kerstwensen

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik ga jullie geen vrolijk kerstfeest toewensen want dan zou ik de sociale druk verhogen dat een kerstfeest vrolijk dient te zijn. 
Terwijl kerst een dag is als een ander, misschien vrolijk misschien niet.

In feite wil ik ook niet het vrolijke feesten tot de maatstaf verheffen  waar mensen achteraan moeten hollen.

Ik zou eerder zeggen : Wie genoeg heeft van de duisternis, hunkert naar de goede weg.
En wie zijn blik op het licht van de goede weg richt, kan niet langs de waarheid kijken.
Wie zijn blik op de waarheid richt, komt bij het leven zelf terecht. 

Religie zijn stichtende woorden, woorden waardoor men bewuste keuzes maakt, maar ook woorden die het innerlijk bewegen en verheffen. 
Kerst is het beginpunt van een ommekeer die ieder mens in zijn leven kan ontmoeten.Dat is de echte kerst, wanneer de duistere spiraal tot stand komt en tot ommekeer komt.

Wanneer het innerlijk tegelijkertijd bewogen is, en er tegelijkertijd bewuste keuzes worden gemaakt weg van de duisternis. 
En daar word je vanzelf iets vrolijker van.

[Bodhiboem]

De kerst is toch altijd een tijd van gezellig samenkomen, lekker eten en samen een drankje nuttigen. Je goed voelen, misschien samen zingen.

Ik was samen met mijn moeder en stiefvader op bezoek bij een tante gisteren, zij had een heerlijke brunch voorbereid voor ons. Cakejes, breekbrood, makreel salade, garnalen kroketten, stoofpeertjes, het was erg lekker allemaal. Daarna nog even in de woonkamer genieten van een lekkere limoen en gember thee, en een uitgebreid gesprek.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

De kerst is toch altijd een tijd van gezellig samenkomen, lekker eten en samen een drankje nuttigen. Je goed voelen, misschien samen zingen.

Ik was samen met mijn moeder en stiefvader op bezoek bij een tante gisteren, zij had een heerlijke brunch voorbereid voor ons. Cakejes, breekbrood, makreel salade, garnalen kroketten, stoofpeertjes, het was erg lekker allemaal. Daarna nog even in de woonkamer genieten van een lekkere limoen en gember thee, en een uitgebreid gesprek.

Mooi dat je een heerlijke kerst hebt gekregen.

Kerst is het denken en verlangen loslaten dat je dit allemaal nodig hebt om kerst te vieren.
Dat wanneer je het niet krijgt dat je kerst onvolkomen is. Dat je leven onvolkomen is.

Ik ben uren en uren bezig geweest om cakejes, breekbrood, makreel salade, garnaal kroketten, stoofpeertjes er over na te denken, inkopen te doen en klaar te maken.
Maar op het allerlaatste moment, de gasten konden niet komen wegens  ziekte. Ik was zelfs een moment boos, al die moeite, al die tijd, al dat geld, en voor wat. Alsof de zieke schuldig is aan zijn ziekte. Mijn mooie plannen  en dromen voor de avond vielen in het water, deal with it.

Uiteindelijk, na de boosheid, teleurstelling en verdriet blijkt waar kerst om gaat.

Een heldere geest en helder gemoed daar heb je geen garnaalkroket voor nodig.
Laat het niet hebben en krijgen van garnaalkroketten geluk je dag niet verpesten.

[Buddha Amitabha]

Wat wij er allemaal bij hebben verzonnen met kerst, is om de sfeer te verhogen. Dat hebben christenen in gang gezet, samen met de kerken. Feitelijk is kerstmis geen vreetfestijn, maar lekker eten hoort er bij, dat was vroeger denk ik ook al zo. Het is een samenkomen, samen eten, samen vieren. Een sociaal (religieus) gebeuren. Wat wordt er gevierd? De komst van Jezus Christus in de wereld. Het Licht is verschenen in de duisternis, de messias, de Verlosser. Dat is de betekenis van kerst. De kerstboom is een overblijfsel uit germaanse tijden, waar de kerk niet omheen kon. Hier zien we een volksgebruik in het kerstgebeuren verschijnen. Ook in het boeddhisme zijn veel volksgebruiken geïntegreerd, de leer van Gautama de Boeddha heeft zich gemakkelijk aangepast aan diverse tradities in de verschillende Oosterse landen.

De verschijning van het Licht in de wereld kun je ook ervaren door de komst van de Boeddha in de wereld. Ook hij was een Licht, net als Christus. Dat de verschillende religies via politieke ideeën er een soort wedstrijdje van hebben gemaakt, wie de ware Verlichte e.a. zou zijn, dat is natuurlijk feitelijk onzin. Ik heb wel eens gehoord dat een moslim een stapel boeken zag liggen in een boekenwinkel. De Bijbel lag hoger in de stapel dan de Koran. Dat vond hij onjuist en hij stoorde zich er aan. De Koran was in zijn beleving een hoger boek dan de Bijbel. Dit is kleinzielig geneuzel. Voor hetzelfde geld was de toevallige volgorde in de stapel anders. Religie is geen kwestie van een kinderachtig spelletje hoger en lager. Als mensen dat zo ervaren, hebben ze mijns inziens nog veel te leren. En in dit voorbeeld noem ik een moslim. Maar we zien net zo goed kinderachtige christenen, boeddhisten, hindoes en ga zo maar door. "Mijn religie of godsdienst brengt de ware leer, die van jou is minderwaardig." Dat heeft niks met de godsdienst of religie te maken, nee, dat heeft met het menselijke denken te maken. En dit is uiterst gevaarlijk, want uit dit soort gedoe kunnen de grootste conflicten ontstaan. En dat laat de historie ook zien, onafgebroken gedonder over welke religie de enige ware leer zou brengen, met de poging om andermans geloof of overtuiging kapot te maken. Terwijl er feitelijk sprake zou moeten zijn van respect, gelijkwaardigheid en liefde. En vooral gelijkwaardigheid is een groot goed, wat door de mensheid steeds met voeten wordt getreden. Zolang je een mens of een leer als gelijkwaardig ervaart, ook al ben je het er niet mee eens en volg je een andere weg, zal er in je hart geen wrijving ontstaan. Maar zodra je de ander of een bepaalde leer als minderwaardig etiketteert, kun je het duistere idee krijgen dat die mens of leer moet worden veranderd, vernederd of dat er zelfs een hoogoplopend conflict ontstaat, in het ernstigste geval zelfs met bloedvergieten.

Fijne feestdagen, en laat het Licht in je hart schijnen. 

[Bodhiboem]

Maar op het allerlaatste moment, de gasten konden niet komen wegens ziekte.

Ik heb in mijn stille tijd in Zandvoort ook wel eens kerst gevierd op een heel bescheiden manier, dat kan ook. Maar als je je hebt ingespannen om het feest voor te bereiden dan is het wel even schakelen als de gasten niet komen. Wat overigens vandaag ook gebeurde bij mijn (andere, jongste) tante.

Gewoon er even om lachen, en dan weer doorgaan, loslaten.

[ervaringsgetuige]

De verschijning van het Licht in de wereld kun je ook ervaren door de komst van de Boeddha in de wereld. Ook hij was een Licht, net als Christus.

Als "esotericus", ik zal me zo maar even noemen (zie definitie van 'esoterisch' onderaan deze post), weet ik waar we vandaan komen wat we zijn en waar we naartoe gaan.

Ik ben immers over de drempel van de dood van het ego gegaan, daardoor werd de sluier opgelicht van de illusie van gescheidenheid en werd ik volledig ondergedompeld in een piekervaring van totale eenheid, puur bewustzijn.
Zie ook de ervaring van Stanislav Grof...

...
 I became Consciousness facing the Absolute.

It had the brightness of myriad suns, yet it was not on the same continuum with any light I knew from everyday life. It seemed to be pure consciousness, intelligence, and creative energy transcending all polarities. It was infinite and finite, divine and demonic, terrifying and ecstatic, creative and destructive—all that and much more. I had no concept, no categories for what I was witnessing. I could not maintain a sense of separate existence in the face of such a force. My ordinary identity was shattered and dissolved; I became one with the Source. In retrospect, I believe I must have experienced the Dharmakaya, the Primary Clear Light, which according to the Tibetan Book of the Dead, the Bardo Thödol, appears at the moment of our death.
....

Fragment uit: When the Impossible Happens - Adventures in Non-Ordinary Realities
Stanislav Grof M.D., Ph.D.
(published 2006)

Wanneer er geen verdeeldheid meer is in de perceptie, recupereren we volledig de herinnering omtrent waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan.
Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.
In principe hebben anderen daarvoor de komst van boeddha en christus in de wereld ook niet nodig, maar ze denken nog steeds van wel, wat te begrijpen is, want hun bewustzijn is nog niet verruimd.
Alles op zijn tijd.

Esoterisch
(Gr. esoteros) betekent verder naar binnen, voor ingewijden. Het esoterische houdt zich bezig met het wezen van de mens; het Licht. De ziel geeft impulsen aan het voelen, denken en handelen in verbinding met het Licht. Dit is de verbinding met het onzichtbare en de hogere dimensies en manifesteert zich in elke activiteit die verandering in zich draagt waardoor de mens innerlijk kan ontwaken. Het is de grondslag van de werkelijke wetenschap wat de basis is van de universele waarheid dat ons denken overstijgt. Het vormt de occulte verbinding tussen alles wat geschapen is aangezien het zich bezighoudt met het essentiële levende principe; het Licht.

https://www.encyclo.nl/lokaal/10252

[Buddha Amitabha]

De verschijning van het Licht in de wereld kun je ook ervaren door de komst van de Boeddha in de wereld. Ook hij was een Licht, net als Christus.

Als "esotericus", ik zal me zo maar even noemen (zie definitie van 'esoterisch' onderaan deze post), weet ik waar we vandaan komen wat we zijn en waar we naartoe gaan.

Ik ben immers over de drempel van de dood van het ego gegaan, daardoor werd de sluier opgelicht van de illusie van gescheidenheid en werd ik volledig ondergedompeld in een piekervaring van totale eenheid, puur bewustzijn.
Zie ook de ervaring van Stanislav Grof...

...
 I became Consciousness facing the Absolute.

It had the brightness of myriad suns, yet it was not on the same continuum with any light I knew from everyday life. It seemed to be pure consciousness, intelligence, and creative energy transcending all polarities. It was infinite and finite, divine and demonic, terrifying and ecstatic, creative and destructive—all that and much more. I had no concept, no categories for what I was witnessing. I could not maintain a sense of separate existence in the face of such a force. My ordinary identity was shattered and dissolved; I became one with the Source. In retrospect, I believe I must have experienced the Dharmakaya, the Primary Clear Light, which according to the Tibetan Book of the Dead, the Bardo Thödol, appears at the moment of our death.
....

Fragment uit: When the Impossible Happens - Adventures in Non-Ordinary Realities
Stanislav Grof M.D., Ph.D.
(published 2006)

Wanneer er geen verdeeldheid meer is in de perceptie, recupereren we volledig de herinnering omtrent waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan.
Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.
In principe hebben anderen daarvoor de komst van boeddha en christus in de wereld ook niet nodig, maar ze denken nog steeds van wel, wat te begrijpen is, want hun bewustzijn is nog niet verruimd.
Alles op zijn tijd.

Esoterisch
(Gr. esoteros) betekent verder naar binnen, voor ingewijden. Het esoterische houdt zich bezig met het wezen van de mens; het Licht. De ziel geeft impulsen aan het voelen, denken en handelen in verbinding met het Licht. Dit is de verbinding met het onzichtbare en de hogere dimensies en manifesteert zich in elke activiteit die verandering in zich draagt waardoor de mens innerlijk kan ontwaken. Het is de grondslag van de werkelijke wetenschap wat de basis is van de universele waarheid dat ons denken overstijgt. Het vormt de occulte verbinding tussen alles wat geschapen is aangezien het zich bezighoudt met het essentiële levende principe; het Licht.

https://www.encyclo.nl/lokaal/10252

Vraag aan Zenmeester Ummon: "Wat is de Boeddha, de Verlichte?"
Antwoord van Zenmesster Ummon: "Een hoop mest".

Wat ben jij dan, denk je?

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.

Boeddha of Christus symboliseren meer dan louter het licht in de wereld te ervaren.
Zij symboliseren het doven van het kwaad.
Je kunt wel eenheidservaringen hebben, maar daarom is het kwaad in jou nog niet verdwenen.

Het hebben van piekervaringen is niet het doel of het eindpunt.

[Buddha Amitabha]

Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.

Boeddha of Christus symboliseren meer dan louter het licht in de wereld te ervaren.
Zij symboliseren het doven van het kwaad.
Je kunt wel eenheidservaringen hebben, maar daarom is het kwaad in jou nog niet verdwenen.

Het hebben van piekervaringen is niet het doel of het eindpunt.

Zo is het.

[Bodhiboem]

Vraag aan Zenmeester Ummon: "Wat is de Boeddha, de Verlichte?"
Antwoord van Zenmesster Ummon: "Een hoop mest".

Wat ben jij dan, denk je?

Het is nogal wiedes dat de Boeddha een hoop mest is, want hij is al duizenden jaren dood en vergaan. Zijn lichaam is vast al een tijd geleden tot mest geworden, in planten opgenomen en weer tot andere dingen verworden.

