Je schrijft : kan
Ik denk dat die "kan" een afknapper kan zijn. Dat die "kan" niet geheel de verwachtingen is.
Want "kan" impliceert ook "kan ook niet".
Dorje is niet het voertuig om aan ontwaak/verlichtings-marketing te gaan doen, om verwachtingen te scheppen die een ik kunnen motiveren waar het ultiem juist niet gaat om dat ik en wat het er voor zich wil uithalen. Dit is rauw, onverteerbaar voor een ik, maar niet kwaadwillend, ook niet welwillend.
Als dit in zicht komt dan zal die "je" ontdaan geraken van heel wat lijden, zorgen,...
dat zou overeenkomstig de verwachtingen zijn.
Mijn oprechte excuses, maar mijn Werkelijkheidwillendheid gaat niet die kant op. Het gaat eerder de kant op van dat de "je" die zo graag ontdaan wil zijn van heel wat lijden/zorgen en daar heel wat verwachtingen rond heeft, dit "het gaat niet om die jij" op den duur dik in de weg staat. Dat is niet zo een welwillende boodschap, niet waar? Maar ook geen kwaadwillende.
Welwillendheid wil welzijn voortbrengen voor die "je", kwaadwillendheid wil schade aanbrengen aan het welzijn van die "je", Werkelijkheidwillendheid is noch welwillend, noch kwaadwillend, maar enkel Werkelijkheid willend, namelijk de Werkelijkheid te willen inzien dat het uiteindelijk niet gaat om die "je". Dit kan zowel welwilend als kwaadwillend opgevat worden, afhankelijk van... (dat ga ik nu even niet invullen, dat valt te ont-dekken).
En als ik tussen de regels lees, dan zit die boodschap, dat die "je" inderdaad zal ontdaan geraken, ook in je schrijven.
Ja!
Dat zit er tussen de regels zeker in, maar bewust tussen de regels! Dat is een fijn meegenomen effect, maar waar het uiteindelijk niet om gaat, dus waar best niet de focus op komt te liggen, toch niet te sterk.
Maar om iedereen toch enigsinds gerust te stellen, het heeft wel degelijk dit effect, maar niet direct, integendeel, en dit is weer slecht voor de marketing, het kan aanvankelijk zelfs erg desorienterend zijn, moeilijk zijn, omdat... het voertuig verandert niet. Dit kan aanvankelijk juist nog meer lijden en zorgen geven... lijden en zorgen om dat krakemikelige voertuig of die krakemikelige wereld.
Hier kan maar door geraakt worden, en vandaar de focus daarop in al mijn schrijven, als de gerichtheid op dat krakemikelige voertuig of de gerichtheid op de krakemikelige wereld die dat ik interpreteert, komt weg te vallen. Ook de gerichtheid op het welzijn van dat ik.
Paradoxaal genoeg geeft dit wel welzijn/geluk, maar niet omdat het 'wel' gaat met dat ik, maar juist omdat het 'wel willen zijn' weg is gevallen, dan is er een volledig in sync zijn met de Werkelijkheid zoals die is, en dat kent gewoon geen zorgen en geen lijden meer.
De reactie van "je" op "dit" is dat per definitie een positieve reactie ?
Niet positief (niet welwillend), niet negatief (niet kwaadwillend), maar realistisch (Werkelijkheidwillend). Dit laaste is nu eenmaal altijd rauw, moeilijk verteerbaar.
Ik zeg niet dat het niet zo zal zijn.
Maar heeft het niet eerder te maken met een basis welwillende attitude ?
Het welwillende bij mij is te willen begrijpen waar het rauwe, het moeilijk verteerbare te veel afstoot en mij daar een beetje aan aan te passen, daarom vraag ik feedback, stel ik de vraag of je er wat mee kan, of dat het juist teveel afstoot. Voor mij is dat zeer moeilijk in te schatten. Dat is het gammele aan mijn voertuig. De scherpe kantjes kunnen daar wel wat vanaf, maar het gaat nooit een blitse kar worden, gelieve de verwachtingen daar niet te hoog te stellen.
Ik heb niet de welwillendheid om aan verwachtingen te gaan voldoen, die bedekken altijd de Werkelijkheid.
Zo ook met de verwachting wat het dan is, als de rauwe Werkelijkheid Gezien is zoals die is.
Er is daar geen norm.
Een lichaam-geest-mechanisme kan maar een venster worden op de Werkelijkheid. Het gaat erom er door te kijken en je niet bezig te gaan houden met het venster zelf.
Elk lichaam-geest-mechanisme is anders, en zal anders reageren in confrontatie met die Werkelijkheid. Het worden niet allemaal zachte, rustige Thich Nhat Hanh's, er zitten ook opvliegende Nissargadatta's tussen, of bijna nietzeggende Ramana's. Verwacht niet dat jij een Tich Nhat Hanh gaat worden, dat lijkt mij niet realistisch, en zulke verwachtingen wil ik jou dan ook niet voorhouden, net als ik niet ga voldoen aan verwachting van Dorje een Tich Nhat Hanh voertuig neer te zetten hier op het forum. Een rammemlkar gaat nog evenveel lawaai blijven maken ook al is Werkelijkheid gezien... het gaat geen geluidloze, shiny, electrische wagen worden. Zo zit het niet in elkaar.
Hoe dan wel? Dat die rammelkar, die racewagen, of die eletrische wagen niet meer ingezet wordt voor het eigen of een ander zijn welzijn, maar voor het verwijzen naar de Werkelijkheid zoals die is, op een lawaaierige, speedy, of smoothe manier, alle kleuren en smaken bestaan, dat maakt het juist zo boeiend, voor ieders wat wils (er zijn er ook die het schijt krijgen van Tich Nhat Hanh's, what to do?). Dat is wat er aan kan veranderen: waarvoor het ingezet wordt, niet het voertuig zelf. Best realistisch hierover zijn. Alleen de scherpe kantjes kunnen er wat van af, er kan wat geluid gedempt worden om niet te sterk af te knappen enzo... die hoop kan ik je wel geven en daarom ben ik welwillend benieuwd naar feedback, altijd welkom, liever direct, zonder omwegen, dat is taal die ik begrijp.
Graag feedback over het bovenstaande: te afknappend? Zwijg ik er beter over?
