De waarde van dingen die niet echt zijn

[Buddha Amitabha]

Bedankt voor je toelichting. Ik blijf het echter niet gemakkelijk vinden om met jou van gedachten te wisselen. Maar dat is verder mijn probleem.

[Bodhiboem]

Ik ga je niet overtuigen van het niet absoluut bestaan ervan. Dit kan niet beredeneerd worden, dit kan maar gerealiseerd worden.

Als je moraliteit vervangt met liefde, vriendelijkheid, aardig zijn tegen anderen dan kom je bij hetzelfde resultaat uit, maar zonder dwingen of je op een hogere autoriteit te hoeven beroepen.

[Buddha Amitabha]

Ik ga je niet overtuigen van het niet absoluut bestaan ervan. Dit kan niet beredeneerd worden, dit kan maar gerealiseerd worden.

Als je moraliteit vervangt met liefde, vriendelijkheid, aardig zijn tegen anderen dan kom je bij hetzelfde resultaat uit, maar zonder dwingen of je op een hogere autoriteit te hoeven beroepen.

Dat is correct, liefde is alles, vrede in je hart is alles, je medemens is alles en jij bent zelf alles. Wie daadwerkelijk lief heeft, zal alles overwinnen, zonder strijd. Eigenlijk is het eenvoudig, niets moeilijks aan.

[Steve]

Bedankt voor je toelichting. Ik blijf het echter niet gemakkelijk vinden om met jou van gedachten te wisselen. Maar dat is verder mijn probleem.

Alle begrip voor. Dat is ook niet evident met iemand die gedachten niet hoog aanslaat (ook mijn eigen gedachten niet), laat staan er mee wil uitwisselen. Gedachten leiden altijd tot trekken en afstoten. Daarom zoek ik er ook niet mee uit te wisselen, maar gebruik ze liever als opzetje naar de potentie tot realisatie van de non-duale aard van zulke gedachten, naar wat er aan vooraf gaat, of waarin ze ontvangen worden, waarin dualiteiten zich uitspelen, maar zelf geen dualiteit is. Als jij er dan mee wil gaan uitwisselen, er een gedachte uitpikt en het gaat benaderen als een gedacht op zich in plaats van als opzetje naar de diepere aard ervan (zoals dualiteiten als goed en kwaad hebben geen absolute basis, zijn in die zin nooit realistisch) en daar dan gedachten om de gedachten zelf gaat tegen neerzetten en gedachten van anderen er bij gaat betrekken, dan ga ik daar niet in mee, maar tracht ik het weer terug te brengen tot waar ik er eigenlijk mee naar wou verwijzen. Frustrerend, dat kan ik aannemen.

[Buddha Amitabha]

Laat maar zitten, Steve. Het is wel goed zo.

[Steve]

Als je moraliteit vervangt met liefde, vriendelijkheid, aardig zijn tegen anderen dan kom je bij hetzelfde resultaat uit, maar zonder dwingen of je op een hogere autoriteit te hoeven beroepen.

Dat is precies waar ik naar wil verwijzen. En vanwaar die liefde spontaan vandaan kan komen: uit de realisatie “dat men alles is”. Dan is er geen dwang, autoriteit of voorschrift van buiten meer nodig. Dan wordt het allemaal heel eenvoudig en spontaan, maar niet door de gedachte hierover, dit laatste blijft een complex trekken en afstoten in gang houden. Voorschriften zijn dan beter te volgen dan te steunen op een gedachte als “ik ben of moet liefdevol zijn”.

Liefde is wel niet altijd aardig tegen iedereen zijn. Tegen iedereen aardig zijn is eerder een vorm van pleasen. Pleasen is een verborgen ego-gerichtheid, gesteund op de gedachte lief te zijn voor de ander. Het is vaak een pleasen van een ander zijn ego omdat men conflict uit de weg wil gaan of hier voordeel denkt uit te kunnen halen. Het heeft zelden met liefde te maken. Liefde neemt verantwoordelijkheid, ook al kan dat soms pijn doen.

Het wordt ook maar simpel als de “men is alles” niet louter een gedachte is, maar een daadwerkelijke realisatie wordt. Gedachten, hoe mooi ook, blijven trekken en afstoten, blijven verwringen, de realiteit vervormen en ego patronen in stand houden, ook al zijn ze dan verpakt in er mooi voorwendsel.

Vandaar mijn bemerkingen hier in dit draadje.
Maar we zullen het inderdaad beter laten rusten verder.

[ervaringsgetuige]

Het wordt ook maar simpel als de “men is alles” niet louter een gedachte is, maar een daadwerkelijke realisatie wordt.

Het is toch allemaal al lang gezegd en geschreven geweest.
Zie...

@lang kwaat:...Er is geen ander dan jij.

Kijk, dat is gesproken zie!
En wie is die jij?
Jawel, u kent hem wel: God!   

maharaj: De liefde is manifest en universeel. Omdat je je vereenzelvigt met het lichaam beginnen alle moeilijkheden. De oer-liefde is de 'zijnsliefde'; pas daarna kun je anderen liefhebben. Waarom streef je er naar 'te zijn'? Alleen maar uit liefde voor het Zijn. Het grootste struikelblok is de vereenzelviging met lichaam-denken-voelen.

Je moet goed begrijpen dat je God niet kunt worden; je bént God. Je bent goddelijk van oorsprong, maar je maakt iets van jezelf wat 'je niet bent'.

Begrijp dat jijzelf (het 'ik ben') je bestemming bent. Dat is de oorsprong van alles. Dat 'ik ben' moet gerealiseerd worden.
Bezoeker: Dat is de bestemming, maar hoe bereik ik die?
 
Maharaj: Je bent op een dwaalspoor terechtgekomen door het lichaam. Je tuimelde van die gunstige goddelijke positie naar beneden door je aan het lichaam vast te klampen. Omdat 'je bent', is er Bewustzijn. Voordat je zegt 'ik ben', ben je er al.

Fragment uit ZELF-REALISATIE
Nisargadatta Maharaj

Maar niets kan gezegd worden dus is er altijd meer om zeggen.

[ervaringsgetuige]

... liefde is alles, vrede in je hart is alles, je medemens is alles en jij bent zelf alles. Wie daadwerkelijk lief heeft, zal alles overwinnen, zonder strijd. Eigenlijk is het eenvoudig, niets moeilijks aan.

Roger Glover And Guests - Love Is All - YouTube

[Steve]

"No way out" als nieuwe religie of mystieke beleving.
De zoveelste...

Waar is de tijd dat je zelf nog mede-promotor was van Vrije Guido's mantra.
In december 2020 schreef je nog onderstaande op Laurens' Waarheidvinding forum...

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

In radicaal zelfonderzoek is er geen gedachte die een andere gedachte bestrijd, maar is er een direct zien van dat alle strijd gedachten zijn, het direct zien van "no way out".

Er is ook geen uitweg. Die is er nooit geweest. Dit zien op directe wijze verlaat de noodzaak ervan. Daar gaat het om, niet om de “no way out” zelf.


M.a.w. het heeft geen zin je te verzetten tegen gedachten, religie, valkuilen, … . Daarin heb ik altijd verschilt met Vrij, ook toen ik nog fan was van zijn uitspraak.

[ervaringsgetuige]

...
M.a.w. het heeft geen zin je te verzetten tegen gedachten, religie, valkuilen, … . Daarin heb ik altijd verschilt met Vrij, ook toen ik nog fan was van zijn uitspraak.

Ja, je verzetten tegen..., het is me wat. 

Ik-denken is doen. Waarnemen is zijn. Een houding aannemen is doen. Iets totaal integraal ervaren zoals het is, is zijn. Je verzetten is doen, namelijk toegeven aan angst-denken. Dat hele ding wat je gelooft te zijn, maar wat je feitelijk waarneemt, is louter angst in actie. Wie buigt voor angst is gevangen en vergooit zijn of haar kansen. Wie staat en ademt en gewoon voelt en kijkt heeft kans. Breathe on little sister (or brother), breathe on.

https://hanslaurentius.com/doen-of-niet-doen-dat-is-de-vraag/

Mijn aanwijzing: ADEM MAAR, HET IS VEILIG, wat er ook gebeurt! 