[ervaringsgetuige]

Vraag aan Zenmeester Ummon: "Wat is de Boeddha, de Verlichte?"
Antwoord van Zenmesster Ummon: "Een hoop mest".

Wat ben jij dan, denk je?

Dan ben ik een scarabee (soort mestkever)!

[ervaringsgetuige]

Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.

Boeddha of Christus symboliseren meer dan louter het licht in de wereld te ervaren.
Zij symboliseren het doven van het kwaad.
Je kunt wel eenheidservaringen hebben, maar daarom is het kwaad in jou nog niet verdwenen.

En wat is het kwaad dan wel volgens jou?

[ervaringsgetuige]

Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.

Boeddha of Christus symboliseren meer dan louter het licht in de wereld te ervaren. Zij symboliseren het doven van het kwaad.Je kunt wel eenheidservaringen hebben, maar daarom is het kwaad in jou nog niet verdwenen.Het hebben van piekervaringen is niet het doel of het eindpunt.

Zo is het.

Wat is zo?
Net al googlend gevonden op"boeddhisme en het kwaad"...

Eigenlijk praten we als boeddhisten niet veel over 'het kwaad' op dezelfde manier als in (bijvoorbeeld) het christendom. Ik verander dat woord meestal in iets als 'negativiteit', omdat 'kwaad' voor mij iets inhoudt dat van buitenaf slecht is dat je kwelt. En het boeddhisme heeft dat idee echt niet. Het gaat er veel meer om dat als we over 'het kwaad' gaan praten, het echte 'kwaad' hier in [ons hart] zit, het is onze eigen onwetendheid en al onze kwellingen.

https://thubtenchodron.org/nl/2015/04/motivation-karma/

Jij als voormalig boeddhist die overgegaan is naar christen zijnde die knielt voor de here Jezus -  die trouwens net als de boeddha ook een hoop mest is, want eveneens al duizenden jaren dood en vergaan - wat is volgens jou het kwaad?

En heb jij het doel of eindpunt al bereikt wat  Gouden middenweg & de wilde natuur schijnt te weten?

Het hebben van piekervaringen is niet het doel of het eindpunt.

En jij wise guy... 
wat heb je in boeddhistische boekjes gelezen dat het doel of eindpunt is, "verlichting"?

[Buddha Amitabha]

Vraag aan Zenmeester Ummon: "Wat is de Boeddha, de Verlichte?"
Antwoord van Zenmesster Ummon: "Een hoop mest".

Wat ben jij dan, denk je?

Het is nogal wiedes dat de Boeddha een hoop mest is, want hij is al duizenden jaren dood en vergaan. Zijn lichaam is vast al een tijd geleden tot mest geworden, in planten opgenomen en weer tot andere dingen verworden.

Inderdaad. Ummon nodigt de leerling uit om in het moment te leven, en niet steeds terug te grijpen naar wat ooit was.

Maar goed, de kerstdagen zijn weer voorblij, een goed en gezond 2024!

[Buddha Amitabha]

Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.

Boeddha of Christus symboliseren meer dan louter het licht in de wereld te ervaren. Zij symboliseren het doven van het kwaad.Je kunt wel eenheidservaringen hebben, maar daarom is het kwaad in jou nog niet verdwenen.Het hebben van piekervaringen is niet het doel of het eindpunt.

Zo is het.

Wat is zo?
Net al googlend gevonden op"boeddhisme en het kwaad"...

Eigenlijk praten we als boeddhisten niet veel over 'het kwaad' op dezelfde manier als in (bijvoorbeeld) het christendom. Ik verander dat woord meestal in iets als 'negativiteit', omdat 'kwaad' voor mij iets inhoudt dat van buitenaf slecht is dat je kwelt. En het boeddhisme heeft dat idee echt niet. Het gaat er veel meer om dat als we over 'het kwaad' gaan praten, het echte 'kwaad' hier in [ons hart] zit, het is onze eigen onwetendheid en al onze kwellingen.

https://thubtenchodron.org/nl/2015/04/motivation-karma/

Jij als voormalig boeddhist die overgegaan is naar christen zijnde die knielt voor de here Jezus -  die trouwens net als de boeddha ook een hoop mest is, want eveneens al duizenden jaren dood en vergaan - wat is volgens jou het kwaad?

En heb jij het doel of eindpunt al bereikt wat  Gouden middenweg & de wilde natuur schijnt te weten?

Het hebben van piekervaringen is niet het doel of het eindpunt.

En jij wise guy... 
wat heb je in boeddhistische boekjes gelezen dat het doel of eindpunt is, "verlichting"?

Je wilt debat, sorry maar ik ga hierover niet met jou in debat. Zeer zeker niet over de boeddhistische Verlichting of goed en kwaad. Deze topic gaat eigenlijk over de kerstwensen. En dit forum heeft ruim voldoende informatie over wat jij zegt te willen weten. Zet de zoekfunctie maar aan.

[ervaringsgetuige]

@ervaringsgetuige:...
Je wilt debat, sorry maar ik ga hierover niet met jou in debat. Zeer zeker niet over de boeddhistische Verlichting of goed en kwaad. Deze topic gaat eigenlijk over de kerstwensen. En dit forum heeft ruim voldoende informatie over wat jij zegt te willen weten. Zet de zoekfunctie maar aan.

"Zalige kerst"! 
Maar waar gaat kerst nu eigenlijk alweer over?
Oh ja,...

Kerstmis is de viering van de geboorte van Jezus Christus, de verlosser der mensheid. Deze geboorte markeert de menswording van God. Kerstmis is dus het feest van de incarnatie van God de Zoon. Als cultureel verschijnsel is Kerst de gekerstende versie van het Winterzonnewendefeest.

https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/k/kerstmis#

"Jezus Christus, de verlosser der mensheid."
Een mens zou het nog vergeten in deze seculiere westerse samenleving.

En de Joden, op wie wachten die nu alweer?
De overgrote meerderheid van de Joden wereldwijd ziet Jezus niet als de verwachte messias, dus het moet iemand anders zijn.
Ach ja, religie...

[ervaringsgetuige]

@ervaringsgetuige: Je wilt debat, sorry maar ik ga hierover niet met jou in debat. Zeer zeker niet over de boeddhistische Verlichting of goed en kwaad. Deze topic gaat eigenlijk over de kerstwensen. En dit forum heeft ruim voldoende informatie over wat jij zegt te willen weten. Zet de zoekfunctie maar aan.

'k heb het al gevonden via google, ik hoef dit forum niet te doorzoeken.

Het doel van het boeddhisme is om de mensen te bevrijden van het “rad van wedergeboorten”, omdat elke geboorte opnieuw lijden met zich meebrengt.

Gevonden op de website van de Katholieke Universiteit Leuven.

Inderdaad. Ummon nodigt de leerling uit om in het moment te leven, en niet steeds terug te grijpen naar wat ooit was.

Maar goed, de kerstdagen zijn weer voorblij, een goed en gezond 2024!

Ja, we gaan weer verder oefenen in 2014 om in het moment te leven en vroom boeddhistische en christelijke teksten bestuderen met als doel ons te bevrijden van het “rad van wedergeboorten” en ons te verlossen van het kwaad!

Jeetje, is dat lang geleden dat ik het Onze Vader nog is bekeek...

Onze Vader

Pr.:
Toen Jezus eens met zijn vrienden samen was, vroegen ze hem:'Jezus, hoe moeten we bidden? Leer het ons eens.'
Jezus lachte en zei:'Zo moeilijk is het niet, hoor! Luister, zo moet je bidden.'

Koor: Onze Vader: Schollaert

Pr.:
Verlos ons Heer van alle kwaad. Geef vrede in onze dagen, dat wij gesteund door uw barmhartigheid vrij mogen zijn van zonden en beveiligd tegen alle onrust, hoopvol wachtend op de komst van Jezus, Messias, uw Zoon.

Samen:
Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen.

Pr.:
Heer Jezus, Gij hebt aan uw apostelen gezegd:'Vrede laat ik u, mijn vrede geef ik u.' Let niet op onze zonden, maar op het geloof van Uw kerk, vervul uw belofte, geef vrede in uw Naam en maak ons één. Gij die leeft in eeuwigheid.

Samen:
Amen.

Pr.:
De vrede van de Heer zij altijd met u.

Samen:
En met uw Geest.

https://www.kuleuven.be/thomas/pastoraal/vieringen/text.php?id=15541&%C5%A0w%C3%A8~Z0z%C2%BB=

AMEN!
 

[ervaringsgetuige]

Haha, deze email welke ik binnenkreeg daarstraks om 00:27 is goed!

MESSAGE FROM WAYNE


Hello my loves,

I am
I am Absence made present
I am
I am Perfection wearing a clown suit
I am
I am Eternity making a brief appearance
I am
I am Formlessness in this peculiar shape
I am
I am Timeless and I'm going to die anyway
I am
I am Pure Love acting abysmally
I am
I am Total Acceptance with likes and dislikes
I am
I am Silence and I make a lot of noise
I am
I am Nobody with a name
I am Nothing
I am Everything
I am This
I am That
And if you exist
Then so are you!

With much love and best wishes for the coming year!

Wayne Liquorman

https://www.advaita.org/nl/wayne-liquorman/

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Dus ik heb de komst van de Boeddha of christus niet nodig om de verschijning van het licht in de wereld te ervaren.

Boeddha of Christus symboliseren meer dan louter het licht in de wereld te ervaren.
Zij symboliseren het doven van het kwaad.
Je kunt wel eenheidservaringen hebben, maar daarom is het kwaad in jou nog niet verdwenen.

En wat is het kwaad dan wel volgens jou?

Ik heb geen mening over het kwaad bij anderen.
niet oordelen en niet veroordelen.
En soms (meestal) zie ik dat ik wel oordeel en veroordeel.
En wanneer ik dat dan analyseer, zie ik dat het relatief is, dat ik beter niet oordeel of veroordeel.

[ervaringsgetuige]

Ik heb geen mening over het kwaad bij anderen.

Oh nee?
Je schreef toch onderstaande aan mij gericht? Dat is toch een mening, of niet?

@ervaringsgetuige: Je kunt wel eenheidservaringen hebben, maar daarom is het kwaad in jou nog niet verdwenen.

Of bedoelde je 'het kwaad' in jou?

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Of bedoelde je 'het kwaad' in jou?

Kerst symboliseert een hart, een geest die het kwaad heeft overwonnen. Maar zoals iedereen weet, kun je dat niet louter op jezelf bewerkstelligen. Niet jij of ik alleen, maar uiteindelijk ben je afhankelijk en het leven zal dit bewerkstelligen.
In die zin is kerst een buigen voor het leven en tegelijkertijd een opnemen van een levensopdracht. Ik doe mee.

Een deel van de boodschap is toch juist dat een mens nooit of te nimmer vrij zal kunnen zijn. Dat de vrijheid van een mens afhankelijk is van het leven.
En een ander deel van de boodschap is ondanks dit gegeven, je levensopdracht opnemen en dat is een deel van de taak op je te nemen, binnen je mogelijkheden, naar best vermogen. Volg het goede, en laat het kwaad los.

[ervaringsgetuige]

Kerst symboliseert een hart, een geest die het kwaad heeft overwonnen.

Je interpreteert kerst maar zoals het jou best uitkomt.

Volg het goede, en laat het kwaad los.

Je houd wel van tegelspreukjes hé?
Let toch maar op want de voortdurende poging van de gelovigen om niet te zondigen en het kwaad te vermijden, leidde tot de verdringing van bepaalde als kwaad geclassificeerde gebieden en zo tot een sterke schaduwvorming. Deze schaduw is verantwoordelijk voor het feit, dat het Christendom een van de meest intolerante godsdiensten werd, verantwoordelijk voor inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

Meer erover hieronder, want ter gelegenheid van het onderwerp "Goed en kwaad" ben ik nog is in mijn favoriete lectuur gedoken.

4. Goed en kwaad

De immanente Heerlijkheid omvat alle werelden, alle schepselen, goed en kwaad. En zij is de ware Eenheid. Hoe kan zij dan de tegenstellingen van het goed en het kwaad in zich dragen? Maar in waarheid bestaat er geen tegenstelling, want het kwaad is de troon waarop het goede is gezeten.

