Niets of niks is een kwalificatie. Je kunt menselijke "verhalen" ontkennen wat je wilt. Maar een ontkenning houdt ook een bevestiging in. Want je haakt er op aan door middel van een ontkenning. Ik vraag me af of dat helpend kan zijn. Ik meen zelf van niet. Voor mij niet, in ieder geval. Misschien heeft de leer van Gautama de Boeddha je wat te zeggen. Wellicht niet. Ik hoor jouw daar nooit over op dit forum. Het is bij jou nooit zoals de ander iets formuleert.
NIKS, geen enkel ding.
Het kan niet ontkent worden, er is niks om te ontkennen. En het woord niks, behoeft geen bevestiging want het is er al zo gauw je het leest of als term wilt gebruiken.
Jij hanteert het principe dat lijkt op de yoga van neti-neti, noch dit noch dat. Maar dat kun je voor jezelf natuurlijk toepassen, maar niet komen aanbrengen als zijnde een soort "vrijheid" voor iedereen of zo. Als het voor jou werkt, prima, maar voor een ander hoeft jouw benadering helemaal niet te werken. Dus kun je dit niet brengen alsof het de waarheid zou zijn die naar de werkelijkheid zou leiden.
Niet dit niet dat, kan net zo goed het is dit en dat wezen. 'mijn' benadering werkt ook niet voor mij, het is niet specifiek bedoeld voor iemand. Ik lees tekst en dat triggert het een en ander aan conceptuele respons waar ik op ieder willekeurig moment 100% achter sta, maar ik sta ook achter de eventuele weerlegging ervan, dat is mij dan weer om het even..
Wat ik hier en daar te zeggen heb zijn geen overtuigingen noch is het bedoeld om te overtuigen, het zijn gewoon conceptuele gegevens die communicatief tot mijn beschikking staan, maar de woorden\verhaaltjes hebben geen enkele 'werkelijkheid' voor mij, ze vertegenwoordigen op hun best een willekeur van aannames om communicatieve uitwisseling aangaande zus of zo een verloop te geven..
Je hebt nogal "kort door de bocht" antwoorden. Als je jouw "niks" op die manier wilt beschrijven, prima. Het valt me op dat je nu wat uitgebreider omschrijft in een bijdrage wat je bedoelt. Meer onderbouwing geeft meer duidelijkheid. En hoeven we niet te gissen naar wat je nu eigenlijk bedoelt. Dus dat is een positief punt.
Je stelt dat jouw benadering niet specifiek is bedoeld voor jezelf of voor wie dan ook. Je geeft een conceptuele respons, schrijf je. Mooi, maar voor zover ik het zie, behoort die respons nog steeds tot de gewone menselijke conditie, binnen het scala van menselijke zintuigen, zoals ons brein.
Je ontkent een bepaalde "werkelijkheid" te vertegenwoordigen, maar ik zie je wel steeds aangeven dat het dit niet is en dat niet. Als je dat vaak genoeg herhaalt in enkele zinnen, gaan anderen, ga ik, denken dat je alles simpelweg loopt te ontkennen. Ik vind het over het algemeen nogal nihilistisch wat je meestal zegt. Maar je zult dat volgens je eigen concepten zo waarschijnlijk niet bedoelen.
En je stelt zojuist dat je dezelfde Leraren hebt/had als Gautama de Boeddha. Dat lijkt me toch sterk, die mensen zijn allang overleden. Maar misschien bedoel je dat anders. En ik zie je weinig boeddhistisch inhoudelijke bijdragen leveren. Je gaat denk ik eerder uit van je eigen conceptuele denkraam.
