Schriftgeleerden

[Nathan]

Je vindt ze overal, dus ook hier. Tijdens dit soort discussies.
Kennis kan een prima manier zijn om je onzekerheid omtrent jezelf te verdoezelen. Eigenlijk... hoe meer je weet, hoe minder je weet.
Je kunt namelijk de onwetendheid omtrent jezelf niet oplossen door middel van kennis. En zelfkennis is altijd direct en nimmer tweedehands.
Maar als je een geleerde christen of boeddhist of geestelijke hulpverlener of zogenaamde nondualist bent of... kan het zomaar zo zijn dat je jezelf ziet als een specialist. Je zult dan altijd eenzijdig zijn, reageren vanuit dat specialisme, niet waar?
Het is goed om los te laten. Niet alleen je familie en bezittingen op je pad maar ook al je kennis, zonder meteen achterlijk te worden.
Wat heb je aan al die zogenaamde kennis over de geest, als je niet helder en onbevooroordeeld naar iets of iemand kunt kijken, inclusief jezelf? Het begin van de oplossing zit 'm in keuzeloos gewaarzijn en nergens anders in.

[teksten Siebe]

Wat heb je aan al die zogenaamde kennis over de geest, als je niet helder en onbevooroordeeld naar iets of iemand kunt kijken, inclusief jezelf? Het begin van de oplossing zit 'm in keuzeloos gewaarzijn en nergens anders in.

In boeddhisme noemt men keuzeloos gewaarzijn mijns inziens gewoon meditatie.
Dat vergt toch training/cultivatie. Want, het is allerminst vanzelfsprekend, zeg maar, dat je je keuzeloos verhoudt tot wat je ervaart door de kracht van gewenning. Omdat keuze in de regel zo sterk is, onderwijst Boeddha daarom vaak ook andere vaardige methoden, om eerst de felheid van de reactie op wat je ervaart te kalmeren.

In ieder geval, er is een reden waarom Boeddha vaak meerdere remedies naast elkaar aanbiedt. Remedies die elkaar dan onderling ondersteunen. Maar de zegeningen van keuzeloos gewaarzijn worden bezongen in boeddhisme.

Siebe

[Nathan]

Je kunt keuzeloos gewaarzijn proberen te ontlopen maar er niet voor kiezen omdat het onze wezenlijke natuur is. Je kunt wel het vluchten ervoor opgeven...

[teksten Siebe]

Je kunt keuzeloos gewaarzijn proberen te ontlopen maar er niet voor kiezen omdat het onze wezenlijke natuur is. Je kunt wel het vluchten ervoor opgeven...

Je kunt ook het zo benaderen. Je kiest ook niet echt bewust voor verblinding en ook niet echt voor het feit dat je een aanleg hebt om met voorkeur of afkeer, bijvoorbeeld, te reageren op wat je ervaart. Je kiest er ook niet echt bewust voor dat je een zelfgevoel hebt, d.w.z. dat je gewaarzijn ervaart als een zelf, als een waarnemer, als een getuige. Je kiest zo ook niet echt voor alle zorgen, angsten, spanningen, het leed wat deze begoochelde perceptie ook onvermijdelijk met zich meebrengt. Toch?

Siebe