Over Hein Thijssen

[Bodhiboom]

Ik kwam vandaag een stuk tegen in het Boeddhistisch Dagblad over deze man, en het leek best wel bijzonder. Zie hier:

https://boeddhistischdagblad.nl/boekbespreking/144043-leeg-en-bevrijd-van-hein-thijssen-in-nieuwe-uitgave-verschenen/

Dat gedachtegoed bestrijkt het gebied tussen psychologie/pedagogiek én ware, authentieke spiritualiteit (niet te verwarren met religie of new-age spiritualiteit). Dat heeft Thijssen gemeen met bijvoorbeeld Jan Geurtz. Beiden stellen de natuurlijke staat van de mens centraal en beiden wijzen op de misvattingen en onjuiste aannames die dat versluieren; beiden besteden ook veel aandacht aan zelfafwijzing ten gevolge van pijnlijke en verdrongen ervaringen tijdens de kindertijd, die het ervaren van die natuurlijke staat geblokkeerd hebben. Waar Jan Geurtz ware spiritualiteit benadert vanuit de Tibetaanse Dzogchen-traditie, is dit bij Hein doordrongen van ‘natuurlijkheid’ (overeenkomstig de Tao).

Het spreekt mij wel aan, moet ik zeggen... de aanpak vanuit natuurlijkheid lijkt mij een goed principe.

[bolletje]

taoïsme is sowieso wel interresant

Ik heb er laatst wat boeken over gekocht, maar heb ze nog niet gelezen. Voor zover ik er wat van gelezen heb, vind ik het wel heel anders dan boeddhisme. Maar zoiets is iets, daar moet je écht de tijd voor nemen, weetje. Om het op je in te laten werken. Het zou respectloos zijn, om het tussen de bedrijven door te lezen.

In China, 19de eeuw,  vielen taoisten voor anarchisme ( alles moet spontaan gebeuren ).

Ik las eens het boek : Shifu and Chinese anarchism ( moeilijk te vinden dat boek, echt niche materiaal ). Hij was een taoist. Daarom raakte ik geinterreseerd in oosterse religie, door dat boek. Taoistische studenten in China gingen naar Europa, naar Frankrijk waar ze mochten studeren. Ze kwamen in contact met het anarchisme van Kropotkin en dachten : ohh, ze bedoelen taoïsme....Taoisme en anarchisme, was een goed huwelijk, blijkbaar. Ik heb eerst het anarchisme bestudeerd, nu ga ik dus taoïsme bestuderen.


En Confusialisten vielen voor nationalisme of marxisme ( het gaat om de samenleving en het grotere geheel )

[Bodhiboom]

Jazeker, maar Hein’s verhaal gaat over meer dan alleen de natuurlijkheid. Zo kwam ik ook dit tegen...

Hein kwam tot de conclusie dat deugdbeoefening tot niets leidt. De deugden, die wij via meditatie, affirmaties en oefeningen nastreven, blijven aangeleerde trucjes, zolang er niet iets in het ‘(ego)systeem’ omgezet is. Hein had deze deugden – compassie, empathie, menslievendheid, innerlijke rust en harmonie – in zijn levenslange priesterschap hoog in het vaandel staan, maar kwam na 50 jaar van ascese en beoefening tot de ontluisterende slotsom dat het hem niet echt verder gebracht had.

Naar mijn inzicht zal iemand nooit of te nimmer tot ontwaking komen door deugden te beoefenen. De hele kloosterlijke ascese, zowel in het Westen als in het Oosten, leidt tot niets wat op bevrijding, verrijzenis of ontwaking lijkt. Natuurlijk is het beoefenen van de deugden een loffelijke activiteit, want zolang je daarmee bezig bent, heb je waarschijnlijk minder kans dat je iemand kwaad doet, maar het is en blijft iets gekunstelds, iets artificieels en onnatuurlijks, een moeten, een deugdbeoefening. Een vijftig jaar lange ervaring heeft mij dat geleerd; en op het einde daarvan kom je misschien over als iemand die in een ‘geur van heiligheid’ leeft, zoals de yogi’s in India, of de ‘vrome’ monniken hier, maar voor jezelf sta je daar met lege handen en een verwaande kop.