[Bodhiboem]

Het is maar wat je gelooft, dat vormt je mentale space. Don’t take it seriously…

[Steve]

Het is maar wat je gelooft, dat vormt je mentale space. Don’t take it seriously…

…

Dat is precies waar het om gaat! Geen trekken, noch afstoten, maar licht omgaan.

[Bodhiboem]

Het is maar wat je gelooft, dat vormt je mentale space. Don’t take it seriously…

…

Dat is precies waar het om gaat! Geen trekken, noch afstoten, maar licht omgaan.

Inderdaad. Ik zat te denken, Ajahn Chah had het vaak over loslaten, maar door mensen aan te manen om los te laten bracht hij ook het vasthouden in de discussie, en wat te doen met de dingen waar loslaten niet toepasselijk is? Ik heb het een aantal jaren toegepast als lijfspreuk, maar ben er uiteindelijk niet tevreden mee.

Het niet serieus nemen brengt een lichte energie, een speelse kwaliteit die hetzelfde bewerkstelligt, een kwaliteit van niet vastklampen. Het brengt een andere manier van zijn bij de mind, die altijd zit te prevelen over overleven en veiligheid. Het niet serieus nemen lijkt mij een betere lijfspreuk.

[Steve]

Inderdaad. Ik zat te denken, Ajahn Chah had het vaak over loslaten, maar door mensen aan te manen om los te laten bracht hij ook het vasthouden in de discussie, en wat te doen met de dingen waar loslaten niet toepasselijk is? Ik heb het een aantal jaren toegepast als lijfspreuk, maar ben er uiteindelijk niet tevreden mee.

Het niet serieus nemen brengt een lichte energie, een speelse kwaliteit die hetzelfde bewerkstelligt, een kwaliteit van niet vastklampen. Het brengt een andere manier van zijn bij de mind, die altijd zit te prevelen over overleven en veiligheid. Het niet serieus nemen lijkt mij een betere lijfspreuk.

Loslaten en licht nemen zijn wat mij betreft redelijk synoniem. Je kan zorgen voor kinderen zonder er aan vast te houden. Je kan zorg dragen voor een huis, voor een partner, voor een stervend familielid of vriend, zonder er aan vast te houden. Het niet er aan vasthouden als het om één of andere reden zo draait dat het er niet meer is of weg van je wil, is het loslaten of zoals je zegt er niet aan vastklampen.

We horen het woordje loslaten en denken dat we dan niets meer mogen oppakken. Maar daar gaat het toch niet om?

Het Theravada zal het misschien wel wat sterker benaderen als vermijden, en niets mis mee als je dat kan, als je in een klooster gaat leven of in een grot. Maar het Mahayana zegt dat het niet nodig is, dat je ook los kan laten in de volle actie, interactie en betrokkenheid in het leven. Dat je een huishouden kan hebben, kinderen, een huis, een hond, een tuin, … Dat je een leven kan leven en toch niet vastklampt aan dat leven, dat je kan opnemen wat komt en loslaten wat gaat.

Ultiem gaat het om uit het trekken en afstoten te blijven. Dat is de essentie van Boeddhisme. Omdat dat niet makkelijk is kan je veel verleidingen tot trekken en afstoten vermijden, door een klooster leven op te nemen. Moeilijker, maar daarom juist uitdagender is ditzelfde te bewerkstelligen door niets uit de weg te gaan. Dat is niet de weg van de kloosterling, maar de weg van de yogi. Niet dat je daarvoor sjofel gekleed moet gaan rondlopen en in een grot moet gaan leven. Yoga slaat op alle omstandigheden te gebruiken op het pad. Het “vergif” ombuigen tot helende nectar.

Speels, licht, onverwacht, out of the box, met de omstandigheden omgaan. In alles, zowel de leuke als de pijnlijke omstandigheden, de nectar halen van de bevrijding. Dat is het pad van de yogi. Het vergt geen onbetrokkenheid, maar wel een lichtvoetigheid, die juist heel betrokken kan zijn bij momenten, maar even goed deze betrokkenheid kan loslaten als de situatie dat vraagt, als het kind het nest verlaat, de partner voor een ander kiest, de hond sterft of het huis afbrand…

Welkom op het pad van de yogi!
Het padloze pad.

[ervaringsgetuige]

Yoga slaat op alle omstandigheden te gebruiken op het pad. Het “vergif” ombuigen tot helende nectar.

Knappe gehele post van je Steve. Je had goed naar mijn François kunnen luisteren en met hem praten. 
Hij is overleden in maart 2019, maar had in 2012 bij het sluiten van zijn deuren voor iedereen, inclusief mij, tegen zijn vrouw gezegd: "Ik weet niet hoe, maar het gaat gebeuren met Boni. Ik kan hem niets meer vertellen. God zal de rest doen".



@Vrije Guido: De verkeerde afslag bestaat niet!
Het is zoals Steve schrijft: "Yoga slaat op alle omstandigheden te gebruiken op het pad. Het “vergif” ombuigen tot helende nectar."

[Steve]

Hmmm…
Dat had je dan beter niet te horen gekregen…

[ervaringsgetuige]

Hmmm…
Dat had je dan beter niet te horen gekregen…

Verklaar je nader.
Voor mij was het een geschenk dat François zijn weduwe me dat vertelde.

Nu, als bijna 64 jarige terugkijkend op “mijn” leven (het is niet ‘mijn’ leven, ik BEN leven) is het overduidelijk voor mij dat persoonlijke verantwoordelijkheid nemen voor alles wat mij overkomen is me zeer zwaar viel, om niet te zeggen onoverkomelijk. Met andere woorden: Ik heb me altijd slachtoffer gevoeld van omstandigheden, slachtoffer van “de wereld”.
Machteloos om iets te veranderen aan mijn gemoedstoestand, verslaafd aan de slachtofferrol wat ik een leven lang was.

Via psychedelica is “HET” gebeurt met mij. Ik ben volwassen geworden in mijn bewustzijn en kan verantwoordelijkheid voor mezelf herkennen.
Ik “weet" nu dat ik leven BEN, dat ik bewustzijn BEN, dat ik het absolute BEN, dat ik God BEN...
Al schieten alle woorden te kort om bewustzijn te beschrijven...

DESCRIBING CONSCIOUSNESS

Q: When there is a discussion of what cannot be known—the Absolute—it seems to me in some way, the pointers teachers use are always a little off. They always seem to be pointing to a dualistic thing rather than the unknowable Absolute.

Wayne: Yes, you have described the impossible task of the Living Teaching. The moment that we say anything about “It,” then we have objectified “It” as something. The very structure of not only our language, but of the mind itself, is such that it objectifies; that is the only way it can function. Terms like “God” often have strong associations for people, so teachers sometimes use less emotionally charged words such as Consciousness, Source, Vital Force, Absolute; the poetic possibilities are endless. Regardless, any term objectifies “It” as some thing. There is no getting around that, other than silence. Ramana said the highest teaching is in the Silence. But you’ll notice… he SAID that!

Fragment uit ENLIGHTENMENT IS NOT WHAT YOU THINK
Liquorman, Wayne

[Steve]

Hmmm…
Dat had je dan beter niet te horen gekregen…

Verklaar je nader.

Als dat zin zou hebben, zou ik dat zeker doen.

[ervaringsgetuige]

Als dat zin zou hebben, zou ik dat zeker doen.

Welk persoon zou er wat aan hebben?
Immers: alles wat er is, is het onpersoonlijk functioneren van Bewustzijn.

En wie maakt het wat uit?

Elke maand zond de leerling trouw een verslag van zijn vorderingen naar zijn Meester.

De eerste maand schreef hij: 'Ik voel een expansie van bewustzijn en ervaar mijn eenheid met het universum.' De Meester bekeek het briefje en gooide het weg.

De volgende maand had hij dit te melden: 'Ik heb eindelijk ontdekt dat het Goddelijke aanwezig is in alle dingen.' De Meester leek teleurgesteld.

