Hoi Moesa,
Ja, die neigingen die ontstaan zijn volgens mij een soort wilsformaties.
Abhidhamma behandelt het zo. Er is een zintuiglijk moment dat de geest een bepaalde object ervaart, onderzoekt, indeelt en dan komt er ook een volautomatisch moment dat er een beslissing wordt gemaakt voor een bepaalde emotionele reactie (aantrekken, afstoten, negeren) op dat object. Dat doen we niet zelf in de zin dat een Ik dat allemaal vanuit bewustzijn zou aansturen. Het gaat ook veel te snel daarvoor. Dit is conditionering.
Je hebt bijvoorbeeld ook deze sutta:
https://suttacentral.net/sn12.38/en/bodhiDe cetana sutta. Daar worden drie soorten wil besproken...intenties/voornemens en plannen en ook waar men een neiging toe heeft, geneigdheden, neigingen.
Deze formaties, indien aanwezig op het moment van de dood, zorgen voor een nieuwe basis voor een eerst moment bewustzijn in het volgend leven.
Daarom dat de Boeddha ook onderwijst dat je geest zelfs tot op dit niveau van (latente) neigingen (anusaya) uitgezuiverd dient te worden...wil men een definitief einde maken aan geboorte in samsara. Geen intenties meer hebben of geen plannen is kennelijk onvoldoende.
Die opwellende neigingen zijn een soort loskomende gewoonte-energien, conditioneringen, reacties die op gang komen als de geest iets ervaart.
Ik zie trouwens dat jij het hebt over Eckhart Tolle, volgens mij, en ik heb het over Meister Eckhart, een christelijke prediker die gezien wordt als een mysticus.
Dhammapada vind ik wel een van de mooiste boeddhistische werken. Allemaal zo kernachtig.
Dat Tolle het leven als mooi is gaan zien, terwijl hij volgens mij behoorlijk in een donkere tijd zat, is prachtig.
Ik heb zelf toch ook het gevoel dat het leven, ook met ziekte, ouderdom en dood, kostbaar is, en niet alleen om zo snel mogelijk te vertrekken en nooit meer terug te komen. Misschien ben ik onder invloed van Mara, maar dit is iets daar kan en wil ik ook niet omheen.
groet,
Siebe
