lichaam-geest-systeem en is dit niet weggeduwd in een of andere tijdelijke staat (nirodha samapatti) of weggevallen in de dood.

Maar, het leuke is nu, anders zou ik dat niet allemaal vertellen, dat je niet moet wachten op die volledige verlichting om hier al wat ervaring mee op te doen, en wat meer bevrijdt te geraken van geconditioneerde dingen die ons in de greep houden. Je kan deze manier van bekijken en omgaan met de verschijningen perfect ook al op kleine schaal toepassen.

En nu kan ik tot jouw vraag over je voortdurende worsteling met je emotie-eten komen.

Stel nu eens dat je er vanuit die achtergrond naar zou kijken. Er komen allerlei dingen op in die achtergrond, onvermijdelijke dingen, zoals gedachten en gewaarwordingen, en in zeker zin (ultiem gezien) te vermijden dingen als geconditioneerde samenbundelingen van gevoelens en gedachten, zoals die neiging tot emotie-eten.

Welnu je kan daar op 3 manieren mee omgaan:

1. Je probeert die neiging te onderdrukken. Je eigen ervaring zal je geleerd hebben dat dit aartsmoeilijk is, toch zeker voor wat betreft erg hardnekkige neigingen. Het onderdrukken, als je niet voortdurend waakzaam blijft, kan er voor zorgen dat je er helemaal onbewuste voor gaat, waardoor het zich toch uitleeft.

2. Je probeert de neiging niet te onderdrukken, maar te manipuleren. Ook dit is niet erg gemakkelijk, want als je niet erg waakzaam bent transformeert het zich in iets dat op dat moment onschuldig uit ziet, maar juist hetzelfde is, het leeft zich op een andere manier uit, want de oorzaak ervan is niet ontbonden.

3. Je probeert de neiging met rust te laten, ze gewoon te beschouwen, zonder te oordelen, zonder te veroordelen, gewoon zien als opkomend in jou en als je je er niet tegen verzet en je je er ook niet aan hecht, dat het weer uit elkaar kan vallen.

Met rust laten wil hier niet zeggen: het zichzelf laten uitleven, maar het jezelf als het ware terug laten vallen in die beschouwende achtergrond die er van daaruit zelf geen mening over heeft, geen oordeel over heeft, gewoon beschouwen wat er gebeurt. Wat je dan zou kunnen merken is (maar laat mij duidelijk zijn, dat is niet het doel van het beschouwen, maak er dus geen doel van…, het gaat er om open te ontdekken wat er gebeurt) dat de neiging vanzelf uit elkaar valt in losse gedachten ("ik heb iets nodig om mij weer beter te voelen", en dergelijke) en losse gewaarwordingen (een lichaam dat behoefte heeft aan iets dat het terug rustig maakt of zoiets), maakt niet uit wat, het kan uit elkaar vallen tot spontane gedachten en gewaarwordingen die verschijnen en als je ze met rust laat, vanzelf ook weer verdwijnen, want dat is hun ware natuur.

Dit kan in theorie zelfs in volle strijd, in het moment waarin deze neiging zich in alle heftigheid voordoet, maar in praktijk hebben we dan al lang de achtergrond uit het oog verloren (en daarmee ook onze helderheid). Vandaar het is gemakkelijker om hier mee te oefenen buiten de stijd om, in alle rust gezeten op ons kussen. Er zijn zelfs methodes die zulke neigingen en gevoelens op dat moment echt gaan oproepen, maar evengoed blijf je gewoon rustig in beschouwing voor wat er allemaal in jou, de achtergrond, verschijnt, opkomt, en komt er wel vanzelf iets op dat je uit beschouwing (uit de achtergrond) lijkt te slingeren, en dan kom je gewoon terug en kijk je haast nieuwsgierig naar hoe dit mechanisme zich tracht te ontrollen, maar heel belangrijk: zonder oordeel, zonder veroordeling, zonder afwijzing en ook zonder goedkeuring, gewoon zoals de ruimte open staat of er nu een boeddha in verschijnt of een terrorist, de ruimte laat alles toe en heeft er geen oordeel over en geen voorkeur voor de een of de ander.

Dit is heel anders dan we gewoon zijn te doen. Normaal gaan we zo'n neiging die we niet graag hebben, meteen veroordelen, afwijzen en daarmee onszelf afwijzen en raar genoeg, maar iedereen kan dit vanuit ondervinding toch wel bevestigen (toch zeker als het om diepgewortelde neigingen gaat) wakkeren we het daarmee vaak juist aan. Dat heet verslaving. Een verslaafde is pas verslaafd als die zelf-afwijzing er bij komt kijken, niet in het begin als alles nog gewoon uit nieuwsgierigheid gebeurt, "ah dat eens proberen, oh dat voelt goed, oh nog eens, ja… verdorie, ik begin dit nodig te hebben, ik begin te stelen, en eigenlijk wil ik dit niet, ik wijs mezelf hiervoor af", maar omdat je je zelf niet kunt afwijzen, ga je onbewust en doet het onbewust, m.a.w. je zelfafwijzing versterkt alleen maar het gedrag, en maakt het steeds ingewikkelder, steeds dieper, tot je er op den duur niet meer uit geraakt.

In het klein doet zich dit ook bij ons voor. We hebben neigingen die we niet accepteren bij onszelf, en omdat we ze niet accepteren, maar ze er wel zijn, en zodanig geconditioneerd zijn dat ze toch een uitweg gaan vinden, gaan we er onbewust voor, we verliezen onze helderheid (herken je de verslaafde?) en het is sterker dan onszelf, waardoor we er ons nog slechter bij voelen, nog sneller onbewust voor gaan, en ga zo maar door.

In Dzogchen context komt het er op aan dit mechanisme helder te zien. Als je het ziet ontstaan, sleurt het jezelf niet meer zo mee, en als het dat toch doet en je merkt later dat je toch meegesleurd bent, is het zaak om het feit dat je het toch opgemerkt hebt te benadrukken, en niet er nog meer zelf-afwijzing aan gaan toevoegen, zo van "kijk eens hoe zwak ik ben, ik kan het maar niet tegenhouden, voorkomen", waardoor je steeds meer helderheid verliest en steeds dieper verwikkeld geraakt in die neiging en de gevolgen er van.

Dit is erg simpel en praktisch uitgelegd hoe "zelf-bevrijding" iets kan worden waar we in ons leven dat verre van bevrijd is al wat kunnen mee oefenen, hoe we er ervaring mee op kunnen doen, in hoe het onze helderheid kan bevorderen en kleine lastige neigingen toch al beetje, bij beetje wat losser kan weken. Dit is een positieve benadering, die moed geeft, vertrouwen geeft dat er wel degelijk bevrijding mogelijk is. Kan het in het klein, dan kan het vast ook wel in het groot, alleen dat heeft allemaal zijn tijd nodig. Maar het is nu dat we er mee kunnen aan de slag gaan. Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd (zeggen wij, waarbij weerd op waard slaat).

Dorje.
« Laatst bewerkt op: 16-01-2019 14:02 door Dorje »

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #3 Gepost op: 16-01-2019 16:20 »
Dorje,

Bedankt voor de lange theoretische duiding. Gelukkig was ik zelf wel terecht gekomen bij de idee van een opkomend verlangen, idee, emotie, wat al niet, te beschouwen zonder meer. Het zit 'm er in de praktijk echter in dat die gedachteprocessen uiterst sterk zijn en razendsnel. Ik kan ze opmerken en even met rust laten maar ze blijven aandringen.

Eigenlijk heb ik nog maar pas geleden min of meer door dat gedachten ook niet van mij zijn. (Ik kende de theorie natuurlijk wel maar ja.) Hopelijk helpt dit de komende tijd.

Voor mij zijn het rozijnen. Ik kan er een heel pakje van leegeten op een dag. Overdag kan ik tegenwoordig vrij aardig volhouden maar traktaties van een collega zijn meteen een uitdaging om maat te houden. Ik vind persoonlijk dat ik best iets mag nemen als iemand jarig is. De Middenweg, toch?

Gek genoeg vind ik mezelf niet eens hebberig. Het is een werktuigelijke kwestie, nauwelijks bewust maar vol spanning.

Ik doe de komende dagen wel weer verslag. Eigenlijk hoop ik dat het forum een tijdelijke stok achter de deur kan zijn. :)

Met warme groet,


Maarten

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #4 Gepost op: 16-01-2019 17:46 »
Hoi Maarten,

Bedankt voor de lange theoretische duiding.

Het was niet zo theoretisch bedoeld, maar graag gedaan.

Gelukkig was ik zelf wel terecht gekomen bij de idee van een opkomend verlangen, idee, emotie, wat al niet, te beschouwen zonder meer.

Fijn! De classificatie doet er inderdaad niet toe, juist ja, dat was veel te theoretisch van mij.

Het zit 'm er in de praktijk echter in dat die gedachteprocessen uiterst sterk zijn en razendsnel. Ik kan ze opmerken en even met rust laten maar ze blijven aandringen.

Ik weet het, het is gemakkelijk uit te leggen, maar niet even gemakkelijk gedaan.