De derde maand liet de leerling enthousiast weten: 'Het mysterie van het Ene en het vele is onder mijn verwonderde blik onthuld.' De Meester schudde zijn hoofd en gooide opnieuw het briefje weg.

Op het volgende briefje stond: 'Er wordt niemand geboren, niemand leeft, en niemand sterft, want het ego-zelf bestaat niet.' De Meester gooide wanhopig zijn handen in de lucht.

Daarna ging er een maand voorbij, toen twee, toen vijf maanden - en uiteindelijk een heel jaar zonder een nieuwe brief. De Meester vond het tijd worden om zijn leerling te herinneren aan de afspraak om hem van zijn spirituele vorderingen op de hoogte te houden.

Toen schreef de leerling terug: 'Wie maakt het wat uit?'

Toen de Meester die woorden las, verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht.

Fragment uit: Ramesh Balsekar - Who cares?

[Bodhiboem]

Ik “weet" nu dat ik leven BEN, dat ik bewustzijn BEN, dat ik het absolute BEN, dat ik God BEN...

Gesproken als een ware mysticus! Al hoewel Al-Hillaj Mansur werd gedood voor deze uitspraak: anal-haq, I am God. Het waren veel primitievere tijden, maar ik zou er toch voorzichtig mee zijn in Islamitische landen.

Fragment uit ENLIGHTENMENT IS NOT WHAT YOU THINK
Liquorman, Wayne

Ik heb dit citaat gestolen en elders weer gebruikt

[ervaringsgetuige]

Ik “weet" nu dat ik leven BEN, dat ik bewustzijn BEN, dat ik het absolute BEN, dat ik God BEN...

Gesproken als een ware mysticus! Al hoewel Al-Hillaj Mansur werd gedood voor deze uitspraak: anal-haq, I am God. Het waren veel primitievere tijden, maar ik zou er toch voorzichtig mee zijn in Islamitische landen.

Dat is al eerder voorbijgekomen.
zie mijn post...

... Ecstatic, translated in this analogy, there have been mystics in various traditions who said, "I am God."
It's not advisable to say that. People don't like it.
(audience laughing)

bron: Self-Identity Beyond Stories and Narratives | Eckhart Explains - YouTube

Ja, ik ben een ware mysticus geworden zoals mijn François, Eckhart Tolle & Ramesh Balsekar.
Dat was mijn lot. 

Fragment uit ENLIGHTENMENT IS NOT WHAT YOU THINKLiquorman, Wayne

Ik heb dit citaat gestolen en elders weer gebruikt

Feel free.
Ik ben geestelijk bevrijdt en verbonden met het grotere geheel. Mission completed!
Niets behoort mij toe.
Zie Google's Artificiële-intelligentie voor meer info...

De uitspraak "Niets behoort mij toe" kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd, afhankelijk van de context.Hier zijn een paar mogelijkheden:



1. Materiële losmaking:
Het kan een uiting zijn van onthechting van materiële bezittingen. De spreker erkent dat alle materiële zaken tijdelijk zijn en uiteindelijk niet van belang zijn. Dit kan leiden tot een gevoel van vrijheid en lichtheid, omdat men niet langer gebonden is aan de last van bezittingen.


2. Geestelijke bevrijding:
In een spirituele context kan de uitspraak duiden op het besef dat het ego een illusie is. We zijn niet onze gedachten,emoties of ervaringen, maar eerder het pure bewustzijn dat alles waarneemt. Dit besef kan leiden tot innerlijke vrede en bevrijding van lijden.


3. Verbinding met het grotere geheel:
De uitspraak kan ook gezien worden als een erkenning van onze onderlinge verbondenheid met alles wat bestaat. Niets is werkelijk afgescheiden, en we zijn allemaal onderdeel van één universeel bewustzijn. Dit besef kan leiden tot gevoelens van liefde, compassie en eenheid.


4. Afhankelijkheid relativeren:
De spreker benadrukt wellicht dat we niet de controle hebben over alles in ons leven. We zijn afhankelijk van externe factoren, zoals de natuur, andere mensen en de omstandigheden. Dit besef kan leiden tot acceptatie, loslaten van controle en vertrouwen op hetgeen is.
De interpretatie van "Niets behoort mij toe" hangt dus af van de intentie en beleving van de spreker. Het kan een krachtige uitspraak zijn die leidt tot persoonlijke groei en een dieper begrip van onszelf en de wereld om ons heen.

[Steve]

Als dat zin zou hebben, zou ik dat zeker doen.

Welk persoon zou er wat aan hebben?
Immers: alles wat er is, is het onpersoonlijk functioneren van Bewustzijn.
En wie maakt het wat uit?

Voor alle duidelijkheid: dat is niet de reden waarom het geen zin zou hebben.

Elke maand zond de leerling trouw een verslag van zijn vorderingen naar zijn Meester.

De eerste maand schreef hij: 'Ik voel een expansie van bewustzijn en ervaar mijn eenheid met het universum.' De Meester bekeek het briefje en gooide het weg.

De volgende maand had hij dit te melden: 'Ik heb eindelijk ontdekt dat het Goddelijke aanwezig is in alle dingen.' De Meester leek teleurgesteld.

De derde maand liet de leerling enthousiast weten: 'Het mysterie van het Ene en het vele is onder mijn verwonderde blik onthuld.' De Meester schudde zijn hoofd en gooide opnieuw het briefje weg.

Op het volgende briefje stond: 'Er wordt niemand geboren, niemand leeft, en niemand sterft, want het ego-zelf bestaat niet.' De Meester gooide wanhopig zijn handen in de lucht.

Daarna ging er een maand voorbij, toen twee, toen vijf maanden - en uiteindelijk een heel jaar zonder een nieuwe brief. ...

Dat zie ik nog niet zo direct gebeuren.

[ervaringsgetuige]

Ik “weet" nu dat ik leven BEN, dat ik bewustzijn BEN, dat ik het absolute BEN, dat ik God BEN...

Gesproken als een ware mysticus! Al hoewel Al-Hillaj Mansur werd gedood voor deze uitspraak: anal-haq, I am God. Het waren veel primitievere tijden, maar ik zou er toch voorzichtig mee zijn in Islamitische landen.

Ik zeg dat zelfs niet in Christelijke landen. 'k heb het ooit is tegen de pastoor van mijn dorp gezegd als ondeugend uitdagend experiment, hij zweeg maar zijn gezicht sprak boekdelen van blasfemie! 

Hier zie, Stanislav Grof vermeldde die Mansur ook al...

Een autoriteit aan het woord...

Holotropic States of Consciousness
...

In mystical Christianity, Jesus tells his followers: “Father, you, and I are one” and “the Divine Kingdom does not come by expectation; the Divine Kingdom is here and people do not see it.” According to St. Gregory Palamas, “the Kingdom of Heaven, nay, the King of Heaven is within us.” Kabbalist Avraham ben Shemu’el Abulafia proclaimed, “He and we are one.” In the Confucian texts we read, “Heaven, earth, and humans are the same.” According to Mohammed, “Whoever knows himself, knows his Lord.”
And the Persian poet, Sufi Mansur Al-Hallaj, who had realized his own divinity and had the courage to declare it publicly, “Ana’l Haqq—I am God, the Absolute Truth,” had to pay a great price—he was killed and his body was burned.

...

Fragment uit: The Way of the Psychonaut Volume One: Encyclopedia for Inner Journeys
Copyright © 2019 by Stanislav Grof, M.D., Ph.D.'

Hier zeg / schrijf ik het wel en dan struikelt forumlid / filosoof 'I'm a loser' erover!

[ervaringsgetuige]

Als dat zin zou hebben, zou ik dat zeker doen.

Welk persoon zou er wat aan hebben?
Immers: alles wat er is, is het onpersoonlijk functioneren van Bewustzijn.
En wie maakt het wat uit?

Voor alle duidelijkheid: dat is niet de reden waarom het geen zin zou hebben.

Kom kom, laat je gaan, een aanwijzingkje meer of minder gaat het toch niet uitmaken zeker? 

