Leegte in het boeddhisme betekent dus het loslaten van je ego. Of het los kunnen zien van je ego en je niet identificeren met de vorm die je is aangeleerd.
Uiteindelijk streven zo ongeveer alle spirituele tradities naar het ontstijgen van ego.
Sommigen noemen deze toestand God, Allah, of Brahma en anderen Nirvana. Grappig. Doordat mensen zich identificeren met concepten en percepties is er nogal wat strijd over het juiste woord of beeld, terwijl het allemaal gaat over het ontstijgen van percepties en concepten.
Ik heb de indruk dat er nogal strijd is over het juiste woord of beeld terwijl het allemaal gaat over het ontstijgen van percepties en concepten. Grappig.
Nu, ik doe dat ook, wat zegt dat dan ?
Dat ik op opga in de strijd, en dat wijst juist hoe ego een rol speelt. Zoals ze in de volksmond zeggen.
Maar hoe zou je op een ontstegen wijze kunnen spreken over het ontstijgen van perceptie en concepten ? zonder woorden of beelden te gebruiken. Dat is één kwestie.
De andere kwestie is, waarom zou ik ervoor moeten in strijd opgaan ?
Dat is dan dat ego, die drang om de strijd aan te gaan.
De precieze formulering. Mijn formulering die ik omarm en waarvoor ik strijd wil voeren, de puntjes op de i zetten.
Dan kun je wel denken dat je een ontstegen technische discussie aan het voeren bent wat ego en leegte precies is.
Maar toch wijst dat er eerder op dat de drang er is, en dat je dus eigenlijk aan het identificeren bent met jou concepten, die ben je dan aan het verdedigen.
En niet dat je het allemaal ontstegen bent.
Maar wat is de consequentie dan ? dat men moet zwijgen ?
Als alle wijzen zwijgen, is dan alles wat gezegd en geschreven is dan domheid ?
Terwijl juist door er over te praten, dat men ook tot bepaalde vaststellingen komt, wegen gaat volgen, erover gaat nadenken, flitsen van inzichten krijgt.
Het leven en denken in een bepaalde richting evolueert. Naar dat ontstijgen, kunnen loslaten van die drang, impulsen , concepten.