Wat misschien kan helpen, het is echt weer raar, het lijkt intuïtief misschien zelfs onjuist, maar test het zelf eens uit (als je wil natuurlijk):

Wat als je het aandringen zelf ook eens beschouwt? Wat als je de mislukking om ze met rust te laten zelf ook eens met rust laat? M.a.w. het niet met rust kunnen laten zelf ook oordeelloos beschouwen en dus met rust laten. Let op dit is hier niet theoretisch, filosofisch bedoeld, maar heel praktisch!

Wat als je de neiging zelfs nu toch eens laat uitleven (het schaad niemand, zelfs niet jezelf, dus waarom niet?) en het uitleven ervan blijft beschouwen? Wat merk je dan?

Eigenlijk heb ik nog maar pas geleden min of meer door dat gedachten ook niet van mij zijn. (Ik kende de theorie natuurlijk wel maar ja.) Hopelijk helpt dit de komende tijd.

Maar ja, wat heb je aan theorie hee?

En wat als je nu eens dat hopen dat iets zou helpen, hetgeen geen zuiver, doelloos onderzoek meer toelaat, eens zou laten vallen?

Wat als je het oordeel dat het een probleem is eens zou laten vallen en je gewoon nieuwsgierig gaat bekijken hoe het werkt, hoe het mechanisme zich ontplooit? Zonder vooropgezet doel, zelfs niet het doel dat er iets mee opgelost moet worden? Zou je dat kunnen?

Gek genoeg vind ik mezelf niet eens hebberig. Het is een werktuigelijke kwestie, nauwelijks bewust maar vol spanning.

Uitermate boeiend toch? Een werktuiglijke kwestie. Dat vraagt toch om bekeken te worden, niet te analytisch, niet te classificerend, eigenlijk niet inhoudsgericht, maar gericht op wat het doet met dat waar de inhoud in verschijnt. Wat doet het met je helderheid als je het niet veroordeeld? Als je zelfs het veroordelen dat zich toch zou voordoen niet gaat veroordelen? Als je niet gaat veroordelen dat het jou in snelheid pakt?

Stokken achter de deur hebben we niet nodig, denk ik, met het op het forum beschrijven ga je wel iets wat zich normaal in de duistere hoekjes (onbewust) voordoet in de schijnwerper plaatsen (bewust maken) en hoe onbevooroordeeld je dit kan doen... Ja... Dat weet ik niet en jij ook niet, dat is wat we kunnen onderzoeken.

Ik ben gewoon benieuwd, want ik weet het ook niet. Dus vergeef mijn enthousiasme, ik wil hier niets opdringen, ik wil gewoon eens zien wat het met je doet. Als je er zin in hebt.

Warme groet,

Dorje
« Laatst bewerkt op: 16-01-2019 18:14 door Dorje »

Offline teksten Siebe

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 5315
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #5 Gepost op: 16-01-2019 19:20 »
Wat als je het oordeel dat het een probleem is eens zou laten vallen en je gewoon nieuwsgierig gaat bekijken hoe het werkt, hoe het mechanisme zich ontplooit? Zonder vooropgezet doel, zelfs niet het doel dat er iets mee opgelost moet worden? Zou je dat kunnen?

Dat kan toch niet als je al begint over een achtergrond en voorgrond? En je bent al helemaal ver voorbij onbevangen onderzoek als je die achtergrond gaat her-kennen als een altijd aanwezig en ongeboren ongeconditioneerde sfeer, niet?

Siebe, heeft het natuurlijk weer mis



Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #6 Gepost op: 16-01-2019 19:42 »
Neen, Siebe, je hebt ergens wel gelijk, maar, bekijk het eens uit een andere context:

Stel je hebt nog nooit een sinaasappel geproefd.
Ik probeer je met handen en voeten uit te leggen hoe dat proeft en gebruik daar een hele hoop beelden en concepten bij: zoals zoet, fruitig, iets wat je water in de mond doet komen, het smaakt vergelijkbaar met een peer, maar toch iets zuurder en ga zo maar voort.

Stel dat je met deze beelden tevreden bent, en daardoor niet geneigd ergens een sinaasappel zelf te gaan vinden en het echt zelf te proeven en te verifiëren of wat ik gezegd heb wel klopt, ja, dan neem je het gewoon aan als zoete koek.

Maar stel dat je door mijn beschrijving echt nieuwsgierig raakt, dat je het echt zelf wilt proeven en dus wel degelijk op zoek gaat naar die sinaasappel, en je die opeens vind en proeft. Denk je dan echt dat mijn eerdere beschrijvingen iets van invloed gaan hebben op het uiteindelijk zelf proeven van de sinaasappel? Integendeel, volgens mij ga jij het dan op je geheel eigen manier verder beschrijven aan iemand anders en waarschijnlijk helemaal anders, met heel andere nuances als ik dat deed.

Siebe heeft het dus niet mis, er zit een valkuil in, maar het zou jammer zijn er met open ogen in te springen.

Je kan de valkuil ook gewoon zien en besluiten er om heen te gaan, door niet lui te zijn en echt zelf op zoek te gaan. Zelf op onderzoek te gaan. Maar als je nog nooit gehoord hebt van een appelsien is het erg moeilijk om er naar op zoek te gaan.


« Laatst bewerkt op: 16-01-2019 19:51 door Dorje »

Offline teksten Siebe

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 5315
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #7 Gepost op: 16-01-2019 20:40 »
Je kan de valkuil ook gewoon zien en besluiten er om heen te gaan, door niet lui te zijn en echt zelf op zoek te gaan. Zelf op onderzoek te gaan. Maar als je nog nooit gehoord hebt van een appelsien is het erg moeilijk om er naar op zoek te gaan.

Ik ben er niet van overtuigd dat die achtergrond echt het ongeconditioneerde is en niet 'gewoon' de mentale sfeer van nietsheid, of oneindigheid van ruimte, of van noch-waarneming noch niet waarneming.

Waarschijnlijk, en dat schijnt de Abhidhamma ook zo uit te werken, kunnen wij gewoon niet diep genoeg doordringen in hoe cognitie werkt. Daarom beginnen we voorgronden te onderscheiden en achtergronden, beweging en niet-beweging. Het zijn waarschijnlijk allemaal globale impressies van HETZELFDE  (?) zeer  zeer snel verlopende cognitief proces waarin afwisselend actieve en inactieve momenten (bhavanga) optreden.

Het is toch wat anders als dit cognitieve proces eindigt. Dat schijnt te gebeuren in nirodha samapatti.
Jij lijkt er zeker van te zijn dat je dan de achtergrond ervaart die je ook in je dagelijks leven, via cognitie, kan her-kennen. Ik ben daar niet zo zeker van.

Maar goed, ik laat het hier verder bij. Over dit soort zaken speculeren is toch zinloos. We hebben beide geen idee wat de smaak van nirodha samapatti is dus kunnen ook niet beoordelen of het smaakt naar iets wat we nu, in ons dagelijks leven, kunnen her-kennen.


Siebe


Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #8 Gepost op: 17-01-2019 09:05 »
Goedemorgen heren.

Het goede nieuws is dat ik nu wat langer beschouw.

Wat heb je aan theorie, vraagt Dorje, als je het al wel wist maar er niks mee doet? Niet veel. Intellectueel begrijpen is natuurlijk wel de eerste stap, dan volgt een voorzichtige vorm van realisatie. Dat begint nu zo ongeveer.

De tip van beschouwen en dan vervolgens, als het niet gelukt is, het directe gevolg te beschouwen en de percepties en gevoelens daarbij.. dat is een hele goede. Eigenlijk zou je dit uit elke simpele mindfulness-cursus kunnen halen maar ik ben blij weer eens herinnerd te zijn.

Mij valt nu trouwens in dat een flinke dosis mildheid waarschijnlijk een goed idee is. Mildheid jegens de activerende verlangens. Ze wegduwen - zoals Dorje zo goed opmerkte eerder - is intiem zijn met, net als ze zich uit laten leven. Aangezien ze niet ik, mij of van mij zijn en opkomen door oorzaken past eigenlijk alleen mildheid tegenover zo'n verschijnsel. De geactiveerde smet mag er zijn, die kun je accepteren. Dan, zo vertrouwen we, zal hij op een gegeven moment weer verdwijnen.

Gisteravond heb ik toch de rozijntjes van de vorige avond maar opgemaakt. Afijn, positief is dat ik eergister maar de helft van het zakje had weggepeuzeld. Nu kan ik mooi vandaag proberen vol te houden.

Mildheid en beschouwen. Dank voor het meedenken, mensen.

