Schouwen

[hier en nu]

Is het wel een gevangenis?

Het is de gevangenis van de geest - er is geen andere.

[hier en nu]

Over zenmeditatie versus het Christelijke 'schouwen'.

De innerlijke houding

Men blijft in de eenmaal ingenomen zithouding doodstil zitten. De bedoeling is dat die uiterlijke stilte een innerlijke stilte bewerkstelligt. Bij zazen bestaat de innerlijke houding niet in het na-denken over iets of in het overwegen van iets. Ook niet in het beluisteren van meditatieve muziek. Zen heeft geen object. De zenmeditatie is een objectloze meditatie.
In de christelijke traditie noemt men objectloze meditatie 'schouwen' en spreekt. men van meditatie als men een heilige tekst overweegt. Daarom kan het woord zenmeditatie voor westerlingen verwarring strooien. De zenmeditatie is dus een objectloos schouwen. Zij is gericht op innerlijk leeg worden.
Men moet trachten het denken te stoppen d.w.z. niet nadenken, je niet door je gedachten laten meenemen. Maar dat houdt niet in dat men de hele geestelijke activiteit uitschakelt. Het is dus niet de bedoeling dat men gaat zitten doezelen of suffen.
Aandachtig zitten en open en leeg worden dat is de weg van zazen. In zen zegt men:"De gedachten moeten door ons heen gaan zoals de wolken langs de top van de Fuji (een hoge berg in Japan) gaan". Ze beroeren de top maar de top merkt er niets van.

https://mahakarunachan.nl/wp-content/uploads/2019/09/Greet-Limpens-_-Zen-meditatie-een-spirituele-weg.pdf

[hier en nu]

Schouwen, wat is dat eigenlijk?

In de christelijke traditie noemt men objectloze meditatie dus schouwen.
Lekker verwarrend al die termen hé. 

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Een mooi voorbeeld van analogisch denken is iriscopie. Een vlekje op de iris van het oog verwijst naar een plek in het lichaam waar iets niet in orde zou zijn.

kwakzalverij lees ik op wikipedia
empirisch bewijs ontbreekt
geen theoretische onderbouwing.

Beetje jammer, want het zou wel praktisch zijn en eenvoudig

lijkt me toch niet zo moeilijk om één en ander empirisch te bewijzen.


Je neemt 1000 proefpersonen waarvan men reeds weet op welke plek in het lichaam iets niet in orde is. Lijkt me niet zo moeilijk om die te vinden.
Vervolgens neemt men een iriscopie, en dan kijk je of de diagnose van iriscopie inderdaad meer treffend is dan toeval.

[Bodhiboom]

Wie niet in staat is om zijn gemoed te ledigen gaat enorm gestraft worden door het leven zelf.  Ik zie het regelmatig bij oude(re) mensen.  In hun jonge jaren hebben ze verzuimd om wat aan hun gemoed te doen, op hun oude dag is het te laat. 

Daar ben ik het nou eens grondig mee eens. Eigenlijk hoort het ledigen van het gemoed bij de functie van de slaap, maar veel mensen pakken na het slapen de draad weer op en gaan verder met hun gedachten, met als gevolg dat de heilzame werking van de slaap een beetje teniet word gedaan.

In de Tao te Ching staat, “de man van kennis vergaart elke dag iets nieuws, maar de man van Tao laat elke dag iets los.” Veel mensen houden krampachtig vast aan het werken van het geheugen, maar uiteindelijk is dat allen slechts het denken, je moet het denken regelmatig opschudden om jeugdig en niet verkrompen te blijven.

[ervaringsgetuige]

Schouwen, wat is dat eigenlijk?

