Forum > spiritualiteit divers
lijden kan niet verdwijnen, maar ...
Gouden middenweg & de wilde natuur:
De boeddhistische conclusie (in zoverre dat je kunt spreken over DE, maar dat is een ander debat)
is dat zodra je geboren bent je zult lijden en dat dit lijden onherroepelijk is.
Er valt niet aan te ontkomen.
geboren worden is lijden
ouder worden is lijden
groeien is lijden
sterven is lijden.
niet krijgen wat je wil hebben is lijden
en hebben wat je niet wil is lijden
Het boeddhistische perspectief (in zoverre dat je kunt spreken over HET, maar dat is een ander debat)
is tweezijdig.
jou lijden verlichten als mens hier en nu in dit leven, dat is heilsboodschap 1
geen karma produceren dat een wedergeboorte veroorzaakt, dat is heilsboodschap 2
sommigen zullen zeggen dat jij dan niet meer zult wedergeboren worden, wat in mijns zienswijze niet correct is, het komt in mijn visie er op neer dat je geen wedergeboorte in onwetendheid mede veroorzaakt.
wat niet wil zeggen dat je karma dan wel een wedergeboorte in wetendheid mede-veroorzaakt, maar wel dat je karma een wederverschijnen van boeddha in de wereld der verschijningen mede-veroorzaakt, en dat je karma er mede oorzaak van is dat mensen die geboren zijn in onwetendheid tot inzicht komen.
Ik wil het nu niet hebben over heilsboodschap 2.
Maar over heilsboodschap 1.
Jou lijden verlichten als mens hier en nu in dit leven.
Het uitgangspunt is vrij duidelijk.
Je bent geboren en er is geen ontsnappen aan dat lijden. Iedereen kan dat bevestigen.
Maar tegelijkertijd kan iedereen ook iets anders bevestigen.
Dat je ondanks dit gegeven je 75% van je tijd helemaal niet in lijden zit of dit als lijden ervaart.
Inderdaad van tijd tot tijd is lijden ondraaglijk.
Iemand op het boeddhaforum spreekt me tegen, dan ervaar ik ondraaglijk lijden.
Maar meestal is er geen ondraaglijk lijden, en van tijd tot tijd ervaar ik ook geen ondraaglijk lijden als me iemand tegen spreekt.
soms moet je jezelf overwinnen om van ondraaglijk lijden naar draaglijk lijden te gaan.
Het lijden is niet weg, maar je krijgt toch wel meer tijd en ruimte om ander ondraaglijk lijden aan te pakken.
Maar soms is het ook zelfdiscipline dat er voor kan zorgen dat ik van ondraaglijk naar draaglijk ga.
I'm a loser wil nu niet meer deelnemen aan het forum, hij ervaart nu ondraaglijk lijden, en neemt niet meer deel. Terwijl hij juist heel graag wil deelnemen, en forums zoekt om zijn innerlijke nood, communiceren over spirituele zaken, wil uiten.
Een klein beetje meer zelfdiscipline en hij kan zonder correcties aan het forum deelnemen.
Maar dan geeft de attitude "ik weiger discipline" een toestand van ondraaglijk lijden in de vorm van gemene woorden. Liever gemene woorden schrijven dan disciplineren.
Zie het lijden, zegt het boeddhisme, zoek de oorzaak en dan kun je er iets aan doen.
Die boodschap slaat zowel op heilsboodschap 2, maar zeer zeker op heilsboodschap 1.
Inderdaad verdwijnen kan lijden niet als je reeds geboren bent.
Maar vaak kun je wel iets aan dat ondraaglijke karakter van lijden iets doen.
lang kwaat:
Een klassiek antwoord, en ik geloof dit ook wel, is dat een edele een hele andere notie heeft van lijden en diens beëindiging. Zij zien lijden niet als de aanwezigheid van onaangename gevoelens, zowel fysiek als mentaal. En de beëindiging van lijden zien ze ook niet als de afwezigheid van onaangename gevoelens en de aanwezigheid van alleen aangename. Maar het is de beëindiging van de druk, de belasting die komt van een samenstellende geest. Een geest die opbouwt, die verzamelt, die toe-eigent en onder druk staat. Dit is iets anders dan de afwezigheid van onaangename fysieke en mentale gevoelens. De vrede van Nibbana is dus ook geen gevoel, geen sensatie, geen vorm van vedana. Ook niet zoiets als gelijkmoedigheid, wat een mentaliteit is.
Vanuit dit perspectief is het betwijfelbaar of je dus echt 75% van de tijd niet in lijden zit. Althans het soort niet-lijden van de edelen.
