Zijn verlichte boeddhisten nooit dwaas ?
Ik heb gisteren een dwaas ding gedaan, het kwelt me dat ik zo dwaas was geweest.
In feite was ik helemaal niet dwaas, maar probeerde ik behulpzaam te zijn.
Maar uiteindelijk kwam het er toch op neer, “hoe dwaas ben je toch”.
Je stort jezelf in (zelf mede) lijden omdat je dwaas bent geweest.
Een plannetje met goede bedoelingen heeft niet goed uitgepakt, en in plaats met een positief, zoals ik zou graag zou willen resultaat, krijg je de deksel op de neus en komen er negatieve, dus onwenselijke, zaken op mij af.
En dat wil ik niet, dus ben ik dwaas geweest.
Wat me opvalt dat is dat er iets is in mij dat gewoonweg onverschillig is omtrent die dwaasheid.
En dat iets laat je gewoonweg nooit in de steek, hoe dwaas je ook geweest bent.
Is het doel van het boeddhisme “nooit meer dwaas zijn “ ?
Wat me opvalt dat iedereen probeert te doen alsof hij geen dwaas is.
En ook dat een mens in zijn fundament zich niet als dwaas ervaart, hoeveel dwaze dingen een mens ook doet.
Men zou dit het fundamentele positieve zelfbeeld van een mens kunnen noemen.
Alle mensen pronken met hun bezittingen.
Ik weet meer. Kijk eens hoeveel ik weet.
Ik heb meer. Kijk eens hoeveel ik heb.
Ik zie meer. Kijk eens hoeveel ik zie.
ik kan meer. Kijk eens hoeveel ik kan.
Dat stoort mij. (grapje, nu stoort het mij niet, maar inderdaad kan het mij wel storen, hoewel ik net zo ben)
Ik ben grappig. Kijk eens hoe grappig ik ben.
Maar wat de kwestie is. Wanneer anderen pronken, kan dit een deuk zijn in mijn fundamentele positieve zelfbeeld zijn.
Wat heb ik dus gisteren gedaan. Ik heb in mijn behulpzaamheid zitten te pronken, met als gevolg dat de ander een deuk heeft gekregen in haar fundamentele positieve zelfbeeld.
Goh, dat was natuurlijk nu ook alweer niet de bedoeling, om iemand een deuk te geven in haar fundamentele positieve zelfbeeld.
kortom dwaas, verkeerde aanpak. Zal nog zeer vaak gebeuren.
Is het de bedoeling van religie om deuken te geven in het fundamentele positieve zelfbeeld van de mens ?
Neen ?
Komt het niet zo over dat het wel zo lijkt ?
Ontmoet je niet vaak een deuk in je fundamentele positieve zelfbeeld als je omgaat met religie ?
Waarom doe ik dat ? Waarom laat ik mijn fundamentele positieve zelfbeeld aantasten ?
Omdat anderen pronken, laat ik plots mijn fundamentele positieve zelfbeeld afhangen
van hoeveel ik weet,
hoeveel ik heb,
hoeveel ik zie,
hoeveel verlicht dat ik ben,
hoe grappig ik ben.
Terwijl dat fundamentele positieve zelfbeeld er voortdurend is.
Toch krimp ik in elkaar,
oh, hij weet veel, ja het is waar, hij weet veel.
Oh, hij heeft veel, ja het is waar, hij heeft veel.
Oh, hij ziet veel, ja het is waar, hij ziet veel.
Oh, hij is bijna volledig verlicht, ja het is waar, hij is bijna volledig verlicht.
Moet de ander stoppen met pronken ?
Er zijn inderdaad veel mensen die over zoveel zaken meer weten.
Er zijn inderdaad veel mensen die zoveel zaken meer hebben.
Er zijn inderdaad veel mensen die over zoveel zaken meer zien
Er zijn inderdaad veel mensen die bijna volledig verlicht zijn.
En toch maakt dat voor het fundamentele positieve zelfbeeld niets uit.
Tegelijkertijd, samen met het fundamentele positieve zelfbeeld zit er wel die honger.
ik wil ook zoveel weten, hebben, zien, verlicht zijn ,grappig zijn.
Soms zit de honger sterker voor mijn geest, en soms schijnt het fundamentele positieve zelfbeeld er sterker doorheen.
Honger dat is willen.
Laat het willen hebben niet je fundamentele positieve zelfbeeld teveel verstoren.
Niet willen willen ? lijkt me ook dwaas.
Zijn verlichte mensen/boeddhisten nooit dwaas ?