Baal shem Tow

Wij komen nu onvermijdelijk bij een onderwerp terecht, dat niet alleen een van de moeilijkste problemen van het menszijn vormt, maar zeer gemakkelijk wordt misverstaan. Het is erg gevaarlijk om uit het door ons getekende wereldbeeld slechts hier en daar een zin of een hoofdstuk te nemen en die met de inhouden van een ander wereldbeeld te vermengen. Juist de beschouwing van goed en kwaad roept, zoals de ervaring leert, diepe angsten in de mens op, die gemakkelijk verstand en begripsvermogen emotioneel kunnen versluieren. Ondanks alle risico’s wagen wij het erop, de door Amfortas gemeden vraag naar de aard van het kwade te stellen. Want als wij in het ziek-zijn de werking van de schaduw hebben gezien, dan heeft deze haar bestaan te danken aan het onderscheid dat de mens maakt tussen goed en kwaad, tussen waar en onwaar.
De schaduw bevat alles wat de mens als kwaad herkende – en dus moet ook de schaduw kwaad zijn. Dus lijkt het niet alleen gerechtvaardigd, maar zelfs ethisch en moreel noodzakelijk om de schaduw waar en hoe hij zich ook manifesteert, te bestrijden en uit te roeien. Ook hier is de mens zo zeer in de ban van een schijnbare logica, dat hij niet merkt dat zijn verheven doel moet mislukken, omdat de uitroeiing van het kwaad niet functioneert. Het is daarom vermoedelijk nuttig om het thema ‘goed en kwaad’ nog eens vanuit misschien ongebruikelijke gezichtshoeken te overzien.
De consequentie van onze beschouwingen over de wet van de polariteit is echter, dat goed en kwaad twee aspecten van een en dezelfde eenheid zijn en daarom voor hun bestaan van elkaar afhankelijk. Het goede leeft van het kwade en het kwade van het goede – wie bewust het goede voedt, voedt onbewust ook het kwaad. Dergelijke formuleringen mogen op het eerste gezicht menigeen schrikbarend lijken, maar toch is aan de juistheid van deze constateringen zowel theoretisch als praktisch moeilijk te ontkomen.
Onze instelling tegenover goed en kwaad in onze cultuur is zeer sterk door het Christendom, resp. door de leerstellingen van de christelijke theologie bepaald – dat geldt ook voor die kringen, die menen dat zij geen religieuze bindingen hebben. Op grond hiervan geven ook wij de voorkeur aan het gebruik van religieuze beelden en voorstellingen, om ons in het begrip van goed en kwaad te kunnen inleven. Onze bedoeling daarmee is niet om uit bijbelse beelden een theorie of waardering af te leiden, maar het is veeleer zo, dat mythologische verhalen en beelden zich er goed toe lenen, moeilijke metafysische problemen begrijpelijk te maken. Het is niet per se nodig dat wij hier een verhaal uit de bijbel nemen, maar het vloeit logisch voort uit ons cultureel bepaald standpunt. Daarbij komt dat wij op deze wijze tegelijkertijd ook dat bepaalde misverstand zullen vinden, dat ontstond toen de in alle religies identieke opvatting van goed en kwaad, een voor de christelijke theologie typische, andere uitleg kreeg.
Voor ons probleem is de oudtestamentische voorstelling van de zondeval zeer bruikbaar. Wij herinneren ons dat in het tweede scheppingsverhaal verteld wordt, hoe de eerste – androgyne – mens Adam in de tuin van Eden werd gezet, waarin hij behalve het rijk der natuur met name twee bijzondere bomen aantreft: de boom van het leven en de boom van de kennis van goed en kwaad. Voor een verder begrip van dit mythologisch verhaal is het belangrijk om te zien, dat Adam niet een man is, maar een androgyn wezen. Hij is de totale mens, die nog niet aan de polariteit is onderworpen, die nog niet is gesplitst in een tegengesteld paar. Hij is nog een met alles – deze kosmische bewustzijnstoestand wordt met het beeld van het paradijs omschreven. Hoewel de mens Adam dus nog in de eenheid van het bewustzijn leeft, is het thema van de polariteit door de beide bomen reeds in aanleg aanwezig.

Het thema van de splitsing klinkt van meet af aan in het scheppingsverhaal door, want scheppen gebeurt immers door splitsten en verdelen. Zo vertelt het eerste scheppingsverhaal uitsluitend over polariseringen: licht-duisternis, water-land, zon-maan, enz. Alleen over de mens horen wij dat hij ‘als man én vrouw’ geschapen werd. Maar in de loop van het verhaal verdicht zich het thema van de polariteit steeds meer. Zo komt het dat Adam gaat wensen een deel van zijn wezen buiten zichzelf te plaatsen en formeel zelfstandig te laten worden. Een dergelijke stap betekent onvermijdelijk al een verlies aan bewustheid, wat ons verhaal omschrijft met de mededeling dat hij in slaap valt. God neemt van de volledige en hele mens Adam een zijde weg en maakt daaruit iets zelfstandigs.
Het woord dat Luther met ‘rib’ vertaalde, heet in de Hebreeuwse originele tekst tselah = zijde. Het is verwant met het woord tsel = de schaduw. De totale, hele mens wordt verdeeld en gesplitst in twee formeel te onderscheiden aspecten, die man en vrouw worden genoemd. Maar deze splitsing dringt nog niet helemaal door tot in het bewustzijn van de mens, want zij kennen hun onderscheid nog niet, maar zijn altijd nog in de volledigheid van het paradijs. Maar deze formele splitsing is noodzakelijk om de verleiding van de slang mogelijk te maken, die de vrouw, het ontvankelijke deel van de mens, belooft dat het genot van de boom van de kennis hem het vermogen zal verschaffen tussen goed en kwaad te onderscheiden, het vermogen om te kennen.
De slang houdt haar belofte. De mensen worden ziende voor de polariteit en kunnen goed en kwaad, man en vrouw onderscheiden. Met deze stap verliezen zij de eenheid (kosmisch bewustzijn) en krijgen zij de polariteit (kenvermogen). Zo is het onvermijdelijk dat zij het paradijs, de tuin van de eenheid, moeten verlaten en neerstorten in de polaire wereld van de materiële vormen.
Dit is het verhaal van de zondeval. In deze ‘val’ stort de mens neer uit de eenheid in de polariteit. De mythologieën van alle volken en van alle tijden kennen dit meest centrale thema van het menszijn en vertalen het in soortgelijke beelden. De zonde van de mens is de afzondering van de eenheid. Zonde en af-zondering zijn taalkundig verwant. In het Grieks is de werkelijke betekenis van het woord zonde nog duidelijker: hamartema betekent ‘de zonde’ en het daarmee overeenstemmende werkwoord hamartanein betekent ‘het punt missen’, ‘het doel niet raken’, ‘zondigen’. Zonde is hier dus het onvermogen om het punt te treffen – maar dit punt is immers juist het symbool van de eenheid, dat voor de mens onbereikbaar en onvoorstelbaar lijkt, want het punt bezit noch plaats, noch expansie. Een polair bewustzijn kan het punt niet raken – dat is de zonde. Zondig-zijn is een ander woord voor polair-zijn. Daardoor wordt ook het christelijk begrip van de ‘erfzonde’ begrijpelijker.

De mens treft zichzelf aan met een polair bewustzijn – hij is zondig. Daarvoor is geen oorzaak in de causale betekenis aan te wijzen. Deze polariteit dwingt de mens om zijn weg te gaan door de tegenstellingen heen, tot hij alles geleerd en geïntegreerd heeft om weer ‘volmaakt te worden, zoals de vader in de hemel volmaakt is’.
De weg door de polariteiten sluit echter altijd het schuldig worden in. De ‘erfzonde’ maakt het bijzonder duidelijk, dat de zonde niets met het concrete gedrag van de mens te maken heeft. Het is van het grootste belang om dit goed te beseffen, want in de loop van de geschiedenis heeft de kerk het zondebegrip misvormd en de mensen aangepraat, dat zonde kwaad doen is en door goed en gerecht handelen te vermijden zou zijn. Zonde is echter niet een pool binnen de polariteit, maar de polariteit zelf.

Daarom is zonde niet te vermijden – ieder menselijk handelen is schuldig.
Deze boodschap vinden wij nog heel zuiver terug in de Griekse tragedie, waarin het centrale thema is dat de mens weliswaar voortdurend tussen twee mogelijkheden moet kiezen en beslissen, maar onafhankelijk van zijn beslissing altijd schuldig wordt. Voor de geschiedenis van het Christendom werd juist dit theologisch misverstaan van de zonde zeer noodlottig. De voortdurende poging van de gelovigen om niet te zondigen en het kwaad te vermijden, leidde tot de verdringing van bepaalde als kwaad geclassificeerde gebieden en zo tot een sterke schaduwvorming. Deze schaduw is verantwoordelijk voor het feit, dat het Christendom een van de meest intolerante godsdiensten werd, verantwoordelijk voor inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord. De niet geleefde pool verwerkelijkt zich altijd – hij haalt de nobele mensenkinderen meestal juist dan in, wanneer zij er niet op bedacht zijn.

De polarisering van ‘goed’ en ‘kwaad’ als tegenstellingen leidde in het Christendom ook tot een – voor andere godsdiensten niet karakteristieke – tegenoverstelling van God en duivel als representanten van goed en kwaad.
Doordat men de duivel tot de tegenstrever van God maakte, trok men God ongemerkt in de polariteit – maar daarmee verliest hij zijn helende kracht. God is de eenheid, die alle polariteit ongescheiden in zich verenigt – vanzelfsprekend ook ‘goed’ en ‘kwaad’ – de duivel daarentegen is de polariteit, de heer van de tweedracht, of zoals Jezus zegt: ‘de heer van deze wereld’. Zo wordt de duivel als de rechtmatige heer van de polariteit altijd voorzien van symbolen van de splijting of van de dualiteit: horens, hoeven, gaffels, pentagrammen met twee punten naar boven gericht, enz. In deze terminologie gesproken betekent dat: de polaire wereld is duivels, d.w.z. zondig. Er bestaat geen mogelijkheid om haar te veranderen – daarom zeggen alle leermeesters, dat wij de polaire wereld moeten verlaten.

Hier belanden wij bij het diepgaand verschil tussen godsdienst en sociaal werk. Echte religie heeft nog nooit pogingen ondernomen om van deze wereld een paradijs te maken, maar leerde de weg uit deze wereld naar de eenheid. Echte filosofie weet dat men in een polaire wereld niet slechts één pool kan verwerkelijken – in deze wereld moet ieder mens alle ervaren vreugde met een zelfde hoeveelheid leed in evenwicht brengen. In deze zin is bijvoorbeeld wetenschap ‘duivels’, want zij zet zich in voor de uitbreiding van de polariteit en voedt de veelsoortigheid. Ieder functioneel gebruik van de menselijke mogelijkheden heeft altijd iets duivels, want dit gebruik bindt de energie aan de polariteit en remt de eenwording. Dat is de inhoud van de bekoring van Jezus in de woestijn: de duivel nodigt Jezus eigenlijk alleen maar uit, zijn mogelijkheden voor de verwerkelijking van onschuldige en zelfs nuttige veranderingen te gebruiken.
Let wel, als wij iets ‘duivels’ noemen, dan betekent dat beslist niet dat wij iets slecht willen maken, maar wij moeten eraan wennen dat begrippen als zonde, schuld, duivel heel simpel betrekking hebben op polariteit en dus alles, wat daar deel van uitmaakt zo kan worden genoemd. Wat de mens ook doet – hij wordt schuldig, resp. zondig. Het is belangrijk, dat de mens leert leven met deze, zijn schuld – anders wordt hij tegenover zichzelf oneerlijk. De verlossing van de zonde is het bereiken van de eenheid – maar deze eenheid bereiken, is niet mogelijk voor de mens die probeert de ene helft van de werkelijkheid te vermijden. Dat nu maakt de weg naar het heil (= heel-zijn, eenheid) zo moeilijk – dat men door de schuld heen moet.

In de evangeliën wordt dit oude misverstaan van de zonde steeds weer duidelijk: de Farizeeërs vertegenwoordigen de kerkelijke opvatting, dat men zijn zieleheil door de inachtneming van de geboden en de vermijding van het kwaad kan bereiken. Jezus ontmaskert hen met de woorden: ‘Wie van u zonder zonde is, werpe de eerste steen.’ In de Bergrede verheft en relativeert Hij de Mozaïsche wet, die eveneens was verminkt doordat zij letterlijk werd opgevat, door erop te wijzen dat reeds een gedachte hetzelfde gewicht heeft als de omzetting in de daad. Men moet niet over het hoofd zien, dat door deze uitleg in de Bergrede de geboden niet werden verscherpt, maar de illusie werd ontmaskerd dat in de polariteit zonde te vermijden zou zijn. Maar de zuivere leer was al tweeduizend jaar geleden zo aanstootgevend, dat men haar uit de wereld probeerde te helpen. De waarheid blijft aanstootgevend uit wiens mond zij ook mag komen. Zij gaat dwars door alle illusies heen, waarmee ons ‘ik’ zich steeds weer probeert te redden. De waarheid is hard en snijdend en leent zich slecht voor sentimenteel gedroom en moreel zelfbedrog.

In de Sandokai, een van de fundamentele oerteksten van het Zenboeddhisme, staat:

Licht en donker
staan tegenover elkaar.
Maar het ene
hangt af van het andere,
zoals de stap van het rechterbeen
van die van het linker.