Met warme groet,

Maarten

Offline teksten Siebe

  • aanvraag voor lidmaatschap
  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 5315
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #9 Gepost op: 17-01-2019 12:15 »
Hallo Maarten, misschien heb je dit gelezen, het leek me ook wel relevant:
http://www.boeddhaforum.nl/index.php?topic=2691.msg21066#msg21066

Bij mezelf leeft dit zo. Vroeger klampte ik me aan dit of dat vast, moest bijvoorbeeld iets op tv zien. Alsof het heel belangrijk was. Alsof mijn levensgeluk er vanaf hing. En als ik dat dan zag, dan gaf me dan een bepaalde voldoening. Op een gegeven is dat bekoeld, het boeit me allemaal niet zo meer. Ik zie nooit meer een film, de interesse is gewoon verdwenen. Maar dat voelt niet als iets sombers, maar eerder als een bevrijding, een opluchting dat het niet meer zo nodig is allemaal om mezelf op die manier overeind te houden.

Ik heb er vertrouwen in dat de boeddha-dhamma hiertoe kan leiden als het gaat om alle zintuiglijke prikkels, ook eten. Ik acht het waarschijnlijk dat op den duur die hele behoefte aan zintuiglijk genot kan verdwijnen, zoals het onderricht ook aangeeft.

Wat mij wel lijkt te helpen is constant het gevaar en nadelen van het verlangen naar genot in beschouwing nemen. Je vastklampend aan dit en dat. Al die begeerte, al die wellust, het is gewoon helemaal niet in je eigen voordeel. Je kunt veel beter ontnuchteren.
 
Vrijheid is niet alles kunnen krijgen waar je behoefte aan hebt maar weinig tot geen behoeften meer hebben. Als de behoeften mild zijn geworden en niet zo dwingend, is dat al heel mooi. Dan is de geest al flink gezuiverd. Zover ben ik nog niet.

Ik ben al gaandeweg ook overtuigd geraakt van de niet onschuld van zintuiglijk genot. Het genotcentrum van het brein is werkelijk een centrum dat je functioneren kan kapen, gevangene maakt. Snoep is ook funest. Die hele neiging om jezelf 'te belonen' met iets lekkers, moois etc. het is een totaal verkeerde visie op wat de oorzaak is van je geluk. Het zal je alleen maar ongelukkiger maken want het beloningscentrum van het brein zal steeds sneller getriggerd worden en dat komt met hunkering, met nare gevoelens van emotionele honger. Dit is een praktisch voorbeeld van wat de Boeddha bedoelde met onwetendheid. Een verkeerde visie koesteren over wat echt in je eigen voordeel is en niet. Dat je met het streven naar genot je eigen welzijn nastreeft is werkelijk een verkeerde visie.

Ik doe zelf kleine stapjes, door minder te zijn gaan eten bijvoorbeeld, minder seksuele activiteit, ik koop al jaren geen snoep meer, als ik een koek eet, dan ook 1. Als ik de neiging opmerk mezelf te willen 'belonen' herken ik die als een verkeerde visie. Ik overdrijf dit niet in de zin dat ik nou zo streng wordt dat ik ontplof.
Gewoon wat matigen. Ik merk ook vaak veel duidelijker dat zintuiglijk genot me niet meer bevredigt. Ook daarbij stilstaan maakt alles minder bekoorlijk. Het helpt toch allemaal niet.

Als je dan toch wat lekkers eet, dan is het denk ik een goede oefening dit met volle aandacht te doen en niet als een gek alles weg te snacken. En dat is niet zo makkelijk als je eet vanuit emotionele honger.

Het helpt mij dus ook te zien dat ik mijn leven lang een verkeerde visie hebt opgevolgd over geluk, bijvoorbeeld door genoegens na te jagen. Dan is het niet raar, zeg maar, dat je dan na vele jaren dat patroon te volgen, merkt dat je eigenlijk een verslaafde geest hebt ontwikkeld en nu lijdt als gevolg van die verkeerde visie. Kamma en kamma-vipaka.

Persoonlijk verlost zijn van bepaalde onheilzame neigingen is duidelijk een opluchting. Die hele verslaafde geest is een ramp voor jezelf (en vaak ook anderen). Begeerte is gewoon verslavingsgeest, van heel erg tot zeer mild.

Siebe




Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #10 Gepost op: 17-01-2019 12:57 »
Siebe,

Bedankt voor je persoonlijke verhaal. Ik herkende MN14 overigens direct, bedankt voor de verwijzing.

Wat je zegt over het genotscentrum is zeer herkenbaar en ik denk direct waar.

De methode.. de gevaren zien is heel direct boeddhistisch en komt voor in de soetta's. Mijn methode van mildheid die ik nu op het moment volg is dat ook, hoewel ik even geen los citaat ken. Het zal een mengeling moeten zijn, net van wat op een bepaald moment kundig is.

Deze zin viel me opeens in vanochtend en die prevel ik nu zachtjes voor me uit, net nog toen ik weg liep bij de lunch en eigenlijk nóg iets wilde pakken: yaṃ kammaṃ karissāmi, kalyānaṃ vā pāpakaṃ vā,
tassa dāyādo bhāvissāmī. Mijn vertaling tot nu toe: "Welke wilsacties ik ook zal doen, goed of kwaad, deze zal ik beërven." Ze komen uit de Leringen om vaak te overdenken, de abhinham paccavekkhitabba dhamma. Ik reciteer die tekst toch al iedere ochtend. Mooi toch, hoe zo'n tekst opeens kan gaan leven voor je als het ware.

Met warme groet,

Maarten

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #11 Gepost op: 17-01-2019 18:01 »
Eigenlijk zou je dit uit elke simpele mindfulness-cursus kunnen halen maar ik ben blij weer eens herinnerd te zijn.

Tuurlijk, mindfulness is de voorbereiding op Dzogchen.

Het enige wat iets specifieker is als in minfulness (vermoed ik, ik ben niet zeker) is dat het zich niet enkel op de inhoud gaat richten, maar ook (en op den duur zelfs vooral) op dat waar de inhoud in verschijnt. Wanneer het beschouwen zelf ook beschouwt wordt, begint het te smaken naar Dzogchen.

De geactiveerde smet mag er zijn, die kun je accepteren. Dan, zo vertrouwen we, zal hij op een gegeven moment weer verdwijnen.

Dit vertrouwen, wil ik dan toch wel even aanvullen, is bij de Dzogchen context van waaruit ik hier schijf wel geen vertrekpunt, laat dit duidelijk zijn. Het is in het beste geval een gevolg van het onderzoek. Gewoon accepteren op vertrouwen dat het daardoor op een gegeven moment wel zal verdwijnen, is niet hetgeen waar ik op aanstuurde (en zal in deze context dan ook niet werken). Waar ik op aanstuurde is onderzoeken wat er gebeurt als je iets accepteert zonder daarbij verwachtingen te gaan koesteren (want dat is dan weer niet meer helemaal met rust  laten). Het is een schijnbaar subtiel verschil, maar een heel belangrijk verschil. Als er nog enige verwachting is, enig vertrouwen, enig idee er bij hoe het best zou verder evolueren, dan is er geen volledige acceptatie zoals het is en zoals het zichzelf spontaan zal ontwikkelen. Dat is nu juist het onderzoek. Maar dat is nu juist ook het moeilijke eraan, het is niet gewoon mindfulness van wat er verschijnt en het zomaar even mentaal gaan accepteren met een mantel van mildheid, het is ook mindfulness naar hoe subtiel er toch weer allerlei verwachtingen insluipen die je ongemerkt toch weer uit de niet beoordelende, zuiver beschouwende, zuiver onderzoekende houding trekken en dus uit de achtegrond trekken en het onderzoek zullen beinvloeden, dwarsmbomen. En als je dat dan opmerkt dit dat ook weer niet gaan veroordelen, maar opnieuw zuiver beschouwen, en zo maar voort, tot al die subtiliteiten aan het licht zijn gekomen en er iets vanzelf gaat gebeuren... wat?... dat is hetgeen onderzocht wordt.

Nu kan ik mooi vandaag proberen vol te houden.

Zie je?

Maar goed, ik ben aan het doordrammen. Doe maar wat jou het beste lijkt voor jou, alleen stip ik even aan dat het toch nog anders is dan wat ik voorstelde, er is nog een subtiel maar belangrijk verschil, en met dit subtiel verschil zal het nooit zelfbevrijding (Dzogchen) worden.

Warme groet,

Dorje.

Offline Marcel

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 3012
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #12 Gepost op: 17-01-2019 18:13 »
Eigenlijk zou je dit uit elke simpele mindfulness-cursus kunnen halen maar ik ben blij weer eens herinnerd te zijn.

Tuurlijk, mindfulness is de voorbereiding op Dzogchen.

Het enige wat iets specifieker is als in minfulness (vermoed ik, ik ben niet zeker) is dat het zich niet enkel op de inhoud gaat richten, maar ook (en op den duur zelfs vooral) op dat waar de inhoud in verschijnt. Wanneer het beschouwen zelf ook beschouwt wordt, begint het te smaken naar Dzogchen.

Op die manier is het einde zoek Dorje.
Dan kun je ook weer het beschouwen
van het beschouwen
gaan beschouwen ad infinitum.

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #13 Gepost op: 17-01-2019 18:23 »
Op die manier is het einde zoek Dorje.
Dan kun je ook weer het beschouwen
van het beschouwen
gaan beschouwen ad infinitum.

Niet ad infinitum. Maar... tot het beschouwen enkel nog zichzelf beschouwd zonder subtiele inmenging.

