http://www.boeddhaforum.nl/index.php/topic,337.msg1911.html#msg1911Wat je 'een slaafse verering van een almachtige god' noemt is in zekere zin vergelijkbaar met wat in het Boeddhisme Guru-devotie heet. Het veruit grootste probleem met iedere vorm van spirituele beoefening is ons eigen ego en zijn spirituele materialisme is de meest venijnige vorm daarvan. Wij willen iets lekkers, makkelijks, efficients met een suikerlaagje. Iets wat leuk in ons leven past, wat zich leuk laat uitleggen aan onze vrienden onder het genot van een glaasje wijn en wat vooral bevestigt wat WIJ ALLANG dachten en onze superieure mening t.o.v. die van anderen. Dus eigenlijk iets halverwege een nieuwe auto en een sprookje.
Maar om iets te worden, moeten we niets worden; om iets te zien, moeten we zelf uit de weg stappen, ons uit de gevangenis bevrijden van de verhalen die we aan ons zelf over onszelf vertellen; ons bevrijden van de onwetenheid die ons gehecht doet zijn aan het ene en afkerig aan het andere. 'Onderwerping'/'toewijding'/'overgave' aan God of aan een leraar (nadat we na lange studie en onderzoek hebben besloten dat Hij of hij/Zij of zij betrouwbaar is en en de kwaliteiten bevat die we hopen te bereiken) is een van de wegen dit ego te breken en een essentieel onderdeel van alle grote tradities.
Voor meer (en pijnlijke) informatie lees eens Ch?gyam Trungpa - 'Cutting Through Spiritual Materialism'.
Zoals Tarig Ramadan als een schreef zijn we zulke slaven van onze consumenten maatschappij geworden dat we van onze religies en/of godsdiensten hetzelfde verwachten; iets makkelijk verteerbaars. Terwijl slechts overgave en een leven van gedisciplineerde studie en beoefening resultaten kunnen brengen. Ongeacht dit pad nu Jezus, Sufi, Dharma of wat dan ook heet.
Er is een aprocief verhaal dat er eens een vergadering was met vertegenwoordigers van alle grote religies, die vervolgens elkaar in de haren schoten over 'het bestaan van God', Karma etc. etc. etc. Deze gelegenheid werd gevolgd door een bijeenkomst van grote beoefenaars, die in stilte, met een glimlach om de mond elkaar aankeken.
Dus voordat je de splinter uit andermans oog haalt, verwijder eerst de balk in die van jezelf.
Trouwens termen als godsdienst en religie zijn westerse termen en het is daarmee niet verbazingwekkend dat ze voor niet-westerse tradities geen sluitend hokje vormen.