In het ‘ware boek van de ontspringende oergrond’ kunnen wij de volgende ‘waarschuwing voor goede werken’ lezen. Yang Dschu sprak: ‘Wie goed doet, doet het vermoedelijk niet omwille van de roem, maar toch zal de roem hem volgen. De roem op zich heeft niets met gewin te maken, maar toch zal het gewin hem volgen. Het gewin heeft op zich niets met strijd te maken, maar toch zal de strijd zich aan hem vasthaken. Daarom zal de edele mens zich ervoor hoeden om goed te doen.’
Wij beseffen heel goed dat het een grote uitdaging betekent, deze vaststaande, fundamentele eis om het goede te doen en het kwade te vermijden, in zijn algemene geldigheid in twijfel te trekken. Wij weten ook dat bij dit thema noodgedwongen angst naar boven komt – een angst, waartegen men zich het beste meent te kunnen verweren door krampachtig vast te houden aan de bestaande normen. Toch zou men het moeten aandurven, om bij dit thema stil te staan en het telkens weer van alle kanten te bekijken.
Het is niet onze bedoeling om onze stellingen uit de een of andere religie af te leiden, maar het bovenbeschreven misverstaan van de zonde heeft in de christelijke cultuurkring een diepgewortelde waarde-ethiek doen ontstaan, waaraan wij sterker gebonden zijn dan wij meestal willen toegeven. Andere religies hadden en hebben niet noodzakelijk dezelfde grote moeilijkheden met dit probleem. In de godentrilogie van het Hindoeïsme Brahma-Vishnu-Shiva, heeft Shiva de rol van de verwoester en als zodanig vertegenwoordigt hij de antagonistische kracht tegenover Brahma, de scheppende. Een dergelijke voorstelling maakt het voor de mens gemakkelijker om het noodzakelijk wisselende krachtenspel te herkennen. Over Boeddha wordt het volgende verhaal verteld: Een jonge man kwam bij Boeddha met de bede of hij zijn leerling mocht worden. Boeddha vroeg hem: ‘Heb je al eens gestolen?’ De jongeling antwoordde: ‘Nooit.’ Boeddha antwoordde: ‘Dan ga heen en steel, en als je dat geleerd hebt, kun je bij mij terugkomen.’

In de Shinjinmei, de oudste en waarschijnlijk de belangrijkste tekst van het Zenboeddhisme, staat in het 22ste vers: ‘Wanneer in ons ook maar de geringste voorstelling blijft bestaan van goed en kwaad, zal onze geest in verwarring ten onder gaan.’ Deze tweespalt die de polariteiten in tegenstellingen splijt, is het kwade, en ondanks dat de noodzakelijke omweg om tot inzicht te komen. Wij hebben om te kennen altijd twee polen nodig, maar wij zouden niet mogen blijven steken in hun tegengesteldheid, maar hun spanning als aansporing en energie gebruiken op onze weg naar de eenheid. De mens is zondig, is schuldig – maar juist deze schuld kenmerkt hem in positieve zin, omdat zij het onderpand van zijn vrijheid is.

Het lijkt ons van het grootste belang, dat de mens leert om zijn schuld te accepteren, zonder zich door haar te laten verpletteren. De schuld van de mens is van metafysische aard en wordt juist niet door zijn handelen veroorzaakt, veeleer is de noodzakelijkheid om te moeten beslissen en te handelen de zichtbare uitdrukking van zijn schuld. Het bekennen van de schuld maakt ons vrij van de angst om schuldig te worden. Angst is letterlijk een ‘benauwenis’ en daardoor stellig de grootste blokkade van de noodzakelijke openheid en verruiming. Men ontkomt niet aan de zonde door zich in te spannen om het goede te doen – wat altijd betaald moet worden met de verdringing van de daarbij behorende tegenpool. Deze poging om door goede werken aan de zonde te ontkomen, leidt slechts tot oneerlijkheid.

De weg naar de eenheid vereist echter méér dan alleen maar vluchten en alleen maar niet-kijken. Hij verlangt van ons om steeds bewuster in alles de polariteit te zien, zonder ervoor terug te schrikken door de conflictbeladenheid van het menselijk zijn heen te gaan, om zo te geraken tot het vermogen de tegenstellingen in ons te verenigen. Niet uit de weg gaan, maar verlossen door te beleven is de aan ons gestelde eis. Daarvoor is het noodzakelijk de onveranderlijkheid van onze waardesystemen telkens weer in twijfel te trekken, om te leren beseffen dat het geheim van het kwaad uiteindelijk is, dat het in werkelijkheid niet bestaat. Wij zeiden reeds, dat achter alle polariteit de eenheid staat, die wij ‘God’ of ook ‘het Licht’ noemen.

In den beginne was het licht er als alomvattende eenheid. Buiten dit licht was niets, anders zou het licht immers niet het al-ene zijn. Pas met de stap in de polariteit ontstaat duisternis, uitsluitend en alleen om het licht zichtbaar te maken. De duisternis is daarbij een puur kunstmatig produkt van de polariteit, die nodig is om het licht op het polaire bewustzijnsniveau zichtbaar te doen worden. Daarmee is de duisternis de dienaresse van het licht, is zij voedingsbodem, drager van het licht, zoals de naam Lucifer ons leert. Maar verdwijnt de polariteit, dan verdwijnt ook de duisternis, want zij heeft geen autonoom bestaan. Licht bestaat, duisternis niet. Daarom is de vaak geciteerde strijd tussen de krachten van het licht en de krachten van de duisternis geen echte strijd, want de afloop is altijd al bekend. Duisternis heeft geen vat op het licht. Licht echter transformeert duisternis onmiddellijk in licht – reden waarom de duisternis het licht moet vermijden, wil zij niet als niet-bestaand ontmaskerd worden.

Deze wet werkt door tot in onze natuurkundige wereld – want deze is een analogon van de metafysische wereld. Laten wij aannemen dat wij een met licht gevulde ruimte hebben en dat buiten deze ruimte duisternis heerst. Men kan rustig de deuren en de ramen openen en de duisternis binnenlaten – de duisternis zal de ruimte niet donker maken, maar het licht zal de duisternis in licht veranderen. Nu draaien wij dit voorbeeld om: wij hebben een donkere ruimte, die daarbuiten door licht omgeven is. Wanneer wij nu weer deuren en ramen openzetten, dan zal ook deze keer het licht de duisternis omzetten en de ruimte met licht vullen. Het kwaad is een kunstmatig product van ons polair bewustzijn, net als tijd en ruimte, en het voedt de waarneming van het goede, vormt de moederschoot van het licht. Het kwaad is daarom geenszins het tegendeel van het goede, maar de polariteit als zodanig is het kwaad, is de zonde, omdat de wereld van de tweeheid geen eindpunt heeft en dus geen eigen existentie bezit. Deze wereld voert ons in de twee-dracht, de verdeeldheid, die op haar beurt de ommekeer naar een besef van eenheid moet bewerken, van waaruit de mens zijn verlossing in de eenheid kan vinden. Dezelfde wetmatigheid gaat ook op voor ons bewustzijn. Bewust noemen wij al die eigenschappen en aspecten van een mens, die in het licht van zijn bewustzijn liggen en die hij daarom kan zien. De schaduw is dat gebied, dat niet door het licht van het bewustzijn wordt verlicht en dus donker, d.w.z. onbewust is. Maar die donkere aspecten blijken eveneens slechts zolang als zij in het donker liggen, kwaad en angstaanjagend te zijn. Alleen al het kijken naar de inhouden van de schaduw brengt licht in de duisternis en is voldoende om het onbewuste bewust te maken.

Naar iets willen kijken is de grote toverformule op de weg naar zelfkennis. Dit kijken-naar verandert de kwaliteit van datgene waarnaar wij kijken, omdat het licht, d.w.z. bewustheid in de duisternis brengt. De mensen willen altijd de dingen veranderen en kunnen daarom moeilijk begrijpen, dat het enige wat van de mens gevraagd wordt, het vermogen is om goed te kijken. Het hoogste doel van de mens – wij kunnen het wijsheid of verlichting noemen – bestaat in het vermogen om naar alles te kunnen kijken en te begrijpen dat het goed is, zoals het is. Dit wordt bedoeld met echte zelfkennis. Zolang ons mensen nog iets stoort en zolang wij nog iets menen te moeten veranderen, hebben wij de zelfkennis nog niet bereikt.

Wij moeten leren naar de dingen en gebeurtenissen van deze wereld te kijken, zonder dat ons ego ons onmiddellijk in sympathie of antipathie verstrikt; wij moeten leren met een rustig gemoed te kijken naar de veelsoortige spelen van Maya. Daarom werd er in de hierboven aangehaalde Zen-tekst gezegd, dat de geringste voorstelling van goed en kwaad onze geest in verwarring brengt. Ieder waarde-oordeel bindt ons aan de wereld van de vormen en is oorzaak dat wij ons hechten. Zolang wij hechten kunnen wij niet van leed verlost worden, zolang blijven wij zondig, niet-heel, ziek. Zolang blijft ook ons heimwee naar een betere wereld en ons pogen om de wereld te veranderen. En alweer is de mens gevangen geraakt in de illusie van de weerspiegeling, want hij gelooft dat de wereld onvolkomen is en merkt niet, dat het alleen zijn onvolkomen blik is, die hem verhindert de volkomenheid te zien.

Daarom moeten wij leren in alles onszelf te herkennen en vervolgens ons te oefenen in gelijkmoedigheid. Want gelijkmoedigheid betekent het midden van de polariteiten opzoeken en van daaruit kijken naar het pulseren van de polen. De gelijkmoedigheid is de enige houding, die het mogelijk maakt te kijken naar de verschijningsvormen, zonder een waarde-oordeel uit te spreken, zonder een hartstochtelijk ja of nee, zonder identificatie. Deze gelijkmoedigheid moet men niet verwarren met die houding, die men gewoonlijk onverschilligheid noemt, de indifferentie die een mengeling is van onbewogenheid en ongeïnteresseerdheid, en waarover Jezus het heeft als hij spreekt over de ‘lauwen’. Deze mensen begeven zich nooit in een conflict en geloven dat zij door verdringing en vlucht die volkomen wereld kunnen bereiken, die de oprecht zoekende mens met hard werken bereikt, doordat hij de aanwezigheid van het conflict in zijn bestaan erkent en er niet voor terugschrikt bewust, d.w.z. lerend door deze polariteit heen te gaan om haar te overwinnen. Want hij weet, dat hij ooit eens de tegenstellingen moet verenigen, die zijn ‘ik’ geschapen heeft. Hij schrikt niet terug voor de noodzakelijke beslissingen, ook wanneer hij weet dat hij daardoor altijd schuldig wordt – maar hij spant zich in om niet daarin te blijven steken.

De tegenstellingen worden niet vanzelf één – wij moeten deze al handelend be-leven, om ze ons eerst eens eigen te maken. Wanneer wij beide polen geïntegreerd hebben is het pas mogelijk om het midden te vinden en van daaruit te gaan werken aan de vereniging van de tegenstellingen. Vlucht uit de wereld en ascese zijn de meest ongeschikte reacties om dit doel te bereiken. Veeleer is er moed nodig om bewust en onverschrokken de uitdagingen van het leven tegemoet te treden. Het beslissende woord in voorgaande zin is: ‘bewust’ – want alleen de bewustheid, die het ons mogelijk maakt onszelf bij alles wat wij doen gade te slaan, kan voorkomen dat wij onszelf verliezen in ons handelen.
Het is echt niet zo belangrijk wat de mens doet, maar hoe hij het doet. De waardering in ‘goed’ en ‘kwaad’ is altijd gericht op wat een mens doet. Wij vervangen deze zienswijze door de vraag naar het ‘hoe iemand iets doet’. Handelt hij bewust? Is zijn ego daarbij betrokken? Handelt hij zonder dat zijn ‘ik’ deelneemt? Het zijn de antwoorden op deze vragen die uitmaken of iemand zich door zijn handelen vastlegt of vrij wordt.
Geboden, wetten en moraal brengen een mens niet naar zijn einddoel: de volkomenheid. Gehoorzaamheid is goed – maar zij is niet voldoende, want bedenk ‘ook de duivel gehoorzaamt’.
Uiterlijke ge- en verboden hebben zolang recht van bestaan totdat de mens in zijn bewustzijn volwassen is geworden en zijn verantwoordelijkheid voor zichzelf kan herkennen. Het verbod om met lucifers te spelen is terecht voor kleine kinderen en wordt vanzelf overbodig door het proces van volwassen worden. Wanneer de mens zijn eigen wet in zichzelf heeft gevonden, is hij aan geen andere wetten onderworpen. De meest innerlijke wet van iedere mens is de verplichting zijn ware middelpunt, zijn zelf te vinden en te verwerkelijken, d.w.z. één te worden met alles wat is.
Het instrument om de tegenstellingen te verenigen heet liefde. Het principe van de liefde is het zich openstellen en het binnenlaten van iets, dat tot dan toe buiten was. Liefde streeft naar éénwording – liefde wil samensmelten en niet gescheiden zijn. De liefde is de sleutel om tot de vereniging van de tegenstellingen te komen, want zij verandert het ‘jij’ in ‘ik’ en het ‘ik’ in ‘jij’!

Liefde betekent ja zeggen, zonder beperking en zonder voorwaarde. De liefde wil één worden met het hele universum – zolang ons dat niet lukt, hebben wij de liefde nog niet verwerkelijkt. Zolang liefde nog uitkiest, is zij geen echte liefde, want liefde scheidt niet, maar een keuze betekent af-scheiden. Liefde kent geen jaloezie, want zij wil niet bezitten, zij wil zich uitgieten!

Symbool van deze allesomvattende liefde is de liefde, waarmee God de mensen bemint. In dit beeld is het moeilijk voorstelbaar, dat God zijn liefde in verschillende mate zou verdelen. Evenmin komt het bij ons op jaloers te zijn, omdat God nog iemand anders liefheeft. God – de eenheid – onderscheidt geen goed en kwaad, en daarom is Hij de liefde. De zon zendt haar stralen over alle mensen uit en verdeelt haar stralen niet naar verdienste. Alleen de mens voelt zich geroepen om stenen te werpen – maar hij zou dan toch eigenlijk niet verbaasd moeten zijn dat hij altijd maar weer alleen zichzelf treft.
Liefde kent geen grens, liefde kent geen hindernissen, liefde transmuteert. Bemin het kwaad – en het is verlost.


