Boeddha en Jezus

[Nathan]

Boeddha leefde zo'n 500 jaar voor Christus. Boeddha was geen man die opriep tot geloof. Dat deed Jezus echter wel. Maar beiden riepen wel op tot zelfkritiek en praktijk.
Jezus werd vooral bekend door zijn wonderen, Boeddha echter niet.
De aantrekking tot Boeddha lag vooral in wie hij was en in zijn boodschap.
Van beide leraren is bekend dat ze het kwaad in hun leven wisten te weerstaan. Jezus vertaalde dat met: Niet mijn wil maar Uw wil geschiede.
Beiden spraken over het licht:
Boeddha: Wees een licht voor jezelf.
Jezus: Jullie zijn het licht der wereld.
Beide leraren benadrukte met grote duidelijkheid, dat haat nimmer verdwijnt door haat.
Beiden kenden vijanden, mensen die hen probeerden te vermoorden.
Jezus stierf aan een kruis. Boeddha aan een ziekte of mogelijke vergiftiging.

[teksten.BA]

Boeddha leefde zo'n 500 jaar voor Christus.
Gautama de Boeddha leefde ca. 450 v.Chr. tot ca. 370 v.Chr. in India, sommige geleerden menen echter dat ca. 480v.Chr. tot c.a. 400 v.Chr. ook tot de mogelijkheden behoort. Jezus leefde in Israël zo rond de jaartelling. Onze Westerse jaartelling is daarop gebaseerd en begint ongeveer bij de geboorte van Christus. Alhoewel er veel overeenkomsten zijn tussen Boeddha en Jezus, zijn er ook veel verschillen.

Boeddha was geen man die opriep tot geloof. Dat deed Jezus echter wel.
Gautama de Boeddha stelde dat ieder zelf zijn prediking omtrent het lijden zou moeten toetsen en niets zomaar voor waar zou moeten aannemen. Oók niet de (bijna) niet te controleren kwestie van de wedergeboorte(n). Ik zie dat toch heel veel Boeddhisten doen, en dan wordt het een soort aanname en geen persoonlijke toetsing. En dat is niet wat de Boeddha leert. Dit zichzelf toetsen is in de tijd waarin hij leefde en in zijn cultuur vrij logisch. India wordt vaak de bakermat van oeroude religies genoemd, waar ook de yogi’s vandaan komen, asceten en mensen van allerlei slag die zich vaak op wat oudere leeftijd (wanneer ze een gezin hadden gesticht) terugtrokken om te gaan mediteren. In de tijd van de Boeddha bestond een priesterelite in de vorm van de Brahmanen. Deze kaste vertegenwoordigde een verkondiging van een godsdienst die grotendeels om rituelen draaide en dat werd op den duur steeds ingewikkelder gemaakt, zodat slechts specialisten dit konden uitvoeren. Dat had niets meer van doen met wat zich in ons innerlijk afspeelt. Heden ten dage is het Boeddhisme niet meer de meest vooraanstaande religie in India, maar het Hindoeïsme. Daarin hebben honderden, zo niet duizenden goden hun plaats. Het is denk ik niet verwonderlijk dat de Boeddha het al dan niet bestaan van goden of God als een onbesliste kwestie heeft aangemerkt, omdat de kern van zijn prediking is om het lijden te onderzoeken, en de innerlijke binding ermee te beëindigen. Oftewel de wortel door te snijden die ons aan het wiel van samsara bindt: de identificatie met van alles en nog wat. De begeerte lokt ons met onze intenties, maar uiteindelijk leidt dat tot binding en het vast willen houden aan wat ons aantrekt (of afstoot). Dit zou te realiseren zijn door middel van meditatie.

Jezus komt uit een totaal andere cultuur en traditie, Hij leefde onder de wet van Mozes. Het Nieuwe Testament bestond toen nog niet. Christus sluit aan bij de traditie, maar schroeft de duimschroeven stevig aan in de Bergrede in Mattheüs 5-7, door te stellen dat het niet gaat om je te houden aan de uiterlijke regeltjes, de Mozaïsche wetten die door de Farizeeën waren uitgewerkt tot een slavenjuk voor de mensen. Alles was strikt geregeld, de Joodse wet kent van oorsprong meer dan 600 voorschriften. Ter vergelijking: het Boeddhisme kent voor de monnik meer dan 200 voorschriften. Het is de vraag hoe je dan nog de ander, of God lief kunt hebben: heb je daar nog tijd voor? Want het liefdesgebod van Jezus (Zijn prediking draait om de liefde voor de mens(en) en de liefde voor God) is al te vinden in het Oude Testament:

“18 U mag geen wraak nemen of een wrok koesteren tegen uw volksgenoten, maar u moet uw naaste liefhebben als uzelf. Ik ben de HEERE.” (Citaat uit de Bijbel, Herziene Statenvertaling, Exodus 18)

Het Joodse geloof is oud en gaat uit van het gegeven dat er een God bestaat, één enkele. De mens zou, als hij naar de natuur kijkt en de kosmos, daar feitelijk uit moeten afleiden dat er een God is, stelt Paulus in Romeinen 1:20. Maar heden ten dage is dat niet (meer) zo. Mensen willen zelf uitmaken wat ze geloven of niet geloven. Wat is geloof? Vaak wordt dat geduid als datgene wat je niet (zeker) weet. Het is echter de vraag hoe de mensen in Israël er ooit zijn achter gekomen dat de mens zich voor God moet buigen en hem aanbidden. Heeft Mozes gelogen? Verzint Jezus Christus maar wat? Dat zijn vragen waarop slechts een persoonlijk antwoord mogelijk is. Ik geloof in God, maar dat komt omdat dit geloof in mij leeft, het past het beste bij mijn levenservaring. Ik beweer trouwens dat ieder ander mens “gelovig” is, alleen op een andere manier. Een Moslim gelooft in Allah, dat is ook God. Een Hindoe gelooft in duizenden goden. Een atheïst gelooft dat er geen God is. Een wetenschapper gelooft in zijn empirische bevindingen. Een Boeddhist gelooft in wat Gautama de Boeddha heeft gezegd en dat hij die woorden van de Boeddha zou moeten toetsen aan het eigen leven. Helaas zie ik in alle religies aperte Schriftgeleerden, mensen die elkaar bestrijden met woorden. Alsof zij de waarheid in pacht hebben en de ander niet. Volgens mij is alles wat je op spiritueel gebied tot je neemt, waar je in gelooft of wat je toetst bedoeld is om je eigen leven mee te onderzoeken. En niet om uit te pluizen waar de ander volgens jouw persoonlijke interpretatie “de fout” in gaat. Want dat is bemoeizucht en geen spiritualiteit. Religie kunnen we wel samen belijden, maar het moet in eerste instantie op het eigen leven worden toegepast. Het geneuzel over of iemand de Schrift in zijn of haar levenswandel wel op de juiste manier volgt op straffe van zonde of weet ik veel wat, is het misbruiken van wat je leest. Pas het liever toe op je eigen intenties en niet om de ander er mee om de oren te slaan. Zo denk ik er over.

