De paramita’s, oftewel perfecties

[Bodhiboom]

Ik dacht dat het voor de nieuwkomers wel interessant zou zijn om een beeld te hebben om naartoe te werken, en wou het dus even hebben over de paramita’s, oftewel perfecties. Dit zijn eigenschappen van een verlicht wezen, en het word dus in het algemeen als een goede zaak gezien om deze als karaktertrekken te hebben.

In het Tibetaanse boeddhisme komen deze ook wel voor.

Pāramitā (Sanskriet) of Parami (Pāli): "Perfectie" is een term die binnen het mahayana boeddhisme wordt gebruikt om de perfectie van oefeningen te beschrijven. Deze oefeningen worden door Bodhisattvas gedaan om van Samsara naar Nirvana (verlichting) te komen.

Binnen het Theravada (hinayana) worden de Tien Perfecties gebruikt: (termen in Pali)

Dana parami : gulheid, vrijgevigheid, zichzelf geven aan anderen
Sila parami : deugd, moraal, juist gedrag
Nekhamma parami : afstand nemen, loslaten
Pañña parami : transcendentale wijsheid, inzicht
Viriya parami : energie, ijver
Khanti parami : geduld, tolerantie
Sacca parami : eerlijkheid, streven naar waarheid
Aditthana parami : volharding, doorzettingsvermogen, determinatie
Metta parami : vriendelijkheid, liefde
Upekkha parami : kalmte, rust, gelijkmoedigheid

In het Mahayana worden Zes Perfecties gebruikt: (termen in Sanskriet)

Dana paramita: gulheid, zichzelf geven aan anderen
Sila paramita : deugd, moraal, juist gedrag
Prajna paramita : transcendentale wijsheid, inzicht
Ksanti paramita : geduld, tolerantie
Virya paramita : energie, ijver
Dhyana paramita : eenpuntige concentratie, overdenken


Bron: Wikipedia

Tot mijn verbazing hadden wij nog geen artikel over de paramita’s, dus ik heb deze even opgezocht als het beginpunt van een contemplatie, of misschien discussie.

[I'm a loser]

Tot mijn verbazing hadden wij nog geen artikel over de paramita’s, dus ik heb deze even opgezocht als het beginpunt van een contemplatie, of misschien discussie.

Ik zie hier een verzameling open deuren, dus vandaar misschien dat er nog geen artikel over is.  Het gelijke herkent het gelijke.  Bijvoorbeeld: alleen Metta parami kan Metta parami herkennen in de ander.  Zo ervaar je dat in je leven.  Maar ik zie de valkuil van conditionering al weer open gaan.  Geconditioneerde Metta parami daar koopt de leerling helemaal niks voor.   De wederzijdse herkenning komt nooit tot stand en dan is frustratie het deel van de leerling.

Transcendale wijsheid?   Zolang de mens nog in 'willen hebben' zit kun je dat vergeten.  (Daar hebben we de interne leraar weer).   Wil je Dana parami 'hebben'?  Dat is onmogelijk.

En ten slotte eerlijkheid?  Wie oneerlijk is kan zich maar beter helemaal niet met dit soort zaken bezig houden. 

[Bodhiboom]

Hmmm, het is meer dat er vaak in boeddhistische kringen word gezegd dat mensen die de paramita’s sterk vertegenwoordigen waarschijnlijk bodhisattva’s zijn. Bijvoorbeeld Thich Nhat Hanh heeft wel eens gezegd dat Martin Luther King een bodhisattva was.

Interessant is wel dat Martin Luther King er nooit blijk van heeft gegeven dat hij zich daar bewust van was, of een indicatie had van zijn vorige levens. Bodhisattvas zijn bijna een boeddha, en hebben een gelofte afgelegd om terug te blijven komen op Aarde totdat alle wezens bevrijd zijn.

[I'm a loser]

Hmmm, het is meer dat er vaak in boeddhistische kringen word gezegd dat mensen die de paramita’s sterk vertegenwoordigen waarschijnlijk bodhisattva’s zijn. Bijvoorbeeld Thich Nhat Hanh heeft wel eens gezegd dat Martin Luther King een bodhisattva was.