Uittreksel van: Thorwald Dethlefsen & Rüdiger Dahlke. 'De zin van ziekzijn'.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Volg het goede, en laat het kwaad los.

Je houd wel van tegelspreukjes hé?
Let toch maar op want de voortdurende poging van de gelovigen om niet te zondigen en het kwaad te vermijden, leidde tot de verdringing van bepaalde als kwaad geclassificeerde gebieden en zo tot een sterke schaduwvorming. Deze schaduw is verantwoordelijk voor het feit, dat het Christendom een van de meest intolerante godsdiensten werd, verantwoordelijk voor inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

   

Dus voor jou is schaduwvorming het kwaad. net zoals verdringing,  intolerantie, inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

Dus jij hebt voortdurende pogingen om niet te verdringen en vrees voor schaduwvorming.

Ik heb daar geen moeite mee.
Alleen ben ik wel zeker dat je net als iedereen zult verdringen en schaduwvormen.

En kerst dat is het gevecht loslaten en voor even je menselijke beperkingen omarmen en je blik op het onbekende richten.

Het hogere doel is onbekend, en alleen vatbaar in menselijke aanduidingen, die per definitie beperkt zijn.
We kunnen het hogere doel enkel op relatieve wijze benoemen en op beperkte wijze volgen.
En in jou wereld is dat misschien "zeker niet verdringen" als heilige opdracht.

[ervaringsgetuige]

Dus voor jou is schaduwvorming het kwaad. net zoals verdringing,  intolerantie, inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

Dus jij hebt voortdurende pogingen om niet te verdringen en vrees voor schaduwvorming.

Ik heb daar geen moeite mee.
Alleen ben ik wel zeker dat je net als iedereen zult verdringen en schaduwvormen.

Onnozel (in Holland betekent dat onwetend) ventje.
Ik heb zo'n totaal verruimd bewustzijn waar jij in de verte niet kan aan tippen.
Ik verdring helemaal helemaal niets meer en heb geen schaduw meer. Allemaal opgelost in het licht. 

En kerst dat is het gevecht loslaten en voor even je menselijke beperkingen omarmen en je blik op het onbekende richten.

Kletskoek van een gelovige.

[Buddha Amitabha]

Volg het goede, en laat het kwaad los.

Je houd wel van tegelspreukjes hé?
Let toch maar op want de voortdurende poging van de gelovigen om niet te zondigen en het kwaad te vermijden, leidde tot de verdringing van bepaalde als kwaad geclassificeerde gebieden en zo tot een sterke schaduwvorming. Deze schaduw is verantwoordelijk voor het feit, dat het Christendom een van de meest intolerante godsdiensten werd, verantwoordelijk voor inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

   

Dus voor jou is schaduwvorming het kwaad. net zoals verdringing,  intolerantie, inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

Dus jij hebt voortdurende pogingen om niet te verdringen en vrees voor schaduwvorming.

Ik heb daar geen moeite mee.
Alleen ben ik wel zeker dat je net als iedereen zult verdringen en schaduwvormen.

En kerst dat is het gevecht loslaten en voor even je menselijke beperkingen omarmen en je blik op het onbekende richten.

Het hogere doel is onbekend, en alleen vatbaar in menselijke aanduidingen, die per definitie beperkt zijn.
We kunnen het hogere doel enkel op relatieve wijze benoemen en op beperkte wijze volgen.
En in jou wereld is dat misschien "zeker niet verdringen" als heilige opdracht.

Klopt, we hebben allemaal een schaduw, zoals G.C. Jung al aangaf in zijn werken. Je zult je leven lang nooit je gehele schaduw leren kennen, hooguit kun je leren deze schaduw enigszins te beseffen. De taal van de schaduw is bij de meeste mensen verwrongen, omdat ze onder invloed van de samenleving en de cultuur of opvoeding de neiging hebben om van alles en nog wat te verdringen. Opvoeding is nodig, maar de samenleving maakt hierin best veel fouten, omdat de volwassenen het kind niet goed begrijpen en hun eigen kind in zichzelf onderdrukt is.

Maar goed, hoe het ook zij, schaduwvorming is geenszins het kwade. Wie dat zo opvat, begrijpt er niks van. Maar dat komt veel voor, mensen die van alles roepen, maar geen benul hebben hoe de zaken er daadwerkelijk voor staan. Ze kennen alles maar zozo, lala, en vinden zichzelf het allerbelangrijkste. Ze hebben geen compassie, weten niet wat kwetsbaarheid is of genade. Ze proberen over de ander heen te walsen met een grote brutale mond en dito zeer eigenzinnige uitspraken. En ze proberen de ander te prikkelen om vooral in de verdediging te schieten. Zodat ze daarna triomfantelijk kunnen zeggen: "Zie je wel dat ik weer gelijk had!" Ze hebben helaas een ellenlange schaduw...

[ervaringsgetuige]

.. we hebben allemaal een schaduw, zoals G.C. Jung al aangaf in zijn werken.
...
...hoe het ook zij, schaduwvorming is geenszins het kwade. Wie dat zo opvat, begrijpt er niks van.

Voor alle onwetenden (onnozelaars)
....

De schaduw


De gehele schepping bestaat in jou, en alles wat in jou is, bestaat ook in de schepping. Er zijn geen grenzen tussen jou en een voorwerp dat heel dicht bij je is, net zo min als er een afstand is tussen jou en zeer ver verwijderde voorwerpen. Alle dingen, de kleinste en de grootste, de laagste en de hoogste zijn in jou, en gelijkwaardig met jou, aanwezig. Een enkel atoom bevat alle elementen van de aarde. Een enkele beweging van de geest houdt alle wetten van het leven in. In een enkele druppel water vind je het geheim van de eindeloze oceaan. Een enkele verschijningsvorm van jou zelf omvat alle verschijningsvormen van al het leven.


 Kahlil Gibran


 De mens zegt ‘ik’ en verstaat daaronder om te beginnen een groot aantal identificaties: ‘Ik ben een man, een Hollander, een vader van een gezin, een leraar. Ik ben actief, dynamisch, tolerant, een harde werker, een dierenvriend, een pacifist, een theedrinker, amateurkok, enz.’ Aan dergelijke identificaties gingen ooit beslissingen vooraf, die tussen telkens twee mogelijkheden een keuze betekenden: een pool werd geïntegreerd en de andere pool werd uitgesloten. Zo sluit de identificatie ‘Ik ben actief en een harde werker’, tegelijkertijd uit: ‘Ik ben passief en lui.’ Uit een identificatie ontstaat ook al gauw een waardering: ‘Men moet actief en hard werkend zijn – het is niet goed als iemand passief en lui is.’ Deze waardering blijft, onafhankelijk van de mate waarin men haar achteraf met argumenten en theorieën probeert te ondersteunen, alleen subjectief overtuigend.
 
Objectief gezien is dit slechts een mogelijkheid om de dingen te zien – en wel een heel willekeurige. Wat zouden wij van een roos denken die hardop verkondigt: ‘het is goed en juist om rood te bloeien, maar fout en gevaarlijk om een blauwe bloem te hebben’? Afwijzing van welke manifestatie dan ook is altijd een teken van ontbrekende identificatie (...daarom wijst het viooltje ook blauwe bloemen niet af!).
 
Zo houdt iedere identificatie die op een beslissing berust, een pool buiten de deur. Maar alles wat wij niet zijn, wat wij niet in ons zelf willen aantreffen, wat wij niet beleven willen, wat wij niet in onze identificatie willen opnemen, vormt onze schaduw. Want de afwijzing van de helft van alle mogelijkheden doet haar beslist niet verdwijnen, maar verbant deze helft slechts uit de ik-identificatie of uit het bovenbewustzijn.
 
Het ‘neen’ van onze beslissing heeft weliswaar een pool uit ons gezichtsveld verbannen, maar zijn aanwezigheid niet opgeheven. De afgewezen pool leeft vanaf het moment van de afwijzing in de schaduw van onze bewustheid verder. Net zoals kleine kinderen geloven, dat zij door het sluiten van hun ogen onzichtbaar worden, geloven de mensen dat zij zich van de ene helft van de werkelijkheid zouden kunnen bevrijden door er in zichzelf niet naar te kijken. Op die manier staat men de ene pool (bijvoorbeeld hard werken) toe in het licht van het bewustzijn te treden, terwijl zijn tegenpool (luiheid) in het donker moet blijven, opdat men hem niet ziet. Uit het niet-zien concludeert men dan al snel een niet-hebben en gelooft men dat het ene zonder het andere kan bestaan. Wij noemen dus ‘schaduw’ (dit begrip werd voor het eerst door C. G. Jung gebruikt) alle afgewezen mogelijkheden van de werkelijkheid, die de mens bij zich zelf niet ziet of niet zien wil, en die hem daarom onbewust zijn. De schaduw is het grootste gevaar van de mens, omdat hij haar heeft zonder haar te kennen en van haar bestaan op de hoogte te zijn.


De schaduw is oorzaak dat alle voornemens en inspanningen van de mens uiteindelijk in hun tegendeel veranderen. Alle manifestaties die uit zijn schaduw voortkomen, projecteert de mens op een anoniem kwaad in de wereld, omdat hij vreest de werkelijke bron van al het onheil bij zichzelf te vinden. Alles wat de mens eigenlijk niet wil en wat hem onaangenaam is, komt voort uit zijn eigen schaduw – want deze schaduw is de som van alles wat hij niet wil hebben. Maar de weigering om zich in te laten met een deel van de werkelijkheid en deze te beleven, leidt nu juist niet tot het gewenste resultaat. Veel eerder dwingt dit afgewezen deel van de werkelijkheid de mens juist om er zich zeer intensief mee bezig te houden. Dit gebeurt meestal via de omweg van de projectie, want als men een bepaald principe in zichzelf heeft afgewezen en verdrongen, roept dat steeds weer angst en afwijzing op, wanneer wij het in de zogenaamde buitenwereld weer tegenkomen.
 Om ons in deze samenhangen te kunnen inleven kan het van belang zijn er nog eens op te wijzen, dat wij onder ‘principes’ archetypische gebieden van het zijn verstaan, die zich in een reusachtige verscheidenheid van concrete vormen kunnen manifesteren. Iedere concrete manifestatie is dan een formele representant van dat inhoudelijke principe. Voorbeeld: vermenigvuldiging is een principe. Dit abstracte principe kunnen wij in de formeel meest uiteenlopende manifestaties tegenkomen (3 keer 4, 8 keer 7, 49 keer 348 enz.). Deze uiterlijk verschillende uitdrukkingsvormen zijn echter allemaal representanten van dat ene principe ‘vermenigvuldiging’.
Verder moeten wij ons realiseren, dat de buitenwereld uit dezelfde archetypische principes is opgebouwd als de wereld in ons. De wet van de resonantie zegt dat wij slechts in contact kunnen komen met datgene, waarvoor wij een resonantieruimte hebben.
Deze overweging die in Esoterische psychologie uitvoeriger werd besproken, leidt tot de identiteiten van buitenwereld en wereld-in-ons. In de hermetische filosofie wordt deze identiteit van binnen- en buitenwereld, resp. van mens en kosmos, verwoord met microkosmos = macrokosmos. (In het tweede deel van dit boek zullen wij deze problematiek in het hoofdstuk over de zintuiglijke organen nog eens vanuit een andere gezichtshoek bespreken.)
 
Projectie betekent dus dat wij van de ene helft van de principes een buiten-ons maken, omdat wij hen binnen-ons niet willen accepteren. Wij hebben al in het begin gezegd, dat het ‘ik’ verantwoordelijk is voor dit afgescheiden zijn van alle ‘zijn’. Het ik maakt een jij, dat als buiten wordt beleefd. Wanneer de schaduw echter uit al die principes bestaat, die het ‘ik’ niet wilde integreren, dan zijn uiteindelijk schaduw en buiten identiek. Wij beleven onze schaduw altijd als een buiten-ons, zouden wij haar in en bij ons zien, dan was zij niet meer de schaduw. De afgewezen principes, die nu schijnbaar van buiten op ons afkomen, bestrijden wij nu in die buitenwereld net zo heftig als wij het in ons innerlijk gedaan hebben. Wij blijven proberen de door ons als negatief gewaardeerde gebieden uit de wereld te helpen. Maar omdat dit onmogelijk is – zie de wet van de polariteit! – wordt deze poging een permanente activiteit, die gegarandeerd ervoor zorgt, dat wij met dit afgewezen deel van de werkelijkheid bijzonder intensief bezig zijn.
 
Hierin ligt een ironische wetmatigheid, waaraan niemand zich kan onttrekken: de mens houdt zich het meest bezig met dat wat hij niet wil. Daarbij komt hij op den duur zo dicht bij het afgewezen principe, dat hij het ten slotte gaat beleven.


Het is goed om deze twee laatste zinnen niet meer te vergeten.
De afwijzing van welk principe dan ook bewerkt zonder mankeren, dat de betrokken mens naar dit principe zal gaan leven. Volgens deze wet maken de kinderen zich later ooit de gedragspatronen eigen, die zij bij hun ouders haatten, worden pacifisten op den duur militant, worden moralisten losbandig en ijveraars voor de gezondheid zwaar ziek.
 