Elke maand zond de leerling trouw een verslag van zijn vorderingen naar zijn Meester.
De eerste maand schreef hij: 'Ik voel een expansie van bewustzijn en ervaar mijn eenheid met het universum.' De Meester bekeek het briefje en gooide het weg.
De volgende maand had hij dit te melden: 'Ik heb eindelijk ontdekt dat het Goddelijke aanwezig is in alle dingen.' De Meester leek teleurgesteld.
De derde maand liet de leerling enthousiast weten: 'Het mysterie van het Ene en het vele is onder mijn verwonderde blik onthuld.' De Meester schudde zijn hoofd en gooide opnieuw het briefje weg.
Op het volgende briefje stond: 'Er wordt niemand geboren, niemand leeft, en niemand sterft, want het ego-zelf bestaat niet.' De Meester gooide wanhopig zijn handen in de lucht.


Daarna ging er een maand voorbij, toen twee, toen vijf maanden - en uiteindelijk een heel jaar zonder een nieuwe brief. ...

Dat zie ik nog niet zo direct gebeuren.
 

Misschien pas als het forum hier opgedoekt wordt zoals Laurens zijn forum opdoekt heeft!

[ervaringsgetuige]

Als dat zin zou hebben, zou ik dat zeker doen.

Welk persoon zou er wat aan hebben?
Immers: alles wat er is, is het onpersoonlijk functioneren van Bewustzijn.
En wie maakt het wat uit?

Voor alle duidelijkheid: dat is niet de reden waarom het geen zin zou hebben.

Zin-onzin, 'wie' vind het belangrijk?

...alles moet in de leer van Boeddha passen op dat forum. De deelnemers vragen zich alsmaar af hoe Boeddha daar mee omging en lijken niet in staat daarvan (uiteindelijk) afstand te kunnen nemen. Dan kun je alleen nog met een zich goed aan dat forum aangepast forumlid en Boeddha kenner Steve (op straffe van reprimandes van de forumleiding) in discussie die zich mede hier heeft bekwaamd in het ouwehoeren en daar wel raad mee weet met behulp van wat psychologie van de koude grond.

[Buddha Amitabha]

Eén van de grootste belemmeringen of de grootste blinde vlek van de "spirituele" mens is dat hij meent groots te zijn, goddelijk zelfs. Of dat hij dat in ieder geval wenst te realiseren. Iets wat gedoemd is om te mislukken.

[lang kwaat]

Eén van de grootste belemmeringen of de grootste blinde vlek van de "spirituele" mens is dat hij meent groots te zijn, goddelijk zelfs. Of dat hij dat in ieder geval wenst te realiseren. Iets wat gedoemd is om te mislukken.

Ook de Pali Canon beschrijft in wezen dat het in de Dhamma niet gaat om deugdzaamheid an sich, concentratie an sich, kennis en visie an sich, zuivering an sich.
Het enige doel is Nibbana, onthechting, vrij zijn alles wat gehechtheid veroorzaakt. Maar de rest is geen doel an sich. (MN24)

"So this holy life, bhikkhus, does not have gain, honour, and renown for its benefit, or the Attainment of virtue for its benefit, or the attainment of concentration for its benefit, or knowledge and vision for its benefit. But it is this unshakeable deliverance of mind that is the goal of this holy life, its heartwood, and its end." (MN28, MN30)

MN29 beschrijft hoe mensen bedwelmd kunnen raken van kennis en visie. Het zegt: On account of it he lauds himself and disparages others thus: 'I live knowing and seeing, but these other bhikkhus live unknowing and unseeing.' He becomes intoxicated with that knowledge and vision, grows negligent, falls into negligence, and being negligent, he lives in suffering.

...  het is nergens voor nodig om persoonlijk te worden. Als je niet wil dat mensen persoonlijk naar jou toe worden, moet je je ook zelf aan die regel houden .(forumbeheer)

De grootsheidswaanzin is zeer realistisch. Het is volgens mij ook precies zoals je zegt. Ik geloof zeker dat er wat te realiseren valt, maar het feit dat mensen elkaar zo gaan aftroeven, dat zegt eigenlijk genoeg. Iedereen voelt dat ook wel aan en er is ook niks mis met die intuitie.

Uit eigen ervaring weet ik ook wel hoe glibberig het spirituele pad is. Het valt allemaal niet mee. 

[ervaringsgetuige]

Uit eigen ervaring weet ik ook wel hoe glibberig het spirituele pad is. Het valt allemaal niet mee.

Wat was je grootste uitschuiver tot hiertoe?

[Steve]

Ook de Pali Canon beschrijft in wezen dat het in de Dhamma niet gaat om deugdzaamheid an sich, concentratie an sich, kennis en visie an sich, zuivering an sich.
Het enige doel is Nibbana, onthechting, vrij zijn alles wat gehechtheid veroorzaakt. Maar de rest is geen doel an sich. (MN24)

Als je hiermee refereer naar:

Het Theravada zal het misschien wel wat sterker benaderen als vermijden, en niets mis mee als je dat kan, als je in een klooster gaat leven of in een grot. Maar het Mahayana zegt dat het niet nodig is, dat je ook los kan laten in de volle actie, interactie en betrokkenheid in het leven. Dat je een huishouden kan hebben, kinderen, een huis, een hond, een tuin, … Dat je een leven kan leven en toch niet vastklampt aan dat leven, dat je kan opnemen wat komt en loslaten wat gaat.

Dan kan ik je zeker bijvallen. In de pali sutta’s staat waar het in Boeddhisme om gaat. De methodes om daar te komen verschillen. Dit mag benoemd worden. Sommige methodes passen beter bij de een, sommigen beter bij de ander. Dit zegt niets over de status van de methode. Methodes horen geen status te hebben.

Poging ter verduidelijking van er context:

Als iemand leert fietsen zonder steunwieltjes, met vallen en opstaan. Met fietsen op het gras, wat veel lastiger om te trappen is maar wel zachter bij het vele vallen dat deze methode inhoudt, dan is dit misschien voor deze persoon een betere methode dan te leren fietsen met steunwieltjes. Het is in het algemeen echter geen betere methode. Het heeft geen betere status.

Het Theravada heeft andere methodes dan het Mahayana, maar het ene heeft geen hogere status als het andere, hoewel er altijd volgers ervan zullen zijn die dit wel beweren. Niets aan te doen.

M.a.w. er is geen wedijver tussen nodig en daar ben ik dan ook niet op uit. De context was dat Bodhiboem ongemak, weerstand uitte tegen de nadruk op loslaten in de teachings van een Theravada meester. Die context laat toe loslaten vanuit een iets andere hoek uit te leggen, en als dit gevoel dan toch nog blijft, andere methodes er naast te plaatsen. En dit is het duidelijkst om de mogelijke verschillen in wat benadrukt aan te wijzen. Maar ik kan evengoed de gelijkenissen aanduiden. Ook het Theravada heeft zijn yogi’s: de woud monikken.

Over het algemeen wordt in Theravada echter het pad van achterlaten onderwezen als methode om tot die bevrijding, beschreven in de pali sutta’s te geraken. In het algemeen worden in het Mahayana een ander soort pad onderwezen, vooral in het vajrayana en in Mahamudra en Maha-ati (Dzogchen). Maar er zijn zeker gelijkenissen te vinden met wat woud monniken in het Theravada onderwijzen, hoewel zij meestal toch trouw blijven aan de methodes van loslaten, wat voor sommigen als methode moeite kan geven en er ook gesproken kan worden over ietwat andere methodes die wel nog steeds Boeddhistisch zijn (gericht op de bevrijding zoals door de Boeddha aangetoond).

Akkoord?

[lang kwaat]

Hi Steve,

Ik was eigenlijk helemaal niet bezig met mahayana versus theravada. Ik reken mezelf niet tot welke stroming dan ook en heb dat ook nooit gedaan. Ik verdiep me in alle yana's, evenals christelijke mystiek. Heb ik ook altijd gedaan.
Ik sloot alleen maar aan bij wat BA zei. De spirituele mens die denkt groots te zijn. Een weter, kenner, dit en dat.  Ik gaf aan dat de Pali teksten ook onderkennen dat ervaringen maar ook kennis en visie, kan leiden tot hoogmoed en het ophemelen van jezelf en het misprijzen van anderen. Dit komt volgens mij omdat mensen niet begrijpen dat kennis en visie niet het doel is van de Dhamma, maar bevrijding.