Warme groet,

Dorje.

Offline Marcel

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 3012
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #14 Gepost op: 17-01-2019 18:26 »
Voor mij zijn het rozijnen. Ik kan er een heel pakje van leegeten op een dag. Overdag kan ik tegenwoordig vrij aardig volhouden maar traktaties van een collega zijn meteen een uitdaging om maat te houden. Ik vind persoonlijk dat ik best iets mag nemen als iemand jarig is. De Middenweg, toch?

Gek genoeg vind ik mezelf niet eens hebberig. Het is een werktuigelijke kwestie, nauwelijks bewust maar vol spanning

Ervaar je het echt als een probleem?
Ik bedoel: er lijkt geen urgentie.


Waar zit hem de spanning in dit werktuiglijk gebeuren?
« Laatst bewerkt op: 17-01-2019 18:41 door ekayano maggo »

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #15 Gepost op: 18-01-2019 08:55 »
Citaat van Dorje:
Citaat
Waar ik op aanstuurde is onderzoeken wat er gebeurt als je iets accepteert zonder daarbij verwachtingen te gaan koesteren (want dat is dan weer niet meer helemaal met rust  laten). Het is een schijnbaar subtiel verschil, maar een heel belangrijk verschil. Als er nog enige verwachting is, enig vertrouwen, enig idee er bij hoe het best zou verder evolueren, dan is er geen volledige acceptatie zoals het is en zoals het zichzelf spontaan zal ontwikkelen. Dat is nu juist het onderzoek.

Ik schrijf hier wat kortaf. Mogelijk hebben jullie meer tijd om het allemaal goed uit te werken. Het is juist wat je aanstipt over het verschil tussen verwachten dat een neiging of verlangen vanzelf weer verdwijnt en het onderzoeken om dan te constateren dat het verdwijnt. Ik handel vanuit een rotsvast vertrouwen in het karakter anicca als het gaat om fenomenen. Gedachten zijn toch al geen feiten, emoties zijn geen feiten, leerde mijn psycholoog me indertijd bij de cognitieve gedragstherapie. Wees gerust, ik onderzoek eerder dan dat ik ga staan wachten tot het een keer weggaat.

Om eerlijk te zijn.. het viel me gisteren op hoe snel dat gaat! Ik probeerde bij opkomende ideeën/verlangens te lokaliseren waar in mijn lichaam ze voelbaar zijn - wat altijd een leuke oefening is. Te laat! Het was al weer weg. Kun je nagaan.

Gisteren was een succesvolle dag. Niks extra gegeten, op een koekje na dat mijn aardige nieuwe teamleider me aanbood. Sociale argumenten zijn er ook nog, natuurlijk. Ik wil niet alles afslaan en zeker niet nu ik haar net ken. Een mooie start dan uiteindelijk. Jullie fungeren toch wel een beetje als een stok achter de deur want ik weet dat ik gezegd heb dat ik er elke dag iets over schrijf. Afijn, het kan best een kundig middel zijn in het begin.

Met warme groet,

Maarten

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #16 Gepost op: 19-01-2019 13:49 »
Hier ben ik weer met een melding over gisteren. Een dag weer zonder overtredingen. Geen transgressionele smetten, zeg je dat zo? Ik heb wel wat chips gehad 's middags om vier uur. Dat is bij ons op het werk zo'n beetje de traditie en het voelt zo heerlijk vertrouwd naar de vrijdagmiddag. Afijn, ik wil ook niet per se gewicht kwijt maar smetten.

Succes dus. Vanochtend een chocolaatje bij de koffie maar niet bij het tweede kopje. Ik taalde er niet eens naar.

Wat me enorm opvalt is hoe moeilijk het is om de opkomende neiging tot 'nemen' te lokaliseren. Ik merk het nu razendsnel op maar du moment dat mijn aandacht zich vestigt is het alweer weg. Zou ik het onbewust toch wegdrukken in plaats van beschouwen? Daar moet ik nog achter komen.

Geen rozijnen dus. Ach ja, één. Ik vond er eentje op het laken vanochtend. Ik snoep graag in bed: echt een combinatie van geborgenheidskwesties, vermoed ik.

Tot morgen weer!

Warme groet, Maarten

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #17 Gepost op: 20-01-2019 10:59 »
Interessant.. gisteravond had ik m'n eerste grote worsteling weer. Ik wist zelfs al nauwkeurig wat ik wilde gaan pakken en de impuls op te staan bleef m'n concentratie verstoren. Ik stond op enig moment zelfs al in de keuken. Ik  heb éénmaal toegegeven - één sprits en nog zelfgebakken ook - en heb dat beschouwd. Althans, ik merkte op dat na consumptie de opwellingen nog even sterk waren. Daarna heb ik volgehouden.

Al met al een aardig succes, lijkt me. Vanochtend was ik bijna een uur alleen thuis en stond weer in de keuken.. en stopte. Beschouwen wil nog steeds niet lukken omdat de neigingen zelf niet bestand lijken te zijn tegen aandacht.

Wie heeft er ervaringen met sterke verlangen bekijken?

Met warme groet,

Maarten

Offline Marcel

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 3012
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #18 Gepost op: 20-01-2019 11:29 »
Ik heb wel ervaring
met sterke verlangens.

Zien gebeuren is belangrijk.
Maar niet altijd genoeg.

Soms helpt het
de geest te verzetten.
Dat is niet altijd voldoende.

Soms moet ik mezelf ernstig toespreken.
Dat is ook niet altijd voldoende.

Soms haal ik me motivaties voor de geest. 
(waarom ik beter niet toe kan geven)
Dat is ook niet altijd voldoende.

Soms moet er wat gedaan worden.
Wandelen,douchen, afwas doen.
« Laatst bewerkt op: 20-01-2019 17:27 door ekayano maggo »

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #19 Gepost op: 21-01-2019 07:54 »
EM vroeg:
Citaat
Citaat
Voor mij zijn het rozijnen. Ik kan er een heel pakje van leegeten op een dag. Overdag kan ik tegenwoordig vrij aardig volhouden maar traktaties van een collega zijn meteen een uitdaging om maat te houden. Ik vind persoonlijk dat ik best iets mag nemen als iemand jarig is. De Middenweg, toch?

Gek genoeg vind ik mezelf niet eens hebberig. Het is een werktuigelijke kwestie, nauwelijks bewust maar vol spanning

Ervaar je het echt als een probleem?
Ik bedoel: er lijkt geen urgentie.

Er is geen urgentie voor wat lichamelijke gezondheid betreft. Ik ervaar het wel als een soort verslaving en in die zin is dit dus voor mij wel urgent.

Misschien helpt dit geschrijf. Gisteren was weer een redelijk rustige dag met alleen 's avonds een serie aanvechtingen. Ik probeerde ze geen geweld aan te doen maar ze te laten zijn. Dat voelde lastig aan, alsof ze bleven aandringen. Doe nou eens niet! - had ik kunnen denken. Maar goed, het ging weer over.

Met warme groet,

Maarten

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #20 Gepost op: 21-01-2019 08:44 »
Het beschouwen (waarvan sprake: Dzogchen context) heeft geen doel en geen object, het gaat hier om zuiver beschouwen op zich. Het gaat om het beschouwen zelf, niet om wat beschouwd wordt. Het gaat dus niet om volgen van gedachten, gewaarwordingen, gevoelens of neigingen, het gaat niet om na te gaan waar in het lichaam ze vestigen, het gaat niet om analyse en onderzoek van dat wat verschijnt, maar het gaat gewoon om het beschouwen zelf, louter beschouwen wat verschijnt, zoals het verschijnt ZONDER het te volgen, zonder er een verhaal van te maken, zonder iets dat er mee bereikt wil worden, gewoon het beschouwen op zich. In het beschouwen op zich valt misschien iets te ontdekken...

Dit beschouwen kan gewoon ook het feit dat neigingen niet bestand lijken tegen aandacht bevatten, maar zonder het verhaal, zonder de commentaar er bij dat beschouwen moeilijk is. En als het toch gebeurd, wordt ook dat gewoon beschouwd en niet gevolgd.

Hetgeen ontdekt kan worden kan alleen maar ontdekt worden als er geen in en uitgaan in beschouwen meer is. Er is geen in en uitgaan in beschouwen meer als het in en uitgaan zelf beschouwd wordt.

Vriendelijke groeten,

Dorje.

« Laatst bewerkt op: 21-01-2019 08:47 door Dorje »

Offline Marcel

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 3012
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #21 Gepost op: 21-01-2019 08:52 »
....Jaja....
....zoiets als schouweloos
schouwen.....
« Laatst bewerkt op: 21-01-2019 09:01 door ekayano maggo »

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #22 Gepost op: 21-01-2019 09:14 »
Ik zou het eerder schouwen van het schouwen noemen.

In het schouwen van het schouwen wordt het object het subject en wordt het subject het object, ...

Heb je het al eens geprobeerd?