Deugdenbeoefening leidt ons niet naar bevrijding en ontmoeting met onze ware aard; daarvoor is meer nodig dan verheven intentie’s en goed gedrag. Ons ego als doener en regisseur van ons leven zal drastisch onderzocht en doorzien moeten worden. Zolang er nog sprake is van een sterke onverwerkte voorgeschiedenis, met geheime agenda’s en verborgen scenario’s, overheerst de wetmatigheid van het ego, het ‘systeem’. Zolang er nog hinderlijke neurotische resten en overtuigingen in dat systeem zitten, die het reageren op mensen en gebeurtenissen grotendeels bepalen, draait het in het leven vooral om ‘de fluit en de duit’ (en de guit = God). Zolang kan de dharma niet vrijkomen en is elk streven naar een deugdzaam leven gedoemd om te mislukken, of hooguit schaven aan de buitenkant.

[bolletje]

aha, aha

Ja interresant. Ben ik het wel mee eens, kan ik mijn eigen in vinden ( hehehe )


Je kan wel van alles aanleren, maar dan is het alleen buitenkant. Ik kan wel lief glimlachen, maar je kan niet in mijn hoofd kijken. Het gaat om die Hara, wat ze in de Japanse mystiek en Japanse vechtsport dan zo mooi noemen. De Hara is de kern van je gehele wezen, van waaruit jij beweegt. Als je een mooie beweging maakt, is die uit je Hara. Zowel in de sport, als in het echte leven. Dit is allemaal larger than life, deze ideologie. Je beweging is resoluut en krachtig, als deze vanuit je lichamelijke kern is, je buik. Dat is je kosmische kern ook tegelijk.

Anders blijft het allemaal franje. Je doet wel zacht en lief, maar vanbinnen ben je nog gewoon een klootzak. Zo konden ook die misstanden binnen het boeddhisme, van de laatste tijd ontstaan. Een zachtheid aan de buitenkant, een verrotting vanbinnen.  een pakketje schroot met een dun laagje chroom. hahahah lmao  ( laughing my ass off )


Als je Hara goed zit, dan heb je geen trukendoos nodig. Je bent niet een hondje, die poot geeft hahaha

Bij christenen heb ik soms het gevoel dat hun liefde uit hun tenen moet komen. Ik kende een zeer christelijke dame hé, toen ik een jaar of zestien was. Een vriendin van mijn moeder. En ik gedroeg mij toen heel irritant en dat vond zij irritant en dat zag ik ook. Maar, wegens haar geloof, moest ze lief blijven kijken. En dat merkte je, je merkte dat het uit haar tenen moest komen allemaal. Dan is het niet uit de Hara. Dan kan je beter écht je irritatie uiten, dan dat jij jezelf en iedereen voor de gek houdt. Ik bedoel, je hebt iemand lief, of niet. Zo makkelijk is het ook niet, om andere lief te hebben. christendom vraagt teveel van mensen.

Mededogen moet vanbinnen komen.

[Bodhiboom]

Dat klopt, maar er is wel degelijk enig werk dat hoort te gebeuren. Die compassie, die liefde voor je medemens bestaat wel degelijk binnen in jezelf. Het zij alleen trauma’s en emotionele bezoedelingen die die impulsen van je weerhouden. Die dingen hoort men te verwerken, op te heffen, te doorleven en laten oplossen.

Dus ik ben het wel met je eens, mededogen moet van binnen komen. Maar als je merkt dat het absent is, dan hoor je te gaan kijken wat voor een blokkades jij binnen in je draagt die dat gevoel tegen houden.

[bolletje]

Tja, er is natuurlijk ook gewoon weining  plek voor mededogen, in dit economische systeem. Het neoliberalisme heeft besloten dat wij allemaal elkaars 'concurrenten' zijn en dat wij in een soort eindeloos arenagevecht verwikkeld zijn, als gladiatoren op de 'vrije' markt.

Bepaalde dwazen in de jaren tachtig/negentig hebben dit bedacht en daarom leven we nu in zo'n 'samen'leving.

Als je mededogen hebt, wordt je verslonden. Het is verslinden of verslonden worden, in dit economische systeem, zogenaamd is dat uiteindelijk in ieder belang ( kuch )


Vandaag las ik dit sterke stukje, van een kameraad.

