Over U. G. Krishnamurti

[Buddha Amitabha]

Ik ben nogal radicaal als het gaat om druggebruik. Ik wil het eigenlijk niet eens hebben over zeer ernstige verslavingen. Natuurlijk gebruiken we ook koffie, of sigaretten, of... etc. Dus het zou hypocriet zijn om dit soort middelen niet te beschouwen als psychoactieve stoffen. In het kader van spiritualiteit zijn drugs en alcohol wat mij betreft echter not done, omdat deze vaak zeer verslavende stoffen een absolute averechtse werking hebben. Het ongecontroleerde gebruik is mijns inziens gevaarlijk, met name niet alleen vanwege de lichamelijke verslaving, maar vooral omwille van de geestelijke afhankelijkheid.

De Boeddha zag in dat soma een bedwelmende en verdovende invloed had op de mens, terwijl - als je in geestelijk opzicht spiritueel vooruit wilt komen, je op natuurlijke wijze alert en bewust dient te zijn. Zeer ingrijpende psychoactieve stoffen, zoals mescaline, heroïne, xtc, hasj en weet ik veel wat nog meer, werken enerzijds (geestelijke) verslaving in de hand, maar anderzijds staat het gebruik ervan haaks op een alert en bewust meditatief leven. Vandaar het boeddhistische verbod op deze middelen.

De mens is altijd wel bijzonder geïnteresseerd geweest in psychoactieve stoffen, maar een kunstmatige chemische invloed door een bepaald middel op je geest zal je nimmer tot Verlichting brengen. Het lijkt bijzondere ervaringen te geven, maar feitelijk beïnvloeden verslavende middelen zoals LSD je hersenen, zodat je bijvoorbeeld visioenen gaat krijgen of hallucinaties. Dat lijkt enigszins religieus of spiritueel, maar is dat niet. Het zijn slechts bedrieglijke verschijnselen, die de indruk wekken dat je in spiritueel opzicht bijvoorbeeld een geestelijke doorbraak zou hebben. Maar bedrieglijke verschijnselen zijn geenszins Verlichting, verre van dat. Je loopt gewoon in de val van je eigen verleiding, verbeelding en "spirituele" genotzucht.

Ik adviseer iedereen om vooral de langzame en gedisciplineerde weg van de meditatie te volgen, en niet te kiezen voor de verleidelijkheid van allerlei psychoactieve stoffen. Want het is echt een doodlopende straat, waar je mogelijk zelfs niet meer uit kunt komen.

[I'm a loser]

Het onderwerp ‘drugs’ is niet zo eenvoudig, wat is uiteindelijk een drug? Koffie? Suiker? Sex? De mens kan aan van alles verslaafd raken en bijna ten onder gaan. Psychedelica aan de andere kant worden drugs genoemd maar zijn niet verslavend of schadelijk voor het lichaam zelfs in hoge doses. DMT komt natuurlijk in het lichaam voor en speelt een rol in hoe ons brein werkt, terwijl het ook op de lijst van verboden stoffen staat. En Ayahuasca word in Zuid Amerika veelal gezien als een medicijn, dat ook religieuze toepassingen heeft.

Verder word er geëxperimenteerd met Psilocybin en Ketamine als medicijnen, want ze hebben een sterke werking tegen depressie en werken ook goed tegen verslavingen. Als iets een medicijn is, en niet schadelijk, dan ga je het toch niet verbieden? Er word vaak averechts gereageerd op deze dingen door mensen die de achtergrond helemaal niet kennen, dit gaat allemaal terug tot toen Richard Nixon president van de VS was en een ‘war on drugs’ declareerde, zonder daar ook maar enige medische rechtvaardiging voor te hebben.

Dus ik zou zeggen, laat je niets wijsmaken door het regeringsbeleid, ze volgen gewoon in de voetstappen van corrupte politici uit de jaren zestig, zonder echt zelfstandig na te denken. De topic over geestverruimende middelen verdient een meer genuanceerde discussie.

Een mens kan idd aan van alles verslaafd raken, maar in het bestek waar we over spraken doelde ik op psychedelica.  Mijn visie is niet gestoeld op corrupte politici , maar op kennis van de geest.  De menselijke geest heeft geen psychedelica nodig om zich te ontwikkelen, de menselijke geest heeft het hart nodig om zich te kunnen ontwikkelen.   En dan bedoel ik uiteraard niet het fysieke hart.