Maar beiden riepen wel op tot zelfkritiek en praktijk.
Correct, zowel Boeddha als Christus wijzen op de menselijke intenties, die leiden tot bepaalde handelingen. Iemand kan uiterlijk zich netjes aan alle (fatsoens)regels houden, maar innerlijk een rovershol vol kwaad en woede zijn. Daarom is ware spiritualiteit gericht op zelfonderzoek, het kijken wat er in jezelf leeft. Dat geldt voor de volle honderd procent voor het Boeddhisme en tevens voor de volle honderd procent voor het Christelijke geloof. Alleen is de weg anders, is de leer anders. Maar in wezen is de richting hetzelfde: ‘toets uzelve’. Op de Griekse tempel van het Orakel van Delphi staan twee Socratische teksten die erg belangrijk zijn: “Ken uzelve” en “Alles met mate”. Dit lijkt op wat Gautama de Boeddha zei, namelijk dat we onszelf moeten onderzoeken, onze innerlijke beweegredenen, onze eigen intenties. Iedereen denkt dat hij of zij zichzelf reeds kent. Maar is dat ook zo? Blijkbaar niet, want als dat wel het geval zou zijn, zou religie overbodig worden. “Alles met mate”, dat klinkt zo ongeveer als: “Kies de weg van het Midden,” zoals de Boeddha heeft geadviseerd. Waarom? Wie in het ene extreem vervalt, zal op een dag overgaan tot het andere extreem, dat is een heen en weer geslinger van het één naar het andere, zo is het niet mogelijk om zichzelf te leren kennen. Niet dat we nooit een grens zouden moeten verkennen, maar extreem gedrag vervalt over het algemeen in zwelgen. Dit heeft ook te maken met de levensweg van Gautama de Boeddha zelf, want hij leefde eerst als een prins en het ontbrak hem aan niets. Later vertrok hij uit de weelde van de paleizen van zijn vader en ging als een zeer strenge asceet leven. Dat werd bijna zijn dood. Toen besefte hij dat dit niet werkte en kwam, nadat hij weer voldoende was gaan eten, tot rust onder de Bodhi-boom. Hij had de weg van het Midden gevonden en op die plaats ontspande hij zich en besefte hij wat lijden was en hoe de mens zich laat ringeloren door begeerte, de dorst en hunkering naar het (voortgezet) bestaan.

(Wordt vervolgd)

[teksten.BA]

(Vervolg)

Jezus werd vooral bekend door zijn wonderen, Boeddha echter niet.
Dat is inderdaad een duidelijk verschil. Het is echter de vraag of Christus specifiek bekend werd door zijn wonderen. Misschien in de tijd dat hij leefde en optrad onder de (gewone) mensen in Israël. Maar Hij was ook berucht bij de elite van de Farizeeën en Schriftgeleerden, omdat Christus Zich beriep op God (“Ik en de Vader zijn één.” (Johannes 10:30)) en veelvuldig gebruik maakte van de naam van God: “Ik ben”. Dat was blasfemie in hun ogen. Dus niet eens de godsdienstige discussies waren doorslaggevend om Jezus ter dood te veroordelen en voor Pilatus te brengen voor de kruisiging, maar het gegeven dat Christus direct verwees naar zijn persoonlijke band met God de Vader. Dat was in de Joodse wereld ongehoord. De Godsnaam was zo heilig, dat slechts éénmaal per jaar een hogepriester het heilige der heiligen in de tent (tabernakel) of de tempel mocht betreden na zichzelf vooraf uitgebreid te hebben gezuiverd. Niemand anders mocht daar binnentreden. Daar mocht hij de Godsnaam uitspreken op de Grote Verzoendag en anders niet. En nu beweerde nota bene zo’n timmermanszoon openlijk en publiekelijk dat hij namens God optrad:

“15 U oordeelt naar het vlees, Ik oordeel niemand.
16 En als Ik al oordeel, Mijn oordeel is waar, want Ik ben niet alleen, maar Ik en de Vader, Die Mij gezonden heeft.” (Citaat uit de Bijbel, Herziene Statenvertaling, Johannes 8:15-16)

Ik denk dat de hele missie van Christus en vooral de kruisiging en Opstanding een enorme impact hebben gehad. Daardoor is Christus bekend geworden in de wereld en niet zozeer door het doen van wonderen. Natuurlijk speelt de missie van de Christenen ook een belangrijke rol in de verspreiding van het Woord.

De aantrekking tot Boeddha lag vooral in wie hij was en in zijn boodschap.
Ik zie geen verschil met Jezus Christus, want ook de aantrekking tot Jezus lag vooral in wie Hij was en in Zijn boodschap.

Van beide leraren is bekend dat ze het kwaad in hun leven wisten te weerstaan. Jezus vertaalde dat met: Niet mijn wil maar Uw wil geschiede.
Christus heeft Zelf persoonlijk een beproeving door de Duivel ondergaan en weerstaan in de woestijn, zie Mattheüs 4. Van de Boeddha wordt verteld dat hij tijdens zijn meditatie onder de Bodhi-boom werd bezocht door Mara, de Boze. Gautama was echter niet bevreesd voor de pijlen die door Mara op hem werden afgeschoten, en die pijlen veranderden daardoor in bloemen.