[lang kwaat]

Uit eigen ervaring weet ik ook wel hoe glibberig het spirituele pad is. Het valt allemaal niet mee.

Wat was je grootste uitschuiver tot hiertoe?

In algemene zin, het vaststellen dat de vechtlust niet is afgenomen.

[ervaringsgetuige]

Uit eigen ervaring weet ik ook wel hoe glibberig het spirituele pad is. Het valt allemaal niet mee.

Wat was je grootste uitschuiver tot hiertoe?

In algemene zin, het vaststellen dat de vechtlust niet is afgenomen.

Nog steeds persoonlijk worden, jouw visie verdedigen, andere(n) afwijzen dus.
Je bent nog niet bevrijdt dan! 
Zit niet anders op dan je nog meer te verdiepen in alle yana's, evenals christelijke mystiek.

[ervaringsgetuige]

De spirituele mens die denkt groots te zijn. Een weter, kenner, dit en dat.

Wat de mens is kan nooit begrepen worden.
Kennis is slechts het onderling verbonden tegenovergestelde van onwetendheid. En wat we zijn gaat vooraf aan zowel kennis als onwetendheid, wat alleen maar concepten kunnen zijn.
Zie schermafbeelding van blz. uit boek van Ramesh Balsekar uit 1988...

Samenvatting

Light, If It Goes In Search Of Darkness Will Find Its Absence. Ramesh S. Balsekar Is Truly A Rare Light. Rather Than Dispelling Darkness He Helps Us Awaken To Understanding That Darkness Is Merely An Illusion . . . A Mirage. With Astonishing Clarity He Lifts Us Out Of The Morass That Is Our Conditioned Thinking And Point Us To The Truth That Is Masked By Our Ego.
Through 24 Dialogues Between The Jnani (Enlightened Master) And A Disciple, We Are Allowed Vivid Insights Into The Nature Of God, Alienation, Love, Joy And Being.This Is A Book For The Serious Spiritual Seeker. It Points To The Most Basic Of All Facts:We Are Not What We Think We Are We Are Much, Much More.


Experiencing the Teaching | 9780929448077 | Ramesh S. Balsekar | Boeken | bol

[ervaringsgetuige]

Ik gaf aan dat de Pali teksten ook onderkennen dat ervaringen maar ook kennis en visie, kan leiden tot hoogmoed en het ophemelen van jezelf en het misprijzen van anderen. Dit komt volgens mij omdat mensen niet begrijpen dat kennis en visie niet het doel is van de Dhamma, maar bevrijding.

Bevrijding het doel van de Dhamma?

De Boeddha zelf zei specifiek dat hij niets had bereikt.
Ramana Maharsi heeft herhaaldelijk verklaard dat wat mensen gewoonlijk ‘realisatie’ of ‘verlichting’ noemen, al bestaat. Het is niet iets dat je kunt verwerven.
Daarom zou elke poging om dit te bereiken een zelfvernietigende oefening zijn. Maar geloofden bezoekers hem? Blijkbaar niet.

De zoektocht van zoekers naar verwezenlijking, en diverse intense discussies over de beste methoden om iets te bereiken, lijken onverminderd door te gaan.
Waarom?
Omdat de conditionering die een kind wordt opgedrongen, thuis en op school sinds het ontstaan ​​van het intellect, zo krachtig is dat zelfs het woord van een wijze niet voldoende is om deze weg te nemen. De dringende boodschap van de meeste meesters – dat bevrijding niets anders is dan het wegnemen van de illusie van gebondenheid – lijkt weinig effect te hebben gehad.

[ervaringsgetuige]

Ik reken mezelf niet tot welke stroming dan ook en heb dat ook nooit gedaan.

Vanwaar dan nog je vechtlust?

[Steve]

Hi Steve,

Ik was eigenlijk helemaal niet bezig met mahayana versus theravada. Ik reken mezelf niet tot welke stroming dan ook en heb dat ook nooit gedaan. Ik verdiep me in alle yana's, evenals christelijke mystiek. Heb ik ook altijd gedaan.
Ik sloot alleen maar aan bij wat BA zei. De spirituele mens die denkt groots te zijn. Een weter, kenner, dit en dat.  Ik gaf aan dat de Pali teksten ook onderkennen dat ervaringen maar ook kennis en visie, kan leiden tot hoogmoed en het ophemelen van jezelf en het misprijzen van anderen. Dit komt volgens mij omdat mensen niet begrijpen dat kennis en visie niet het doel is van de Dhamma, maar bevrijding.

Ok, ja nu begrijp ik het, en helemaal mee eens.

Noch kennis, noch ervaring, noch de directheid ervan is een teken van bevrijding. Dat wel zo zien is een valkuil. Maar je kan ook niet voorkomen er in te vallen of dat anderen er in vallen. Sommigen leren fietsen zonder steunwieltjes, met veel vallen en opstaan. Er zijn er ook die liever in de kuil blijven zitten. We kunnen dit jammer vinden, maar veel kunnen we er niet aan doen. We kunnen alleen maar wijzen op de kuil, en dan nog… iemand die gehecht is aan zijn kuil, haal je daarmee er nog niet uit.

[lang kwaat]

Ik reken mezelf niet tot welke stroming dan ook en heb dat ook nooit gedaan.

Vanwaar dan nog je vechtlust?

Ik snap wel wat ie zegt maar ik geloof dat Krishnamurti zichzelf juist enorm geweld aan deed met deze visie. Deze visie verklaart volgens mij ook zijn 'proces' en intense pijnen en rare psychische toestanden.

Hij had volgens mij het vormloze tot zichzelf gemaakt waardoor, elke keer als ie vorm aannam, zoals bij een speech, dan kreeg ie daarna gigantische pijnen en toestanden.

Boeddha leerde echter al dat je drie soorten zelf kunt eigenmaken, een grof zelf, een fijnstoffelijke zelf en een vormloos zelf. En de Dhamma is om  van alle onthecht te zijn.
Want wat je dan ook aanziet voor jezelf, als wie/wat je bent, daarin zit je vast, en daar wordt je rigide. Ja, je kunt ook rigide zijn in het vormloze. Dat je een soort weerzin of weerstand voelt om iemand te zijn. Dat je je veilig, beschermd, comfortabel voelt in een soort gebrek aan persoonlijkheid en er niet echt uit durft te komen. Buiten spelen.

Ik denk niet dat K. analyse van geweld klopt. Je kunt best op een losse, speelse, relatieve manier omgaan met identiteit. Steve benadrukt dat ook en ik voel daar wel in mee.

[Steve]

Bevrijding het doel van de Dhamma?

De Boeddha zelf zei specifiek dat hij niets had bereikt.
Ramana Maharsi heeft herhaaldelijk verklaard dat wat mensen gewoonlijk ‘realisatie’ of ‘verlichting’ noemen, al bestaat. Het is niet iets dat je kunt verwerven.
Daarom zou elke poging om dit te bereiken een zelfvernietigende oefening zijn. Maar geloofden bezoekers hem? Blijkbaar niet.

De zoektocht van zoekers naar verwezenlijking, en diverse intense discussies over de beste methoden om iets te bereiken, lijken onverminderd door te gaan.
Waarom?
Omdat de conditionering die een kind wordt opgedrongen, thuis en op school sinds het ontstaan ​​van het intellect, zo krachtig is dat zelfs het woord van een wijze niet voldoende is om deze weg te nemen. De dringende boodschap van de meeste meesters – dat bevrijding niets anders is dan het wegnemen van de illusie van gebondenheid – lijkt weinig effect te hebben gehad.

Een klassieke neo-Advaita interpretatie van het inzicht door gerealiseerden met ons gedeeld: “er valt niets te bereiken”. Dat geldt enkel voor als dit door en door is gerealiseerd. Zolang dit enkel een overgenomen gedachte is, is het enkel een valkuil. Zolang zulke gedachten met je aan de haal blijven gaan, kan de realisatie niet plaatsvinden.