Als je je geest ontwikkelt, dan is dat een bewuste actie.  Je bent bezig met handeling A met als uitkomst oorzaak B.   Je begrijpt innerlijke bepaalde zaken, niet omdat je een goeroe na praat, maar uit eigen beleving/ondervinding.   Met psychedelica speel je Russische roulette met je eigen geest.

Daarnaast ben ik op de hoogte van een wereld van geesten en demonen.  Niet uit eigen ondervinding, maar van ervaringsgetuigen.  Of zoiets daadwerkelijk bestaat valt voor mij niet te weten, maar ik hoef zoiets ook helemaal niet te weten.  Doch het is voorstelbaar dat zoiets angstaanjagend is.   Dan kun je een leeg gemoed wel vergeten.   I.m.o. is het onverstandig om drugs te gebruiken van welke aard dan ook.  Ik heb ooit gezien wat een simpele joint deed bij iemand die emotioneel instabiel was, dat was geen fijn gezicht.

Volgens mij kun je in een vicieuze cirkel komen; drugs tasten je gemoed aan, hetgeen je weer emotioneel instabiel maakt en wat de uitwerking van drugs weer versterkt.   En dat terwijl een leeg gemoed gewoon gratis is, met een evenwichtige geest er bij!   Ik weet het, allemaal hypotheses mijnerzijds betreffende drugs, bewijskracht heb ik niet.   Maar mijn leven leeft zich prima zonder psychedelica.

[I'm a loser]

Overigens sta ik ook sceptisch tegenover sjamanisme en dat soort zaken.

Sjamanisme is een streven naar het manipuleren van bovennatuurlijke machten door een sjamaan die contact zou kunnen maken met geesten en de geestenwereld, veelal om op die manier door geesten veroorzaakte ziektes te genezen. Het komt en kwam voor in diverse culturen en traditionele geloven verspreid over de hele wereld, met elk hun rituelen en praktijken. (Bron wiki)

Nieuwsgierig als ik ben heb ik wel eens een sjamaan bezocht en daar dingen gezien welke ik bedenkelijk vond.  Ieder mens heeft een bepaalde geestelijke houding.  We herkennen -geestelijk gezien- wat we zelf zijn in de medemens.  (Wet van vibratie)  Of juist niet en dan stoot iemand af.  Ik heb gezien hoe een sjamaan met een op zich best aangename geesteshouding radicaal veranderde toen ze een geest aan riep die bezit van haar nam.  Mijn opinie is dat je dat soort dingen beter niet kunt doen.  En dan gebruikte die sjamaan (naar mijn weten) niet eens psychedelica of andere drugs.

[Bodhiboom]

Een mens kan idd aan van alles verslaafd raken, maar in het bestek waar we over spraken doelde ik op psychedelica.  Mijn visie is niet gestoeld op corrupte politici , maar op kennis van de geest.  De menselijke geest heeft geen psychedelica nodig om zich te ontwikkelen, de menselijke geest heeft het hart nodig om zich te kunnen ontwikkelen.   En dan bedoel ik uiteraard niet het fysieke hart.

Als je je geest ontwikkelt, dan is dat een bewuste actie.  Je bent bezig met handeling A met als uitkomst oorzaak B.   Je begrijpt innerlijke bepaalde zaken, niet omdat je een goeroe na praat, maar uit eigen beleving/ondervinding.   Met psychedelica speel je Russische roulette met je eigen geest.

Daarnaast ben ik op de hoogte van een wereld van geesten en demonen.  Niet uit eigen ondervinding, maar van ervaringsgetuigen.  Of zoiets daadwerkelijk bestaat valt voor mij niet te weten, maar ik hoef zoiets ook helemaal niet te weten.  Doch het is voorstelbaar dat zoiets angstaanjagend is.   Dan kun je een leeg gemoed wel vergeten.   I.m.o. is het onverstandig om drugs te gebruiken van welke aard dan ook.  Ik heb ooit gezien wat een simpele joint deed bij iemand die emotioneel instabiel was, dat was geen fijn gezicht.

