Wat ik niet goed zag is dat Adyashanti in het artikel eigenlijk spreekt over 'een leven gewijd aan zelf-transcending committments'.
Dat committment deel zag ik over het hoofd. Het geeft voor mij aan dat je nog lang niet zover bent maar dat je het committment wel hebt.
Dat je als mens (ook leraren) vaak nog egocentrische intenties hebt, ego-gedreven spraak, ego gedreven gedrag, maar dat je wel aanvoelt dat dit niet echt zuiver is, niet echt mooi, niet echt edel, niet echt jezelf, niet echt wijs, beperkt, en dat je in ieder geval het committment hebt om echt bij jezelf te blijven, en je niet zo door je conditioneringen/aanleg te laten leiden.
Ik dacht te lezen (verkeerd) dat hij het spirituele leven pas laat beginnen als dit helemaal vervolmaakt is en iemand nooit meer ego-gedreven denkt, spreekt en handelt. Het gaat hem om het committment.