Wat je doet is om dit soort informatie in een conceptueel acceptabel en navolgbaar perspectief te plaatsen, waarmee je logica en rede een beetje uit de voeten kan..
Maar rede en logica kunnen hier helemaal niet aan raken, noch vertalingen van een diep gevoelsleven, wat op z'n best een 'feeling' kan geven die de stugheid en rigiditeit van rede en concept een beetje onsamenhangender maakt, ofwel een ontmanteling van ogenschijnlijke.. continuïteit.
Wezenlijke realisatie betreft de ondeelbare werkelijkheid.. die kan nooit gedeeld worden.. need i say more?
Mijn bestaan bij leven en welzijn is niet in conflict met de gecultiveerde 'schijn' werkelijkheid, mijn bestaan vertegenwoordigd die toestand, ik zit er vol mee, meningen aangaande gedrag en handeling binnen die cultivering liggen er voor het oprapen, wat spreekt het karakter aan en wat niet.
Jij hebt vele jaren er over gedaan om het incident (door jou "de wezenlijke realisatie" genoemd) in een voor jou conceptueel acceptabel en navolgbaar perspectief te plaatsen. Je hebt met anderen gesproken, spirituele ideeën onderzocht, zelf er over nagedacht, beslissingen gemaakt, betekenis aan gegeven.
Voorbeeld: jouw idee dat je ervaring/ wezenlijke realisatie (of hoe je dat ook wilt noemen) out of the blue kwam is 'het plaatsen in een voor jou acceptabel perspectief', maar het is natuurlijk geen waarheid of feit. Je weet er eigenlijk niks van. Misschien was de spanning en het alleen zijn wat je ervoer wel degelijk belangrijk als voorwaarden. Als de nood hoog is, is de redding nabij zeggen ze.
Hoe dan ook, als je zelf niet kunt snappen of weten hoe iets gebeurt, en je het als totaal onverwachts ervaart, moet het dan perse out of the blue zijn?
Voor jou is het kennelijk alleen maar acceptabel dat het out of the blue kwam. Als tegenreactie heb je de visie ontwikkeld dat conditionering, beoefening, een pad onacceptabel is. Dat kan nooit tot die wezenlijke realisatie leiden.
Nou, dit zijn echt maar verzinsels, rede, intellect. Misschien ben jij er al zo hevig in gaan geloven dat het allemaal feit is maar ik kies er voor dat dit gewoon jouw manier is zaken te duiden. Jouw wensen, karakter, verlangens, persoonlijkheid, begripsvermogen is hierbij leidend. Er is niks objectiefs aan ofzo. Dat zie ik als dwaling.
Ook hoe jij denkt over realisatie is een persoonlijke keuze. Volgens mij gaat het altijd zo. Mensen maken aparte zaken mee, en dan begint het gepieker. Wat heb ik eigenlijk meegemaakt? Wat is er gebeurd? Men zoekt dan naar betekenis, naar, zoals jij dat zo mooi omschrijft ' een conceptueel acceptabel en navolgbaar perspectief'. Men bouwt dan een netwerk op van ideeën, visies, interpretaties, en verliest zichzelf daarin. Dat wordt het nieuwe bolwerk dat als waarheid/feit wordt verkocht en aangehangen.
In de Pali overlevering speelt dit niet, vind ik. Wezenlijke realisatie is niks anders dan dat je inzicht je ook daadwerkelijk een stukje bevrijdt van haat, hebzucht en begoocheling. Realisatie is nooit iets tijdelijks. Bepaalde staten kunnen tijdelijk zijn maar realisatie niet.
Maar goed, jij vindt dit toch allemaal niet acceptabel en dan gaan we handje drukken en ben jij degene met "de wezenlijke realisatie" op zak, en ik slechts een angstige dwaas en dat verliest Siebje altijd. Maar zeker is voor mij, wat jij mij toedicht... zaken in een conceptueel acceptabel en navolgbaar perspectief plaatsen...dat doe jij echt niet anders. Je ontkent dit alleen van jezelf en dat zie ik niet als ontwaken.
Naar mijn smaak heeft al dat duiden, interpreteren, naam geven, van wat je ervaren hebt als mens, alles in een acceptabel perspectief plaatsend, eigenlijk niks meer te maken met wat je als mens, vaak maar eenmalig notabene, hebt ervaren. Het is allemaal weer nieuw voedsel dat volgens mij alleen maar een pretentie van weten voedt. En die pretentie van weten daarin voelen mensen zich sterk, stabiel, wijs, stevig en het is als een fort. Je komt nergens meer doorheen. Alles is dichtgetimmerd en niemand mag daar aan komen.
In het fort kan men de Ander of de wereld wel aan.
Siebje liever bangebroek.
