Iedereen beoefent wel iets. Het is niet zo, vind ik, dat je bewust moet zijn van wat je beoefent, om te beoefenen. Of dat je een spirituele leer moet omarmen of spiritueel mens moet zijn.
Voorbeeld, stel dat iemand zich rot voelt en uit gewoonte besluit om iets te snaaien, zodat ie zich even goed voelt. Dat is beoefening. Iemand beoefent hier verkeerde visie, verkeerde actie. Iemand beoefent een verkeerd pad. Geen juiste oplossing van diens lijden. Vaak maakt dit het alleen maar erger.
Je hoeft niet een boeddhist te zijn om iets te beoefenen. Iedereen leeft naar een bepaalde visie, intenties, en zegt en doet dingen daarop gebaseerd. Dat is een Pad in praktijk brengen.
Dat is beoefening. Leven is in die zin niet te scheiden van beoefening.
Ook al weet je niks van het woord beoefening, Pad, toch zit iedereen op een bepaald Pad en beoefent iets op dat moment dat ie er voor kiest.
Ik denk dat mensen ook vaak onbewust zaken trainen in zichzelf, zoals, geduld. Hoe vaak denk je als mens wel niet...'oke laat maar even'....niet er bovenop zitten', of 'dit gaat wel weer over'...dat zijn allemaal kleine hele normale dingen maar dat is beoefening. Of iemand vindt dat ie lelijk heeft gedaan tegen een ander en besluit het goed te maken en vriendelijk te doen weer. Dat is beoefening. Of iemand leert zichzelf aan, geleidelijk, om alles wat in hem/haar leeft te oberserven, indachtig, en eventueel te onderzoeken. Waardoor lijdt ik, wat doet me goed, wat is voor mij heilzaam etc. Dat is ook beoefening, dan maak je mindfulness met de dag onbewust sterker.
Elk mens maakt werk er van. Hierdoor kan het denk ik ook lijken alsof bepaalde invallen, doorbraken en ontdekkingen zomaar uit de lucht komen vallen, terwijl men eigenlijk onbewust dag in dag uit daar naar toegewerkt heeft. Als iemand dag in dag uit traint in het observeren van wat in hem/haar leeft dan maakt ie het vermogen van mindfulness heel sterk en dat heeft gevolgen. Boeddha leert zelfs :
22. "Waarlijk, monniken, als iemand deze fundamenten van indachtigheid, op deze wijze, zeven jaar[33] zou beoefenen, dan kan hij één van deze twee resultaten verwachten: of heiligheid (arahatschap) in dit leven of, als er nog enige vorm van hechten aanwezig is, de staat van de niet-terugkerende (anagami)."
"Monniken, afgezien van zeven jaren. Als iemand deze fundamenten van indachtigheid op deze wijze zes jaren, vijf jaren, vier jaren, drie jaren, twee jaren, of één jaar zou beoefenen, dan kan hij één van deze twee resultaten verwachten: of heiligheid (arahatschap) in dit leven of, als er nog enige vorm van hechten aanwezig is, de staat van de niet-terugkerende (anagami)."
"Monniken, afgezien van één jaar. Als iemand deze fundamenten van indachtigheid op deze wijze zeven maanden zou beoefenen, dan kan hij één van deze twee resultaten verwachten: of heiligheid (arahatschap) in dit leven of, als er nog enige vorm van hechten aanwezig is, de staat van de niet-terugkerende (anagami)."
"Monniken, afgezien van zeven maanden. Als iemand deze fundamenten van indachtigheid op deze wijze zeven maanden, zes maanden, vijf maanden, vier maanden, drie maanden, twee maanden, één maand, een halve maand zou beoefenen, dan kan hij één van deze twee resultaten verwachten: of heiligheid (arahatschap) in dit leven of, als er nog enige vorm van hechten aanwezig is, de staat van de niet-terugkerende (anagami)."
"Monniken, afgezien van een halve maand. Als iemand deze fundamenten van indachtigheid op deze wijze een week zou beoefenen, dan kan hij één van deze twee resultaten verwachten: of heiligheid (arahatschap) in dit leven of, als er nog enige vorm van hechten aanwezig is, de staat van de niet-terugkerende (anagami)."
"Vanwege dit werd er gezegd: 'Dit is de enige weg, monniken, voor de zuivering van wezens, voor het overwinnen van verdriet en weeklagen, voor de vernietiging van lijden en smart, om het juiste pad te bereiken[34], voor de verwezenlijking van Nibbana, namelijk, de vier fundamenten van indachtigheid.'"
(Vertaling Peter van Loosbroek, sleuteltotinzicht.nl, DN22)
Het idee dat alles zomaar maar uit de lucht komt vallen, spontaan, ineens, alsof het niet is ingeleid, alsof niet aan oorzaken en voorwaarden is voldaan, is denk ik niet zo realistisch.
Misschien moet je dan toch wat beter je leven overzien, de keuzes die je maakte, wat je beoefende, etc?
