kan iemand ook wijsheid ontwikkelen
met behulp van ander gereedschap?
Hoi,
Ik heb ooit een serie posten gemaakt
dhamma in het kort:
https://www.boeddhaforum.nl/index.php?topic=2613.msg19908#msg19908Daar moet ik aan denken bij je vraag.
het verslaat een serie sutta's waarbij beoefenaars met maar een paar zinnen aan instructie bevrijding realiseerden.
Mensen die geen ellenlange verhandelingen wilden maar iets kernachtigs waarmee ze meteen aan de slag konden en dat direct naar hun hart ging en waarmee ze zelf helemaal uit de voeten konden.
zelf vond ik deze heel treffend:
-Alles wordt begrepen als men ziet dat niets waard is om aan te hechten.“Hier, heerser van de goden, heeft een bhikkhu gehoord dat niets waard is op aan te hechten. Wanneer een bhikkhu gehoord heeft dat niets waard is om aan te hechten, dan weet hij direct alles; na direct alles te weten, begrijpt hij alles volledig; na alles volledig begrepen te hebben, wat voor gevoel hij dan ook voelt, ofwel plezierig ofwel pijnlijk of noch-plezierig-noch-pijnlijk, hij verwijlt terwijl hij de vergankelijkheid in die gevoelens contempleert, verdwijnen contempleert, beëindiging contempleert, loslaten contempleert. Op die manier contemplerend, hecht hij aan niets in de wereld. Wanneer hij niet hecht, is hij niet geagiteerd. Wanneer hij niet geagiteerd is, verwezenlijkt hij op persoonlijke wijze Nibbana. Hij begrijpt: ‘Geboorte is vernietigd, het heilige leven is geleefd, wat gedaan moest worden is gedaan, er komt geen enkele staat van bestaan meer’. Dit is in het kort, heerser van de goden, de manier waarop een bhikkhu bevrijd wordt door de vernietiging van begeerte, iemand die het ultieme einde heeft bereikt, de ultieme bescherming tegen ketening, het ultieme heilige leven, het ultieme doel, iemand die het voornaamst is onder de goden en mensen?”
In wezen is dit ook het doel van het zien van anicca, dukkha en anatta. Niets is waard om aan te hechten.
Voor mij leeft het vooral zo: gehechtheid helpt allemaal niks. We zijn er allemaal mee opgescheept maar het knelt, kwelt, pijnigt alleen maar. Of je nu hecht aan het lichaam in een bepaalde staat, of hecht aan geest in een bepaalde staat, het is allemaal beklemming van het hart. Het is heel menselijk allemaal, dat wel, maar wat heb je er aan? Lichaam en geest zijn niet onder controle. Als dat immers zo was, was je elke dag straal gelukkig en bleef je altijd gezond, jeugdig en sterk.
Het is allemaal vechten en strijd tegen beter weten in.
Niets is waard om aan te hechten. Ik zie dit zeker niet als een nihilistische of pessimistische boodschap want wat verlies je nou echt van waarde als je niet meer verlangt (of eist) dat lichaam en geest in een bepaalde toestand blijven? Je kunt alsnog gezond leven, gezond eten, genieten etc.
Niet dat ik al zover ben, maar ik omarm de boodschap.
