Ja GM&WN, hierin lijkt de mystieke weg die Jan van het Kruis beschrijft en bewandelde wat anders. Omdat je juist niet wandelt op een Pad dat juist is gebleken of zichzelf aan je bewezen heeft. Je levenswandel heeft zich juist aan jezelf bewezen als iets wat niet echt de honger stilt, wat je niet verlost van gebrokenheid, eenzaamheid, gevoel van gemis, incompleetheid en armoede.
Je hebt de Kerken of tempels bezocht, gebeden, meegedaan aan de rituelen, de Schrift bestudeerd, veel nagedacht, je eigen mening gevormd, wellicht louterende oefeningen gedaan, gezongen, gevierd, geëerd, maar daar sta je dan naakt voor de spiegel, nog altijd gebroken, armoedig, hongerig en het lijkt wel alsof je meer van God en iedereen vervreemd bent dan ooit. Terwijl je dacht dat je zo godsdienstig was, een goed christen en zo goed bezig.
Ik denk dat je net zo goed kan zeggen...als goed boeddhist.
Jan van het Kruis zegt dat mensen op dit punt komen maar dan verkeerd gegidst worden door kerkelijke leiders. Omdat die leiders dit niet begrijpen als een goed teken maar hier een slecht teken in zien en mensen aansporen om nog harder te bidden, eren, smeken, oefenen. Jan van het Kruis leert dat dit precies verkeerd is. Het is een juist een goed teken en teken dat je eindelijk een spiritueel mens aan het worden bent, gevoeliger, en eerlijker, oprechter, dichterbij God aan het komen bent. Dus juist in het gevoel van totale vervreemding van God, in het falen, in het besef dat niks heeft gewerkt, is God dichterbij dan ooit.
Het is helemaal geen kwaliteit als het voedsel van eren, bidden, samenkomen, oefenen je zo goed smaakt en altijd maar goed blijft smaken, zeg maar.
Ik vind dit zelf een hele wijze les. In de wereld wordt het altijd maar gezien als iets fouts als zaken je niet voeden. Maar is het niet fijn om eens te horen dat het allemaal volkomen normaal is? Zelfs een goed teken kan zijn? Ontspan, laat los, stop maar eens alles en iedereen te zien als voedsel voor jouw ziel.
Ik zie hetzelfde bij de Boeddha. Boeddha noemt die levenswandel de ignoble search (MN26), de lage onwaardige zoektocht. Altijd maar je heil zoeken in het tijdelijke en je daaraan vastklampen en mee voeden. Eigenlijk, alles maar doen als handelaar, met een handelsgeest, als investering. Ik ga wandelen...want dan voel ik me goed. Dat.
Is het erg als dat op een dag uitgewerkt is? Jan van het Kruis zegt dat dit niet zo hoeft te zijn. Als het geen depressie is, of ziekelijke toestand, zou het zomaar eens wijsheid kunnen zijn, groeiende gevoeligheid, de nabijheid van God.
Het is dus eerder omgekeerd allemaal. Het pad, je levenswandel heeft zich aan jezelf bewezen als niet echt voedend en je ziet ook dat je eigenlijk alles alleen maar voor jezelf doet. Dat er een handelaar in je ziel zit. Je hele leven zie en beleef je als een investering in de toekomst. Je doet niks zonder er zelf niet beter van te worden. Zelfs het eren van God doe je om die reden.
Je kunt dan wel jezelf wijsmaken, dat je het voor God doet, maar dat is zelfbedrog en God bedrog.
Voor mij is dit een stukje ontwaken. Dat je de handelaar ziet in jezelf. Dat je ziet hoe je eigenlijk alleen maar met jezelf bezig bent aldoor, ook al kun je pretenderen van niet.
Hoe je alles doet om er zelf beter van te worden, en ook dat je op een punt komt dat het niet meer werkt.