“Wees stil” zei Ramana.  Als je echt stil zou kunnen zijn, niet meegesleurd door gedachten, ervaringen, dan zou je ontdekken dat vrijheid er altijd al is. In 99.9999 procent van de gevallen lukt het echter niet om zo stil te zijn, en is die vrijheid die er al is dan ook niet te realiseren. En die 0,0001 procent van de gevallen die overtuigd zijn geraakt dat ze die 0,0001 procent zijn, zijn nog slechter af.
Lukt dit niet, doe dan een sadhana, zei hij verder, een beoefening. Lukt dat niet, ontwikkel dan devotie, …

De Boeddha heeft het zo niet verwoord, lijkt mij, ook niet dat hij iets bereikt zou hebben. Hij wijst een pad dat bereiken en niet-bereiken op den duur overstijgt. Hij wijst geen pad naar niet bereiken.

Het pad is er zolang je voeten ze gaan. Het pad verdwijnt maar als er niemand meer is die gaat, niet als er iemand is die denkt er niet meer te zijn, of dit even ervaren heeft en vastklampt aan zulk een ervaring.

[Buddha Amitabha]

Er zijn inderdaad helaas teveel "spirituele" lieden, die menen "bevrijd" te zijn, maar ze verraden zichzelf door nog steeds allerlei cerebrale vergelijkingen te maken. Ze stellen dat zij bevrijd of zelfs Verlicht te zijn, en zetten zich af tegenover anderen waarvan ze menen dat ze "niet-bevrijd" zijn, met alle praatjesmakerij erbij inbegrepen. Terwijl als je ze dat vertelt, ze erop wijst, dan raken ze verongelijkt en soms zelfs geïrriteerd. En gaan ze hun vermeende "bevrijding" nog verder uitbouwen met meer redeneringen.

Dat is je reinste zelfbedrog. Ware realisatie, als je dat al zo zou kunnen noemen, maakt rustig, vredig van hart en misschien zelfs nederig. En zo iemand toont zorgzaamheid, respect en hij of zij is begaan met de ander. Maar dat is tegen het zere been van zij die menen dat ze "bevrijd" of Verlicht zijn. Deze lieden tonen afgunst ten opzichte van andere mensen, die volgens hun niet aan hun cerebrale voorwaarden voldoen. Ze peperen de anderen in dat zij "natuurlijk" fout zitten. Dit is de verkeerde of onjuiste weg, en helaas lijden velen aan deze ziekte der onverdraagzaamheid.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Er zijn inderdaad helaas teveel "spirituele" lieden, die menen "bevrijd" te zijn, maar ze verraden zichzelf door nog steeds allerlei cerebrale vergelijkingen te maken. Ze stellen dat zij bevrijd of zelfs Verlicht te zijn, en zetten zich af tegenover anderen waarvan ze menen dat ze "niet-bevrijd" zijn, met alle praatjesmakerij erbij inbegrepen. Terwijl als je ze dat vertelt, ze erop wijst, dan raken ze verongelijkt en soms zelfs geïrriteerd. En gaan ze hun vermeende "bevrijding" nog verder uitbouwen met meer redeneringen.

Dat is je reinste zelfbedrog. Ware realisatie, als je dat al zo zou kunnen noemen, maakt rustig, vredig van hart en misschien zelfs nederig. En zo iemand toont zorgzaamheid, respect en hij of zij is begaan met de ander. Maar dat is tegen het zere been van zij die menen dat ze "bevrijd" of Verlicht zijn. Deze lieden tonen afgunst ten opzichte van andere mensen, die volgens hun niet aan hun cerebrale voorwaarden voldoen. Ze peperen de anderen in dat zij "natuurlijk" fout zitten. Dit is de verkeerde of onjuiste weg, en helaas lijden velen aan deze ziekte der onverdraagzaamheid.

Misschien moet iedereen zijn eigen pad ontdekken.
Sommigen volgen het pad van studie en ervaren het als waardevol.
Sommigen hebben het pad van studie gevolgd en zijn daarna afgeweken en ervaren dat nu als waardevol.
Sommigen kunnen per definitie het studie pad niet omhelzen omdat ze helemaal niet graag studeren.

Het lijkt me dat over het algemeen mensen propaganda maken voor hetgeen zijzelf als waardevol hebben ontdekt.
Maar waarom moet men zich dan in minachtende woorden uitlaten over een pad wat anderen als waardevol ervaren ?

En dat klopt dan niet, waarom zou je de noodzaak ervaren om een ander pad omlaag te halen. Welke honger zit daarachter verscholen ? (Kijk eens naar mij honger ? )
Of welke waan zit daarachter verscholen. (Mijn pad is het beste waan ? )

Langs de andere kant, wie doet daar niet aan mee ? Wie is vrij van honger en waan ? Mij en mijn.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Ook de Pali Canon beschrijft in wezen dat het in de Dhamma niet gaat om deugdzaamheid an sich, concentratie an sich, kennis en visie an sich, zuivering an sich.
Het enige doel is Nibbana, onthechting, vrij zijn alles wat gehechtheid veroorzaakt. Maar de rest is geen doel an sich. (MN24)

"So this holy life, bhikkhus, does not have gain, honour, and renown for its benefit, or the Attainment of virtue for its benefit, or the attainment of concentration for its benefit, or knowledge and vision for its benefit. But it is this unshakeable deliverance of mind that is the goal of this holy life, its heartwood, and its end." (MN28, MN30)

MN29 beschrijft hoe mensen bedwelmd kunnen raken van kennis en visie. Het zegt: On account of it he lauds himself and disparages others thus: 'I live knowing and seeing, but these other bhikkhus live unknowing and unseeing.' He becomes intoxicated with that knowledge and vision, grows negligent, falls into negligence, and being negligent, he lives in suffering.

Ik wil je niet tegenspreken, toch lijkt het  me dat je de klemtoon van de teksten verkeerd legt.

Je schrijft dat het in de Dhamma niet gaat om deugdzaamheid an sich, concentratie an sich, kennis en visie an sich, zuivering an sich.
Door dat zo te stellen wekt het de indruk dat deugdzaamheid, concentratie, kennis en visie, zuivering  waardeloos zouden zijn als onderdeel van het heilige leven.

Maar MN28, MN30 wijst deugdzaamheid, concentratie ...  helemaal niet af, maar wel de hunkering voor ik-zuchtig profijt die men zoekt in deugdzaamheid, concentratie,... .
Wat ook logisch is, want de honger dooft niet door de honger te voeden, of brandstof op het vuur te gooien.
En niet dat deugdzaamheid, concentratie, kennis en visie, zuivering, waardeloos zouden zijn om in je levenspad te integreren als onderdeel van het heilige leven.

In je betoog omtrent kennis en visie, lijkt het een te negatieve klemtoon tegenover kennis en visie.
MN29 kennis en visie helemaal niet af, want de tekst zegt ook "I live knowing and seeing". Maar geeft wel een boodschap van voorzichtigheid dat wanneer je op blinde wijze door het leven gaat omtrent het doven van het vuur, dat dit juist het vuur , de honger, het lijden aanwakkert.

MN29 roept juist op om tot kennis en inzicht te komen omtrent de wijze hoe je het vuur dooft.
Waarbij deugdzaamheid, concentratie, kennis en visie, zuivering juist een essentieel onderdeel van het Boedhistische pad vormt maar niet  als hoofddoel wat "jij" er profijt van kunt krijgen. jij die verlichting wil hebben, jij die boeddha wil worden, voor mijn eer en glorie.

Niet ter zake bijvoegend :

Na je dood is er geen "jij" die erfgenaam zal zijn van jou inspanningen. Ondanks dit is er wel een erfenis, en door die erfenis verschijnen er Arahants en Boeddha's in de wereld der verschijnselen, het universum. En daarom is het ook geen nihilisme, overal waar Boeddha verschijnt, daar verschijnt ook jij.
Ook onze onwetendheid, blindheid, zucht en verwarring heeft een erfenis, en door die erfenis verschijnen er levende wezens in pijn, verdriet, verwarring, onwetendheid in de wereld der verschijnselen, het universum, gevangen in de "ik"waan.