Volgens mij kun je in een vicieuze cirkel komen; drugs tasten je gemoed aan, hetgeen je weer emotioneel instabiel maakt en wat de uitwerking van drugs weer versterkt.   En dat terwijl een leeg gemoed gewoon gratis is, met een evenwichtige geest er bij!   Ik weet het, allemaal hypotheses mijnerzijds betreffende drugs, bewijskracht heb ik niet.   Maar mijn leven leeft zich prima zonder psychedelica.

Ik heb nooit psychedelica gebruikt, maar ben er wel in geïnteresseerd en heb er vrij diep onderzoek naar gedaan. Voor veel mensen in de jaren zestig was het een deur die opende naar een meer spirituele beleving, en heeft het ook geleid tot een veel diepere persoonlijke belevenis. Kijk bijvoorbeeld naar Alan Watts of Richard Alpert, die uiteindelijk spiritueel leraar werd en als Ram Dass door het leven ging.

Mits het goed begeleid is, zijn psychedelica een zeer helpvolle ervaring. Er was recent bij een medische studie een questionnaire rondgestuurd, nadat men een ervaring met psilocybine had gehad. Daaruit kwam naar voren dat de meeste mensen die ervaring met psilocybine tot de vijf meest belangrijke van hun leven rekende, van het zelfde belang als de geboorte van hun kinderen.

Dus er is goed bewijs dat psychedelica voor heel veel mensen een belangrijke rol kan spelen. Het is niet iets om zomaar weg te cijferen op basis van “ik denk dat…” of “je kan volgens mij…”, het is eigenlijk iets dat de geestelijke gezondheid zeer ten goede kan komen, en in America is er nu dus ook een beweging op gang gekomen richting psychedelische therapie, begeleid door psychotherapeuten.

Als je iemand een emotionele ervaring ziet hebben na het roken van een joint, dan hadden zij die uitstorting waarschijnlijk hard nodig omdat zij van alles hadden opgekropt van binnen over de jaren. Het is niet zo dat alle drugs gevaarlijk zijn, het is de samenleving die allerlei zieke patronen propageert.

[I'm a loser]

Een mens kan idd aan van alles verslaafd raken, maar in het bestek waar we over spraken doelde ik op psychedelica.  Mijn visie is niet gestoeld op corrupte politici , maar op kennis van de geest.  De menselijke geest heeft geen psychedelica nodig om zich te ontwikkelen, de menselijke geest heeft het hart nodig om zich te kunnen ontwikkelen.   En dan bedoel ik uiteraard niet het fysieke hart.

Als je je geest ontwikkelt, dan is dat een bewuste actie.  Je bent bezig met handeling A met als uitkomst oorzaak B.   Je begrijpt innerlijke bepaalde zaken, niet omdat je een goeroe na praat, maar uit eigen beleving/ondervinding.   Met psychedelica speel je Russische roulette met je eigen geest.

Daarnaast ben ik op de hoogte van een wereld van geesten en demonen.  Niet uit eigen ondervinding, maar van ervaringsgetuigen.  Of zoiets daadwerkelijk bestaat valt voor mij niet te weten, maar ik hoef zoiets ook helemaal niet te weten.  Doch het is voorstelbaar dat zoiets angstaanjagend is.   Dan kun je een leeg gemoed wel vergeten.   I.m.o. is het onverstandig om drugs te gebruiken van welke aard dan ook.  Ik heb ooit gezien wat een simpele joint deed bij iemand die emotioneel instabiel was, dat was geen fijn gezicht.

Volgens mij kun je in een vicieuze cirkel komen; drugs tasten je gemoed aan, hetgeen je weer emotioneel instabiel maakt en wat de uitwerking van drugs weer versterkt.   En dat terwijl een leeg gemoed gewoon gratis is, met een evenwichtige geest er bij!   Ik weet het, allemaal hypotheses mijnerzijds betreffende drugs, bewijskracht heb ik niet.   Maar mijn leven leeft zich prima zonder psychedelica.

Ik heb nooit psychedelica gebruikt, maar ben er wel in geïnteresseerd en heb er vrij diep onderzoek naar gedaan. Voor veel mensen in de jaren zestig was het een deur die opende naar een meer spirituele beleving, en heeft het ook geleid tot een veel diepere persoonlijke belevenis. Kijk bijvoorbeeld naar Alan Watts of Richard Alpert, die uiteindelijk spiritueel leraar werd en als Ram Dass door het leven ging.