Beiden spraken over het licht: Boeddha: Wees een licht voor jezelf. Jezus: Jullie zijn het licht der wereld.
Inderdaad, Gautama de Boeddha zei letterlijk: “Wees zelf het licht voor uzelve. Wees uw eigen grond en toevlucht. Houdt u aan de waarheid binnen uzelve, als aan het enige licht.”
De uitspraak van Jezus Christus die u aanhaalt, is eigenlijk specifiek bedoeld voor Zijn discipelen. Maar belangrijker nog is dat Johannes op Christus wijst als het licht:

“1 In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God.
2 Dit was in het begin bij God.
3 Alle dingen zijn door het Woord gemaakt, en zonder dit Woord is geen ding gemaakt dat gemaakt is.
4 In het Woord was het leven en het leven was het licht van de mensen.
5 En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet begrepen.”
(Citaat uit de Bijbel, Herziene Statenvertaling, Johannes 1:1-5)

Beide leraren benadrukte met grote duidelijkheid, dat haat nimmer verdwijnt door haat.
Volledig correct. In de Dhammapada zegt de Boeddha:

“5. Want nooit komen uitingen van haat in deze wereld tot rust door haat; maar door niet te haten komen ze tot rust. Dat is een eeuwige wet.” (Citaat uit: Jan de Breet & Rob Jansen: “De verzameling van korte teksten”, Uitgeverij Asoka Rotterdam 2011, blz. 273)

Jezus Christus stelt:

“43 U hebt gehoord dat er gezegd is: U moet uw naaste liefhebben en uw vijand moet u haten.
44 Maar Ik zeg u: Heb uw vijanden lief; zegen hen die u vervloeken; doe goed aan hen die u haten; en bid voor hen die u beledigen en u vervolgen;
45 zodat u kinderen zult zijn van uw Vader, Die in de hemelen is, want Hij laat Zijn zon opgaan over slechte en goede mensen, en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.
46 Want als u hen liefhebt die u liefhebben, wat voor loon hebt u dan? Doen ook de tollenaars niet hetzelfde?” (Citaat uit de Bijbel, Herziene Statenvertaling, Mattheüs 5:43-46)

Beiden kenden vijanden, mensen die hen probeerden te vermoorden. Jezus stierf aan een kruis. Boeddha aan een ziekte of mogelijke vergiftiging.
Klopt!

[teksten Siebe]

Boeddha leefde zo'n 500 jaar voor Christus.
Gautama de Boeddha leefde ca. 450 v.Chr. tot ca. 370 v.Chr. in India, sommige geleerden menen echter dat ca. 480v.Chr. tot c.a. 400 v.Chr. ook tot de mogelijkheden behoort. Jezus leefde in Israël zo rond de jaartelling. Onze Westerse jaartelling is daarop gebaseerd en begint ongeveer bij de geboorte van Christus. Alhoewel er veel overeenkomsten zijn tussen Boeddha en Jezus, zijn er ook veel verschillen.

Boeddha was geen man die opriep tot geloof. Dat deed Jezus echter wel.
Gautama de Boeddha stelde dat ieder zelf zijn prediking omtrent het lijden zou moeten toetsen en niets zomaar voor waar zou moeten aannemen. Oók niet de (bijna) niet te controleren kwestie van de wedergeboorte(n). Ik zie dat toch heel veel Boeddhisten doen, en dan wordt het een soort aanname en geen persoonlijke toetsing. En dat is niet wat de Boeddha leert.

De Boeddha heeft geloof/vertrouwen ook onderwezen als een van de belangrijkste kwaliteiten die voortgang op het Pad mogelijk maken. Het is absoluut onjuist te verkondigen dat de Boeddha alleen maar een kritische geest voorstond. Geloof/vertrouwen is cruciaal; in de verlichting van de Boeddha, de Boeddha als de meest voortreffelijke leraar, De Dhamma en de Sangha. Er zijn talloze zaken die voor een gewoon mens niet direct open zijn voor onderzoek. Boeddha spoorde ook aan vertrouwen te hebben in wat de Zieners zeggen. Persoonlijke toetsing komt wel al gaande op het Pad wordt onderwezen. Op een dag zal de geest zo gezuiverd zijn dat ie bijvoorbeeld andere rijken zal waarnemen, wedergeboorten intuitief begrijpt etc.

Er is ook niks met aanname. We kunnen vaak de geleerdheid van sommige mensen ook niet persoonlijk toetsen, het gaat ons vermogen te boven. We nemen het maar aan dat al die formules kloppen etc. Zo is het ook gewoon nodig aan te nemen dat de Boeddha en meesters, met hun vrijgemaakt intuitieve vermogens, dingen zien en horen, weten, die wij nog niet weten. Dit kan ook komen.

Dus je moet aanname niet tegenover persoonlijke toetsing plaatsen. Er zijn nou eenmaal zaken die aanname/geloof/vertrouwen eisen en waarbij je je ook zo bescheiden moet kunnen opstellen, dat je niet alles weet en dat een ander, de Boeddha, dat wel weet. Persoonlijke toetsing kan later komen.

Het is denk ik niet verwonderlijk dat de Boeddha het al dan niet bestaan van goden of God als een onbesliste kwestie heeft aangemerkt, omdat de kern van zijn prediking is om het lijden te onderzoeken, en de innerlijke binding ermee te beëindigen. Oftewel de wortel door te snijden die ons aan het wiel van samsara bindt: de identificatie met van alles en nog wat. De begeerte lokt ons met onze intenties, maar uiteindelijk leidt dat tot binding en het vast willen houden aan wat ons aantrekt (of afstoot). Dit zou te realiseren zijn door middel van meditatie.

Als het waar is dat de sutta's op een betrouwbare manier uitdrukken wat de Boeddha wist, wat hij onderwees, dan is de kwestie van een Schepper-God, een Vader-God, een God-als- Beschikker door de Boeddha niet onbeslist gelaten maar naar het rijk der fabelen verwezen.
Zie eventueel deze draad: http://www.boeddhaforum.nl/index.php/topic,2134.0.html

In de sutta staat duidelijk beschreven dat het wezen dat denkt een Schepper te zijn, en de wezens die denken dat het hun Schepper is, en de mensen die op Aarde het geloof in een Schepper en Eeuwig Wezen verkondigen, allemaal begoocheld zijn. Ze hebben een verkeerd van de situatie.

Godsdienst op een manier dat men gelooft en het bestaan verkondigt van een Eeuwig Wezen, een Schepper, een Vader, een Beschikke- God dat is dus in de sutta duidelijk verklaart als begoocheling. Tegelijkertijd wordt ook de verering van zo'n wezen, natuurlijk omdat zo'n wezen niet echt bestaat, dus de feitelijke godsdienst, niet prijzenswaardig geacht.

Het doel van het heilig leven, en dat onderwijst de Boeddha ook doorlopend, is geen dienst aan een Schepper-God, een Eeuwig Wezen, geen Gods-dienst in die zin, maar het beëindigen van lijden middels het doorgronden/doorzien van de natuur van geest. Het doodloze zien/ontdekken.

