Tijdelijke ervaringen kunnen allerlei soorten oorzaken hebben. De geest is zeer flexibel en geeft je vaak wat je wilt, door middel van de verbeelding. Als je jezelf erg opwerkt en een paar slapeloze nachten ervaart dan kan je een psychose-achtige staat bereiken waarin allerlei vreemde ervaringen mogelijk zijn. Sommige mensen zijn daar meer vatbaar voor dan anderen.
Het gaat er dan meestal om of de ervaring blijvende gevolgen achterlaat, een blijvende verandering in de staat van het bestaan. Als die heilzaam zijn, dan heeft men het over een spirituele ervaring, en als dat niet zo is, dan gaat men richting de geestelijke gezondheid.
Ja, meestal speelt grote druk denk ik. Schuldgevoelens leggen zeer veel druk op jezelf. Of zware geremdheid. Helemaal vast zitten zeg maar, als mens, geblokkeerd emotioneel. Geen mens durven zijn. Angst hebben er te zijn als mens.Je altijd groot houden, niks laten merken van je angsten, kwetsbaarheden etc. Je drukt dan als het ware alles weg. Onderdrukt alles. Je leeft dan net alsof al die onzekerheid, emoties, angsten, gevoeligheden, kwetsbaarheid er niet zijn, zeg maar. Dat is dan je zelf- en ander bedrog op dat moment. Niet dat je dit alles doet om jezelf en anderen bewust te misleiden maar er kunnen allerlei redenen zijn waarom iemand alles onderdrukt, en doet alsof het er niet is, bijvoorbeeld, als het er van huis uit ook niet mocht zijn.
Ik leefde altijd heel erg zo. Dat is me op een bepaald moment opgebroken. Letterlijk. Boeddhisme heeft me geleerd dat alles er mag zijn. Niet alles is natuurlijk moreel en heilzaam en hoeft uitgeleefd te worden maar je hoeft niet meer te doen alsof het er niet is. Het hoeft allemaal niet verborgen te worden. Gewoon eerlijk en oprecht worden. Alles recht aanzien.
Zaken kennen als onheilzaam is ook totaal iets anders dan zaken censureren en onderdrukken en doen alsof het er niet is.
Maar ik zie dit overal hoor. Wij mensen zitten altijd maar in een rol, en leven vanuit een bepaald idee van wie/wat we zijn. We houden ons stoer, sterk, onafhankelijk, vrij maar het is allemaal een soort spel, een soort toneel. Alsof mensen niet allerlei kanten hebben. Als de spanning van het al het onderdrukken en doen alsof dit en dat niet bestaat in je doorbreekt, kunnen de raarste dingen gebeuren.
Het is toch maar apart dat een mens altijd maar overal overheen walst, vind ik. Ik vind de Dhamma heel anders.
De Dhamma nodigt je juist uit daarmee te stoppen en alles open en eerlijk onder ogen te komen. Wakker.
Je racisme, je perversie, je haat, je vijandige neigingen, je angsten, je twijfels, je neuroses, je hebzucht, je gulheid, je liefde, je mededogen etc etc. Alles is er heus wel. Maak je geen illusies!
Zet het allemaal maar in het licht van bewuste aandacht en stop maar met ontkennen, wegdrukken, doen alsof er allemaal niet is in je.
Ik zie dit als realistischer worden en dat werkt ontnuchterend.
Het is echt wel fijn, ook letterlijk bevrijdend, te kunnen voelen dat alles er mag zijn. Dat je met alles wel kunt leven.
Dat je niet met alles overhoop ligt. En dit en dat er allemaal niet mag zijn.
Niet dat alles uitgeleefd hoeft te worden natuurlijk, dat is heel wat anders.
Bevrijding heeft niks met zelf-kennis te maken
naar mijn smaak, maar juist het loslaten van alle zelf-kennis.
Dan treedt je alles en iedereen in openheid tegemoet. Zonder houvast aan antwoorden.
Dat is eng, vind ik. Ik heb echt doodsangsten uitgestaan en vind het nog altijd moeilijk.
Ik geloof dat er niet echt een verschil is tussen mensen die leven met en vanuit het idee: "Ik ben dit en dat karakter, dit en dat karakter ben Ik"' ...en "Ik ben kennende leegte, leegte ben Ik ik ben openheid, ik ben niets, ik ben pure ontvankelijkheid, ik ben de grenzeloze geest etc'.
In beide gevallen is men nooit zichzelf en zoekt in contact met de wereld en de ander de veiligheid en bescherming van leven in en vanuit zelf-kennis. Identiteitsvisies.
Het kan en mag toch nooit doorgaan voor onthechting?
In die zin geloof ik ook dat tijdelijke ervaringen juist vaak belemmerend werken omdat er eerder gehechtheid ontstaat dan dat men echt alles loslaat.