We zijn al goed... Pjotr Kropotkin was een wetenschapper, evolutiewetenschapper en anarchist. Hij kwam tot de conclusie....We zijn al goed. Waarom hebben we mededogen ? Het zit in ons DNA ingebakken. Mededogen betekend dat de soort overleeft. Het is indirect in ons eigenbelang. En dat is natuurlijk ook zo. Vandaag help ik jou, morgen help jij mij. Mensen zijn ook vaak trots op zichzelf, als ze een ander helpen. Dat zit heel diep in ons. We willen geliefd zijn en lief hebben en gezien worden als iemand die lief heeft. We zijn een sociaal dier hé. Een roedeldier.

Je hoeft het niet eens aan te wakkeren, het is er gewoon vanzelf. Het is een evolutionair reflex. Zélfs ik heb mededogen in mij ! We vinden babykatjes schattig en we helpen de buurkinderen met oversteken en we helpen iemand als hij/zij van de fiets valt. Niet omdat we goed/slecht zijn, maar omdat dit in onze evolutie zit.


https://www.krapuul.nl/blog/2746310/waarom-we-opnieuw-kropotkin-moeten-lezen-in-tijden-van-corona/

[Bodhiboom]

Ik had laatst een gedachte, dat de mens in zijn vroege evolutionaire tijd wel eens heel vredelievend zou kunnen zijn geweest. Kijk naar onze tanden, meer die van een planten eter dan van een carnivoor. Kijk naar onze nagels, dat zijn geen klauwen. Kijk naar onze voortplanting, dat lijkt meer op bonobo’s dan chimpanzees. Kijk naar onze sociale instincten.

Dus ik denk dat onze huidige neoliberale cultuur met zijn competitie en gebrek aan mededogen helemaal geen natuurlijke uiting van onze evolutie is. Er zijn zoveel dingen in ons geprogrammeerd vanaf vroege jeugd, die ons op een bepaald levenspad zetten. Om daar weer vanaf te komen en je natuurlijke staat te benaderen is best een diepgaand proces. Daar heeft Hein Thijssen het ook over.

[bolletje]

aha

ja,ja, dat ben ik met je eens

Kijk, de apen zijn ook niet per se lieverdjes. Maar ze zijn zeker niet zo hebzuchtig en gewelddadig als wij dat zijn. Kropotkin heeft het zelfs allemaal wetenschappelijk ondersteund. Zijn anarchisme is niet uit de duim gezogen. Hij kwam tot die conclusie, na jaren en jaren van nauwkeurig wetenschappelijk onderzoek

De boeken van Frans de Waal kan ik je aanraden. De apenonderzoeker.

Het idee van neoliberalisme, slaat helemaal nergens op en het wordt ons door de strot geduwd

In de neoliberale theorie moet ik jou namelijk als concurrent zien en zal ik alles doen om ten koste van jou te leven. Dit is niet het geval. Ik zie het leven niet als een wedstrijd en de meeste mensen niet.

Toch is onze maatschappij een wedstrijd, omdat neoliberale politici de maatschappij zo hebben ingericht. Een eindeloze krachtmeting, waar uiteindelijk niemand baad bij heeft, op letterlijk 0,001 procent van de bevolking na. Hoera, iedereen arm, alles op de schop, maar vier aandeelhouders zijn multi, multi, multi miljardair. Rationeel weer.

Neoliberalisme is ook niet gebaseerd op observaties. Het is een ideologie, je kan het zien als een geloof. Een geloofsovertuiging. Het is dan ook niet gek, dat gelovige politieke partijen deze ideologie zo klakkeloos overnamen. Die mensen hadden sowieso al niet zoveel op met de wetenschap en met de realiteit


Ook heeft neoliberalisme fascistische trekjes. Het idee dat wij allemaal individuen zijn, die elkaar proberen te vernietigen in een eindeloze wapenwedloop, waar de sterkste zullen overwinnen en dan allemaal gefaciliteerd door een sterke staat, is een heel klassiek fascistisch idee. De sterke zullen de zwakken vernietigen en dat willen we. Een soort van masculiene, destructieve geweldcultus. Wat het neoliberalisme natuurlijk ook is. Neoliberalisme en fascisme, staan in 'the political spectrum diagram' dan ook helemaal niet zo ver van elkaar af. Autoritaire, anti sociale systemen, die uit gaan van het 'might makes right' princiepen.