Siebe

[teksten.BA]

Boeddha leefde zo'n 500 jaar voor Christus.
Gautama de Boeddha leefde ca. 450 v.Chr. tot ca. 370 v.Chr. in India, sommige geleerden menen echter dat ca. 480v.Chr. tot c.a. 400 v.Chr. ook tot de mogelijkheden behoort. Jezus leefde in Israël zo rond de jaartelling. Onze Westerse jaartelling is daarop gebaseerd en begint ongeveer bij de geboorte van Christus. Alhoewel er veel overeenkomsten zijn tussen Boeddha en Jezus, zijn er ook veel verschillen.

Boeddha was geen man die opriep tot geloof. Dat deed Jezus echter wel.
Gautama de Boeddha stelde dat ieder zelf zijn prediking omtrent het lijden zou moeten toetsen en niets zomaar voor waar zou moeten aannemen. Oók niet de (bijna) niet te controleren kwestie van de wedergeboorte(n). Ik zie dat toch heel veel Boeddhisten doen, en dan wordt het een soort aanname en geen persoonlijke toetsing. En dat is niet wat de Boeddha leert.

De Boeddha heeft geloof/vertrouwen ook onderwezen als een van de belangrijkste kwaliteiten die voortgang op het Pad mogelijk maken. Het is absoluut onjuist te verkondigen dat de Boeddha alleen maar een kritische geest voorstond. Geloof/vertrouwen is cruciaal; in de verlichting van de Boeddha, de Boeddha als de meest voortreffelijke leraar, De Dhamma en de Sangha. Er zijn talloze zaken die voor een gewoon mens niet direct open zijn voor onderzoek. Boeddha spoorde ook aan vertrouwen te hebben in wat de Zieners zeggen. Persoonlijke toetsing komt wel al gaande op het Pad wordt onderwezen. Op een dag zal de geest zo gezuiverd zijn dat ie bijvoorbeeld andere rijken zal waarnemen, wedergeboorten intuitief begrijpt etc.

Er is ook niks met aanname. We kunnen vaak de geleerdheid van sommige mensen ook niet persoonlijk toetsen, het gaat ons vermogen te boven. We nemen het maar aan dat al die formules kloppen etc. Zo is het ook gewoon nodig aan te nemen dat de Boeddha en meesters, met hun vrijgemaakt intuitieve vermogens, dingen zien en horen, weten, die wij nog niet weten. Dit kan ook komen.

Dus je moet aanname niet tegenover persoonlijke toetsing plaatsen. Er zijn nou eenmaal zaken die aanname/geloof/vertrouwen eisen en waarbij je je ook zo bescheiden moet kunnen opstellen, dat je niet alles weet en dat een ander, de Boeddha, dat wel weet. Persoonlijke toetsing kan later komen.

Het is denk ik niet verwonderlijk dat de Boeddha het al dan niet bestaan van goden of God als een onbesliste kwestie heeft aangemerkt, omdat de kern van zijn prediking is om het lijden te onderzoeken, en de innerlijke binding ermee te beëindigen. Oftewel de wortel door te snijden die ons aan het wiel van samsara bindt: de identificatie met van alles en nog wat. De begeerte lokt ons met onze intenties, maar uiteindelijk leidt dat tot binding en het vast willen houden aan wat ons aantrekt (of afstoot). Dit zou te realiseren zijn door middel van meditatie.

Als het waar is dat de sutta's op een betrouwbare manier uitdrukken wat de Boeddha wist, wat hij onderwees, dan is de kwestie van een Schepper-God, een Vader-God, een God-als- Beschikker door de Boeddha niet onbeslist gelaten maar naar het rijk der fabelen verwezen.
Zie eventueel deze draad: http://www.boeddhaforum.nl/index.php/topic,2134.0.html

In de sutta staat duidelijk beschreven dat het wezen dat denkt een Schepper te zijn, en de wezens die denken dat het hun Schepper is, en de mensen die op Aarde het geloof in een Schepper en Eeuwig Wezen verkondigen, allemaal begoocheld zijn. Ze hebben een verkeerd van de situatie.

Godsdienst op een manier dat men gelooft en het bestaan verkondigt van een Eeuwig Wezen, een Schepper, een Vader, een Beschikke- God dat is dus in de sutta duidelijk verklaart als begoocheling. Tegelijkertijd wordt ook de verering van zo'n wezen, natuurlijk omdat zo'n wezen niet echt bestaat, dus de feitelijke godsdienst, niet prijzenswaardig geacht.

Het doel van het heilig leven, en dat onderwijst de Boeddha ook doorlopend, is geen dienst aan een Schepper-God, een Eeuwig Wezen, geen Gods-dienst in die zin, maar het beëindigen van lijden middels het doorgronden/doorzien van de natuur van geest. Het doodloze zien/ontdekken.

Siebe

Bedankt voor uw interpretatie en uitleg, Sybe. Ik heb het trouwens niet over "vertrouwen", maar over het duiden van de woorden van de Boeddha als "geloofsartikelen". Zoals een Schriftgeleerde dat klakkeloos aanneemt en verkondigt, zonder inzicht, zonder toetsing.

Het klassieke Boeddhisme (Theravada) zwijgt over het algemeen over de realiteit van een God, waardoor het mijns inziens van oorsprong dus een onbesliste kwestie is. De soetra's waar u naar verwijst, zijn nogal legendarisch van aard en ik acht ze derhalve van een mindere waarde. Ze verwijzen duidelijk naar Oosterse godheden, en niet naar de monotheïstische God van de Christenen, de Joden of de Moslims. Maar dat terzijde. Gautama de Boeddha zag zichzelf nooit als een goddelijk wezen of een god. En ook niet als een zoon van God. De Boeddha beschouwde zichzelf eigenlijk als iemand die anderen de weg wilde wijzen. Na de dood van de Boeddha is hij trouwens toch door sommige van zijn volgelingen verheven tot een soort goddelijke status. 

Of het geloof in God een soort dwaling is van de geest, dat mag u natuurlijk vinden. Ik denk daar uiteraard anders over. Maar we hoeven het hier niet steeds met elkaar eens te zijn, zo lijkt me.

Verder nog één kritiekpuntje: ik reageer op datgene wat Nathan schrijft. Ik kom hier niets "verkondigen". Ik heb een bepaald gezichtspunt verwoord, zoals ik het zie. Dat daar ook andere gezichtspunten bij kunnen worden vergeleken, is logisch. Ik schrijf wat ik weet en soms zet ik zaken tegen over elkaar die u anders ervaart, ziet, of heeft gelezen. Wat ik schrijf, is zoals ik het heb begrepen en ervaren, eigenlijk vind ik het woordje "verkondigen" een welhaast negatieve bijklank hebben. Maar goed, voor de rest is het prima dat u kritisch nadenkt over wat ik heb geschreven. Nogmaals mijn dank.