Offline Marcel

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 3012
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #23 Gepost op: 21-01-2019 09:16 »
Het proberen
is een
sta in de weg

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #24 Gepost op: 21-01-2019 09:23 »
Dat is waar, maar dat is wat je kan ontdekken tijdens het proberen. En dan weet je tenminste dat je het proberen moet loslaten.

Het proberen leren fietsen staat het leren fietsen uiteindelijk in de weg, maar wie het niet probeert, komt nooit op het punt het proberen los te laten en gewoon te fietsen.

Of niet?


Offline Marcel

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 3012
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #25 Gepost op: 21-01-2019 09:28 »
Ja. Niet geschoten
is altijd mis.
Ik nu naar mijn broer.
Ik ga hem helpen
de kerstverlichting rond huis
te verwijderen.
Maar eerst gaan
we cappuccino drinken.

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #26 Gepost op: 21-01-2019 09:33 »
Geniet van de cappuccino en van het helpen van je broer.


Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #27 Gepost op: 21-01-2019 15:33 »
Dorje, bedankt voor de uitleg over beschouwen.

Fietsen kan ik goed. Straks weer naar m'n 15 kilometers. Ik kijk er nou al naar uit.

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #28 Gepost op: 21-01-2019 16:48 »
Het is maar een suggestie.

Het vergt natuurlijk oefening. In het begin oefening op het kussen, nog niet direct in volle strijd. Als het beschouwen meer vertrouwd begint te raken, als het geen proberen meer is, maar beschouwen zelf geworden is, als het beschouwen vertrouwd wordt, kan je ook in die modus gaan in volle actie, zelfs bij sterke emoties.

En indien het je sluipenderwijs meegenomen heeft, dan kan je nog steeds jezelf niet veroordelen hiervoor, maar
het effect ervan beschouwen (zonder oordeel).

Het veroordelen is steeds een ontkenning van wat nu eenmaal al is, een weerstand tegen wat is, en neigt je onbewust te doen gaan, je helderheid te doen verliezen. Het is dan beter, in deze context toch, om jezelf niet te veroordelen, maar wel de consequenties te nemen van wat je aangericht hebt (bvb. je excuseren als je iemand beledigt hebt). Je kan je zelfs voornemen in het vervolg je helderheid meer te bewaren, en dit kan dan weer een stimulans zijn om er nog meer mee te oefenen.

Rome werd niet in één dag gebouwd.


Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #29 Gepost op: 22-01-2019 10:56 »
Misschien begin ik dat nu pas in te zien: een opwelling wegleiden is niet hetzelfde als 'm beschouwen. Tjonge! Vooral omdat die processen zo snel gaan is het lastig om opkomen en vergaan te beschouwen want je bent om te beginnen maar al te vaak te laat.

Niks te melden verder behalve dan dat het goed gaat. Geen extra's genomen.

Met warme groet,

Maarten

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #30 Gepost op: 22-01-2019 14:42 »
...is het lastig om opkomen en vergaan te beschouwen want je bent om te beginnen maar al te vaak te laat.

Dan heb je nog steeds "het lastige" om te beschouwen, "het te laat zijn" om te beschouwen...




Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #31 Gepost op: 22-01-2019 14:54 »
en beschouwen?

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #32 Gepost op: 22-01-2019 16:09 »
Ja, je begint het echt in te zien.
:D

Als zo beschouwende "het lastige" en "het te laat zijn" dan weer verdwijnen zoals ze gekomen zijn, wat verschijnselen nu eenmaal doen als je ze met rust laat (als je ze niet naar je toehaalt of wegduwt, niet goedkeurt, noch afkeurt), dan blijft er nog maar één iets over om te beschouwen...

🙏

« Laatst bewerkt op: 22-01-2019 16:21 door Dorje »

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #33 Gepost op: 23-01-2019 19:35 »
Het lijkt wel mediteren. Je moet dan ook niet stil willen zijn. Je kan je geest aan het begin zeggen dat het tijd is voor het hier-en-nu maar dan moet je los laten. Blijven sturen is alleen maar activiteit.

Vandaag heb ik maar weer eens toegegeven, gewoon om te kijken hoe het voelde. Nou, niet heel bijzonder eigenlijk. Ik voel wat meewarigheid.

Ik denk opeens aan de doṇapāka sutta (SN 3.13) waarin koning Doṇapāka op dieet gaat. Het vers dat de Boeddha spreekt vind ik mooi in z'n simpelheid.

Mijn eigen poging:
Als men steeds gewaar is,
en weet wanneer genoeg voedsel genomen is,
dan worden alle (hun) aandoeningen slanker -
zij verouderen gracieuzer, hun levens beschermend.

De derde regel is volgens bhikkhu Sujato 'zijn ongemak vermindert' maar ik vind mijn versie leuker.

Ik ga eens kijken of dit te reciteren valt.

“Manujassa sadā satīmato,
Mattaṃ jānato laddhabhojane;
Tanukassa bhavanti vedanā,
Saṇikaṃ jīrati āyupālayan”ti.

(Weet iemand waarom je zo vaak een " aan het eind van een citaat net voor 'ti' ziet staan en niet aan het eind??)

Met warme groet,

Maarten
« Laatst bewerkt op: 23-01-2019 19:39 door MaartenD »

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #34 Gepost op: 24-01-2019 18:15 »
Het lijkt wel mediteren. Je moet dan ook niet stil willen zijn. Je kan je geest aan het begin zeggen dat het tijd is voor het hier-en-nu maar dan moet je los laten. Blijven sturen is alleen maar activiteit.

Ja, precies.

Zo mediteer ik ook. Ik aanschouw de zaken (gewaarwordingen, gedachten, gevoelens, neigingen) die opkomen zonder er op te landen, zonder ze te volgen, zonder ze goed te keuren, zonder ze af te keuren, zonder ze vast te houden, zonder ze los te laten (ik kan maar iets loslaten als ik het al vast hou, als dat dan toch zo is, dan beschouw ik het vasthouden, dat is iets anders dan loslaten vast te houden, als het dan toch lost dan beschouw ik het loslaten, dat is iets anders dan vasthouden aan los te laten).

Inderdaad niet stil willen zijn maar de geest beschouwen zoals die is. Soms wordt wat er in verschijnt dan veel meer, maar vaak ook minder en soms is er dan enkel beschouwen van beschouwen. En soms komt er in dat beschouwen gewoon verschijning op zonder dat het als iets anders ervaren wordt dan het beschouwen zelf. Het is dan beschouwen in actie en beschouwen in rust. Geest in beweging en geest in rust. Maar of het nu beweegt of niet het is dan steeds geest die geest beschouwt: nu eens geest in beweging, dan weer geest in rust. Er is dan geen in en uitgaan meer. Tenminste tot geest (leegte) weer de verschijning (helderheid) objectiveert als iets anders dan geest en zowel uit leegte als helderheid valt. Maar ook dat kan dan weer beschouwd worden: het in en uitgaan beschouwen...

En juist dit laatste helpt om ook buiten de formele meditatie niet altijd meegesleurd te worden in wat zich aandient. Wat zich aandient in volle actie is ook maar geest in beweging. Het beschouwen ervan is nog steeds beschouwen van geest, beschouwen van dat wat beschouwt (leegte), maar dan in  beweging (helderheid), nog steeds mediteren: mediteren in beweging, waarin het onderscheid tussen leegte (subject) en helderheid (object) ook kan wegvallen. Even toch... Maar even is vaak genoeg als stimulans om er verder mee te oefenen.

Beschouwende groeten,

Dorje.

« Laatst bewerkt op: 24-01-2019 18:18 door Dorje »

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #35 Gepost op: 25-01-2019 16:13 »
Ik ben weer terug op strak drie maaltijden per dag en m'n twee stuks fruit natuurlijk. Het kan me niet heel veel meer schelen eigenlijk op het moment, merk ik. Het is genoeg.

Vanochtend las ik in het BD weer een stukje van Edel Maex. Weer een aspect dat ik wat kwijt was geraakt: alles is welkom. Elke impressie, elk gevoel, elke gedachte.. Mildheid is iets anders dan verdragen, merk ik weer eens.

Als ik Dorje's verhaal zo lees dan valt me de gedachte in dat het Hongerige ook kan zitten in geestelijke discipline. Tjonge!

Met warme groet,

Maarten

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #36 Gepost op: 26-01-2019 13:01 »
Als ik Dorje's verhaal zo lees dan valt me de gedachte in dat het Hongerige ook kan zitten in geestelijke discipline. Tjonge!

Ja, dat is ook zo.

Maar het is niet mijn verhaal, het is het Dzogchen verhaal en zelfs binnen Dzogchen is discipline daarom niet slecht. Het is één manier om met een probleem om te gaan. De discipline ontwikkelen om begeerte bijvoorbeeld te beteugelen. Zoals het transformeren van de begeerte ook een oplossing is en het met rust laten van de begeerte ook een oplossing is. Je kiest de oplossing die het best voor je werkt.