Mits het goed begeleid is, zijn psychedelica een zeer helpvolle ervaring. Er was recent bij een medische studie een questionnaire rondgestuurd, nadat men een ervaring met psilocybine had gehad. Daaruit kwam naar voren dat de meeste mensen die ervaring met psilocybine tot de vijf meest belangrijke van hun leven rekende, van het zelfde belang als de geboorte van hun kinderen.

Dus er is goed bewijs dat psychedelica voor heel veel mensen een belangrijke rol kan spelen. Het is niet iets om zomaar weg te cijferen op basis van “ik denk dat…” of “je kan volgens mij…”, het is eigenlijk iets dat de geestelijke gezondheid zeer ten goede kan komen, en in America is er nu dus ook een beweging op gang gekomen richting psychedelische therapie, begeleid door psychotherapeuten.

Als je iemand een emotionele ervaring ziet hebben na het roken van een joint, dan hadden zij die uitstorting waarschijnlijk hard nodig omdat zij van alles hadden opgekropt van binnen over de jaren. Het is niet zo dat alle drugs gevaarlijk zijn, het is de samenleving die allerlei zieke patronen propageert.

Het punt is dat voor wat jij 'spirituele beleving' noemt geen psychedelica nodig zijn.   Wie zijn dan de mensen die psychedelica gaan gebruiken?  Zij die het vermogen ontbrak om zichzelf geestelijk en emotioneel te ontwikkelen.  Alan Watts vind ik geen goed voorbeeld van iemand die heldere inzichten heeft.   Ik lees ergens de volgende quote van hem:

Als we dus helemaal mens en helemaal levend en bewust willen zijn, ziet het er naar uit dat we bereid moeten zijn te lijden in ruil voor ons genieten. Zonder bereidheid kan er geen sprake zijn van groei in de intensiteit van ons bewustzijn.

Alan Watts is een spirituele handelaar: lijden in ruil voor genieten.  De Boeddha had dan betere inzichten, het doodloze is vrij van lijden.  Echter, mensen zijn resultaat-gericht.  En als al dat gemediteer na tientallen jaren geen uitkomst biedt dan probeert men het met psychedelica.  Ongetwijfeld bieden psychedelica een fantastische ervaring, die mensen hoor je in de media.  Psychische wrakken melden zichzelf niet.  Het succes kent altijd vele vaders, de mislukking is een wees.  We weten hoe het werkt.

Enfin, het leven biedt talloze verleidingen in de vorm van seks, drugs en wat al niet meer.  Het doodloze is nergens aan gehecht aan dat wat 'de wereld' te bieden heeft.  Zo vat ik Boeddha's leer kort samen.  Zo interpreteer ik ook Genesis.  Adam en Eva konden de verleidingen van 'de wereld' niet weerstaan.   En degenen die de verleiding niet hebben kunnen weerstaan die propageren naar de rest toe om ook om aan de verleidingen toe te geven, zie de quote van Alan Watts.

Toch propageer ik ook geen ascese, ascese op zijn beurt kan ook weer een verleiding vormen.   Dan rest er een zichzelf nutteloos pijnigen.   Het getuige zijn van de verleidingen (welke dan ook) is voldoende.

[Bodhiboom]

Het punt is dat voor wat jij 'spirituele beleving' noemt geen psychedelica nodig zijn.   Wie zijn dan de mensen die psychedelica gaan gebruiken?  Zij die het vermogen ontbrak om zichzelf geestelijk en emotioneel te ontwikkelen. 

Voor vele vooral jongere mensen is het een openbaring om zo een ervaring te hebben, en zij dragen vaak allerlei lasten uit de kindertijd die je bij het zogenaamde ‘ontwikkelen’ onder handen neemt. Dat is een van de gebieden waar psychedelica help kunnen bieden. Zulke mensen kunnen een opstapje krijgen, waardoor ze op hun dertigste al de kennis meekrijgen die je anders pas op je vijftigste krijgt.

Ik zeg niet dat dit voor iedereen iets is, de therapeuten zullen vast voorzichtig willen zijn in wie dit aangeboden word. Zelfs bij meditatie retraites worden mensen met een geschiedenis van psychose geweerd, het zal hier niet anders zijn. Veel mensen zullen het ook niet willen, maar voor hen die het nodig hebben is het een uitkomst.