[teksten Siebe]

Het klassieke Boeddhisme (Theravada) zwijgt over het algemeen over de realiteit van een God, waardoor het mijns inziens van oorsprong dus een onbesliste kwestie is. De soetra's waar u naar verwijst, zijn nogal legendarisch van aard en ik acht ze derhalve van een mindere waarde. Ze verwijzen duidelijk naar Oosterse godheden, en niet naar de monotheïstische God van de Christenen, de Joden of de Moslims.
Maar dat terzijde.

Qua naam, verwijst DN1 naar een oosterse godheid ja, namelijk met de naam Maha Brahma. Maar als je beziet welke namen deze ook heeft, wie men dus op het oog lijkt te hebben: "de Heer, Al-ziende, al-Machtige, de Maker en Schepper, de Heerser, Beschikker, en Opdrachtgever, Vader van Allen die geweest en zullen zijn"..., dan lijkt me dat men hier het soort geloof op het oog heeft dat ook de monotheïst heeft. Voor wie buigt de moslim? Iemand anders dan de Heer, Vader, Almachtige, Schepper? Tot wie bidt jij? Is dat een ander wezen dan de Vader, Schepper, etc? Ik wil er geen karikatuur van maken maar dezelfde namen worden volgens mij voor God gebruikt. Daarom, ik vermoed dat de sutta wel degelijk het soort geloof op het oog heeft wat wij godsdienst noemen.

Gautama de Boeddha zag zichzelf nooit als een goddelijk wezen of een god. En ook niet als een zoon van God. De Boeddha beschouwde zichzelf eigenlijk als iemand die anderen de weg wilde wijzen. Na de dood van de Boeddha is hij trouwens toch door sommige van zijn volgelingen verheven tot een soort goddelijke status. 
Of het geloof in God een soort dwaling is van de geest, dat mag u natuurlijk vinden. Ik denk daar uiteraard anders over. Maar we hoeven het hier niet steeds met elkaar eens te zijn, zo lijkt me.

Er is een bespaard gebleven intuitie, -  nog niet versluierd door emoties, nog niet volledig overwoekerd door geloof in ego/zelf of liefde voor persoonlijkheid, -dat de natuur van geest, van jou en mij, geen persoon is, geen ego, geen zelf, niet iemand, zelfs geen wezen.

Voel je nog steeds opstandigheid hiertegen?

Siebe

[teksten.BA]

Het klassieke Boeddhisme (Theravada) zwijgt over het algemeen over de realiteit van een God, waardoor het mijns inziens van oorsprong dus een onbesliste kwestie is. De soetra's waar u naar verwijst, zijn nogal legendarisch van aard en ik acht ze derhalve van een mindere waarde. Ze verwijzen duidelijk naar Oosterse godheden, en niet naar de monotheïstische God van de Christenen, de Joden of de Moslims.
Maar dat terzijde.

Qua naam, verwijst DN1 naar een oosterse godheid ja, namelijk met de naam Maha Brahma. Maar als je beziet welke namen deze ook heeft, wie men dus op het oog lijkt te hebben: "de Heer, Al-ziende, al-Machtige, de Maker en Schepper, de Heerser, Beschikker, en Opdrachtgever, Vader van Allen die geweest en zullen zijn"..., dan lijkt me dat men hier het soort geloof op het oog heeft dat ook de monotheïst heeft. Voor wie buigt de moslim? Iemand anders dan de Heer, Vader, Almachtige, Schepper? Tot wie bidt jij? Is dat een ander wezen dan de Vader, Schepper, etc? Ik wil er geen karikatuur van maken maar dezelfde namen worden volgens mij voor God gebruikt. Daarom, ik vermoed dat de sutta wel degelijk het soort geloof op het oog heeft wat wij godsdienst noemen.

Gautama de Boeddha zag zichzelf nooit als een goddelijk wezen of een god. En ook niet als een zoon van God. De Boeddha beschouwde zichzelf eigenlijk als iemand die anderen de weg wilde wijzen. Na de dood van de Boeddha is hij trouwens toch door sommige van zijn volgelingen verheven tot een soort goddelijke status. 
Of het geloof in God een soort dwaling is van de geest, dat mag u natuurlijk vinden. Ik denk daar uiteraard anders over. Maar we hoeven het hier niet steeds met elkaar eens te zijn, zo lijkt me.

Er is een bespaard gebleven intuitie, -  nog niet versluierd door emoties, nog niet volledig overwoekerd door geloof in ego/zelf of liefde voor persoonlijkheid, -dat de natuur van geest, van jou en mij, geen persoon is, geen ego, geen zelf, niet iemand, zelfs geen wezen.

Voel je nog steeds opstandigheid hiertegen?

Siebe

Het is geen kwestie van opstandigheid, jammer dat u mijn bijdragen zo wenst te etiketteren. Ik merk dat u sterk uitgaat van Boeddhistische geschriften en wat daarin staat over de goden (van India) en eigenlijk niets schrijft over de Hindoeïstische en Brahmaanse wereld van India. De term “Hindoeïsme” is trouwens een benaming die ooit is gelabeld door de Perzen, maar dat terzijde.

U vergelijkt de Oosterse godheden met de monotheïstische God van de Joden, de Moslims en de Christenen. Dat is een hachelijke onderneming, en getuigt helaas van inlegkunde uwerzijds. Omdat er universele namen worden gegeven aan Brahma, meent u daarin een overeenkomst te zien in de God van de Joden, de Moslims en de Christenen. Maar dat is onjuist (appels met peren vergelijken), omdat u uitgaat van een conclusie (uitspraken over de goden) en die terug wilt voeren naar de oorsprong (de monotheïstische God van de Joden, Christenen en Moslims in vergelijking met de Oosterse god Brahma). De oorsprong van de Hindoeïstische en Vedische godsdiensten is geheel anders dan die van de woestijngodsdiensten uit het Midden-Oosten en het Christendom. U kunt niet zomaar de universele beginselen van Oosterse goden die in uitspraken overeen schijnen te komen met de God van Israël, de God van de Moslims en de God van de Christenen via inlegkunde onderling uitwisselen, laat staan passend maken. Want het klopt niet. Ik zal uitleggen waarom.

