Verdriet blijft ervaren, pijn blijft ervaren, dat kan en hoeft (in de ervaring) niet overstegen te worden. Het hoort bij het ervaren van het leven. Pijn en geluk, verdriet en vreugde, goed en slecht, ... En het ervaren van het leven is nodig om de ware aard van deze ervaring in zicht te krijgen.
Maar deze ware aard is zelf niet geboren, heeft geen pijn, noch geluk, geen verdriet, noch vreugde, geen krijgen, noch geven, geen willen, noch niet willen, geen geboorte, noch dood.
Als deze ware aard van ervaring, van jezelf, van iedereen en van alles in zicht komt, gaat de ervaring gewoon verder, en de pijn en het verdriet, en het geluk en de vreugde... maar valt het kleverige ervan weg. Dat is vrijheid. Niet vrij zijn van ervaring, maar bevrijdt zijn van de kleverigheid er van.
Dit is echter alleen voer voor zij wiens ware aard stilaan in zicht aan het komen is. Voor zij waar dit nog niet is, wordt hier beter over gezwegen of wordt het beter in de prullemand gesmeten.
Dus... voor wat het waard is. Indien niet, mijn excuses voor het vermelden.