Men moet niet over het hoofd zien, dat ook afwijzing en strijd tenslotte betekenen, dat men zich op het afgewezene richt en ermee bezig is. In deze zin is het ook duidelijk, dat een mens die consequent een bepaald gebied van de werkelijkheid uit de weg gaat, met dit gebied een probleem heeft. De interessante en belangrijke levensgebieden voor een mens zijn die, welke hij bestrijdt en vermijdt – want zij ontbreken in zijn bewustzijn en maken hem onvolledig. Alleen die principes in de buitenwereld kunnen een mens problemen geven, die hij niet bij zichzelf heeft geïntegreerd.
 Het moet hier nu duidelijk zijn, dat er in werkelijkheid geen wereld om ons heen bestaat, die ons bepaalt, vormt, beïnvloedt of ziek maakt. De wereld om ons heen is als een spiegel, waarin wij altijd slechts onszelf zien, maar dus ook (en duidelijk) onze schaduw, waarvoor wij bij onszelf blind zijn.
Net zoals wij bij het bekijken van ons fysieke lichaam slechts een klein deel zien, maar veel (kleur van de ogen, gezicht, rug, enz.) slechts kunnen zien met behulp van de reflectie van een spiegel, zijn wij voor een deel van onze psyche blind en kunnen wij dit voor ons onzichtbare gedeelte (schaduw) slechts via de projectie en reflectie van de zogenaamde wereld om ons heen of de buitenwereld leren kennen. Kennis heeft de polariteit nodig.
 Maar de reflectie heeft slechts nut voor die mens, die zich ook herkent in de spiegel – anders wordt zij een illusie. Wie in de spiegel zijn blauwe ogen bekijkt – maar niet weet dat het zijn eigen ogen zijn die hij ziet, die oogst illusie in plaats van kennis. Wie in deze wereld leeft, maar niet beseft dat alles wat hij waarneemt en beleeft, hij zelf is, verstrikt zich in begoocheling en illusie. Het is waar, de begoocheling lijkt ongelooflijk echt en reëel (...velen zeggen zelfs: bewijsbaar) – maar men moet niet vergeten, dat ook een droom net zo echt en reëel lijkt zolang wij ons in die droom bevinden. Men moet eerst wakker worden om de droom als droom te kunnen herkennen. Dat geldt ook voor de grote droom van ons bestaan. Men moet eerst wakker worden om de illusie te kunnen doorzien.


Onze schaduw boezemt ons angst in. Dat is geen wonder, want hij bestaat immers uitsluitend uit al die gedeelten van de werkelijkheid, die wij het verste van ons afgeschoven hebben, die wij het minste willen beleven, of ook maar in onszelf willen aantreffen. De schaduw is de som van alles, waarvan wij tot in het diepst van ons hart overtuigd zijn, dat het uit de wereld moet worden geholpen, opdat deze goed en heel kan worden. Maar juist het tegendeel is het geval: de schaduw heeft als inhoud alles wat de wereld – onze wereld – ontbreekt om heel te worden. De schaduw maakt ons ziek, d.w.z. maakt dat wij niet-heel zijn, want hij is niet in ons geïntegreerd.
 
In het verhaal van de Graal gaat het juist om dit probleem.
 Koning Amfortas is ziek – gewond door de speer van de boze tovenaar Klingsor, of in andere bewerkingen door een heidense tegenstander of een onzichtbare tegenstander. Al deze figuren zijn duidelijk symbolen van Amfortas’ schaduw – van zijn onzichtbare tegenstander. Zijn schaduw verwondt hem en hij kan uit eigen kracht niet gezond, niet meer heel worden, want hij waagt het niet naar de ware oorzaak van zijn wond te vragen. Deze noodzakelijke vraag is echter de vraag naar de aard van het kwaad. Maar omdat hij dit conflict uit de weg gaat, kan zijn wond niet helen. Hij wacht op een verlosser, die de moed heeft om die helende vraag te stellen. Parcival kan deze taak op zich nemen, want hij gaat, zoals zijn naam zegt, ‘er middendoor’ – middendoor de polariteit van goed en kwaad en bereikt op die manier het niveau waarop hij legitiem de verlossende, helende vraag kan stellen: ‘Wat mankeert u, oom?’ Het antwoord is altijd hetzelfde, zowel bij Amfortas als bij iedere zieke: ‘Uw schaduw!’ Maar de vraag naar het kwaad, naar het duistere gebied in de mens, heeft in ons verhaal een helende uitwerking.
Parcival is op zijn weg de confrontatie met zijn schaduw moedig aangegaan en hij is afgedaald in de donkere diepten van zijn ziel – tot hij God vervloekte. Wie deze weg door de duisternis niet schuwt, wordt uiteindelijk een ware brenger van het heil, een verlosser. Alle mythische helden moesten daarom vechten met monsters, draken en demonen en met de hel zelf om heel en helend te kunnen worden.
 
De schaduw maakt ziek – de confrontatie met de schaduw heel.
Dat is de sleutel tot het begrip van ziekte en genezing.


Een symptoom is altijd een in de materie gezonken schaduwgedeelte. In het symptoom manifesteert zich datgene wat de mens ontbreekt. In het symptoom beleeft de mens datgene, wat hij in het bewustzijn niet beleven wilde. Het symptoom maakt de mens via de omweg van het lichaam weer heel. Het is het complementaire principe dat voorkomt, dat de totaliteit, het heel-zijn, tenslotte niet verloren gaat. Wanneer een mens weigert een principe in zijn bewustzijn te beleven, dan zinkt dit principe in het lichaam en verschijnt daar als symptoom. Dit dwingt de mens het afgewezen principe toch te beleven en te realiseren. Op deze wijze maakt het symptoom de mens heel – het is het lichamelijke surrogaat voor datgene wat de ziel mankeert.
 
Nu zullen wij het oude vraag- en antwoordspel op een nieuwe wijze kunnen verstaan: ‘Wat mankeert u?’ en ‘Ik heb dit symptoom.’ Het symptoom laat inderdaad zien wat de patiënt ontbreekt, want het symptoom is zelf het ontbrekende principe, materieel en zichtbaar geworden in het lichaam. Geen wonder dat wij zo weinig met onze symptomen op hebben, want zij dwingen ons immers om die principes te verwerkelijken, die wij juist niet wilden beleven. En daarom zetten wij onze strijd tegen de symptomen voort – zonder de geboden kans aan te grijpen om het symptoom voor onze heel-wording te gebruiken. Juist in het symptoom zouden wij ons zelf kunnen leren kennen, zouden wij naar die zijden van onze ziel kunnen kijken, die wij zonder meer bij onszelf nooit zouden ontdekken, omdat zij in de schaduw liggen.


Ons lichaam is de spiegel van onze ziel – het laat ons ook dat zien, wat de ziel zonder confrontatie niet kan herkennen. Maar wat voor nut heeft de beste spiegel, wanneer wij het waargenomene niet op onszelf betrekken? Dit boek wil een hulp zijn onze blik zo te trainen, dat wij in staat zijn in het symptoom onszelf te ontdekken.
 De schaduw maakt de mens oneerlijk. De mens denkt altijd alleen maar dat te zijn, waarmee hij zich identificeert, of alleen maar zo te zijn, zoals hij zichzelf ziet. Deze zelfwaardering noemen wij oneerlijkheid. Daarmee bedoelen wij altijd de oneerlijkheid tegenover onszelf (en niet wat voor leugens of bedrog ook tegenover andere mensen). Alle bedrog van deze wereld is onschuldig, vergeleken bij dat wat de mens zichzelf een leven lang voorliegt. Eerlijkheid tegenover zichzelf behoort tot de zwaarste eisen, die men aan zichzelf kan stellen.


Daarom werd van oudsher de zelfkennis de belangrijkste en moeilijkste opgave genoemd voor hen die op zoek waren naar de waarheid. Zelfkennis betekent dat men het ‘zelf vindt, niet het ‘ik’, want het ‘zelf omvat alles, het ‘ik’ echter verhindert door zijn afgrenzing voortdurend de herkenning van het geheel, het zelf. Maar voor degene die zich inzet om eerlijker tegenover zichzelf te worden, kan ziekte een geweldig hulpmiddel worden op zijn weg. Want ziekte maakt eerlijk! In het ziektesymptoom beleven wij duidelijk en eerlijk, wat wij in onze psyche willen verdringen en verbergen.


 De meeste mensen vinden het moeilijk om over hun diepste problemen (als zij die al kennen) frank en vrij te praten – over hun symptomen praten zij echter uitvoerig met iedereen. Maar een meer nauwkeurige en exacte informatie kan een mens over zichzelf niet geven.


Ziekte maakt eerlijk en ontmaskert meedogenloos de verborgen gehouden afgronden in onze ziel. Deze (ongewilde) eerlijkheid is vermoedelijk ook de basis van de sympathie en de toewijding die men voor een zieke heeft. De eerlijkheid maakt hem sympathiek – want in het ziek zijn wordt de mens echt. De ziekte compenseert alle eenzijdigheden en brengt de mens naar het midden. Er verdwijnt plotseling veel van de dikdoenerige egospelletjes en het machtsvertoon – er worden veel illusies met één klap vernield en er wordt plotseling getwijfeld aan de juistheid van tot dan gevolgde levenswijzen. Eerlijkheid bezit een eigen schoonheid, waarvan iets in de zieke zelf zichtbaar wordt.
 
Samenvattend gezegd: de mens als microkosmos is een afbeelding van het universum en bevat de som van alle zijnsprincipes latent in zijn bewustzijn. De weg van de mens door de polariteit eist van hem deze in hem latent aanwezige principes door concreet handelen te verwerkelijken, om daardoor stap voor stap zich van hun bestaan bewust te worden. Kennis echter kan niet bestaan zonder polariteit, en deze dwingt op haar beurt de mens voortdurend om te kiezen. Iedere keuze verdeelt de polariteit in een geaccepteerd deel en in een afgewezen pool. Het geaccepteerde deel wordt in gedrag omgezet en zodoende bewust geïntegreerd. De afgewezen pool komt in de schaduw terecht en dwingt ons ook in het vervolg er aandacht aan te schenken, doordat zij schijnbaar van buitenaf weer op ons toekomt.
Een specifieke en vaak voorkomende vorm van deze algemene wet is de ziekte. Bij dit verschijnsel zinkt een deel van de schaduw in de lichamelijkheid en wordt somatisch als symptoom. Dit symptoom dwingt ons via het lichaam het vrijwillig niet beleefde principe toch te realiseren en brengt de mens op deze wijze weer in evenwicht. Het symptoom is de somatische verdichting van datgene wat ons in het bewustzijn ontbreekt. Het symptoom maakt de mens eerlijk, omdat het verdrongen inhouden zichtbaar maakt.


Uittreksel van: Thorwald Dethlefsen & Rüdiger Dahlke. 'De zin van ziekzijn'.

[ervaringsgetuige]

De historische Jezus - Prof Etienne Vermeersch (Universiteit Gent) - YouTube

[Buddha Amitabha]

Waarom noem je mensen onnozel? En waarom doe je alsof jij de allerhoogste bent, een soort ultra gerealiseerde? Wie hoog springt, moet ooit omlaag komen, of vallen. Ik begrijp weinig van jouw houding, stekelig en soms zelfs aanstootgevend. Is dat het, wat je op het Zelfkennisforum hebt geleerd? Ik vind het weinig verheffend. Je probeert hier de deskundige te zijn, maar zo deskundig op het gebied van spiritualiteit vind ik je niet. Je komt met ellenlange geciteerde teksten, maar wat is het nut daarvan?

[ervaringsgetuige]

Waarom noem je mensen onnozel?

Forumlid I'm a loser is daarmee begonnen.    Ik modelleer hem maar.

En waarom doe je alsof jij de allerhoogste bent, een soort ultra gerealiseerde? Wie hoog springt, moet ooit omlaag komen, of vallen. Ik begrijp weinig van jouw houding, stekelig en soms zelfs aanstootgevend. Is dat het, wat je op het Zelfkennisforum hebt geleerd? Ik vind het weinig verheffend.

Het Zelfkennisforum heeft me zeker "slechte" manieren geleerd.
Ik kwam er nochtans beleefd aan in zomer van 2014, maar toen kreeg ik al meteen de forumbaas over me heen en leerde al snel me aan te passen aan de normale manier van doen op zijn forum.

Je probeert hier de deskundige te zijn, maar zo deskundig op het gebied van spiritualiteit vind ik je niet.

Het gebied van spiritualiteit? Wat is spiritualiteit???
Ben jij een deskundige op het gebied van spiritualiteit dan?

Je komt met ellenlange geciteerde teksten, maar wat is het nut daarvan?

Zo is wat anders dan bijbelse en boeddhistische teksten hé. 

[ervaringsgetuige]

Van prof Etienne Vermeersch (overleden op 18 jan. 2019), boegbeeld van vrijdenkers was hij, want beschouwd als een groot filosofisch, kritisch en zelfstandig denker..  😉

Uit het transcript van de video vanaf 02:47...