Oorspronkelijke, authentiek menselijke instincten gaan hier niet vanuit. Jij en ik hebben elkaar nodig, om te overleven. Wat niet wil betekenen dat jij en ik per se elkaar super aardig vinden. Maar als wij elkaar als concurrent zien ( neoliberalisme ) dan hebben wij daar uiteindelijk beide geen baad bij. Beter is het, als we de krachten bundelen. Daar hebben we beide uiteindelijk het meeste aan

[Bodhiboom]

Ik ga niet zo over de politiek en ismen. Ik denk eerder dat de meeste mensen rondlopen in een bubble van zelf geselecteerde informatie, meestal niet de juiste, en dat men dient te proberen te ontwaken in dit leven. En als dat pad naar ontwaken niet helemaal langs boeddhistische wegen leidt dan moet men ook andere wegen bewandelen.

[bolletje]

jij gaat niet over politieke ismes, maar politieke ismes gaan wel over jou. Jij en ik hebben niets met politiek, begrijpelijk. Maar de politiek heeft wel iets me ons en meestal is dat in ons nadeel

Daarom wil ik weten wat er gebeurt en gebeurde en wat de geschiedenis is en waarom dingen gaan zoals ze gaan en hoe te responderen

Mijn vorm van politiek, is niets meer dan directe zelfverdediging, om mijn eigen belangen te behartigen. Meer is het niet. Heel bot allemaal. Als een botte bijl.

Kijk, we leven nou een maal in een klassenmaatschappij. Dat heb ik niet bedacht en ik ben niet eens Marxist. Maar dit is gewoon een basaal gegeven. Er zijn mensen die orders uitdelen en mensen die orders moeten ( of willen ) opvolgen. Er zijn mensen die bezitten en mensen die niets bezitten en daardoor dus gedwongen zijn voor de bezitters te werken. Het zijn allemaal basale feiten.

Ik ben niet politiek om 'de wereld' te verbeteren. Ik hou mij zijdelings bezig met politieke kwesties, om mijzelf te beschermen. Zie het als maatschappelijke zelfverdediging. Ik ben ook niet iemand die andere wilt overtuigen met ideeën en meningen. Ik vecht alleen voor mijzelf. Of de mensen dan mijn kameraden of vijanden zijn, dat zal zich vanzelf uitwijzen.

Ik vind 'ontwaken' iets heel abstracts. Wel is het waar, dat zeker door sociale media, mensen in hele kleine bubbeltjes zitten, de laatste jaren. Kleine ideologische sub domeinen. Dat is zeker een valkuil en het leidt tot sektarisme

Daarnaast is er zoveel informatie, je filtert het altijd wel. Toch is polarisatie ook inderdaad een probleem. Mensen die iets vinden, omdat hun vrienden dat vinden. Mensen die alleen nog maar binnen een bubbeltje willen leven en denken. Dit komt voor op links en op rechts. Ik vind dit, want mensen als ik 'vinden dat nou eenmaal'. Daarom wil je ook niet in de politiek actief zijn, want dan krijg je te maken met dat soort mensen, die een beroep op je gaan doen.Die denken dat je een soort contract met ze ondertekend hebt

[Bodhiboom]

Nog even over Hein Thijssen: ik ben zijn boek dus aan het lezen, het eerste deel gaat over hoe hij de kerk en het geloof in God achter zich liet. Best dapper, voor een monnik en priester om tegen zichzelf te zeggen, ik kom tot de conclusie dat mijn geloof in God een implantaat is, ik kan me dus niet meer verenigen met mijn positie in de kerk en ik vertrek.

[bolletje]

ja, naja, hij heeft het in ieder geval diep voor zichzelf onderzocht, weetje

Nu weet hij het zeker. Misschien twijfelde hij eerst

[Bodhiboom]

Ik heb in ieder geval het boek nú grotendeels gelezen, hij schrijft een paar stukjes over het boeddhisme en de tao die wel waardevol zijn. Zijn verhaal over zijn verlossing is ook mooi.

“Mediteren in de traditionele zin van het woord kan ik niet meer. Het simpele, gedachteloze getuige-zijn en voelen tijdens de dag, het simpele ‘doen’, heeft die plaats ingenomen, moeiteloos en zonder krachtsinspanning.”

Zeer fraai.

[Bodhiboom]

Het is best een bijzonder boek, het is het meerdere keren lezen zeker waard. Ik heb het hoofdstuk over vrijheid - het is niet lang - nu al drie keer doorgelezen, en elke keer kom ik nog andere nuances tegen. Het is alsof het geschreven is met bijna geen woord teveel.