Interessant is wel dat Martin Luther King er nooit blijk van heeft gegeven dat hij zich daar bewust van was, of een indicatie had van zijn vorige levens. Bodhisattvas zijn bijna een boeddha, en hebben een gelofte afgelegd om terug te blijven komen op Aarde totdat alle wezens bevrijd zijn.

Jij geeft het een naam -bodhisattva’s- , maar buiten het boeddhisme zegt zo'n naam helemaal niks.  Een bodhisattva is iemand die naar verlichting streeft.  Waarom zou bijvoorbeeld Martin Luther King naar verlichting streven?  Dat doet bijna niemand.

[Bodhiboom]

Hmmm, het is meer dat er vaak in boeddhistische kringen word gezegd dat mensen die de paramita’s sterk vertegenwoordigen waarschijnlijk bodhisattva’s zijn. Bijvoorbeeld Thich Nhat Hanh heeft wel eens gezegd dat Martin Luther King een bodhisattva was.

Interessant is wel dat Martin Luther King er nooit blijk van heeft gegeven dat hij zich daar bewust van was, of een indicatie had van zijn vorige levens. Bodhisattvas zijn bijna een boeddha, en hebben een gelofte afgelegd om terug te blijven komen op Aarde totdat alle wezens bevrijd zijn.

Jij geeft het een naam -bodhisattva’s- , maar buiten het boeddhisme zegt zo'n naam helemaal niks.  Een bodhisattva is iemand die naar verlichting streeft.  Waarom zou bijvoorbeeld Martin Luther King naar verlichting streven?  Dat doet bijna niemand.

In het boeddhisme streeft bijna iedereen naar de verlichting, nirvana, het eind van het lijden. Het is wel zo een beetje een basis veronderstelling. Alhoewel veel leken content zijn met het verwerven van een goede wedergeboorte.

[I'm a loser]

Hmmm, het is meer dat er vaak in boeddhistische kringen word gezegd dat mensen die de paramita’s sterk vertegenwoordigen waarschijnlijk bodhisattva’s zijn. Bijvoorbeeld Thich Nhat Hanh heeft wel eens gezegd dat Martin Luther King een bodhisattva was.

Interessant is wel dat Martin Luther King er nooit blijk van heeft gegeven dat hij zich daar bewust van was, of een indicatie had van zijn vorige levens. Bodhisattvas zijn bijna een boeddha, en hebben een gelofte afgelegd om terug te blijven komen op Aarde totdat alle wezens bevrijd zijn.

Jij geeft het een naam -bodhisattva’s- , maar buiten het boeddhisme zegt zo'n naam helemaal niks.  Een bodhisattva is iemand die naar verlichting streeft.  Waarom zou bijvoorbeeld Martin Luther King naar verlichting streven?  Dat doet bijna niemand.

In het boeddhisme streeft bijna iedereen naar de verlichting, nirvana, het eind van het lijden. Het is wel zo een beetje een basis veronderstelling. Alhoewel veel leken content zijn met het verwerven van een goede wedergeboorte.

Dat vind ik wel een beetje de makke van het volgen van een leer.  (Welke leer dan ook) Je streeft ergens naar, je wilt iets bereiken.    Het is niet zo dat het boeddhisme niet deugt, maar het houdt de leerling wel een worst voor.  Een gelukzalige toestand waarin het lijden afwezig is.   Dat houdt de leerling 'hebbend' (Ik wil die gelukzalige toestand hebben).

Zo kun je nooit Dana parami  realiseren, die gelukzalige toestand gaat dan vóór het jezelf geven aan anderen.

Het is de paradox van verlichting.  Op het moment dat er daadwerkelijke verlichting is, is er niemand meer die verlicht is.

[lang kwaat]

Gampopa was de belangrijkste leerling van de bekendste Tibetaanse Yogi Milarepa. Gampopa leerde dat je nooit alleen moet vertrouwen op wijsheid maar ook altijd op methode.
Beide, methode en wijsheid zijn als twee vleugels van een vogel. Hij heeft ze beide nodig.

Krishnamurti was als leraar, vind ik, een voorbeeld van iemand die alleen op wijsheid vertrouwde. Methode moest ie niks van hebben. Geleidelijkheid. Alles moest radicaal anders.
Het in de tijd bewust werken aan meer geduld, ethisch gedrag, vrijgevigheid, concentratie, jezelf als mens ontwikkelen, hij moest er niks van hebben.

