Deze staat heb ik meer dan een halve eeuw niet gekend. Bij jou schijnt deze staat uit de lucht te zijn komen vallen. Maar bij mij is dat zeker niet geval geweest. En daarom heb ik naast kennis van de leegte ook kennis van het transcendente.
Kortom, ik vind het boeddhisme interessant. Ik heb het boeddhisme lange tijd niet zien zitten omdat er zoveel flauwekul-schrijvers zijn.
Magga-phala-nibbana:
→ Magga = het opgaande pad (sila → samadhi → panna) waardoor de wortels van de be- zoedelingen (P. asavas) afgesneden worden, vernietigd worden; Dit is een éénmalige ge- beurtenis.
→ Phala = de vrucht = het onmiddellijke resultaat dat volgt wanneer de yogi vooruitgaat op het pad van verlichting, waardoor gradueel—door het ‘uitdoven van het vuur’— de vier respectievelijke niveaus van ontwaken (stroombetreder; de eenmaal terugkeerder; de niet- terugkeerder; de arahat) bereikt worden.
Zoals deze auteur ook aangeeft is de leegte geen eindstation.
Als je echt het wegvallen hebt ervaren van alle waarnemingen en gevoelens, alle zintuiglijke indrukken, van het lichaam, van een wereld, dan ben je volgens de Dhamma al een uitzonderlijk gevorderde yogi. Het komt voor, zegt men, dat dit een erfenis is van beoefening in vorige levens.
Maar dit is wel een tijdelijke staat. Het is niet dat je constant in die staat verblijft. Waarnemingen en gevoelens komen weer terug.
Dit wordt ook niet bedoeld met juiste bevrijding in dit leven, en de realisatie van arhantschap. Dat is juist wél met waarnemingen, met gevoelens, met zintuiglijke indrukken etc.
Er wordt geschreven dat iemand die uit de beeindiging van waarneming en gevoel komt, op natuurlijk wijze gaat neigen naar afzondering, en dat ie drie soorten contact daarna ervaart: leegte-contact, tekenloos contact, verlangenloos contact (MN44)