Er is een hoofdstukje in het boek dat gaat over Heins’s kijk op het boeddhisme, wat hij toch een aantal jaren heeft bestudeerd. Hij zegt dat het een van de belangrijkste invloeden is geweest op zijn proces.

[Bodhiboom]

Hij heeft ook een vertaling gemaakt van de Tao Te King, die veel te maken heeft met natuurlijk leven en zijn. Je kan hem hier downloaden:

http://www.leegenbevrijd.nl/boeken/

[Noel]

Hallo,

De vertaling van de Tao teh King van Hein Thijssen van de vertaling van Archi Bahm is modern en goed leesbaar.

Bedankt voor de link.

Maar even: “leeg” en “bevrijd”, de wanhoop van de leegte, zinloosheid, hoe kom je daaraan voorbij?

Over het algemeen denk ik dat een meer bezield leven de voorkeur zal hebben.

Het is een persoonlijke vraag.

[Bodhiboom]

Maar even: “leeg” en “bevrijd”, de wanhoop van de leegte, zinloosheid, hoe kom je daaraan voorbij?

Over het algemeen denk ik dat een meer bezield leven de voorkeur zal hebben.

Ik denk dat het voelen van zinloosheid meer een gevolg is van het nog steeds hebben van mentale motiverende factoren die naar zin zoeken. Zeker Hein Thijssen zei erover dat hij de leegte ervaart als een heel zacht en mededogend iets.

[Noel]

Ik denk dat het voelen van zinloosheid meer een gevolg is van het nog steeds hebben van mentale motiverende factoren die naar zin zoeken. Zeker Hein Thijssen zei erover dat hij de leegte ervaart als een heel zacht en mededogend iets.

Ik lees toevallig een boek van Alice Miller (Het drama van het begaafde kind) waarin een verband gelegd wordt met kwesties uit de vroeger kindertijd met het hebben van mentale motiverende factoren. Dan is bijvoorbeeld een gebrek aan aandacht of negatieve aandacht van de moeder voldoende om een kind een leven lang zoekende te maken naar de juiste aandacht. Ik denk niet dat we kunnen hopen door het lezen van een boek over leegte bevrijd te kunnen worden van de soms diep gewortelde motivatoren die het resultaat zijn van de vroegste kindertijd. Daartoe is therapeutische herbeleving van vroege herinneringen nodig, waarbij we soms zelf door ernstige emoties heen moeten voordat we werkelijk leeg kunnen zijn.
En daarna zullen we waarschijnlijk ook wel weer een motivatie moeten vinden om ueberhaupt uit bed te komen.

[Bodhiboom]

Daartoe is therapeutische herbeleving van vroege herinneringen nodig, waarbij we soms zelf door ernstige emoties heen moeten voordat we werkelijk leeg kunnen zijn.

Maar daar kom je erg dicht in de buurt van Hein Thijssen’s methode. Hij was jarenlang bezig met meditatief getuige zijn van zijn innerlijke blokkades, waarbij hij vaak vroege herinneringen tegen kwam. Het was allemaal gerelateerd aan Arthur Janov’s “primal therapy”.

Waar hij uiteindelijk bij terecht kwam, na zijn ontwaken, was een staat van wu-wei, actie zonder actie. Hij kon niet meer mediteren, schreef hij, en in plaats daarvan was hij continu in een soort meditatieve sfeer. Hetgeen hem er niet van weerhield om lekker een kopje thee te drinken.

[Noel]

De Tao geeft een paar keer aan dat je het beste kunt leven als voorbeeld voor anderen. Voor jezelf zorgen kan dat zijn, kom je in ieder geval mee uit de drama-driehoek.

[Bodhiboom]

Ik heb dus Hein’s tweede boekje, Onze Natuurlijke Staat, ook maar aangeschaft en zal het binnenkort uitlezen. De eerste paar hoofdstukken gaan over verschillende ‘raadsels’ die hij heeft ervaren en hoe hij er mee om is gegaan, namelijk hoe hij God achter zich heeft gelaten en hoe hij het Naamloze is tegen gekomen.

[Bodhiboom]

Hij schrijft...

“Ik begon echt de Boeddha’s leer van de middenweg te begrijpen: niet teveel van dit, niet teveel van dat. In alles de juiste balans. Deze kun je echter niet forceren en kunstmatig teweegbrengen. Deze is het gevolg van een innerlijke integratie; het gevolg van een natuurlijk religieus proces, waar je doorheen gaat.”