Voor sommigen is dat discipline (Theravada, Mahayana), maar andere lopen zich daar dan weer in vast, vooral als het hongerige er in sluipt, met name de honger om er iets mee te willen bereiken. Dan wordt het iets waar je in kan falen en als dat falen zich voordoet is de kans groot dat je teleurgesteld raakt en dus je gaat afkeren tegen de discipline. Sommigen komen dan terecht in de tweede manier, het transformeren (vajrayana, tantrayana). Bijvoorbeeld: als discipline niet het vooropgestelde resultaat bracht (de honger niet stilde), kan in plaats van de begeerte te gaan beteugelen, de begeerte gaan gebruiken op het pad (uitleven, transformeren) een oplossing zijn. Maar sommigen lopen daar dan weer in vast, ze voelen zich bevrijdt van de honger naar iets te willen bereiken, maar lopen dan weer vast in een leeg, droog, onbestemd gevoel.

Sommigen komen dan terecht in de derde manier, het met rust laten van de begeerte, het aanschouwen ervan zonder het te veroordelen, zonder het weg te drukken (discipline), noch te manipuleren (transformeren), maar het zichzelf laten bevrijden (Dzogchen). En het is is deze manier die ik hier voorstelde. Maar werkt die niet, dan kan je nog steeds terugvallen op discipline of transformatie. Ze hoeven elkaar niet uit te sluiten.

Het valt en staat allemaal met onze gefixeerdheid: "het is zus of zo, er is maar één juiste manier om ergens mee om te gaan".

"Discipline is de enige uitweg". Ja, het is een uitweg, als je je dan niet fixeert op het te behalen resultaat. Als je gewoon discipline kunt beoefenen voor de beoefening, als je begeerte beteugelt zonder je zelf te veroordelen als dat niet lukt, want dan hou je de begeerte juist in stand.

"Transformatie is de enige uitweg". Ja, het is een uitweg, als je je dan niet fixeert op het uitleven van je begeerte, want ook dan hou je de begeerte juist in stand.

"Het met rust laten is de enige uitweg". Ja, het is een uitweg, als je je dan niet fixeert op de zelfbevrijdende werking van verschijnselen en daardoor discipline en transformatie gaat afdoen als een hindernis op de weg. Het met rust laten kan ook slaan op de discipline, het beschouwen van de discipline, zonder verwachting. Het met rust laten kan ook slaan op de transformatie, het beschouwen van de transformatie, zonder er aan vast te houden als de enige oplossing.

Heel het proces van bevrijding wordt dan iets vloeibaars, iets flexibel. Nu eens is discipline op zijn plaats, als de neiging te sterk is om te beschouwen. Dan weer is het ombuigen van een neiging naar iets constructiever op zijn plaats als het te sterk is om te onderdrukken. Een andere keer, als een neiging niet zo sterk meer is of door eerdere beoefening je niet meer zo meesleurt, dan kan het louter beschouwen ervan (zonder onderdrukken of transformatie) het tot een punt brengen dat het vanzelf uit elkaar valt.

Het is allemaal beschikbaar, het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Discipline is niet verkeerd, de honger naar resultaat die het bij je opwekt wel, transformatie is niet verkeerd, eraan vast blijven hangen, als enige oplossing voor alles, wel. Zelfbevrijding is niet verkeerd, het verkeerde begrip ervan, als dat discipline en transformatie verkeerd zouden zijn, wel.

Met vriendelijke groeten,

Dorje.

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #37 Gepost op: 27-01-2019 19:52 »
Even pauze, mensen.. Ik ben door m'n geestelijke energie heen op het moment. Ik ben ook best aan het kanen geweest vandaag, tussendoor. Op zich is het niet erg, het hoort er blijkbaar allemaal bij. Ik ben wel moe. Het gemis aan echte spirituele vrienden begint te knagen... ook dit hoort bij het groeiproces, dat soort dingen gaan zien. Het is alleen niet altijd leuk.

Moet dat? Moet het leven leuk zijn? Nou nee, natuurlijk niet. Het helpt wel, om eerlijk te zijn. Ook ik ben niks anders dan een mens, met alle mooie en minder mooie kanten van dien.

Ik heb alleen even niet meer. Geen energie meer om mensen bij elkaar proberen te brengen, geen energie meer om te helpen, te willen begrijpen. Het is nu - voor even- gewoon mij-tijd.

Ik twijfel sterk over dit forum.. Wat hebben wij met ons gezaag over minutiae nou te bieden aan nieuwsgierige (be-)zoekers? Ik ontken niet wat ik hier heb geleerd, overigens, maar ik ben niet direct normaal. Ik ben dankbaar voor wat ik heb verkregen maar voel me ook licht gefrustreerd over hoe weinig ik heb kunnen brengen, ondanks pogingen daartoe.

Laat me maar even. Als het weer voorbij is dan klaart het vast ook wel weer op.

Met warme groet,

Maarten

Offline Gouden middenweg & de wilde natuur

  • Actief Boeddha Forum lid
  • Nieuwkomer
  • ****
  • Berichten: 1434
  • Er zit geen ZELF in het ik-gevoel noch erbuiten.
bevrijding en succes
« Reactie #38 Gepost op: 02-02-2019 00:13 »
Ik ben dankbaar voor wat ik heb verkregen maar voel me ook licht gefrustreerd over hoe weinig ik heb kunnen brengen, ondanks pogingen daartoe.



Maarten

Over het algemeen wil de mens graag veel kunnen brengen. De spirituele medemens wil dit graag op het spirituele vlak. En als de mens weinig of niets kan brengen dan geraakt een mens ontmoedigt.

Wanneer we de spirituele teksten lezen, de verhalen van Boeddha, dan is toch alles zo geweldig, zo fantastisch. Net zoals we willen zijn, mega.  Veel willen brengen. Zoals de superman Boeddha.
Alleen is Boeddha een held in een helden-epos, weliswaar een spiritueel helden-epos dat zich afspeelt in het verre India. Kortom een Hollywood verhaal. Net wat we willen zijn, de held.

En wat is de realiteit ? Een held die valt over rozijnen.
In onze fantasie vallen helden niet over rozijnen.

Zoek je toevlucht tot Boeddha, schijnt het boeddhisme te zeggen, schijnt, omdat we toch voorzichtig moeten zijn met al te vaste uitspraken.

Zoek je toevlucht tot Boeddha is een oefening.
Een oefening die vrede schenkt.
Geen succes, maar vrede.
En de held blijft  over die rozijnen vallen.

Zoek je toevlucht tot Boeddha is een gebed.
Een gebed dat vrij is van rozijnen.
Maar de rozijnen verdwijnen niet door het gebed.

In zijn illusie, de eeuwige held, maakt de mens het zichzelf ontzettend zwaar.
En toch is dat wat mensen doen, het zichzelf ontzettend zwaar maken.
En tegelijkertijd heeft een mens ook een gebed zonder rozijnen nodig.
Voldoende dosis zwaar, voldoende dosis gebed.

Het gebrek aan succes brengt een mens in de war. Het is de taak van spiritualiteit om de mens naar zichzelf te voeren. Wat een metafoor is voor evenwicht en balans  vinden in die realiteit die zo vaak verwarrend, stressvol, zwaar enz . is.
Een mens kan op een materialistische wijze achter succes blijven aanlopen, en toch zullen de rozijnen niet verdwijnen.
Er is niets mis mee om op een materialistische wijze achter succes  te lopen, maar het mag niet domineren, het mag niet op de eerste plaats staan.

Spiritualiteit is geen wonderpilletje, hoewel de Hollywoodreclame het heldendom belooft. En toch zal iedereen oefeningen ontdekken die inderdaad kracht geven.

Het rare is, je wordt echt geen ander mens natuurlijk. Je blijft gewoon jezelf (Siebe)

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #39 Gepost op: 02-02-2019 14:45 »
Dat is mooi gesproken Gouden middenweg & de wilde natuur!

We hoeven inderdaad geen held te zijn, niets te brengen naar anderen, gewoon oefenen, delen over dit beoefenen en over onze ideeën er rond en hoogstens elkaar inspireren tot verdere beoefening. Volgens mij is dat de bedoeling van het forum, niet om een soort boek vol kennis te worden die nuttig is voor medelezers. Het gaat volgens mij om het proces, niet om het resultaat (de woorden die uiteindelijk na te lezen zijn). Het proces, wat dit alles doet met jou en mij, daar gaat het volgens mij om, en dat gezaag over minutiae hoort daar nu eenmaal bij, dat is deel van het proces. En dat is iets levendigs, geen dode letter.

Ik wist eerlijk gezegd niet goed wat schrijven op het bericht van Maarten. Ik herken mij er niet in. Ik ben hier niet om de held te zijn, om anderen te helpen. Mijn intentie is wel dat ik niet beoefen voor mezelf, maar voor alle levende wezens, en dat is helemaal iets anders. Het blijft gaan om het beoefenen, vallen en terug opstaan. Fouten maken, en terug de draad opnemen. Maar zonder de druk van nu al anderen op de juiste wijze te willen helpen, zonder de druk van de held te moeten zijn, zonder de druk van een te behalen resultaat.