Als ik enthousiast ben, positief gestemd voel ik zeker geen ondragelijk lijden maar in de Dhamma is zoiets wel degelijk lijden.
Ook als mensen ergens opgewonden over zijn, dan wordt dat vaak helemaal niet beleefd als lijden.
Maar dat ligt toch anders voor de edelen waar ik me wel iets bij kan voorstellen.
ervaringsgetuige:
--- Citaat van: Gouden middenweg & de wilde natuur op 27-09-2024 09:58 ---Maar soms is het ook zelfdiscipline dat er voor kan zorgen dat ik van ondraaglijk naar draaglijk ga.
I'm a loser wil nu niet meer deelnemen aan het forum, hij ervaart nu ondraaglijk lijden, en neemt niet meer deel. Terwijl hij juist heel graag wil deelnemen, en forums zoekt om zijn innerlijke nood, communiceren over spirituele zaken, wil uiten.
Een klein beetje meer zelfdiscipline en hij kan zonder correcties aan het forum deelnemen.
Maar dan geeft de attitude "ik weiger discipline" een toestand van ondraaglijk lijden in de vorm van gemene woorden. Liever gemene woorden schrijven dan disciplineren.
--- Einde van citaat ---
Euh, I'm a loser ervaart nu ondraaglijk lijden?
Hoe weet jij dat, heb je hem in real life gesproken soms?
Misschien lacht hij zich wel te pletter bij het lezen van wat jij schreef hier.
Maar hoe dan ook, als hij wijs en 'wetend' is zoals hij beweert, leeft hij in dualiteit en accepteert hij dualiteit.
Zie...
--- Citaat ---
'So basically, the sage lives in duality, accepting duality. Accepting duality means living in the present moment, accepting whatever happens. Again, living in the present moment means enjoying life, enjoying life as it happens – sometimes good, sometimes not so good – whereas the ordinary man always wants to have nothing but happiness, which is not possible in the dualistic world. Therefore, the average person is unhappy.'
Fragment uit: Advaita And The Buddha
Ramesh S. Balsekar
--- Einde van citaat ---
Gouden middenweg & de wilde natuur:
--- Citaat van: lang kwaat op 27-09-2024 10:34 ---
Vanuit dit perspectief is het betwijfelbaar of je dus echt 75% van de tijd niet in lijden zit. Althans het soort niet-lijden van de edelen.
Maar dat ligt toch anders voor de edelen waar ik me wel iets bij kan voorstellen.
--- Einde van citaat ---
Je hebt het dan over lijden dat een mens niet ziet als lijden en niet ervaart als lijden.
Maar een edele wel, maar die is dan daar alweer van verlost, want anders zou ie ook geen edele zijn.
Is dat niet gewoon een bruggetje maken tussen heilsboodschap 1 en heilsboodschap 2.
Met de nadruk op heilsboodschap 2 waarbij "jij" niet meer zult wedergeboren worden.
En specifiek gericht aan monniken om hun te verleiden om zich te verlossen van lijden dat ze niet ervaren, zodat ze hun lijden dat ze wel ervaren als monnik zijnde toch maar ondergaan, zolang ze niet tot inzicht zijn gekomen.
Ooit zul je verlost worden van lijden dat je nu niet ervaart, maar als edele zul je daar van verlost zijn en zul je niet meer wedergeboren worden.
Toch heb ik het niet over voortdurend in aangename gevoelens zitten, maar een afwezigheid van het lijden door drift, een onveranderlijke onpersoonlijke afwezigheid van onvrede.
Zoals jij het voortdurende lijden benadrukt .
Zeg ik, kijk daar eens juist naast, de onveranderlijke vrede, waar je niets voor moet doen.
Maar tegen het ondraaglijk lijden, daar moet je vaak wel iets mee doen.
Bodhiboem:
Hmm. Mijn standpunt hierop is dat een mensenleven een balans bevat van lijden en geluk, en dat het beste dat je kunt doen is het lijden verkleinen en het geluk vergroten. Als je gezond eet en genoeg oefening krijgt, dan wordt je kans op ziekte minder en je lijden dus ook.
Het ‘kleine lijden’ van ongemak, honger, kou, wordt afgewisseld met het ‘kleine gemak’ van het fijne gevoel van een douche, een kopje koffie, een warme trui.
Ik geloof dus niet meer in het zoeken naar het einde van lijden, het is ok zoals het is.
Navigatie
[0] Berichtenindex
[#] Volgende pagina
Naar de volledige versie