U weet waarschijnlijk dat de Christelijke God een (uit de Bijbel afgeleide) drie-eenheid kent: God de Vader, de Zoon Jezus Christus en de Heilige Geest. Een “drie-eenheid” kent het Hindoeïsme ook, namelijk de trimürti. Je zou door die benaming kunnen concluderen dat beide godsdiensten een drie-eenheid kennen en dus daarin specifiek overeen komen. Niets is minder waar. Wat ik hiermee bedoel te zeggen, is dat onderling uitwisselen van termen tussen verschillende godsdiensten onjuist is en zelfs onwaar. De Hindoeïstische trimürti of drie-eenheid is totaal anders dan de Christelijke. De trimürti bestaat namelijk uit Brahma (Prajapati), Vishnu en Shiva. Brahma (Prajapati) is het scheppende beginsel, Vishnu is het instandhoudende beginsel en Shiva is het vernietigende en vernieuwende beginsel. Het Brahman wordt derhalve beschouwd als één goddelijkheid, die dus drie beginselen heeft.

“Brahma, de schepper zelf, komt aan het begin steeds voort uit een lotusbloem die uit de navel van Mahavishnu – de grote Vishnu – groeit. Want hij wordt geboren, kent dagen en nachten en sterft. Brahma heeft in zijn iconografie vier hoofden: de vier fasen van schepping die zijn voltooid. Drie fasen moeten nog komen.
Vishnu, de al-doordringende, is de intelligente kosmische kracht of het wezen dat in alles wat leeft overal aanwezig is, geen grassprietje uitgezonderd. Hij zorgt ervoor dat de gemanifesteerde wereld blijft bestaan en in goede banen wordt geleid. Hij incarneert talloze malen een ‘deel’ of aspect van zichzelf in de diverse natuurrijken. Iedereen in India kent de beroemde tien incarnaties of avatara’s van Vishnu terwille van de mensheid (Boeddha wordt trouwens beschouwd als één van deze avatara’s, red.). En hij doet dat om de mensen die het slechte pad hebben gekozen te vernietigen en rechtvaardigheid te herstellen. […]
In tegenstelling tot de Christelijke en andere opvattingen, is niet de schepper het belangrijkste. De mythologie verschaft hem een lagere plaats dan Shiva, die de grote heer (Mahes(var)a) wordt genoemd. Shiva is de vernietiger, maar ook de vernieuwer. Geestelijk gezien is hij de welwillende, beschermende kracht die het kwade vernietigt in mens en de kosmos. Hij bevrijdt het zuivere uit het onzuivere, zodat het essentiële verschoond aan een nieuwe cyclus kan beginnen.”

(Citaat uit: Rudi Jansma: “Handboek Hindoeïsme”, Uitgeverij Synthese B.V. Rotterdam 2010, blz. 49-50).

U ziet dat deze Oosterse goden, deze drie-eenheid van goden totaal anders is dan de Christelijke drie-eenheid van God de Vader, de Zoon Jezus Christus en de Heilige Geest. Er is geen overeenkomst tussen de beide drie-eenheden, ze zijn afkomstig uit verschillende godsdiensten. Dat Oosterse goden (zoals de Boeddhistische Maha Brahma) ook aanbeden worden en met “Heer” e.d. worden aangesproken zegt verder niets.

[teksten Siebe]

De woorden God en Mahabrahma zijn niet belangrijk.

Het gaat er om waar deze woorden naar verwijzen, wat ze aanduiden. En zowel het woord God als het woord MahaBrahma kent de duiding: ...de Schepper, Vader, Almachtige, Alziende, Beschikker, de Eeuwige.

Jij zal dat wel weer een karikatuur vinden van God en me weer willen onderwijzen over de subtiliteiten in het christendom, jodendom, en de Islam, maar ontken jij dan dat heeeel veel godsdienstige mensen,  geloven in en vereren: de Schepper, Vader, Beschikker, Almachtig, de Eeuwige?

Of je die nu God noemt of MahaBrahma doet dat er wat toe? Je gelooft toch niet in een naam maar in een visie, in wat die naam beduidt.

Siebe

[teksten.BA]

De woorden God en Mahabrahma zijn niet belangrijk.

Het gaat er om waar deze woorden naar verwijzen, wat ze aanduiden. En zowel het woord God als het woord MahaBrahma kent de duiding: ...de Schepper, Vader, Almachtige, Alziende, Beschikker, de Eeuwige.

Jij zal dat wel weer een karikatuur vinden van God en me weer willen onderwijzen over de subtiliteiten in het christendom, jodendom, en de Islam, maar ontken jij dan dat heeeel veel godsdienstige mensen,  geloven in en vereren: de Schepper, Vader, Beschikker, Almachtig, de Eeuwige?

Of je die nu God noemt of MahaBrahma doet dat er wat toe? Je gelooft toch niet in een naam maar in een visie, in wat die naam beduidt.

Siebe

Het verschil wat betreft de woorden God en Maha Brahma zijn voor u wellicht niet van belang, maar voor mij persoonlijk is het wel degelijk belangrijk. Ik ben een Christen, en een Christen gelooft in de God van Abraham, Izaak en Jacob. De God van de Profeten, van de Heere Jezus Christus. Mijn relatie met Christus is een persoonlijke relatie, ik heb niks met Maha Brahma, omdat dit een totaal ander godsbeeld is dan de Christelijke God. Jezus is de Zoon van God, is Zélf God. Ik bid tot de Vader en ik bid tot Christus, die naam betekent letterlijk de Messias, de Gezalfde. Maha Brahma is een exotische god uit het pantheon van het Boeddhisme en lijkt zelfs op de Brahma van de Hindoes. Of zij hun goden en de god Maha Brahma de Schepper, Vader, Almachtige, Alziende, Beschikker, de Eeuwige noemen, heeft voor mij geen betekenis. Het doet er dus wel degelijk toe met welke God ik van doen heb, namelijk de God van Israël die ook de Vader van Christus is. Ik zie geen heil in de dichotomie van naam en visie hier, omdat Christus voor mij het vleesgeworden Woord van God is, de Logos. Dit is een andere benadering dan die van de Boeddhisten en de Hindoes, alhoewel ik groot respect heb voor het Boeddhisme en het Hindoeïsme. Ik heb al eerder aangegeven dat de Boeddha zelfs tientallen jaren mijn Leraar is geweest, maar door mijn persoonlijke levenservaring ben ik tot geloof gekomen in Jezus Christus.