Als je deze beoefeing niet gewoon voor jezelf doet, ook niet voor de held te zijn voor anderen (wat ook weer neerkomt om het doen voor jezelf), dan valt dat allemaal zo zwaar niet. Dan val je en ben je blij dat je gevallen bent, want dan heb je iets om te oefenen, dan sta je op en ben je blij dat je op staat, want dat is dan ook de beoefening. Het gaat dan allemaal vanzelf en je kijkt er gewoon naar. Wathever may come, may come.

Dat is zeker niet altijd gemakkelijk voor mij, maar als de druk er van weg is dat het gemakkelijk moet zijn voor die "mij", dan is het moeilijke niet zo'n obstakel meer. Als die gerichtheid op die "mij", of het resultaat van de beoefening voor die "mij" weg is, dan blijft er gewoon beoefeing om de beoefening over en dat loopt lekker complexloos.

Ik voel mij soms alleen hierin. In mijn enthousiasme voor het niet voor mezelf te beoefenen, het geeft zoveel ... ethousiasme.  :)

Ik wil mijn ethousiasme wel delen, ja, dat graag, gewoon uit dankbaarheid dat het mij enthousiast houdt, en aan het beoefenen houdt, zonder al te veel mind-obstakels. Ik kan er haast niet over zwijgen (waar het hart van vol is...). Maar soms krijg ik het gevoel dat ik hier juist het forum mee plat leg, dat het anderen juist ontmoedigt. Ik begrijp dat niet echt.

Hoe dan ook, ik blijf enthousiast verder oefenen (met of zonder forum interactie), hopenlijk jullie ook allemaal. Dat wens ik jullie toch allemaal toe. En probeer het anders gewoon ook eens, probeer heel dat Boeddhisme eens niet voor jezelf te doen, maar ook weer niet om anderen te helpen (dat kan er later misschien wel "spontaan" uit voortvloeien), gewoon voor de beoefening zelf, vanuit het vertrouwen dat beoefenen het beste is voor alle levende wezens (inclusief jezelf). Misschien moet je starten met hierop te vertrouwen, maar ik kan je verzekeren, het vetrouwen gaat zich bevestigen en dan is vertrouwen niet meer nodig, dan is het je eigen levendige ervaring geworden.

Bedankt gouden middenweg!

Dorje.
« Laatst bewerkt op: 02-02-2019 14:51 door Dorje »

Offline Gouden middenweg & de wilde natuur

  • Actief Boeddha Forum lid
  • Nieuwkomer
  • ****
  • Berichten: 1434
  • Er zit geen ZELF in het ik-gevoel noch erbuiten.
Re: bevrijding en succes
« Reactie #40 Gepost op: 03-02-2019 23:15 »
spiritualiteit heeft ook altijd iets met zelfoverwinning(en) te maken. Groeien als mens, sterker worden.
Maar tegelijkertijd moet een mens een rustpunt hebben waar hij zichzelf op volkomen en onvoorwaardelijke wijze kan omarmen. Waar hij de medemens volkomen en onvoorwaardelijk kan omarmen en waar hij de werkelijkheid zoals ze is kan omarmen.

Ik ben dankbaar voor wat ik heb verkregen maar voel me ook licht gefrustreerd over hoe weinig ik heb kunnen brengen, ondanks pogingen daartoe.



Maarten

Over het algemeen wil de mens graag veel kunnen brengen. De spirituele medemens wil dit graag op het spirituele vlak. En als de mens weinig of niets kan brengen dan geraakt een mens ontmoedigt.

Wanneer we de spirituele teksten lezen, de verhalen van Boeddha, dan is toch alles zo geweldig, zo fantastisch. Net zoals we willen zijn, mega.  Veel willen brengen. Zoals de superman Boeddha.
Alleen is Boeddha een held in een helden-epos, weliswaar een spiritueel helden-epos dat zich afspeelt in het verre India. Kortom een Hollywood verhaal. Net wat we willen zijn, de held.

En wat is de realiteit ? Een held die valt over rozijnen.
In onze fantasie vallen helden niet over rozijnen.

Zoek je toevlucht tot Boeddha, schijnt het boeddhisme te zeggen, schijnt, omdat we toch voorzichtig moeten zijn met al te vaste uitspraken.

Zoek je toevlucht tot Boeddha is een oefening.
Een oefening die vrede schenkt.
Geen succes, maar vrede.
En de held blijft  over die rozijnen vallen.

Zoek je toevlucht tot Boeddha is een gebed.
Een gebed dat vrij is van rozijnen.
Maar de rozijnen verdwijnen niet door het gebed.

In zijn illusie, de eeuwige held, maakt de mens het zichzelf ontzettend zwaar.
En toch is dat wat mensen doen, het zichzelf ontzettend zwaar maken.
En tegelijkertijd heeft een mens ook een gebed zonder rozijnen nodig.
Voldoende dosis zwaar, voldoende dosis gebed.

Het gebrek aan succes brengt een mens in de war. Het is de taak van spiritualiteit om de mens naar zichzelf te voeren. Wat een metafoor is voor evenwicht en balans  vinden in die realiteit die zo vaak verwarrend, stressvol, zwaar enz . is.
Een mens kan op een materialistische wijze achter succes blijven aanlopen, en toch zullen de rozijnen niet verdwijnen.
Er is niets mis mee om op een materialistische wijze achter succes  te lopen, maar het mag niet domineren, het mag niet op de eerste plaats staan.

Spiritualiteit is geen wonderpilletje, hoewel de Hollywoodreclame het heldendom belooft. En toch zal iedereen oefeningen ontdekken die inderdaad kracht geven.
Het rare is, je wordt echt geen ander mens natuurlijk. Je blijft gewoon jezelf (Siebe)

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: bevrijding en succes
« Reactie #41 Gepost op: 04-02-2019 07:51 »
Maar tegelijkertijd moet een mens een rustpunt hebben waar hij zichzelf op volkomen en onvoorwaardelijke wijze kan omarmen. Waar hij de medemens volkomen en onvoorwaardelijk kan omarmen en waar hij de werkelijkheid zoals ze is kan omarmen.

Mooi. Wat is dat rustpunt dan voor jou, als ik vragen mag?


Offline Gouden middenweg & de wilde natuur

  • Actief Boeddha Forum lid
  • Nieuwkomer
  • ****
  • Berichten: 1434
  • Er zit geen ZELF in het ik-gevoel noch erbuiten.
Re: bevrijding en succes
« Reactie #42 Gepost op: 04-02-2019 21:00 »
Voor mij is het beoefening.

Ik kan het ook onthechten of loslaten noemen.
of vertrouwen hebben.



Maar tegelijkertijd moet een mens een rustpunt hebben waar hij zichzelf op volkomen en onvoorwaardelijke wijze kan omarmen. Waar hij de medemens volkomen en onvoorwaardelijk kan omarmen en waar hij de werkelijkheid zoals ze is kan omarmen.

Mooi. Wat is dat rustpunt dan voor jou, als ik vragen mag?
Het rare is, je wordt echt geen ander mens natuurlijk. Je blijft gewoon jezelf (Siebe)

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: bevrijding en succes
« Reactie #43 Gepost op: 04-02-2019 21:21 »
Voor mij is het beoefening.

Ik kan het ook onthechten of loslaten noemen.
of vertrouwen hebben.

Mooi. Voor mij is het ook de beoefening en daarbij het niet beoefenen voor mezelf, hetgeen heel wat druk, verwachting en zelf-gerichtheid wegneemt en dus ook gehechtheid aan zelf.

Prettige avond!

Dorje.

Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #44 Gepost op: 06-02-2019 15:11 »
Dorje en Gouden Middenweg, dank voor de geschreven woorden.

Ik ben ernstig gecharmeerd van het beeld van de held die valt over rozijnen. Noem mij maar zo, het is een grappige bijnaam.

Inmiddels gaat het weer beter met de stemming. Uitleg over de leer is me nu (weer) welkom. Toen ik in de put zat had ik niks aan die theorie. Soms - en ik heb het nu niet over dit forum - lijkt het alsof we het als boeddhisten niet meer zwaar mogen hebben. Nou, het is gewoon toch zo. We worden ziek, we worden ouder en soms gaat het allemaal even niet meer.

Ook dat is van voorbijgaande aard.

Gelukkig maar.

Met warme groet,

Maarten


Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #45 Gepost op: 06-02-2019 18:55 »
Fijn dat het weer beter met je gaat, wat niet wil zeggen dat het niet slecht met je mag gaan.
;)

Als boeddhist zouden we het juist best zwaar mogen hebben, zo nu en dan. Zoniet zouden we niets om te beoefenen hebben, toch? Zoniet zouden we als de goden leven, ongenaakbaar, tot al ons positief karma opgebruikt is en we weer uit het godenrijk tuimelen.

We worden inderdaad ziek, ouder, we verliezen dierbaren, we verliezen kansen, grijpen naast mogelijkheden, we komen tegenslag tegen en soms gaat het inderdaad allemaal even niet meer. Dat is niet meer of minder aanwezig bij een boeddhist, als bij een niet-boeddhist.