Gampopa leert dat dit verkeerd is, zelfs de weg van de Duistere,  want het leidt tot gehechtheid aan leegte, en vrede. Je komt vast te zitten en je ontwikkelt jezelf niet als mens.
Ik denk dat dit waar is.

Ook de Pali Boeddha leert dat het erg belangrijk is jezelf te ontwikkelen, verdienste te verzamelen, bevrijdende vermogens te ontwikkelen in jezelf zoals vertrouwen, wijsheid, concentratie, energie, mindfulness en verlichtingsfactoren. De Pali Boeddha leert zelfs ergens dat het anders kansloos is dat iemand ooit bevrijding zal realiseren.

Het idee dat je als persoon niks aan verdienste hebt, is wel het laatste wat de Pali Boeddha leert. Hij leert juist dat verdienste je altijd tot voordeel zal strekken, zowel in dit leven als andere.

Het beoefenen van de perfecties wordt door Gampopa zeer aangemoedigd. Hij beschrijft ze uitgebreid in 'the Jewel Ornament of Liberation'.

[ervaringsgetuige]

Bijvoorbeeld Thich Nhat Hanh heeft wel eens gezegd dat Martin Luther King een bodhisattva was.

Ik heb het gevonden...

I said to him, “Martin, do you know something? In Vietnam they call you a bodhisattva, an enlightened being trying to awaken other living beings and help them move toward more compassion and understanding.” I’m glad I had the chance to tell him that, because just a few months later he was assassinated in Memphis.

https://plumvillage.org/articles/thich-nhat-hanhs-friendship-with-dr-king/

En slechts een paar maanden later werd Martin Luther King vermoord in Memphis. 
Het leven van een bodhisattva is ook onvoorspelbaar en riskant dus.

[I'm a loser]

Het idee dat je als persoon niks aan verdienste hebt, is wel het laatste wat de Pali Boeddha leert. Hij leert juist dat verdienste je altijd tot voordeel zal strekken, zowel in dit leven als andere.

Weet je dit wel zeker?   Het "tot voordeel strekken" houdt juist het zelf in stand.   Maar Metta parami ( vriendelijkheid, liefde) beloont zichzelf.   Niets plezanter dan een ander van dienst te kunnen zijn.

[ervaringsgetuige]

In het Tibetaanse boeddhisme komen deze ook wel voor.

Pāramitā (Sanskriet) of Parami (Pāli): "Perfectie" is een term die binnen het mahayana boeddhisme wordt gebruikt om de perfectie van oefeningen te beschrijven. Deze oefeningen worden door Bodhisattvas gedaan om van Samsara naar Nirvana (verlichting) te komen.

Ik lees in mijn boek dat 'Dzogchen wordt vaak  vertaald met ‘grote perfectie’.'

'In Tibet werd het Dzogchen-onderricht lang niet overal gegeven, en ook in het Westen werd het aanvankelijk door veel grote meesters niet onderwezen. Waarom geef ik dit onderricht nu wel? Sommigen van mijn meesters hebben mij gezegd dat het nu de tijd is voor het Dzogchen-onderricht om zich te verspreiden, de tijd waaraan gerefereerd wordt in de profetie. Ik vind ook dat het niet van mededogen zou getuigen om het bestaan van deze buitengewone wijsheid niet te delen met anderen. De mensheid bevindt zich in een kritieke fase in haar ontwikkeling en deze tijd van extreme verwarring vereist onderricht dat evenredig helder en krachtig is. In deze tijd willen mensen een pad volgen dat vrij is van dogma’s, fundamentalisme, exclusiviteit, ingewikkelde metafysica en exotische culturele franje, een pad dat zowel eenvoudig als diepzinnig is, een pad waarvoor je niet in ashrams of kloosters hoeft te verblijven, maar dat in het dagelijks leven geïntegreerd is en overal beoefend kan worden.'