U stelt dat ik wat u schrijft wel weer een karikatuur zal vinden. Mijn beste, u bent immers zelf begonnen met deze discussie?! Ik heb niet anders gedaan dan uit te leggen dat er een wereld van verschil ligt tussen de Oosterse goden en de God van de Christenen. Ik wil u geenszins onderwijzen en eigenlijk verbaast me uw reactie een beetje. Ik geef mijn mening, u geeft uw mening. Ik staaf mijn bijdragen met dat wat ik weet, wat ik geloof en wat ik in de geschriften vindt over onder andere de goden van het Oosten. Waarbij ik inderdaad stel dat u zich op glad ijs bevindt als u de goden van India vergelijkt met de God van Israël c.q. de Goddelijke Vader van Jezus Christus. Waarmee ik geenszins wil ontkennen dat veel mensen de Eeuwige e.d. aanbidden, alleen bidt men vanuit de eigen godsdienst tot God of tot goden. Ik begrijp dat u wilt aangeven dat dit iets lijkt te zijn wat godsdienstige mensen met elkaar gemeen hebben, en ik kan u daarin in hele grote lijnen op universeel vlak gelijk geven. Alleen in specifieke zin, in persoonlijk religieuze zin geloof ik enkel en alleen in God de Vader zoals Die in de Bijbel wordt beschreven. Zo is het nu eenmaal. U heeft hierboven aangegeven dat een dergelijk “geloof” in het Boeddhisme zou worden aangemerkt als een soort waandenkbeeld van de geest. Zoals u wilt. Dat mag u denken en vinden. Ik doe daar niks aan af, ik kom geen godsdienst promoten. Ik leg slechts getuigenis en verantwoording af van mijn geloof in Christus. Maar besef wel dat uw standpunt in deze een uitvloeisel is van uw persoonlijke vertrouwen in de Boeddha, dezelfde Boeddha die jarenlang mijn toeverlaat was. Nu niet meer. Maar ik vind hem nog immer een zeer groot Meester, alleen voel ik me bij nader inzien beter thuis in het Christelijke geloof. Dat is alles.

Ik hoop dat dit het een en ander verduidelijken kan. Mocht ik u onverhoopt hebben gekwetst of anderszins, dan spijt dat mij oprecht. Ik moet bekennen dat ik het soms wel taai vind om met u van gedachten te wisselen, maar dat is verder mijn probleem. Ik vind het wel zeer te prijzen dat u de moeite neemt om met me te discussiëren, ook al verschillen we van mening. Ik dank u opnieuw voor uw inzet en uw bijdragen hier in deze topic.

[Nathan]

De aantrekking tot Boeddha lag vooral in wie hij was en in zijn boodschap.
Ik zie geen verschil met Jezus Christus, want ook de aantrekking tot Jezus lag vooral in wie Hij was en in Zijn boodschap.

Er waren duizenden mensen die hem toen overal volgden en Jezus zei tot zichzelf: ik weet waarom ze bij mij zijn.
Daarmee doelde hij op dat hij mensen genas en eten gaf.
Toen dit onderwerp van volgen bij Sathya Sai Baba te sprake kwam, legde hij ook uit: wonderen zijn mijn visitekaartjes. Zonder zou niemand geïnteresseerd zijn in mij.
Vanzelfsprekend was Jezus ook een krachtig mens en leraar. 

[Nathan]

Boeddha vroeg om hem niet als een god te zien en niet op basis van geloof zijn leringen te accepteren. Maar gewoon simpelweg te onderzoeken op waarheid. Dat het voor jou werkt.

[teksten.BA]

Bedankt voor uw toelichting, Nathan. Ik ervaar Sai Baba echter zelf als een enorme oplichter. Ik weet dat mensen die een bepaalde religieuze leer brengen soms (geheel of gedeeltelijk) ten onrechte in een kwaad daglicht worden gesteld. Osho is wat dat betreft ook een zeer controversiële figuur geweest. Maar Sai Baba deed 'wonderen' uit de goocheldoos, zoals ik heb begrepen. Verder schijnt hij nogal eens seksueel misbruik te hebben gemaakt van volgelingen, een duistere fout die wel meer "goeroes" hebben gemaakt.

Maar goed, laat ik niet te ver afdwalen van het onderwerp van deze topic... Anders gaat-ie dadelijk over Sai Baba en niet over Boeddha en Jezus.

[Nathan]

Bedankt voor uw toelichting, Nathan. Ik ervaar Sai Baba echter zelf als een enorme oplichter. Ik weet dat mensen die een bepaalde religieuze leer brengen soms (geheel of gedeeltelijk) ten onrechte in een kwaad daglicht worden gesteld. Osho is wat dat betreft ook een zeer controversiële figuur geweest. Maar Sai Baba deed 'wonderen' uit de goocheldoos, zoals ik heb begrepen. Verder schijnt hij nogal eens seksueel misbruik te hebben gemaakt van volgelingen, een duistere fout die wel meer "goeroes" hebben gemaakt.

Maar goed, laat ik niet te ver afdwalen van het onderwerp van deze topic... Anders gaat-ie dadelijk over Sai Baba en niet over Boeddha en Jezus.

Gooien met modder is altijd makkelijk, A.A.
Jezus werd in zijn eigen tijd omschreven als drinkebroer, veelvraat, bastaard (kind van een Romeinse soldaat), bezeten door de duivel, en nog het een en ander... Maar was het ook zo?
Hij werd enorm populair door zijn wonderen, net als Sathya Sai Baba en of dat het nu echt was of niet, doet er even niet aan toe

[teksten.BA]

U ziet blijkbaar iets anders in Sai Baba dan ik. Geen probleem. U herhaalt in andere woorden eigenlijk wat ik ook al zei, dat het gemakkelijk is om religieuze leraren zomaar af te schrijven. Ik heb zelf met lede ogen aangezien hoe de wereld Osho probeerde met bepaalde informatie zwart te maken. Hetgeen niet betekent dat Osho steeds helemaal zuiver op de graad was. Sai Baba daarentegen heb nooit vertrouwd, in de eerste plaats al wegens zijn enorme pretenties. Maar goed, u heeft uw mening en ik de mijne. We hoeven het niet in alles eens te zijn.

Dit is trouwens het laatste wat ik hier over Sai Baba te melden heb

[teksten Siebe]

Waarbij ik inderdaad stel dat u zich op glad ijs bevindt als u de goden van India vergelijkt met de God van Israël c.q. de Goddelijke Vader van Jezus Christus. Waarmee ik geenszins wil ontkennen dat veel mensen de Eeuwige e.d. aanbidden, alleen bidt men vanuit de eigen godsdienst tot God of tot goden. Ik begrijp dat u wilt aangeven dat dit iets lijkt te zijn wat godsdienstige mensen met elkaar gemeen hebben, en ik kan u daarin in hele grote lijnen op universeel vlak gelijk geven. Alleen in specifieke zin, in persoonlijk religieuze zin geloof ik enkel en alleen in God de Vader zoals Die in de Bijbel wordt beschreven. Zo is het nu eenmaal.