Schouwen betekent: naar binnen kijken. Schouwen is de ingekeerde waarneming.
Zie...

schouwen

Schouwen betekent: naar binnen kijken. Schouwen is de ingekeerde waarneming.
Door te schouwen richt de geest het waarnemingsvermogen op de inwendige wereld van de ziel, waardoor aan de ene kant de inhouden daarvan kunnen worden waargenomen en waardoor aan de andere kant ingevingen en voorgevoelens van begeleiders - die vanuit de geestelijke wereld door hen in de ziel worden gelegd - kunnen worden opgemerkt.
In wezen is de menselijke geest met de aandacht voortdurend zowel door de zintuigen heen op de buitenwereld gericht, alsook tegelijkertijd buitenzintuiglijk op de eigen binnenwereld. Alleen komen de zintuiglijke indrukken met zo'n kracht de binnenwereld van de ziel binnen, dat de aandacht daar vrijwel geheel door wordt getrokken en geboeid. De reeds aanwezige inhouden van de ziel verbleken daarbij. Het lijkt daardoor alsof de binnenwereld niet meer is dan een begeleidend of een afgeleid verschijnsel: 'het zijn maar gedachten'. Door de toestand van onbewuste vereenzelviging met het stoffelijke bestaan wordt de werkelijkheid van de binnenwereld iets, wat alleen maar denkbeeldig is.

Er wordt wel gesteld dat 'alles wat binnen is, door de zintuigen heen van buiten afkomstig is'. Dit is een duidelijk voorbeeld van het gevolg van de onbewuste vereenzelviging. Voor deze geestestoestand is 'binnen' een leegte en alleen 'buiten' bestaat iets, wat werkelijk is.
Het schouwen is merkbaar geworden in de toestand die 'staren' wordt genoemd. Op dat ogenblik vindt het omgekeerde plaats. In die toestand zijn het de inhouden van de ziel die de aandacht opeisen. De geest beseft dan ook dat de aandacht is ingekeerd en geheel aanwezig in de eigen binnenwereld. Dit komt door de onbewuste vereenzelviging van anderen die bij hen zijn zo wereldvreemd over, dat staren een ongunstige betekenis heeft; staren is 'suffen' en dat moet worden voorkomen.
Het schouwen van ingevingen wordt 'intuïtie' genoemd, van het Latijn 'in-tueri': naar binnen turen. De intuïtie is de ingekeerde waarneming. Het woord 'intuïtie' wordt zowel voor de ingeving vanuit de geestelijke wereld gebruikt, als voor de ingekeerde waarneming zelf van de geest, die de ingeving opmerkt.
Dit laat het nadeel van het gebruik van leenwoorden zien. Doordat de betekenis van leenwoorden alleen maar vaag wordt aangevoeld, kunnen zich, zoals in dit geval, twee tegengestelde betekenissen aan het ene woord hechten. Bovendien wordt 'intuïtie' vaak verwisseld met 'instinct', dat 'aangeboren gedrag' betekent.

bron: https://www.geestkunde.net/woordenlijst/schouwen.shtml

[ervaringsgetuige]

https://generatorv.wordpress.com/2014/12/17/mystieke-een-wording-die-alles-met-alles-verbindt/

Plotinus wordt zowel een van ‘s werelds grootste mystieke filosofen genoemd als de grootste individuele denker in de tijd tussen Aristoteles en Descartes. Men meent ook dat zijn denken een grotere spirituele diepgang heeft dan dat van Plato wiens leringen hij zo bewonderde. Hij voegde het vuur van inspiratie toe aan het neo-platonisme, de laatste school van de Griekse mythologie, en zijn naam wordt vaak gegeven als de stichter ervan in plaats van Ammonius Saccas. Na zijn dood hadden zijn geschriften, tot in de Middeleeuwen, grote invloed op het christendom. De bewustwording die Plotinus beschrijft, lijkt veel op die we in het boeddhisme, soefisme en hindoeïsme tegenkomen. Dit komt naar voren in de zinnen als, ‘opgaan in het Goddelijke’ en, ‘de mens behoudt niets van zijn ik ‘.

