Wei Wu Wei (En er is helemaal niemand)

[hier en nu]

‘Waarom ben je ongelukkig?
Omdat 99,9 procent van de dingen die je denkt en doet jezelf betreft.
En er is helemaal niemand.’

Wei Wu Wei

Wie kan em vatten?
Ik verwees al eerder naar iets gelijkaardigs in een ander topic vandaag.
Zie...

De Boeddha schijnt gezegd te hebben:

“Events happen, deeds are done, but there is no individual doer thereof.”

Zie meer info over Wei Wu Wei onder...

Tussen 1958 en 1974 verschenen er acht boeken en meerdere artikelen van iemand die onder het pseudoniem Wei Wu Wei schreef . Wei Wu Wei is een taoïstisch begrip, dat zoiets betekent als: handelen vanuit een volkomen ontvankelijke en ongeconditioneerde houding, zonder een ‘ik’ dat eigenwillig handelt. En daarmee is de toon van de boeken gezet.

Een naam is in wezen slechts de naam van een ego. Het ware Zelf heeft geen naam. Dus waarom zou een creatieve uitdrukkingsvorm van dat wat zelf naamloos is, de naam van een ego dragen dat slechts instrumenteel is en niet de bron van het geschrevene?

https://www.samsarabooks.com/wei-wu-wei/

En ook dit...

Hoewel Wei Wu Wei’s werken nooit een heel groot publiek hebben bereikt, hebben ze wel een grote invloed uitgeoefend op zijn lezers, onder wie Ramesh Balsekar. Gray beschouwde zichzelf als een zoeker naar bevrijding, hij was een van de pioniers die de oosterse filosofie toegankelijker hebben gemaakt voor westerlingen. Terrence Gray stierf op 90-jarige leeftijd.

https://www.samsarabooks.com/wei-wu-wei/

Harde noot om te kraken deze filosofie van Wei Wu Wei.
Want hoe kan er niemand zijn die wat doet terwijl "we" een wereld vol lijden zien?

[Buddha Amitabha]

Ik schaar dit soort blabla onder de noemer "New Age"-geklets. Het heeft niets van doen met het boeddhisme en de meneer die deze boeken schreef was een Westerse heer, die dacht dat hij iets bijzonders had gevonden. Leuk voor een zitje in de bibliotheek met een glas wijn en een sigaar. Maar wei-woe-wei is Taoïsme. En over het algemeen begrijpen Westerlingen daar weinig tot niets van.

Opnieuw geklep over dat we "niemand" zouden zijn. Natuurlijk... Dit is de ziekte van de spiritualiteit van deze tijd: van alles bij elkaar shoppen wat gebruikt kan worden om te bewijzen dat je "niemand" bent. En je vervolgens nestelen in dat zogenaamde "niemandschap". Deze ontkenning wordt hier al wekenlang achter elkaar gebezigd. Die eindeloze herhaling van zetten begint zo langzamerhand vermoeiend te worden...

[Bodhiboom]

Maar het “niemand zijn” is niet zo een gewone insteek voor het Taoïsme; het lijkt mij echter wel te passen bij de actieloze actie, zoals de titel weergeeft. Het is weer een stukje waar het Boeddhisme (anatta) en het Taoisme enige overeenkomst hebben.

Hoe meer ik ernaar kijk, hoe meer ik overtuigd raak van de invloed van het Bestaan, het Zijn, op alles wat er is. Eigenlijk is alles wat onze geest heeft geconditioneerd ook een deel van het Bestaan, en dus alles wat uit onze geest voortkomt is al voorbestemd. Dus het feit dat wij geen vrije wil hebben en dat er eigenlijk geen doener bestaat is ook geheel normaal. De meeste mensen realiseren het zich niet.

Het ‘ik’, de ego, is eigenlijk een illusie geboren uit het ons toe-eigenen van dingen.

[I'm a loser]

Er is niemand die doet en toch wordt alles gedaan.   Wei wu wei betekent 'doen het niet-doen'.  Sommigen korten het af tot niet-doen (wu wei) maar dan gaat er iets verloren: het niet-doen moet wel gedaan worden.  Des te dieper we doordringen in de universele leer, des te beter we gaan begrijpen hoe het kan dat er 'niemand' in mij aanwezig is.  Het is een ervaringsweg.  Het is niet zo dat de leer van Lao Tze verschilt met die van Jezus, maar beiden gebruiken een andere wijze van zeggen.

Het 'ik', de ego eigent niet alleen de dingen toe, maar eigent ook mensen toe.  (Ik heb vrienden, ik heb een partner etc etc)   Het ego eigent zich ook het handelen toe.    Doet het ego iets uit daadwerkelijke liefde, dan eigent het ego zich ook die daad van daadwerkelijke liefde toe.   Het ego (te verstaan als iemand) is maar in één ding goed: hebben.  De niemand in ons is bezitloos en kan zijn eigen leven niet eens bezitten.....zijn eigen gedachten niet eens bezitten.  De 'niemand' kan alleen het bezitloze bezitten: de leegte.  Maar om het bezitloze te bezitten wordt er wel een aanslag gedaan op je gemoed.  Je bent daar helemaal al'een.   Een eenzamer oord dan de leegte is er niet, want er is niks!   Jij zelf niet eens.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Hoe meer ik ernaar kijk, hoe meer ik overtuigd raak van de invloed van het Bestaan, het Zijn, op alles wat er is. Eigenlijk is alles wat onze geest heeft geconditioneerd ook een deel van het Bestaan, en dus alles wat uit onze geest voortkomt is al voorbestemd. Dus het feit dat wij geen vrije wil hebben en dat er eigenlijk geen doener bestaat is ook geheel normaal. De meeste mensen realiseren het zich niet.

je kunt daar wel bewust van zijn, het beseffen. Maar je kunt er niet naar leven. Je kunt wel proberen er naar te leven, maar dat is net zo gekunsteld.

ik zie het als een computerspel. Alle mogelijkheden zijn reeds voorgeprogrammeerd, dat is de realiteit. In de gedaante van het programma, de wet.
De aandacht is datgene dat het programma   ondergaat.

op een bepaald moment komt de aandacht terecht bij een deel van het programma, waarbij men beseft, "ik onderga".
Toch geeft dit geen verandering aan dit ondergaan.
En ook niet aan het gevoelen dat men de doener is.

Het gevaar, is dat het programma vastloopt in nihilisme.
Het programma gelooft dan dat de aandacht niet de doener is, wat ook waar is.
No way out.

Terwijl het boeddhisme zegt: er is een uitweg.
maar daar hoef je je niet mee bezig te houden
het bestaan zelf voert je=" de aandacht" naar de uitgang
dus "vertrouwen". en niet nihilisme.
nihilisme is nog altijd onwetendheid, terwijl men denkt te weten, "ik weet precies hoe het in elkaar zit" "no way out".
vertrouwen is nog altijd onwetendheid, met de erkenning dat men niet weet.

doen wat men denkt te kunnen doen, in plaats te blijven hangen in ik kan niets doen.

[Bodhiboom]

Het ego (te verstaan als iemand) is maar in één ding goed: hebben.

En dat gaat terug naar grijpen (een van de vroegste instincten van een baby) en vastklampen, waarvan de boeddha heeft gezegd, dat is hetgene waardoor wij vastzitten aan het wiel van samsara, begeerte.

Iets om over na te denken, niet? De boeddha heeft zelf vandaag, twee en een half duizend jaar na zijn dood, nog bruikbare dingen te zeggen.