Wat is Dzogchen dan? Dzogchen is niet zomaar onderricht, een zoveelste filosofie, een ingewikkeld systeem, of een reeks verleidelijke technieken. Dzogchen is een staat, de oorspronkelijke staat, de staat van volledig ontwaken, de hartessentie van alle boeddha’s en spirituele paden en het hoogtepunt van de spirituele ontwikkeling van een beoefenaar. Dzogchen wordt vaak vertaald met ‘grote perfectie’.
Ik laat het liever onvertaald, want ‘grote perfectie’ wekt de indruk dat het om iets gaat waar we naar moeten streven, een doel aan het eind van een lange en slopende reis. Niets staat verder af van de ware betekenis van Dzogchen: de van zichzelf al volmaakte staat van onze oorspronkelijke natuur, die geen ‘vervolmaking’ nodig heeft omdat ze vanaf het eerste begin al ‘volmaakt’ was, net als de hemel.
Al het boeddhistische onderricht kan worden geplaatst binnen het kader van ‘grond, pad en resultaat’. De grond van Dzogchen is deze fundamentele, oorspronkelijke staat, onze absolute natuur, die al volmaakt is en altijd aanwezig.'

Fragment uit
Het Tibetaanse boek van leven en sterven
Sogyal Rinpoche

[Bodhiboom]

Ik vind dat jullie discussie de paramita’s niet echt op hun juiste waarde beoordeelt. Het zijn niet dingen die je kunt ‘realiseren’, het zijn richtlijnen voor het leven van je beste leven. Als je geen vrijgevigheid beoefent, geen vriendelijkheid beoefent, dan word het leven erg kaal, erg onmenselijk.

Dat is iets om je voor te behoeden als je met zelfrealisatie aan de slag gaat. Het Advaita legt niet echt nadruk op de menselijke kwaliteiten die je als een gerealiseerde kan ontwikkelen, en je kan dus op een erg droge manier ontwikkelen. Het boeddhisme heeft dingen zoals de paramita’s die je daarvoor behoeden.

Het zijn natuurlijk richtlijnen en aspiraties, ze horen je te inspireren en ze hebben ook schoonheid. Het is geen stap-voor-stap recept voor het leven van een goed leven.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Dat vind ik wel een beetje de makke van het volgen van een leer.  (Welke leer dan ook) Je streeft ergens naar, je wilt iets bereiken.    Het is niet zo dat het boeddhisme niet deugt, maar het houdt de leerling wel een worst voor.  Een gelukzalige toestand waarin het lijden afwezig is.   Dat houdt de leerling 'hebbend' (Ik wil die gelukzalige toestand hebben).

Zo kun je nooit Dana parami  realiseren, die gelukzalige toestand gaat dan vóór het jezelf geven aan anderen.

Het is de paradox van verlichting.  Op het moment dat er daadwerkelijke verlichting is, is er niemand meer die verlicht is.

Religie heeft zijn beperkingen en zijn waarde.

Uiteindelijk wanneer je het nuchter bekijkt, zijn de zaken die verschijnen, ook mogelijkheden die verschijnen, onder invloed van de gegeven omstandigheden en realiteit.

Uiteindelijk is het een natuurlijke evolutie. Waar niet één mens een rol speelt, maar de mensheid.

En in die zin is een leer/religie inderdaad beperkend tov een fictief ideaal dat niet mogelijk is, behalve in de fantasie.
En onder de gegeven omstandigheden zijn de paramita's parels.

Als je verslaafd bent aan drugs heb je niets aan boodschappen zoals "Op het moment dat er daadwerkelijke verlichting is, is er niemand meer die verlicht is." maar wel volharding, doorzettingsvermogen," en "deugd, moraal, juist gedrag" en "eerlijkheid, streven naar waarheid".

Als je je ganse leven voor geld hebt geleefd, en er komt een keerpunt in je leven waar je nadenkt over de zin van het leven, hoef je geen volharding en doorzettingsvermogen misschien niet meer tot ontwikkeling te brengen maar misschien wel  " gulheid, vrijgevigheid, zichzelf geven aan anderen" en "vriendelijkheid, liefde".

En misschien is je leven reeds vol met vriendelijkheid en liefde en sterven er geliefden en dan heb je misschien meer aan transcendentale wijsheid, inzicht en kalmte, rust, gelijkmoedigheid.