Dikwijls wanneer ik in mezelf uit mijn lichaam ontwaak en ik buiten de andere dingen naar binnen in mezelf ben, zie ik een buitengewoon grote, wonderbare schoonheid. Ik ben er dan vooral van overtuigd dat ik tot het hogere behoor; met mijn activiteit bereik ik de hoogste vorm van leven, ik ben met het goddelijke vereenzelvigd en daarin vind ik mijn fundament. Als ik tot die hoogste activiteit ben gekomen, heb ik mezelf verheven boven al het andere intelligibele. Maar als ik na dat stilstaan in het goddelijke uit de geest (nous) naar het analytische denken ben afgedaald, dan worstel ik met het probleem hoe het toch komt dat ik ook nu weer afdaal, en hoe me ooit de ziel in mijn lichaam is gekomen, terwijl ze (toch) zo’n (schitterend wezen) was, toen ze zich op zichzelf (aan mij) vertoonde, ofschoon ze (op het moment) in het lichaam verbleef.

En wanneer hij (de mens die schouwt) van het schouwen terugvalt en weer de deugd heeft opgewekt die in hem is en als hij zichzelf weer door die deugden heeft gesierd ziet, zal hij vederlicht worden en zal hij door de deugd naar de geest gaan en naar de wijsheid en door de wijsheid naar het (Ene). En dat is dan het leven van goden en goddelijke en gelukkige mensen, een bevrijding uit de andere dingen, de aardse, een leven dat niet meer behagen schept in de aardse zaken, een vlucht van (een mens) alleen naar (het Ene) alleen.

Schouwen wekt de deugd (deugd zonder dat er een ik bij betrokken is) op.

Had je al gezien wat die Plotinus "geschouwd" heeft?
Plotinus zou er van overtuigd zijn dat mensen automatisch, dus zonder ingrijpen van een god, als dieren geboren worden als vergelding voor slechte daden.
Niet erg deugdelijk geschouwd vind ik dat. Maar ja, Plotinus was ook maar een mens natuurlijk. Vermissen is genselijk.
Zie is...

Nog even wat over de achtergrond van Meister Eckhart, misschien wel zo handig. Hij was geïnspireerd door het werk van de neoplatonisten, en dan met name van de Romein Plotinus (204-269 n.Chr.). Laatstgenoemde was een antieke filosoof, die de leer van de Griekse filosoof Plato (427-347 v.Chr., een leerling van Socrates) bestudeerde en daar grotendeels in metafysische zin mee overeenstemde. Maar hij verschilde in de leer met Plato wat betreft de nadruk op de Godheid of het Ene. Plotinus stelde dat alle kennis noodzakelijkerwijs ten dienste moet staan om dichter bij het Ene of de Godheid te komen. Hierin herkennen we ook enigszins wat Meister Eckhart leert. Het belangrijkste werk van Plotinus is trouwens "Enneaden".

Ik kwam net al lezend in dit wat over Plotinus tegen > https://boeddhistischdagblad.nl/boeddhisme/dharma-en-filosofie/163968-karma-en-de-dood-van-god-2/ waaruit:

De 4e eeuwse boeddhistische filosoof Vasubandhu schrijft in zijn Abhidharmakośa (hoofdstuk 4.1) dat ‘de verscheidenheid van de levende wezens door karma is ontstaan’. Concreet gezien betekent dit dat slechte omstandigheden, bijvoorbeeld de hongersnood en ziekten op het Afrikaanse continent, het gevolg zijn van het karma van de Afrikanen. Het begrip karma ontkent dus dat dit soort omstandigheden toevallig zijn. Het universum is in zekere zin rechtvaardig, want je oogst wat je zaait.

Bovendien het wordt nauw verbonden met de leer van wedergeboorte. In het Westen vinden we dit bij de 2e eeuwse Romeinse filosoof Plotinus. Hij is ervan overtuigd dat mensen automatisch, dus zonder ingrijpen van een god, als dieren geboren worden als vergelding voor slechte daden. Dit klinkt misschien logisch, maar Plotinus legt niet uit hoe dit nu precies in zijn werk gaat.

Dus zocht ik op dit forum is op 'Plotinus'. Zo kwam ik in dit topic terecht.
Plotinus zou er dus van overtuigd zijn dat mensen automatisch, dus zonder ingrijpen van een god, als dieren geboren worden als vergelding voor slechte daden.
Bizarre aanname van Plotinus als je't mij vraagt.

Ik heb zo de indruk dat die Plotinus zijn schouwen nogal met zijn ego vermengd was.