[lang kwaat]

Daar ben ik het alleen maar me eens GM&WN. Mijn reactie was absoluut niet bedoeld om de waarde van moraliteit, kennis en visie, concentratie etc. onderuit te halen.
Ongelukkig dat dat zo is overgekomen want op dat spoor zit ik totaal niet. Bedankt.

Wat erfenis aangaat. Zoals je wel weet benadrukken de Pali teksten dat er geen onveranderlijk zelf of entiteit-Ik is dat gevolgen van daden erft, maar die gevolgen rijpen wel in dezelfde geestesstroom, als het ware. Als je je niet insmeert vandaag, en lang in de zon gaat liggen, dan zal je toch s'avonds de pijn van verbranding ervaren. Ook al is dat niet hetzelfde Ik of zelf.

Zoals je wel weet geven de Pali teksten aan dat dit principe ook na de dood werkt omdat de geestesstroom niet eindigt na de dood, tenzij je volledig verlicht bent.
Iemand is en blijft erfgenaam, eigenaar van diens daden. Zo zeggen de teksten dat. Ik heb hier geen direct inzicht in maar het is wel een belangrijke pijler in het Pali onderricht.

[Buddha Amitabha]

Er zijn inderdaad helaas teveel "spirituele" lieden, die menen "bevrijd" te zijn, maar ze verraden zichzelf door nog steeds allerlei cerebrale vergelijkingen te maken. Ze stellen dat zij bevrijd of zelfs Verlicht te zijn, en zetten zich af tegenover anderen waarvan ze menen dat ze "niet-bevrijd" zijn, met alle praatjesmakerij erbij inbegrepen. Terwijl als je ze dat vertelt, ze erop wijst, dan raken ze verongelijkt en soms zelfs geïrriteerd. En gaan ze hun vermeende "bevrijding" nog verder uitbouwen met meer redeneringen.

Dat is je reinste zelfbedrog. Ware realisatie, als je dat al zo zou kunnen noemen, maakt rustig, vredig van hart en misschien zelfs nederig. En zo iemand toont zorgzaamheid, respect en hij of zij is begaan met de ander. Maar dat is tegen het zere been van zij die menen dat ze "bevrijd" of Verlicht zijn. Deze lieden tonen afgunst ten opzichte van andere mensen, die volgens hun niet aan hun cerebrale voorwaarden voldoen. Ze peperen de anderen in dat zij "natuurlijk" fout zitten. Dit is de verkeerde of onjuiste weg, en helaas lijden velen aan deze ziekte der onverdraagzaamheid.

Misschien moet iedereen zijn eigen pad ontdekken.
Sommigen volgen het pad van studie en ervaren het als waardevol.
Sommigen hebben het pad van studie gevolgd en zijn daarna afgeweken en ervaren dat nu als waardevol.
Sommigen kunnen per definitie het studie pad niet omhelzen omdat ze helemaal niet graag studeren.

Het lijkt me dat over het algemeen mensen propaganda maken voor hetgeen zijzelf als waardevol hebben ontdekt.
Maar waarom moet men zich dan in minachtende woorden uitlaten over een pad wat anderen als waardevol ervaren ?

En dat klopt dan niet, waarom zou je de noodzaak ervaren om een ander pad omlaag te halen. Welke honger zit daarachter verscholen ? (Kijk eens naar mij honger ? )
Of welke waan zit daarachter verscholen. (Mijn pad is het beste waan ? )

Langs de andere kant, wie doet daar niet aan mee ? Wie is vrij van honger en waan ? Mij en mijn.

De reden hiervan is de menselijke aard, die graag etaleert met opgedane kennis. De mens meent dat hijzelf eigenlijk wat beter of zelfs zoveel beter is dan een ander. De menselijke zelfoverschatting is eindeloos en gevaarlijk. Dit is het gevolg van het egocentrisme. De mens wil geëerd worden, mogelijk zelfs aanbeden, in het ernstigste geval.

Christus waarschuwde bijvoorbeeld al voor het gedrag van de religieuze elite, de Farizeeën en Schriftgeleerden. Omdat zij de mensen een zwaar juk oplegden van allerlei leefregeltjes. En dat ze daar zelf geenszins aan voldeden. Dat is huichelarij. En dat ze graag met brede gebedsriemen op de hoek van de straat stonden te bidden, zodat iedereen hun vroomheid kon zien.

Daarom zei Jezus dat je in het verborgene moest bidden, binnenskamers en nooit op straat. Omdat je dan immers geen sociaal (wenselijk) gedrag kunt veinzen. Want wat komt er dan nog terecht van je gebed? Ik heb al vaker gewaarschuwd voor de slinkse wegen van het ego in spirituele zin. Het ego van de mens kan zich vermommen in elke gewenste gedaante, dus ook in een spiritueel kostuum. En het past hem of haar perfect, té perfect.

[Steve]

Wat erfenis aangaat. Zoals je wel weet benadrukken de Pali teksten dat er geen onveranderlijk zelf of entiteit-Ik is dat gevolgen van daden erft, maar die gevolgen rijpen wel in dezelfde geestesstroom, als het ware. Als je je niet insmeert vandaag, en lang in de zon gaat liggen, dan zal je toch s'avonds de pijn van verbranding ervaren. Ook al is dat niet hetzelfde Ik of zelf.

Zoals je wel weet geven de Pali teksten aan dat dit principe ook na de dood werkt omdat de geestesstroom niet eindigt na de dood, tenzij je volledig verlicht bent.
Iemand is en blijft erfgenaam, eigenaar van diens daden. Zo zeggen de teksten dat. Ik heb hier geen direct inzicht in maar het is wel een belangrijke pijler in het Pali onderricht.

Mooi en helder verwoord.

Het is inderdaad belangrijk dat men gelijktijdig met inzicht krijgen in niet-zelf, men het inzicht in de wet van oorzaak en gevolg niet laat vertroebelen, want tot zou, zoals gezegd, tot een nihilisme leiden.

Een manier om dat te doen is zoals Gouden middenweg dat doet door de erfenis te zien doorgaan zonder dat het zich op iets specifieks doorzet. De visie van alles wat ik nu doe zet zich door via beïnvloeding van anderen, kinderen, kennissen, omgeving... Hoewel dit een prima visie is om tot een loskomen van die zelf-gerichtheid te komen, vraag ik mij wel af of het Boeddhisme het als dusdanig aanwijst?

Ik herken er meer in zoals Langkwaat het hier beschrijft: dat er geen (vaststaand) zelf is, maar dat tot en met de verlichting, die erfenis zich wel doorzet op die "individuele" geestesstroom en dat het individuele hiervan niet ontkend hoeft te worden, zoals aangetoond met het verbranden in de zon: de gevolgen ervan worden wel degelijk door deze individuele geestesstroom ervaren (wat ook weer effect kan hebben op het geheel, door norsheid door de pijn bijvoorbeeld en de gevolgen hiervan in het reageren op anderen, maar ook op die individuele geestesstroom zelf), hoewel er in die geestesstroom niets vast is dat vastgepind kan worden en hetzelfde zou zijn als dat van een paar minuten geleden. Volgens mij wijst het Boeddhisme er ook op dat dit zich ook verder zet na de dood van het lichaam, dat de erfenis niet door een zelf gedragen wordt, maar zich wel doorzet, laat voelen/ervaren door een steeds veranderlijke, ik-loze geestesstroom die zich voort blijft zetten en niet zomaar opgaat in het geheel, na de dood. Dit opgaan in het geheel doet zich dan eerder voor na de verlichting.

Ik heb niet het gevoel dat met niet-zelf het zich voortzetten van zo'n stroom ontkend wordt, noch in dit leven, noch na de dood van het lichaam.
Jij wel, Gouden middenweg?

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Wat erfenis aangaat. Zoals je wel weet benadrukken de Pali teksten dat er geen onveranderlijk zelf of entiteit-Ik is dat gevolgen van daden erft, maar die gevolgen rijpen wel in dezelfde geestesstroom, als het ware. Als je je niet insmeert vandaag, en lang in de zon gaat liggen, dan zal je toch s'avonds de pijn van verbranding ervaren. Ook al is dat niet hetzelfde Ik of zelf.

zo is het.