Het feit dat religie al duizenden en duizenden jaren bestaat, bewijst dat er een kracht in zit die mensen als waardevol, zinvol ervaren.

[I'm a loser]

Ik vind dat jullie discussie de paramita’s niet echt op hun juiste waarde beoordeelt. Het zijn niet dingen die je kunt ‘realiseren’, het zijn richtlijnen voor het leven van je beste leven. Als je geen vrijgevigheid beoefent, geen vriendelijkheid beoefent, dan word het leven erg kaal, erg onmenselijk.

Dat is iets om je voor te behoeden als je met zelfrealisatie aan de slag gaat. Het Advaita legt niet echt nadruk op de menselijke kwaliteiten die je als een gerealiseerde kan ontwikkelen, en je kan dus op een erg droge manier ontwikkelen. Het boeddhisme heeft dingen zoals de paramita’s die je daarvoor behoeden.

Het zijn natuurlijk richtlijnen en aspiraties, ze horen je te inspireren en ze hebben ook schoonheid. Het is geen stap-voor-stap recept voor het leven van een goed leven.

Ik zie het toch wel degelijk als een realisatie.  (Vandaar de open deur). Wie het 'hebben' opgeeft komt -of hij nu wil of niet- vanzelf in het ontvankelijke terecht: het wordt je geschonken als realisatie.  Transcendentale wijsheid is per definitie zelf-overstijgend, anders dan was het wel anders genaamd.

Ik als persoon kan me dan ook nooit op de borst slaan voor transcendentale wijsheid, de realisatie er van is een logisch uitvloeisel van het verdwijnen van het zelf.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Hmmm, het is meer dat er vaak in boeddhistische kringen word gezegd dat mensen die de paramita’s sterk vertegenwoordigen waarschijnlijk bodhisattva’s zijn. Bijvoorbeeld Thich Nhat Hanh heeft wel eens gezegd dat Martin Luther King een bodhisattva was.

Interessant is wel dat Martin Luther King er nooit blijk van heeft gegeven dat hij zich daar bewust van was, of een indicatie had van zijn vorige levens. Bodhisattvas zijn bijna een boeddha, en hebben een gelofte afgelegd om terug te blijven komen op Aarde totdat alle wezens bevrijd zijn.

Jij geeft het een naam -bodhisattva’s- , maar buiten het boeddhisme zegt zo'n naam helemaal niks.  Een bodhisattva is iemand die naar verlichting streeft.  Waarom zou bijvoorbeeld Martin Luther King naar verlichting streven?  Dat doet bijna niemand.

Neen, een bodhisattva is niet iemand die naar verlichting streeft voor zichzelf.
Het is iemand die zich inzet voor de bevrijding van anderen.
En daarom was Martin Luther king een bodhisattva.

In een minder strikt boeddhistische taal zou men het kunnen vertalen als "een groot mens", "een grote geest", "edel mens".
En in een strikter Katholieke context zou men eventueel kunnen spreken over een heilige.

[I'm a loser]

Ik doe niet mee aan het verheffen van anderen.  Martin Luther King  een edel mens o.i.d. noemen is aan mij niet besteed.   Dan zou ik mijzelf namelijk verlagen.   Ik doe ook niet mee aan het verlagen van anderen.  Zou ik iemand tot een 'monster' benoemen, dan zou ik mijzelf verheffen.

We bespreken dus altijd de daden van iemand.  We kunnen de daden van Martin Luther King bespreken.  Of we kunnen de daden van Josef Fritzl (Die het keldermonster werd genoemd) bespreken.

Dat begrijp ik dan ook niet aan het boeddhisme (en de katholieke kerk) , het benoemen van een heilige.  Het heilig-zijn is een eigenschap van een zelf.  Die mens is heilig, dan zijn de rest niet-heiligen.   

[Bodhiboom]

Vanuit het standpunt van het zelfkennisforum is het concept van de paramita’s misschien moeilijk te volgen, maar het zijn aspecten van jezelf die je kunt ontwikkelen, en die in het boeddhisme worden geacht als tekenen van verlichting.

Ik noemde Dr. Martin Luther King slechts omdat hij door boeddhisten in zijn tijd werd voorgedragen als zijnde een voorbeeldige incarnatie van enkele van deze waarden.