Duidelijk.

Ik ben er moe van, zoveel gedachten, zoveel indrukken, zoveel begeerte, zoveel wil,  zoveel gedoe, zoveel...bij me. Ik zit hier nu al uren te schrijven. Ik heb ongeveer tienduizend regels verwijderd.
Ik censureer me gek. En nog een keer. 'Dat zal verkeerd aankomen. Dit moet ik misschien toch beter verwoorden'. Ken je dat, dat je jezelf zo censureert en herstelt steeds dat er niks meer overblijft?

Dat heb ik nu heel erg. Ik hou er mee op nu. Het doet me niet goed ook. Ik ga me terugtrekken uit dit soort gesprekken en bezinnen.

het beste,

Siebe

[Nathan]

Boeddha verkondigde het koninkrijk der Waarheid. Maar daarbij riep hij niet op tot geweld. Ook richtte hij zich op de boodschap van onthecht leven.
Jezus verkondigde het koninkrijk van God. Hij riep ook niet op tot geweld. Ook zijn boodschap betrof het wel in de wereld zijn maar niet ervan.
De verafgoding van Boeddha vond later plaats, net als dat van Jezus.

[teksten.BA]

Waarbij ik inderdaad stel dat u zich op glad ijs bevindt als u de goden van India vergelijkt met de God van Israël c.q. de Goddelijke Vader van Jezus Christus. Waarmee ik geenszins wil ontkennen dat veel mensen de Eeuwige e.d. aanbidden, alleen bidt men vanuit de eigen godsdienst tot God of tot goden. Ik begrijp dat u wilt aangeven dat dit iets lijkt te zijn wat godsdienstige mensen met elkaar gemeen hebben, en ik kan u daarin in hele grote lijnen op universeel vlak gelijk geven. Alleen in specifieke zin, in persoonlijk religieuze zin geloof ik enkel en alleen in God de Vader zoals Die in de Bijbel wordt beschreven. Zo is het nu eenmaal.

Duidelijk.

Ik ben er moe van, zoveel gedachten, zoveel indrukken, zoveel begeerte, zoveel wil,  zoveel gedoe, zoveel...bij me. Ik zit hier nu al uren te schrijven. Ik heb ongeveer tienduizend regels verwijderd.
Ik censureer me gek. En nog een keer. 'Dat zal verkeerd aankomen. Dit moet ik misschien toch beter verwoorden'. Ken je dat, dat je jezelf zo censureert en herstelt steeds dat er niks meer overblijft?

Dat heb ik nu heel erg. Ik hou er mee op nu. Het doet me niet goed ook. Ik ga me terugtrekken uit dit soort gesprekken en bezinnen.

het beste,

Siebe

Ik denk dat ik begrijp wat u bedoelt. Waarschijnlijk heb ik het u niet gemakkelijk gemaakt hierboven, ik hoop niet dat ik u teveel aan het twijfelen heb gebracht. En hopelijk heb ik u geen religiestress bezorgd. Dat zou ik erg jammer vinden. Misschien betekent twijfel over wat u zal schrijven en het uzelf censureren inderdaad even een pas op de plaats willen maken. Vervelend dat u door de bomen het bos in deze topic even niet meer ziet. Wat mij betreft kunt u gewoon met open vizier discussiëren, maar als dat niet lukt, dan maar even niet. En als het u niet lekker zit, dan ook goed.

Wat ik u (en mezelf en anderen trouwens ook) adviseer is:

1.   We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn;
2.   We hoeven niet altijd te reageren op wat de ander schrijft;
3.   Alles wat we hier schrijven is een bepaalde interpretatie, we zien echter de non-verbale reactie van de ander tot wie we ons richten niet. Dat is een gemis, waar we terdege rekening mee moeten houden, omdat het eventueel misvattingen kan oproepen;
4.   Ik ga in eerste instantie uit van de positieve motivatie en de inzet van de ander;
5.   We hoeven geen “gelijk” te behalen, want dan heeft discussie bij voorbaat al geen zin;
6.   We mogen fouten maken, niemand is perfect of schrijft perfect;
7.   We zijn allemaal mensen die zich op een bepaalde levensweg voortbewegen, wat voor de één van belang is, hoeft voor de ander helemaal niet belangrijk te zijn;
8.   We zijn allen leerlingen, ook ik. Ik heb er geen behoefte aan om hier iemand de les te lezen;
9.   Respect voor de ander is van belang;
10.   Als iets mij onverhoopt irriteert, wacht ik liever een dag (of zelfs twee dagen) met reageren (áls ik al reageer) dan dat ik meteen klaar sta om weer een bijdrage te leveren.

Zo zou ik nog door kunnen gaan, ik beschouw u als iemand die serieus met religie bezig is, en zeer zeker met het Boeddhisme. Uw bijdrage wordt zeer gewaardeerd, zeker gezien het vele werk wat u al hebt verricht wat betreft de plaatsing en vertaling van Boeddhistische soetra’s. Dat mag denk ik zeer zeker gezegd worden: uw inzet is zeer prijzenswaardig. Ik dank u nogmaals voor uw inzet in deze topic en wens u het allerbeste. Laten we elkander de vrede toewensen, ik beschouw u als een broeder, niet als een soort tegenstander (ik neem soms op dit forum waar alsof men elkaar zo ongeveer als zodanig ervaart). Mocht u nog vragen of opmerkingen hebben, kunt u contact met mij opnemen. Ik blijf echter zeggen: ga vooral door met uw werk op dit forum, ik waardeer dat ook ten zeerste.

[teksten Siebe]

Zo zou ik nog door kunnen gaan, ik beschouw u als iemand die serieus met religie bezig is, en zeer zeker met het Boeddhisme. Uw bijdrage wordt zeer gewaardeerd, zeker gezien het vele werk wat u al hebt verricht wat betreft de plaatsing en vertaling van Boeddhistische soetra’s. Dat mag denk ik zeer zeker gezegd worden: uw inzet is zeer prijzenswaardig. Ik dank u nogmaals voor uw inzet in deze topic en wens u het allerbeste. Laten we elkander de vrede toewensen, ik beschouw u als een broeder, niet als een soort tegenstander (ik neem soms op dit forum waar alsof men elkaar zo ongeveer als zodanig ervaart). Mocht u nog vragen of opmerkingen hebben, kunt u contact met mij opnemen. Ik blijf echter zeggen: ga vooral door met uw werk op dit forum, ik waardeer dat ook ten zeerste.

Bedankt. Het beste,
Siebe