Waar het verschil kan liggen is hoe je er mee omgaat, dat is het enige, en ook daar zijn er geen do's en dont's. De ene Boeddhist kan er even onderdoorgaan en hier door gaan om dan terug de beoefening te vinden. De andere beoefent zich er doorheen. Het belangrijkste is dat hetgeen zich aandient ofwel op het moment ofwel achteraf wordt gezien voor wat het is: de werkelijkheid zoals die is. Op een gegeven moment neem je die zoals het is en als de beoefening zelf en dan kan je er weer iets mee. Dan vecht je er niet meer tegen, maar oefen je er mee.

Dan is het geen theorie die je hoort of aanneemt, dan is alles levendige praktijk, ook je moeilijkheden.

De vraag is: willen we dit wel? Willen we onze moeilijkheden wel als beoefening zien? Of houden we liever vast aan een mooie theorie die ons boven onze moeilijkheden kan verheffen, tot het dit niet meer kan doen en ons dus opnieuw teleurstelt?

Ik denk dat wij allemaal teveel steun zoeken in Boeddhisme en daardoor zo nu en dan ontmoedigd raken, omdat Boeddhisme ons niet werkelijk kan steunen. Het enige wat Boeddhisme werkelijk kan doen is ons vrij maken van de nood aan steun en dat verloopt in een moeilijk proces met vallen en opstaan. Alleen als je het proces als de boeddhistische beoefening zelf kunt zien, valt dat allemaal niet zo zwaar. Het effent de ups en de downs. Up leidt dan tot beoefening want de up sleurt je mee in de illusie dat het up blijft gaan, Down is dan beoefening want het sleurt je mee in de illusie dat het down blijft gaan. Als je zowel met up oefent en met down oefent en met "niet down, noch up", met ander woorden als je oefent met alles dat zich aandient, dan wordt alles Boeddhisme en is er geen erin en geen eruit vallen meer.

Dit komt er spontaan uitgerold op wat ik bij je lees, dit is mijn proces (niet jouw proces), het doet mij wat en ik uit er wat over en kijk wat dit verder met mij doet. Misschien kan je er zelf ook iets aan knopen. Ofwel ervaar je het als "daar heb je die doordrammer Dorje weer, de held die valt over zijn woorden". Hoe dan ook, het is jouw proces wat dit bij jou doet, mijn proces wat dit bij mij doet.

Maar als het doet, waar ik begin voor te vrezen dat het doet, en niet alleen bij jou, dan is het mijn beoefening om hier iets mee te doen en zal ik het forum verder laten voor wat het is, want het is alleszins niet mijn bedoeling om het lam te leggen. Dan trek ik mij terug, want dit is hoe ik ben, hoe ik nu in het leven sta en waar ik niet over kan zwijgen.

Ik wens jullie toch nog allemaal een boeiend proces,
Namaste,

Dorje.


Offline MaartenD

  • Nieuwkomer
  • *
  • Berichten: 644
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #46 Gepost op: 07-02-2019 17:48 »
Beste lieve Dorje,

Taal en communicatie zijn ook beoefening. Tegenover een ander staan die het moeilijk heeft, of juist niet, die wil helpen of juist niet, is allemaal oefening. Ik vrees dat ik je wat van me af heb geduwd en dat was geenszins de bedoeling.

Er zijn mensen die vooral getroost willen worden als ze het zwaar hebben en ik was voor even in die modus. Geduldige uitleg over de Drie Kenmerken van het Bestaan is dan enorm correct en juist maar vervulde niet de overheersende behoefte op dat moment.

Is je dat te verwijten? Nee, natuurlijk niet. Hoe kon je dat weten over het internet heen met alleen maar platte tekst op een forum?

Me dunkt dat we nu met zo weinig zijn dat we alle variëteit, alle rijkdom, elke ervaring en elk spatje wijsheid moeten koesteren als een gloeiend strootje dat misschien ooit een vuur kan doen ontbranden.

Is dit ook weer een hongerige geest? Nou, nee, ik denk het niet. Het is best een kundig verlangen om over boeddhistische beoefening te willen spreken en een platform te willen blijven bieden om ook anderen op welkom te heten.

Ik sluit deze draad maar af. We gaan het ergens anders over hebben. Een laatste toevoeging is uiteraard welkom, schroom vooral niet.

Met warme groet,

Maarten

Offline Steve

  • Eerwaarde
  • Nieuwkomer
  • ******
  • Berichten: 2625
Re: Maarten de Hongerige Geest
« Reactie #47 Gepost op: 08-02-2019 10:58 »
Taal en communicatie zijn ook beoefening.

Fijn dat je dit ook zo ziet!

Maar begrijp mij niet verkeerd, ik wil de beoefening aangaan, maar als deze beoefening leidt tot verstomming, tot ontmoediging, tot wegtrekken van het forum, dan bestaat mijn beoefening erin om dit te nemen voor wat het is, er niet langer tegen te vechten en dus het forum niet verder te belasten. Misschien is dit helemaal zo niet, maar het lijkt er gewoon op. Vandaar dat ik het verwoord. We zien dan wel waar we uitkomen.

Ik vrees dat ik je wat van me af heb geduwd en dat was geenszins de bedoeling.

Dat hoef je niet te vrezen, dat gevoel heb ik helemaal niet. Ik ben ook niet op zoek naar goedkeuring, bevestiging, aangehaald zijn. Ik communiceer hier gewoon wat er in mij leeft en reageer van daaruit. Het enige dat ik begin te vrezen is dat dit de verdere communicatie niet ten goede komt. En dat, dat is niet mijn bedoeling, begrijp je? Het kan dat effect hebben, tijdelijk, dat effect heeft een ander zijn communicatie ook wel eens op mij, maar als het een rode draad begint te worden, dan is mijn beoefening er mij uit terug te trekken. En niemand treft hier schuld. Het is gewoon zo. Ik heb twee manieren om er mee om te gaan: mijn ethousiasme indijken, maar dat voelt niet juist, of mijn enthousiasme op iets anders richten, wat beter aan voelt.

Er zijn mensen die vooral getroost willen worden als ze het zwaar hebben en ik was voor even in die modus. Geduldige uitleg over de Drie Kenmerken van het Bestaan is dan enorm correct en juist maar vervulde niet de overheersende behoefte op dat moment.

Ik ben hier niet om te troosten, noch om getroost te worden, ik ben hier om te ontdekken hoe ik vrij kan worden van nood aan troost. Ik ben hier niet om aan behoeftes te voldoen, noch ben ik hier om aan mijn eigen behoeftes te voldoen, ik ben hier om te ontdekken hoe ik vrij kan worden van behoeftes.

Dit klinkt hard (kijk: zo lief ben ik dus nu ook weer niet), maar het is niet zo hard bedoeld. Ik ga gewoon nooit mee in iemands drama, en verwacht ook niet dat iemand dat bij mij doet. En dit kan juist de reden zijn waarom communicatie vastloopt, mensen worden graag bevestigd, getroost, of wat dan ook... in hun drama. Ik heb het dan liever over hoe je kan oefenen met dat drama, in plaats van aan verwachtingen te voldoen. Maar dat wordt niet altijd geaprecieerd, en ik heb daar alle begrip voor. Maar zo sta ik op dit moment in het leven en ik zie het nut er niet van in dit te veranderen. In die zin stel ik mij terecht de vraag: wil jij wel oefenen met je moeilijkheden of wil je getroost worden erin? In dat laatste geval moet ik mij excuseren. En als dit niet geaprecieerd wordt, dan excuseer ik mij op het forum. Daar komt het er nu voor mij op neer.

Me dunkt dat we nu met zo weinig zijn dat we alle variëteit, alle rijkdom, elke ervaring en elk spatje wijsheid moeten koesteren als een gloeiend strootje dat misschien ooit een vuur kan doen ontbranden.

Mijn ervaring is: oefen met je moelijkheden, verwacht er niets rond van anderen. Het enige dat anderen werkelijk voor jou kunnen doen is je steunen in je oefenen ermee, dat is althans het boeddhisme waar ik voor sta. Het mededogende zit hier niet in een medevoelen, maar in een steun in de beoefening (niet in de troost).

Als dit hard overkomt, en dat gevoel begin ik te krijgen, dan komt het anders over dan bedoeld. En als dit een effect zou hebben op de algehele communicatie hier, wat ook weer niet mijn bedoeling is, dan trek ik mij liever terug. Daar gaat het om, onomwonden uitgedrukt ditmaal, ik denk niet dat ik het helderder kan formuleren.

Ik sluit deze draad maar af. We gaan het ergens anders over hebben. Een laatste toevoeging is uiteraard welkom, schroom vooral niet.

Met deze toevoeging, sluit ik deze draad ook mee af, het hoeft voor mij niet verder uitgeklaard te worden op dit moment, het klaart zich wel vanzelf uit, het belangrijkste voor mij is dat ik met deze woorden gewoon duidelijk en open heb verwoord wat mijn bedoeling is (beoefenen) en wat niet mijn bedoeling is (beoefening van anderen ontmoedigen).

Alle goeds aan jou Maarten en aan iedereen,

Dorje.
🙏
« Laatst bewerkt op: 08-02-2019 11:15 door Dorje »