Je kunt eindeloze discussies voeren over dat iemand, of jijzelf, wel of niet verlicht is.
Zinloos.
Je kunt beter een onderwerp goed bespreken, zoals keuzeloos gewaarzijn, liefde, verlichting, meditatie,…
Er was een man die op zijn werk een opmerking kreeg van iemand aan zijn adres. De man kende de ander niet en vroeg toen aan de persoon of dat ie wel of niet verlicht was, want dan wist ie voor zichzelf dat ie wel of niet serieus naar de opmerking moest gaan kijken.
Blijkbaar vertegenwoordigt verlichting voor velen autoriteit, terwijl autoriteit niets met verlichting te maken heeft.
En mensen die van zichzelf zeggen niet verlicht te zijn weten over het algemeen heel goed wie er wel en niet verlicht is buiten henzelf. Vreemd vind ik dat!
Het kan zinvol zijn gewoon openhartig te zijn hoe je werkelijk over jezelf denkt maar wat wil je nu, iets goed bespreken of de autoriteit gaan uithangen?

Toen Jiddu Krishnamurti werd gevraagd of dat ie de Christus was, antwoordde hij met: Wat voor nut heeft het daarop een antwoord te geven. Als ik ja zeg en iemand anders zegt nee, wie moet u dan geloven?
Over je eigen verlichting praten tegenwoordig is heel normaal, vooral binnen nondualistische kringen. In andere kringen praten mensen liever over hun depressie of bezittingen,…
Vraag je gerust af wie er wel of niet verlicht is. Maar hoe weet je zoiets werkelijk? Je kunt beter naar jezelf kijken. Bewust zijn van iedere stap die je zet, iedere gedachte die je denkt en ieder gevoel wat je hebt.