De waarde van dingen die niet echt zijn

[ervaringsgetuige]

Ik snap wel wat ie zegt maar ik geloof dat Krishnamurti zichzelf juist enorm geweld aan deed met deze visie. Deze visie verklaart volgens mij ook zijn 'proces' en intense pijnen en rare psychische toestanden.

Hij had volgens mij het vormloze tot zichzelf gemaakt waardoor, elke keer als ie vorm aannam, zoals bij een speech, dan kreeg ie daarna gigantische pijnen en toestanden.

Boeddha leerde echter...

Jah, Jiddu Krishnamurti zat er naast, deed zichzelf geweld aan met deze visie, want de Boeddha leerde.... 

Er gaat duidelijk niets boven de leringen van de Boeddha!
Daarmee is dit natuurlijk ook vooral een Boedda-forum. 

Geef mij toch maar Eckhart Tolle, dewelke van zijn eigen werk aangeeft dat dit het best gezien kan worden als het samenkomen van Jiddu Krishnamurti en Ramana Maharshi.

Ha, dat moet lukken, zie ik in vandaag in mijn immense bibliotheek een boek liggen waarvan het papier al vergeelt is want gekocht in India in 2005. Ik zal er teveel mee in de zon gezeten hebben daar. 
Ik sloeg het net willekeurig open en las dit (kopie / plak uit mijn digitale versie van het boek):

Je niet storen aan wat er gebeurt

J. Krishnamurti, de grote filosoof en geestelijk leraar uit India, sprak en reisde gedurende meer dan vijftig jaar over de hele wereld in een poging met woorden – inhoud – over te brengen wat woorden, inhoud, te boven gaat.
In een van zijn latere toespraken verraste hij zijn publiek met de vraag: ‘Willen jullie mijn geheim kennen?’ Iedereen werd heel alert. Veel mensen uit zijn publiek kwamen al twintig of dertig jaar naar hem luisteren zonder de essentie van zijn onderricht te begrijpen. Eindelijk, na al die jaren, zou de meester hun de sleutel tot het begrip geven. ‘Dit is mijn geheim’, zei hij. ‘Ik stoor me niet aan wat er gebeurt.’

Hij ging er niet dieper op in, zodat ik vermoed dat de meeste mensen uit zijn gehoor er nog minder van begrepen dan daarvoor.
De implicaties van deze eenvoudige uitspraak zijn echter buitengewoon groot.

Als ik me niet stoor aan wat er gebeurt, wat impliceert dat dan? Het impliceert dat ik innerlijk afgestemd ben op wat er gebeurt. ‘Wat er gebeurt’ heeft natuurlijk betrekking op het zo-zijn van dit moment, dat altijd is zoals het is. Het heeft betrekking op inhoud, op de vorm die dit moment – het enige moment dat er ooit is – aanneemt. Afgestemd zijn op wat is betekent een attitude hebben van je innerlijk niet verzetten tegen wat er gebeurt. Het betekent dat je er geen mentaal etiket ‘goed’ of ‘slecht’ op plakt, maar het er gewoon laat zijn.
Betekent dit dat je niet in actie moet komen om dingen in je leven te veranderen? Integendeel. Als de basis voor je daden innerlijke afstemming is op het huidige moment, krijgen je daden kracht van de intelligentie van het Leven zelf.

Fragment uit; Een nieuwe aarde
Eckhart Tolle

 

[Bodhiboem]

Eckhart Tolle is wel een fijne wijsgeer, heel menselijk. Ik heb twee van zijn boeken gelezen, De Kracht Van Het Nu en Een Nieuwe Aarde, en heb er toch nog wel wat dingen uitgehaald.

[ervaringsgetuige]

Eckhart Tolle is wel een fijne wijsgeer, heel menselijk. Ik heb twee van zijn boeken gelezen, De Kracht Van Het Nu en Een Nieuwe Aarde, en heb er toch nog wel wat dingen uitgehaald.

In feite is alles gezegd met die twee boeken zei Eckhart Tolle zelf ooit.
Meer boeken schreef hij dan ook niet.
Een twintig jaar praat hij wel nog steeds en veel ervan gratis te volgen op YouTube.

"niets kan gezegd worden dus is er altijd meer om zeggen" zei Wayne Liquorman ooit is.
Zelfs Google's Artificiële-intelligentie kent die stelling ontdek ik nu pas.
Zie...

De stelling "niets kan gezegd worden dus is er altijd meer om te zeggen" is op het eerste gezicht een paradox. Enerzijds suggereert het dat als er niets gezegd kan worden, er geen nieuwe informatie of ideeën meer zijn.
Aan de andere kant impliceert het dat de stilte zelf betekenisvol kan zijn, en dat er oneindig veel interpretaties mogelijk zijn van wat er niet wordt gezegd.
Deze paradox kan op verschillende manieren worden bekeken:

• Vanuit een taalkundig perspectief: Zelfs als er geen nieuwe woorden of zinnen meer lijken te zijn, kunnen we altijd nieuwe combinaties en nuances creëren. Taal is voortdurend in ontwikkeling, en nieuwe betekenissen ontstaan door context, ironie, en ambiguïteit.
  
  
• Vanuit een filosofisch perspectief: De vraag naar wat er "buiten" de taal ligt, is een centraal thema in de filosofie. Sommigen beweren dat er realiteiten zijn die niet in woorden kunnen worden gevat, terwijl anderen geloven dat alles uiteindelijk kan worden uitgedrukt, zij het op een complexe of indirecte manier.
  
  
• Vanuit een psychologisch perspectief: Zwijgen kan een krachtig communicatiemiddel zijn. Het kan spanning,onzekerheid, of instemming creëren. De interpretatie van stilte hangt af van de context en de relatie tussen de betrokkenen.
  

De paradox "niets kan gezegd worden dus is er altijd meer om te zeggen" nodigt ons uit om na te denken over de grenzen van taal, de kracht van stilte, en de oneindige mogelijkheden van menselijke expressie.
Het is een herinnering dat er altijd meer is dan wat we kunnen zeggen, en dat soms de meest betekenisvolle communicatie plaatsvindt in de stilte.