Alan Watts vind ik geen goed voorbeeld van iemand die heldere inzichten heeft.

Toch is Alan Watts een gerenommeerd spreker en kenner van Oosterse leer die velen heeft geholpen. Ik zie in jou schrijven veel persoonlijk oordeel, opinie, halfgebakken denken op basis van je eigen spirituele ingevingen, en niet veel onderzocht en doordacht argument. Ik ga hier dus ook verder geen tijd aan verspillen.

[Buddha Amitabha]

We zijn onderhand wel wat afgedwaald van de titel van deze topic. Misschien moet er een aparte thread van gemaakt worden?

“The Devil never shows it’s true face…” - Anoniem

Wat medicinaal en gecontroleerd gebruik van bepaalde psychoactieve stoffen aangaat, daar wil ik het niet eens over hebben. Dat lijkt me volledig legitiem, omdat het immers in wetenschappelijk onderzoek is ingebed. En mensen die een bepaald psychologisch probleem hebben, er mogelijk door geholpen zijn. Maar dat is tijdelijk en zoals gezegd gecontroleerd gebruik; als de moeilijkheid is opgeheven, stopt het medicinale gebruik.

In spiritueel opzicht in je eentje (of met zijn allen) drugs gebruiken om zogenaamd je religieuze vooruitgang via een trip omhoog te schroeven, is mijns inziens niet wenselijk. Ik heb zelf in mijn studententijd meer dan 30 jaar geleden marihuana gebruikt. Het begint leuk, grappig, maar weldra begint het geestelijk verslavend te werken, ook al beweerde de wetenschap destijds dat verslaving niet zo aannemelijk zou zijn. Inmiddels weten we wel beter. Ik ging op den duur zelfs dagelijks gebruiken, en eerlijk gezegd heeft het mij geen ene moer opgeleverd. Er kwam destijds opeens een groot probleem op mijn pad dat ik niet had voorzien, problematisch soft-drugs gebruik. Ik heb er soms ook slechte trips door ervaren, en zelfs een paar keer tegen het hallucineren aan gezeten. Ik herhaal: ik heb er niks aan gehad, in spiritueel opzicht, sterker nog, het heeft eerder remmend gewerkt op mijn spirituele groei. Het is gewoon in mijn ogen nutteloze rotzooi. Ik kon er bijna niet vanaf komen, maar uiteindelijk is het me toentertijd zelfstandig gelukt. En misschien was het gebruik meer dan 30 jaar geleden destijds enigszins verklaarbaar, maar ik raad iedereen met klem aan om van al deze verdovende shit af te blijven. Wees niet dom en doe het niet!

[Bodhiboom]

'Ik heb altijd volgehouden dat het hele spirituele gedoe begon toen ze in de verre oudheid somasap dronken. Het gaf dezelfde ervaring als LSD. Ze stopten hun buitengewone ervaringen in een religieus raamwerk en gaven het door van generatie op generatie. Wij leven in de herinnering. Zij zijn dood en begraven, maar wij lopen nog steeds met ze rond.'

U.G. Krishnamurti

bron: https://advaita-nederland.blogspot.com/2020/10/het-leven-leidt-je-dick-sinnige-in.html

 

Inderdaad. Deze post begon onze weg naar de discussie rond drugsgebruik, dus laten we hier maar terugkeren. Ik denk dat U. G. er hier niet zover naast zit, het zou heel goed kunnen dat de Veda’s zijn begonnen bij soma-gebruik, dat daar staat aangeschreven als een van de paden naar gevorderde spiritualiteit.

Maar de Veda’s zeggen bijna niks anders over soma, er zijn ook maar een paar aanwijzingen over “light-filled herbs” volgens Terence McKenna die hier ooit een studie van heeft gemaakt. Het is dus moeilijk om definitieve conclusies te trekken hieruit.

Ik denk dat het heel interessant is wat er in Nederland met de kerk gebeurt. De vergrijzing slaat toe en relatief weinig jongere mensen schijnen een religieuze impuls te hebben. Betekent dit dat de religieuze impuls zeldzaam is, buiten het veld van sociale conditionering?