...bijvoorbeeld de astrologie, u kunt aantonen dat de astrologie in de oudheid ontstaan is, in relatie met de mythe.
Voorbeeld de planeet mars werd geassocieerd met de God mars, die planeet mars heeft dus allerlei karakteristieken die voor de god mars godin, de planeet venus werdt geassocieerd met de godin venus en die heeft in de astrologie allerlei kenmerken die typisch waren voor die godin.
Dus mythische oorsprong, vergeten, waardeloos pure fantasie!

bron: Ruzie over drie voorhuiden van Jezus, mirakelen, ufo's, astrologie - Prof Etienne Vermeersch - YouTube

Versus:

In my later years of psychedelic research, my interest shifted to phenomena whose existence was much more intellectually challenging to embrace, because it was not possible to find any material substrate for them. This included ancestral and phylogenetic memories, past life experiences, experiential identification with animals and plants, historical and archetypal domains of the collective unconscious, synchronicities, cosmic consciousness, and “higher creativity.” In this new understanding, birth lost its dominant role and the primary emphasis shifted to archetypal dynamics. The basic perinatal matrices (BPMs), experiential patterns governing the reliving of the stages of biological birth, became themselves specific manifestations and expressions of these archetypal dynamics.
This conceptual shift also made it possible to connect my new conceptual framework to archetypal astrology as developed by Richard Tarnas and his colleagues. The alliance between these two disciplines brought clarity and refinement to the understanding of psychedelic and Holotropic Breathwork experiences, as well as episodes of spiritual emergency, which was previously impossible to achieve. In writing this encyclopedia, I thought it was important to describe all the phenomena I have studied the way I see them now.

Fragment uit: The Way of the Psychonaut Volume One: Encyclopedia for Inner Journeys
Copyright © 2019 by Stanislav Grof, M.D., Ph.D.'

De ruziemakende mens en zijn denkkaders! 😁

Maar filosoof, psycholoog, psychiater, Christen, Boeddhist of koning, keizer, admiraal, Popla sterk toiletpapier kennen ze allemaal!   💩

[ervaringsgetuige]

Why Is There Evil in the World? / Rupert Spira- YouTube

[Buddha Amitabha]

Waarom noem je mensen onnozel?

Forumlid I'm a loser is daarmee begonnen.    Ik modelleer hem maar.

En waarom doe je alsof jij de allerhoogste bent, een soort ultra gerealiseerde? Wie hoog springt, moet ooit omlaag komen, of vallen. Ik begrijp weinig van jouw houding, stekelig en soms zelfs aanstootgevend. Is dat het, wat je op het Zelfkennisforum hebt geleerd? Ik vind het weinig verheffend.

Het Zelfkennisforum heeft me zeker "slechte" manieren geleerd.
Ik kwam er nochtans beleefd aan in zomer van 2014, maar toen kreeg ik al meteen de forumbaas over me heen en leerde al snel me aan te passen aan de normale manier van doen op zijn forum.

Je probeert hier de deskundige te zijn, maar zo deskundig op het gebied van spiritualiteit vind ik je niet.

Het gebied van spiritualiteit? Wat is spiritualiteit???
Ben jij een deskundige op het gebied van spiritualiteit dan?

Dit komt op mij over alsof je zeggen wil: "Een ander is er mee begonnen op dit Boeddhaforum om mensen onnozel te noemen, dus ik ben niet de eerste en eigenlijk niet verantwoordelijk. Ik doe een ander maar wat na." Wat ik eigenlijk nogal laf vindt. Je gebruikt een bepaald woord, en jij bent zelf degene die het kiest te gebruiken. Vreemd dat je er een ander bij haalt.

Ook hier draai je er (wat betreft de 'deskundigheid' op het gebied van spiritualiteit) handig omheen en draai je de zaken zelfs om. Dat vind ik opnieuw niet met open vizier debatteren. Want ik stel een vraag, en jij stelt meteen een tegenvraag. Dat is geen dialoog. Eigenlijk debatteer ik liever niet met je, maar ik maak vandaag een kleine uitzondering. Jij schrijft, ik citeer:

Dus voor jou is schaduwvorming het kwaad. net zoals verdringing,  intolerantie, inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

Dus jij hebt voortdurende pogingen om niet te verdringen en vrees voor schaduwvorming.

Ik heb daar geen moeite mee.
Alleen ben ik wel zeker dat je net als iedereen zult verdringen en schaduwvormen.

Onnozel (in Holland betekent dat onwetend) ventje.
Ik heb zo'n totaal verruimd bewustzijn waar jij in de verte niet kan aan tippen.

Vandaar dat ik stelde dat je jezelf nogal hoog aanslaat, een soort ultra gerealiseerde. Van daaruit kwam mijn verdere schrijfsel dat je mijns inziens probeert hier de deskundige te zijn, op spiritueel gebied wel te verstaan. Ik merk daar weinig tot niets van. Maar misschien wil je geen deskundige spelen, maar hier de boel gewoon op stelten zetten en anderen graag op het verkeerde been. Prikkelen doen jullie Zelfkennisforumleden allemaal vanaf het begin van jullie deelname hier, en dat is eigenlijk onderhand nogal voorspelbaar. Vandaar dat ik me maar liever afzijdig houd. Want ik blijf het niet zo netjes, en zelfs niet erg fatsoenlijk vinden als je een ander op dit forum, wie dan ook, simpelweg als onnozel weg zet. Wat zegt dat over jou?! Het geeft in ieder geval geen goede indruk. Ik ga het hier ook bij laten, want ik denk eigenlijk niet, dat het verder heel veel zin heeft om te discussiëren. Misschien kun je in overweging nemen om wellicht eens op gelijkwaardige(r) voet met anderen van gedachten te wisselen. In plaats van anderen weg te zetten als onnozel omdat ze het niet met je eens zijn, er anders over denken of je teksten misschien bekritiseren.

[ervaringsgetuige]

Dit komt op mij over alsof je zeggen wil: "Een ander is er mee begonnen op dit Boeddhaforum om mensen onnozel te noemen, dus ik ben niet de eerste en eigenlijk niet verantwoordelijk. Ik doe een ander maar wat na." Wat ik eigenlijk nogal laf vindt. Je gebruikt een bepaald woord, en jij bent zelf degene die het kiest te gebruiken. Vreemd dat je er een ander bij haalt.

Laf, ikke Laf?
Jij kent mij niet hé! Ik ben een wereldreizer, psychonaut, grenzen overschrijdend waar maar enkelen durven gaan!
"Onnozel" betekend "onwetend" in Nederland, heb ik van I'm a loser geleerd.
En ja, dit forum zit vol onwetenden. Zodra je je identificeert als boeddhist of Christen heb je een harnas aan.

Ook hier draai je er (wat betreft de 'deskundigheid' op het gebied van spiritualiteit) handig omheen en draai je de zaken zelfs om. Dat vind ik opnieuw niet met open vizier debatteren. Want ik stel een vraag, en jij stelt meteen een tegenvraag. Dat is geen dialoog. Eigenlijk debatteer ik liever niet met je, maar ik maak vandaag een kleine uitzondering.

Omdat het kerst is maak je is een uitzondering.
Met open vizier debatteren?
Ik heb geen harnas aan en jij beseft geeneens dat je een harnas aan hebt!
Jij zit volledig ingeblikt in je christelijke moraal!
Ik ben het zelden eens met I'm a loser, buiten met onderstaande dan...

Guido had gelijk, op het Boeddha forum kom je niet zomaar binnen.   Buitenstaanders worden geweerd, zodat gelijkgestemden vreedzaam kunnen kakelen.   Inmiddels hou ik het boeddhisme voor gezien.  Niet omdat het boeddhisme verkeerd is, maar aan de praktische uitwerking schort nogal wat afgaande op dit forum.   Hetzelfde probleem doet zich voor bij andere religies, de theorie is okay, de praktische uitwerking is ruk.

Je bent de boel weer vrolijk aan het verdraaien. Jij/jullie waren aanvankelijk gewoon net als iedereen welkom op dit Boeddhaforum. Maar jij/jullie hebben je zo vaak misdragen, de forumregels overtreden, dat er vrijwel onafgebroken conflicten ontstonden. Jij/jullie zijn vaak genoeg gewaarschuwd, maar jij/jullie hebben je gedrag helemaal niet aangepast. Dan krijg je dit: geweerd worden van het reguliere Boeddhaforum.

De werkelijkheid is dat de tolerantie ver te zoeken is bij de forumleden van het Boeddha forum, jij voorop.   Enorm geconditioneerd met die fake beleefdheid.  Helemaal contra aan hoe de Boeddha het ooit bedoeld heeft.

Prikkelen doen jullie Zelfkennisforumleden allemaal vanaf het begin van jullie deelname hier, en dat is eigenlijk onderhand nogal voorspelbaar.

Ja, in prikkelen van het (niet bestaand) ego, zijn wij voormalige Zelfkennisforumleden goed in.
Zo goed dat we allemaal verlicht zijn geraakt en Lauren's forum niet meer nodig hebben.

Vandaar dat ik me maar liever afzijdig houd.

Snap ik, men vind dat prikkelen van niet bestaand ego geinig of niet.
Dat vrome boeddhisten en christenen zich liever afzijdig houden is begrijpelijk want het past niet in hun moraal, ze vinden het niet fatsoenlijk.

Want ik blijf het niet zo netjes, en zelfs niet erg fatsoenlijk vinden als je een ander op dit forum, wie dan ook, simpelweg als onnozel weg zet...

Onwetend hé, "onnozel" betekend onwetend.
En jouw fatsoen normen zijn dus een fake beleefdheid zoals I'm a loser terecht schreef.

Wat zegt dat over jou?!

Niks.
Wat zegt dat over I'm a loser en de ander zelfkennis forumleden? Niks.
Part of the game was het daar daar om elkaar weg te zetten als onnozel / onwetend, mentaal gerealiseerd etc. Dat hoort bij het online socksang spel.
We het persoonlijk neemt heeft nog veel werk voor de boeg.

Het geeft in ieder geval geen goede indruk.

Doe je christen-harnas uit en lach ermee joh.
De tijd van de kruistochten zijn voorbij!

Ik ga het hier ook bij laten, want ik denk eigenlijk niet, dat het verder heel veel zin heeft om te discussiëren. Misschien kun je in overweging nemen om wellicht eens op gelijkwaardige(r) voet met anderen van gedachten te wisselen. In plaats van anderen weg te zetten als onnozel omdat ze het niet met je eens zijn, er anders over denken of je teksten misschien bekritiseren.

Hier ben je weer als de moraalridder.

Moraal: wat betekent dat?

Ik leg eerst maar eens uit wat het woord moraal betekent. In feite gaat dat over zeden of ethische normen en gedragsregels. Een moraal wordt ook de leer van plichten en deugden genoemd. Het gaat over goed en fout, hoe je je moet gedragen of wat je niet mag doen.

Moralistisch betekent dat je leeft en handelt volgens duidelijke regels; alles wat op jouw pad komt wordt naar die maatstaven beoordeeld.
...

De moraalridder
Maar wat is dan moraliserend of wanneer ben je de moraalridder? Moraliserend is meer op anderen gericht, d.w.z. je bent erop uit om de regels en maatstaven ook aan anderen op te leggen. In feite draagt de moraalridder zijn ideeën, opvattingen, normen en waarden uit en brengt het meestal over als zijnde de enige interpretatie. Als ik het moet typeren dan is een moraalridder iemand:

• die een ander graag de les leest en corrigeert

• die de eigen normen en waarden ziet als de enige ware

• die zich niet kan inleven in andermans standpunten

• die meent het ware geloof te bezitten en dat als een onwrikbaar idee verkondigt

• die alles veroordeelt wat niet binnen de eigen overtuiging past

• die vurig strijdt voor eigen standpunten maar weinig respect kan opbrengen voor een andermans standpunt

• eigen ideeën oplegt aan anderen

• die meent de waarheid in pacht te hebben

• Het wordt niet voor niets een fatsoensrakker van adel genoemd of een zedenmeester of zedenpreker.

[/list]

https://www.desteven.nl/persoonlijke-ontwikkeling/kernkwaliteiten/conscientieus-gewetensvol/moraalridder#

[ervaringsgetuige]

Ummon nodigt de leerling uit om in het moment te leven, en niet steeds terug te grijpen naar wat ooit was.

Ik zeg altijd, doe zoals de eend! 

De eend die als een mens dacht

In De kracht van het Nu beschreef ik dat ik had gezien dat als twee eenden vechten, wat nooit lang duurt, ze na afloop uit elkaar gaan en in tegengestelde richting wegdrijven. Dan slaan beide eenden een paar keer woest met hun vleugels, waarmee ze het surplus aan energie dat tijdens het gevecht is opgebouwd laten wegstromen. Na dat slaan met hun vleugels drijven ze vredig verder, alsof er niets gebeurd was.

Als de eend dacht zoals een mens, zou hij het gevecht in leven houden door denken, door verhalen te vertellen. Dit zou waarschijnlijk het verhaal van de eend zijn geweest: ‘Ik kan niet geloven dat hij dat net deed. Hij was minder dan vijftien centimeter bij me vandaan. Hij denkt zeker dat deze vijver van hem is. Hij houdt helemaal geen rekening met mijn ruimte. Ik vertrouw hem niet meer. De volgende keer probeert hij iets anders om me te ergeren. Ik weet zeker dat hij al iets aan het bedenken is. Maar ik laat het niet op me zitten. Ik zal hem een lesje leren dat hij niet snel vergeet.’
En zo spint het verstand zijn verhalen verder en verder, en dagen, maanden of zelfs jaren later heeft het het er nog over. Voor het lichaam is het gevecht nog steeds aan de gang en de energie die het opwekt als reactie op al die gedachten is emotie, die op haar beurt gedachten opwekt. Dat wordt het emotionele denken van het ego. Je ziet hoe problematisch het leven van de eend zou worden als hij net zo dacht als een mens. Maar zo leven de meeste mensen de hele tijd. Geen situatie of gebeurtenis is ooit echt afgelopen. Het verstand en het door het verstand gemaakte ‘ik en mijn verhaal’ houden het aan de gang.