Iemand is en blijft erfgenaam, eigenaar van diens daden.

Er is geen ander, alleen jij.

[ervaringsgetuige]

Ik snap wel wat ie zegt maar ik geloof dat Krishnamurti zichzelf juist enorm geweld aan deed met deze visie. Deze visie verklaart volgens mij ook zijn 'proces' en intense pijnen en rare psychische toestanden.

Hij had volgens mij het vormloze tot zichzelf gemaakt waardoor, elke keer als ie vorm aannam, zoals bij een speech, dan kreeg ie daarna gigantische pijnen en toestanden.

Boeddha leerde echter...

Jah, Jiddu Krishnamurti zat er naast, deed zichzelf geweld aan met deze visie, want de Boeddha leerde.... 


Er gaat duidelijk niets boven de leringen van de Boeddha!
Daarmee is dit natuurlijk ook vooral een Boedda-forum. 


Geef mij toch maar Eckhart Tolle, dewelke van zijn eigen werk aangeeft dat dit het best gezien kan worden als het samenkomen van Jiddu Krishnamurti en Ramana Maharshi.

Maar Eckhart Tolle en de Boeddha delen wel een kernboodschap: het belang van leven in het nu. Beide benadrukken dat onze identificatie met ons denken en het verleden ons lijden veroorzaakt.


Als we maar tot leven in het nu komen hé, hoe maakt niet uit. 

[ervaringsgetuige]

De Boeddha heeft het zo niet verwoord, lijkt mij, ook niet dat hij iets bereikt zou hebben. Hij wijst een pad dat bereiken en niet-bereiken op den duur overstijgt. Hij wijst geen pad naar niet bereiken.

Ik vermoed dat een deel van de mensheid nog wel enkele duizenden jaren bezig blijft met uit te zoeken hoe die Boeddha van 2.500 jaar geleden het verwoord heeft en waar hij naar verwees.

Het pad is er zolang je voeten ze gaan. Het pad verdwijnt maar als er niemand meer is die gaat, niet als er iemand is die denkt er niet meer te zijn, of dit even ervaren heeft en vastklampt aan zulk een ervaring.

Het wordt allemaal weer is helder en met knappe beelden weergegeven in deze nieuwe video sinds gisteren op YouTube...

Awakening Mind Part 2 - "The Mind Unveiled" (2024) - Complete HD Film - YouTube

[ervaringsgetuige]

Ik snap wel wat ie zegt maar ik geloof dat Krishnamurti zichzelf juist enorm geweld aan deed met deze visie. Deze visie verklaart volgens mij ook zijn 'proces' en intense pijnen en rare psychische toestanden.
Hij had volgens mij het vormloze tot zichzelf gemaakt waardoor, elke keer als ie vorm aannam, zoals bij een speech, dan kreeg ie daarna gigantische pijnen en toestanden.

Een gewone man als Siddhartha Gautama zal 2.500 jaar geleden in Azië ook wel wel zijn aandoeningen en kwaaltjes tot kwalen hebben gehad.
Daar ontsnapt immers geen mens aan.
De mens is een wezen dat het conflict kent en dus ook ziek is. De natuur ziet erop toe, dat de mens in de loop van zijn leven zich steeds dieper het ziekzijn in ontwikkelt, totdat de dood het afsluit. Het doel van het lichamelijke deel is het minerale bestaan. Soeverein zorgt de natuur ervoor, dat de mens met iedere stap in zijn leven dichter bij dit doel komt.
Ook Siddhartha Gautama's lichaam is uiteindelijk teruggekeerd naar de aarde in de vorm van stof en as. NO WAY OUT!

Boeddha leerde echter al dat je drie soorten zelf kunt eigenmaken, een grof zelf, een fijnstoffelijke zelf en een vormloos zelf. En de Dhamma is om  van alle onthecht te zijn.
...

Siddhartha Gautama (en de zijnen) had(den) wel een hoop concepten bedacht.
Ik leer er wat over via Google's Artificiële-intelligentie...

Binnen het Boeddhisme zijn er inderdaad drie soorten 'zelf' te onderscheiden: het grove zelf, het fijnstoffelijke zelf en het vormloze zelf. Deze concepten worden gebruikt om de aard van het bewustzijn en de illusie van een permanent en onafhankelijk zelf te begrijpen.

1. Grof Zelf (Rupa)

Het grove zelf verwijst naar de fysieke aspecten van ons bestaan, het materiële lichaam. Dit omvat alles wat we met onze zintuigen kunnen waarnemen, zoals onze botten, spieren, organen, enzovoort. Het grove zelf is voortdurend in verandering, aangezien cellen sterven en nieuwe cellen worden geboren.

2. Fijnstoffelijk Zelf (Nama)

Het fijnstoffelijke zelf omvat de mentale en emotionele aspecten van ons bestaan. Dit zijn onder andere onze gedachten, gevoelens, percepties, en bewustzijn. Het fijnstoffelijke zelf is eveneens constant in verandering, aangezien gedachten en gevoelens voortdurend opkomen en verdwijnen.

3. Vormloos Zelf (Vinnana)

Het vormloze zelf is het meest subtiele aspect van ons bestaan. Het wordt soms beschreven als het pure bewustzijn of de waarnemer. Volgens het Boeddhisme is het vormloze zelf ook niet permanent of onafhankelijk, maar verandert het voortdurend.

De Boeddha leerde dat de identificatie met deze drie soorten 'zelf' de oorzaak is van lijden. Wanneer we geloven dat we een vast en onveranderlijk zelf hebben, ervaren we angst, verlangen en ontevredenheid. Dit komt omdat we constant proberen vast te houden aan wat onvermijdelijk verandert.

Door middel van meditatie en andere Boeddhistische praktijken kunnen we leren om onze gehechtheid aan deze drie soorten 'zelf' los te laten. Dit leidt tot bevrijding van lijden en de verwezenlijking van verlichting.

Het is belangrijk om te benadrukken dat deze concepten complex zijn en op verschillende manieren kunnen worden geïnterpreteerd binnen verschillende Boeddhistische tradities. Het is raadzaam om te studeren met een gekwalificeerde leraar of monnik om een ​​diepgaander begrip te krijgen van deze leer.

Wat een studie vereist dat Boeddhisme toch zeg!
Nou goed, als de kennis en toepassen ervan de mens helpt om te leven in het nu, is het één van de vele wegen die naar Rome leidt.
Er is zelden één "juiste" manier om iets te doen, en er zijn vaak verschillende paden die je naar het gewenste resultaat kunnen leiden. De sleutel is om de weg te vinden die het beste bij je past en je vaardigheden en middelen optimaal te benutten.

[Steve]

De Boeddha heeft het zo niet verwoord, lijkt mij, ook niet dat hij iets bereikt zou hebben. Hij wijst een pad dat bereiken en niet-bereiken op den duur overstijgt. Hij wijst geen pad naar niet bereiken.

Ik vermoed dat een deel van de mensheid nog wel enkele duizenden jaren bezig blijft met uit te zoeken hoe die Boeddha van 2.500 jaar geleden het verwoord heeft en waar hij naar verwees.

Dat vermoeden zal wel juist zijn. Maar die duizende jaren zijn nergens voor nodig. Het is nergens voor nodig te weten wat de Boeddha precies gezegd heeft. Het enige wat nodig is is te proeven van wat ie gezegd heeft en dan te checken of die smaak wel in lijn is met wat er van overgeleverd is. Als het dan ook nog eens in lijn blijkt te zijn met wat Maharashi en andere wijzen gezegd hebben, dan kan je er in berusten, zonder bevestiging van jezelf en anderen nog na te moeten jagen. 

Maar dan moet het wel in lijn zijn met het geheel van wat zij vertellen en niet gefocust geraken op dat ene aspectje dat je bevestiging geeft voor een vluchtig idee of een vluchtige ervaring dat je er van hebt opgedaan.

[lang kwaat]

Er is geen ander, alleen jij.

Bedoel je dit cynisch?