U stelt in deze topic een aantal zaken aan de orde. Voorts stelt u in uw derde post een aantal vragen. Ik communiceer over mezelf als Christen, iemand die in God gelooft. Ik neem waar dat de waarde die u toekent aan de Boeddhistische zienswijze in grote lijnen positief is, in vergelijking met het Christelijk geloof als iets wat in uw optiek over het algemeen negatief te labelen valt, als een soort spirituele gevangenis zelfs. Voor zover ik u probeer te begrijpen, vindt u eerder conditionering, bestendiging van gewoontegedrag en angstvallig vasthouden aan een doel, aan God als godsdienstig gedrag van mensen, van gelovigen. Het is zeer de vraag of wat u stelt de kern is waar Jezus Christus over spreekt, en hoe Hij zich gedraagt in de vier Evangeliën. Het is zelfs de vraag of dit de rode lijn is die door heel de Bijbel loopt.
In mijn beleving predikt Christus juist de vrijheid, het milde juk, om de zware Joodse traditie van de wet en de regelgeving achterwege te laten. Een traditie die door Schriftgeleerden is vervormd en sterk is gestoeld op godsdienstige regeltjes. Alsof je God kunt verdienen door in het gedrag van alles en nog wat te doen, terwijl het hart tegelijkertijd vol kan zijn van verkeerde intenties. Intenties om de naaste te oordelen, om de naaste te betrappen op het overtreden van een regeltje uit de Thora. Maar het gaat niet om regeltjes, het gaat om de kern en strekking van de Thora. Christus is zelf de vervulling van de wet, en Hij heeft aangegeven dat het gaat om de liefde, de liefde tot God, de naastenliefde, en niet om het naleven van allerlei beperkende godsdienstige regeltjes:
“34 Toen de Farizeeën gehoord hadden dat Hij de Sadduceeën de mond gesnoerd had, kwamen zij bijeen.
35 En een van hen, een wetgeleerde, vroeg om Hem te verzoeken:
36 Meester, wat is het grote gebod in de wet?
37 Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand.
38 Dit is het eerste en het grote gebod.
39 En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.
40 Aan deze twee geboden hangt heel de Wet, en de Profeten.”
(Citaat uit de Bijbel, Herziene Statenvertaling, Mattheüs 22:34-40)
Kortom: Jezus Christus spreekt vanuit de liefde. De mens is niet gemaakt voor regeltjes, en als er al sprake is van regelgeving, dan moet die ten dienste staan van de mens.
Ik moet zeggen dat het Christelijk geloof op een andere wijze oproept tot bevrijding, tot liefde en naastenliefde dan bijvoorbeeld het Boeddhisme. De mens is van nature feitelijk niet in staat tot liefhebben, slechts ten dele. De moederliefde is eigenlijk de meest zuivere vorm die we kennen. Voor de rest is het de vraag of er sprake is van eigenbelang. Ook in het Boeddhisme is dat de vraag. Ook de Boeddha verwijst naar de intentie van de mens, alleen misschien op een andere wijze dan Jezus Christus. De Boeddha appelleert sterk aan het verstand, van onderzoek en zelfonderzoek. Christus vraagt om vertrouwen, geloof, liefde. Dat is de weg van het hart. Wij zijn teveel hoofd geworden. Het is de vraag welke weg het beste bij je past, die van het verstand, van het (zelf)onderzoek of die van het hart, van het geloof. Wie vertrouwt op God, kan leven in de genade van de Vader. Dan ligt het centrum niet in de mens, maar bij God. En als God de Vader het centrum is, dan kan het ego niet lang overleven. Omdat het ego immers altijd het centrum van alles wil zijn. Dat kan in een waarachtig Christelijk geloof niet, want je leeft vanuit overgave. God zal de weg wijzen via je leven.
Ik begrijp dat dit alles misschien wat vreemd klinkt in de oren van een Boeddhist of iemand die een andere religie heeft. Maar zo staan de zaken er voor. Ik denk niet dat een religie of godsdienst simpelweg kan worden afgeserveerd via negatieve etiketten. Dat in het historische Christendom óók verkeerde uitleg aanwezig is, dat staat buiten kijf. Maar tevens het Boeddhisme is geseculariseerd in het Oosten, in India is er volgens mij niet veel meer van over. Daar heerst het Hindoeïsme. En hier in het Westen is het Boeddhisme helaas in veel individuele levens een samenraapsel van New Age en soloactiviteit. Aan de andere kant zijn er gelukkig een aantal goede scholen die het Boeddhisme willen brengen in al haar facetten, zonder dat mensen slechts datgene bij elkaar shoppen wat ze bevalt. En weglaten wat ze niet bevalt. Ik vind het Boeddhisme een erg mooie en zuivere levensfilosofie en levenswijze. Maar mijn weg is die van Christus. En als het uiteindelijk tot bevrijding leidt, wat maakt het dan uit?
Met beleefde groet,
Aurelius Augustinus