We zijn als soort verdwaald. We zouden van alles in de natuur, van elke bloem, elk dier, belangrijke dingen kunnen leren als we maar stil zouden blijven staan om te kijken en te luisteren. De les van onze eend is deze: sla met je vleugels – wat je kunt vertalen met ‘zet het verhaal van je af’ – en keer terug naar de enige plaats waar je sterk bent: het huidige moment.


Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'Een nieuwe aarde'.

[Bodhiboem]

Beleefdheid is niet ‘fake’. Het is een consequentie van de juiste spraak, en belichaamt een wijze omgangsvorm met anderen. Om anders te doen signaleert je alleen als onontwikkeld.

En dat spel van ego’s doorprikken, dat noemen wij ordinair trollen.

[ervaringsgetuige]

Beleefdheid is niet ‘fake’. Het is een consequentie van de juiste spraak, en belichaamt een wijze omgangsvorm met anderen.

Bodhiboemeke, wanneer jij ooit met je voeten op de grond komt - wat ik betwijfel - ga je niet meer keer op keer leuteren over "de juiste spraak" en ga je ook niet meer dwepen met Terence McKenna dewelke geen grens had in het consumeren van paddo's waardoor hij o.a.  machine-elfjes bezon te zien en maffe voorspellingen deed over 2012.
Allemaal ongegrond gelul van Terence McKenna die duidelijk de grond onder zijn voeten kwijt was en daarom niet toevallig jouw groot (jeugd)idool is.

Terence McKenna is passé, voorbijgestreefd in de 20ste eeuw. Alleen overjaarse hippies zoals jij luisteren nog naar hem.
Luister wel naar deze video 4 maand geleden op YouTube gezet.
Uit het transcript vanaf 6:09

Interviewer: can you talk about that other dimension of kind of self-actualization or really getting to be the person you want to be?


Rick Doblin:  yeah, although that's interesting that this idea of self-actualization comes from Abraham Maslow in his hierarchy of needs and self-actualization,becoming your full realizing your full potential, the start of the human potential movement and humanistic psychology.
But what is not taught in school and what a lot of people don't know is that in the last few years of his life Abraham Maslow changed the hierarchy of needs and above self-actualization he puts self-transcendence.
And what that means is that you become your full self but then you realise that yourself is connected to everything and everyone even people that are very difficult, different than you and then you start working to heal the collective.
 And so I think psychedelics have this possibility of helping people work through their own individual traumas and their own psychodynamics.
But I think that everybody is traumatized when we think about the mass extinctions that's going on, we think about the climate change we think about the rise of totalitarianism, the decline of democracy in many places, that everybody's got this base level of fear and anxiety and often people get overwhelmed by it and then they look for strong man leaders.
I think that explains why a lot of people, it's not rational anymore, it's just an emotional tribal identification.
And so if we can help the people that may not necessarily have a diagnosis but help everybody and then also we need to spiritualise people more.


We're stuck I think with a lot of literalisms, fundamentalisms, ways in which people see their nationality or their religion or as the the one best thing and they discount others and then they're fearful of other cultures and that’s where we have a lot of the fear of immigrants even though America is a country of immigrants.
So I think that we need to go beyond the medicalization and that the legalization and legal access is absolutely essential to achieve the kind of mass mental health and spiritualized Humanity that we're looking to have, that we think we need for for us to survive and thrive as a species.

Bron: Rick Doblin: 'Welcome to the psychedelic '20s!' - YouTube

Dit lijkt allemaal wel op wat Terence McKenna ooit vertelde maar is veel meer gegrond en wetenschappelijk onderzocht en ondersteund.
Ook een leger van therapeuten is getraind en groeit snel.
Een massale geestelijke gezondheidszorg en vergeestelijkte mensheid gaan we echt niet krijgen door boeddhistische en bijbelse teksten de bestuderen en erover te debatteren.
Noch door 'aanwijzingen' van Vrij en I'm a loser.
De tijd dringt!

[Buddha Amitabha]

Beleefdheid is niet ‘fake’. Het is een consequentie van de juiste spraak, en belichaamt een wijze omgangsvorm met anderen. Om anders te doen signaleert je alleen als onontwikkeld.

En dat spel van ego’s doorprikken, dat noemen wij ordinair trollen.
 

Ach, laat hem maar. Het heeft weinig zin. Het enige wat hier gebeurt, is dat meneer zijn ongenoegen of weet ik veel wat, omzet in het afschieten van pijlen naar anderen. Maar het zijn geen echte pijlen, echter slechts woorden. Ik hou het hier weer voor gezien, discussiëren is niet mogelijk, want de Zelfkennisforum lieden (waar hij er één van is) menen helaas dat zij toch altijd gelijk hebben. Wat je ook schrijft, ze weten er steeds wel zo'n draai aan te geven dat zij buiten schot blijven en de ander volgens hun per definitie fout zit. Natuurlijk... Dit is eigenlijk allang bekend en in mijn optiek erg kinderachtig.

Laat dus maar zitten, als het zo doorgaat, praat straks niemand meer met hem of hun. Omdat er geen enkele dialoog mogelijk is. Er valt niets te leren, niets waar men elkaar mogelijk kan helpen of bijstaan. Het is in mijn ogen slechts naïef geleuter om de ander (inderdaad) te trollen. Gewoon jammer, maar helaas is het niet anders. Ik heb hier geen taak, dus ik ga weer gewoon op het reguliere Boeddhaforum schrijven, als ik zin heb.

NB Deze topic staat in het Vrijspraak forum, vandaar dat iedereen, dus ook de Zelfkennisforum lieden kunnen reageren. Een ruim gebaar van GM&DWN, maar misschien was het beter geweest om deze thread alleen maar op het reguliere Boeddhaforum te plaatsen. Maar ja, het is wel begrijpelijk en netjes. Jammer dat het niet werkt...

Iedereen toch een fijne jaarwisseling!

[ervaringsgetuige]

En dat spel van ego’s doorprikken, dat noemen wij ordinair trollen.

Wie is 'wij'?


Wij van Wc-eend adviseren: Wc-eend...





 

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Dus voor jou is schaduwvorming het kwaad. net zoals verdringing,  intolerantie, inquisitie, heksenvervolging en volkenmoord.

Dus jij hebt voortdurende pogingen om niet te verdringen en vrees voor schaduwvorming.

Ik heb daar geen moeite mee.
Alleen ben ik wel zeker dat je net als iedereen zult verdringen en schaduwvormen.

Onnozel (in Holland betekent dat onwetend) ventje.
Ik heb zo'n totaal verruimd bewustzijn waar jij in de verte niet kan aan tippen.
Ik verdring helemaal helemaal niets meer en heb geen schaduw meer. Allemaal opgelost in het licht. 

Waarom zou iemand die een totaal verruimd bewustzijn heeft, dit zo nodig moeten vertellen en benadrukken aan een onnozel ventje ?

Tijdens kerst viert men de onbegrijpbare en onmetelijke potentie van het leven en het gegeven dat wij daar deel van uitmaken.
Het is geen zelfverheerlijking "waar jij in de verte niet kan aan tippen", maar juist een buigen voor het leven en het loslaten van de overdreven ik-gerichtheid.

Betekenis geven aan wat het is om mens  te zijn, geen onmens voor jezelf of anderen, en ook geen supermens.
Het mens-zijn gaat samen met het buigen voor dat wat groter is dan de mens en niet het zich wentelen in zelfverheerlijking.

[Bodhiboem]

Fijne oudejaarsavond beste Boeddhaforum leden (en zelfkenners)!

[ervaringsgetuige]

Waarom zou iemand die een totaal verruimd bewustzijn heeft, dit zo nodig moeten vertellen en benadrukken aan een onnozel ventje ?

Het is een "aanwijzing" van mij hé. Wij van het zelfkennisforum zijn gul met aanwijzingen. 

Tijdens kerst viert men de onbegrijpbare en onmetelijke potentie van het leven en het gegeven dat wij daar deel van uitmaken. Het is geen zelfverheerlijking "waar jij in de verte niet kan aan tippen", maar juist een buigen voor het leven en het loslaten van de overdreven ik-gerichtheid.

Betekenis geven aan wat het is om mens  te zijn, geen onmens voor jezelf of anderen, en ook geen supermens. Het mens-zijn gaat samen met het buigen voor dat wat groter is dan de mens en niet het zich wentelen in zelfverheerlijking.

Tjonge wat ben jij toch een vroom figuurtje. Loop jij heel de dag te buigen soms, of enkel op feestdagen?

Tijdens de kerst is er helemaal niets bijzonder te vieren, allemaal bijgeloof!
Vier het leven elke dag.
Het leven is een feest en vandaag het meest!

[ervaringsgetuige]

Fijne oudejaarsavond beste Boeddhaforum leden (en zelfkenners)!

Let's party!
Vandaag, morgen, overmorgen, elke dag van het jaar!

'Then spontaneous action, not being in conflict with the natural course of events, with What-Is, enables the man of true understanding to be fully receptive through his senses to the entirety of the universe. He takes it easy in life, is relaxed and free of tension because he is not self-conscious about either the effort or the result, and he enjoys the sport of life to the full without any inhibition. He becomes the mahabhogi, the super-enjoyer of life and living.'

Fragment uit: Peace and Harmony in Daily Living
Ramesh Balsekar

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Waarom zou iemand die een totaal verruimd bewustzijn heeft, dit zo nodig moeten vertellen en benadrukken aan een onnozel ventje ?

Het is een "aanwijzing" van mij hé. Wij van het zelfkennisforum zijn gul met aanwijzingen. 

Tijdens kerst viert men de onbegrijpbare en onmetelijke potentie van het leven en het gegeven dat wij daar deel van uitmaken. Het is geen zelfverheerlijking "waar jij in de verte niet kan aan tippen", maar juist een buigen voor het leven en het loslaten van de overdreven ik-gerichtheid.

Betekenis geven aan wat het is om mens  te zijn, geen onmens voor jezelf of anderen, en ook geen supermens. Het mens-zijn gaat samen met het buigen voor dat wat groter is dan de mens en niet het zich wentelen in zelfverheerlijking.

Tjonge wat ben jij toch een vroom figuurtje. Loop jij heel de dag te buigen soms, of enkel op feestdagen?





Tijdens de kerst is er helemaal niets bijzonder te vieren, allemaal bijgeloof!
Vier het leven elke dag.
Het leven is een feest en vandaag het meest!

Waarom zou je schimp woorden gebruiken, of dingen moeten belachelijk maken ?

Voor mij is religie niet het vermogen verliezen om zelfkritisch te zijn. Of de waarheid onder ogen zien.
En als je kritisch bent ten opzichte van jezelf, dan zie je toch duidelijk dat het mens zijn een leren omgaan is met zijn beperkingen.

Jij komt hier op het forum jou boodschappen verkondigen, en mensen volgen je daar niet in. En zogezegd vier je elke dag het leven. Maar je vind het wel nodig om mensen te beschimpen of belachelijk te maken.

Hoe ga je in de werkelijkheid om met anderen, die een andere mening hebben, of andere inzichten hebben ? In de werkelijkheid kom je niet verder dan schimpen en belachelijk maken.

Doe ik dat ook ? Ja, ik doe dat ook.
Religie is echter ook een uitdaging voor jezelf.
Een oefening. Kritisch zijn tov jezelf.
Waarom zou ik gaan schimpen of belachelijk maken als iemand een andere mening heeft ?
Is dat werkelijk zo'n een geweldige wijze om het leven te vieren ?
Het blijkt helemaal niet zo makkelijk te zijn om het leven op een positieve wijze te vieren als je in een dialoog zit met iemand die een andere mening heeft of je tegenspreekt.
En ja, de meeste mensen komen niet verder dan schelden, schimpen, belachelijk maken, woede uiten, frustratie laten zien.

Het leven vieren is naast het schimpen en schelden, ook je eigen beperkingen, menselijke neigingen onder ogen zien. Hoe moeilijk het is om met andere meningen om te gaan. Zeker als het gaat over de meningen die je koestert.

[Marcel]

kwens iedereen een
goed en gezond 2024

[Buddha Amitabha]

kwens iedereen een
goed en gezond 2024

Daar ging deze topic over, inderdaad. Jij ook alle goeds en een goede gezondheid in 2024!

[ervaringsgetuige]

En ja, de meeste mensen komen niet verder dan schelden, schimpen, belachelijk maken, woede uiten, frustratie laten zien.

Zo is dat, de meeste mensen komen niet toe aan een leven voorbij ego. 


Zie ook > Eckhart Tolle on Dogs: A Life Beyond Ego - YouTube

[Bodhiboem]

kwens iedereen een
goed en gezond 2024

Daar ging deze topic over, inderdaad. Jij ook alle goeds en een goede gezondheid in 2024!

Inderdaad, een heilzaam en verfrissend 2024 gewenst!