Herbert Marcuse en de eendimensionale mens

[Bodhiboom]

Beste allen,

Ik zat dit stukje in het Boeddhistisch Dagblad te lezen, en het leek me wel water te houden. De mens als massa-consument aan de ene hand, en werknemer van grote corporaties aan de andere, geconditioneerd door het gedrag rond geld, het uitgeven en verdienen ervan.

https://boeddhistischdagblad.nl/achtergronden/152385-jasper-schaaf-herbert-marcuse-en-het-risico-van-de-eendimensionale-mens/

Wellicht is het een discussie waard?

Met deels heldere ochtendgroet,
Bodhiboom

[lushan3]

Marcuse is zelf eendimensionaal. Het grote probleem ligt niet alleen in de aanbieding of opvoeding in het consumentisme. Het zit veel meer in de mensen zelf. Het neo-kapitalisme is immers een zeer bepaalde uiting van de menselijke hebzucht en ambitie. Misschien kunnen we dat aannemen als de realiteit, of het goed of niet goed is, laat ik liever buiten beschouwing. Ik geloof niet zo in die mooie verhalen van al die maatschappij hervormers.

Marcuse heeft ook een pittige visie, maar ik heb het hier niet (meer) zo op. Al dat rebelse, socialistische, zogenaamd humane. Als het er op aankomt, is de mens (en hoogstwaarschijnlijk ook Marcuse) vervuld van eigenbelang.

[w-AARDIG]

Wat Adorno niet deed, zich aansluiten bij de ‘68 beweging, deed Marcuse juist wel. Hieraan dankt Marcuse zijn bekendheid.

Interessant is wel het idee van negatieve dialectiek. Dat Adorno en Marcuse samen blijkbaar hadden. De synthese na these en anti-these niet als positief. Toename van beheersingsdwang en controlezucht.

We kunnen biologische evolutie al zien als een toename van steeds effectievere controlemechanismen.

Daar mag je best kritisch om blijven.