Heb jij dit soort gedachten of gevoelens nooit?
Mijn ervaring zegt mij, dat wanneer ik mij (buitennissig) stoor, erger aan anderen dat ik zelf iets niet doe, waarvan ikzelf de mening heb dat ik het zou moeten doen, en dat het ook inderdaad binnen mijn mogelijkheden ligt. Maar waar ik geen zin in heb.
Dan krijg ik wijs naar de anderen gevoelens.
Omdat het me niet lukt om bepaalde tegenzin gevoelens te overwinnen. (niet lukken en niet willen liggen langs elkaar)
Boeddhisme presenteert zich als een universele godsdienst, dat iedereen het boeddhistische pad kan volgen, vertrekkende vanuit zijn eigen mogelijkheden, vaardigheden, beperkingen.
Boeddhisme is ook list, leugen en bedrog, net zoals alles wat mensen aanraken. Maar een mens is niet alleen maar list, leugen en bedrog, een mens is ook oprechtheid, waarachtigheid, nieuwsgierigheid, trouw en verantwoordelijk.
Uiteindelijk ben je als mens toch alleen maar met jezelf bezig, niet met Boeddha, niet met Jezus, niet met God.
Die hebben niks te maken met wat je gelooft of doet. Het enige waar je als mens altijd mee bezig bent zijn je eigen behoeften, wensen, verlangens, verwachten, hoop, vrees.
Alleen die bepalen wie/wat Boeddha is, wie/wat Christus is en zelfs wat ze leerden, ontdekten, realiseerden.
Alles is volkomen subjectief, en dat is oke ook.
Religie kan voor iedereen iets positiefs betekenen, waar leef je voor, waar streef je naar, komt het overeen met jou. Wat zegt jou hart, wat zegt jou geest, wat zeggen de anderen, wat blijkt uit de praktijk van je leven.
Hoewel religie voor iedereen iets positiefs kan betekenen wil dat niet zeggen dat iedereen monnik moet worden.
Ik bekijk het als sport, sport kan voor iedereen iets positiefs betekenen, maar niet iedereen moet of heeft het talent om topsporter te worden. Niet iedereen moet of heeft het talent, noodzaak, inzet, leefomstandigheden om monnik te worden.
En wat je in de pali tekst wel kan terugvinden is een zekere propaganda voor het monnikenbestaan, waarbij men toch dient te verstaan, dat het de monniken beweging zelf is die de pali teksten hebben overgeleverd.
Maar daar dien je toch als leek doorheen te kijken, maar is misschien moeilijk als je in dubio zit met bepaalde aspecten , hoe je dat vorm kan geven in je eigen leven.
Zeker als de hel achter je schouders meekijkt.
Dat de waarde van religie pas echt zijn waardevolheid kan laten blijken als men het in voldoende mate relativeert.
Ik weet het niet of religie altijd iets waardevols betekent. Dat is voor mij zelfs niet zeker als mensen er in dit leven zin, betekenis, doel, steun, geborgenheid, troost, vrede, in en door vinden.
Is het dan waardevol? Is het dan goed? Is het dan waarachtig?
Maar terug naar de zijlijn. Vind jij niet dat je het heilige leven van de Boeddha, zo zuiver, zo smetteloos, eigenlijk alleen kunt leven vanaf de zijlijn en als andere mensen zorgen voor je voedsel, kleding, onderkomen, gezin, vervoer, medicijnen?
Jij lijkt hier moeite mee te hebben en dit te zien als een veroordeling maar ik zie het meer als een vaststelling die ook nuttig en behulpzaam kan zijn, namelijk, in de zin dat je realistisch bent en niet als huishouder, met allerlei wereldlijke beslommeringen en zorgen, meent dat je dit heilige leven wel kunt waarmaken. Dan kom je alleen maar in de knoop met jezelf.
Zonder te zeggen dat ik er iets zinnigs over weet.
Op basis van zaken die ik gelezen en gehoord heb, concludeer ik het volgende
1. spontaan.
2. waanzinnig
3. pad/vertrouwen
4. bij dood
1. Je komt spontaan tot verlichting. gewoon out of the blue
2. Mystici zijn waanzinnigen, boeddha was een waanzinnige, die (op het randje van de dood) tot verlichting komen
3. je hebt grenzeloos vertrouwen en je volgt met dat grenzeloos vertrouwen in een meester/leraar en een pad en komt tot verlichting
4. bij de dood, je hebt tijdens je leven nog te grote twijfels en bent niet helder/waanzinnig genoeg, (zo stel ik me dat voor), maar aan de vooravond van je dood vallen twijfels en reserves weg.
Ik denk persoonlijk dat jij het pad van de waanzinnigen verwart met het boeddhistische pad.
Het boeddhistische pad is een pad van vertrouwen, en ongeacht of je nu huishouder bent of monnik kan je vertrouwen tot ontwikkeling brengen. zowel vertrouwen in de boeddha als in het pad.
Maar een monnik is nog een hogere opdracht, namelijk je ziet het als een opdracht om te vervullen.
Ofwel als verlichte monnik tot heil van de mensheid, ofwel als onverlichte monnik tot glorie van het verschijnen van de Dharma in de wereld en die dan de verlichte monniken (de Sangha) en het verspreiden van de Dharma, bijstaat als job, als dagtaak.
Maar je kunt ook als leek bijdragen tot glorie van de Dharma-verkondiging dat is door aalmoezen te geven aan de monniken gemeenschap. Een monnik is een job, zoals werkman, en naast je job doe je aan beoefening. Maar ik lees niet dat dat jou ambitie is.
wat ik lees in jou teksten, is, het gaat me niet snel genoeg. en mijn conclusie is dan, een beetje ongeduldig.
Ik ben zeker geen voorstander van het pad van de waanzinnigen, ik vrees dat de meesten ten onder gaan.
Het vertrouwenspad beoefenen kan iedereen.
En misschien denk je dat twijfels en ongeduld wegvallen als je in alleen in het oerwoud zit.
Dat het vertrouwenspad veel te langzaam is.
Of dat je veel sneller kunt gaan door voor de verkeerde motieven monnik te worden. want als je monnik gaat worden om verlicht te worden, heb je dan wel het juiste motief ? Op welk pad zit je, als je het gaat doen voor het verkeerde motief ?
Maar als je monnik gaat worden, omdat je een bepaalde monnik wil bijstaan, uit respect en waardering, of dat je de monnikengemeenschap wil bijstaan, of omdat je de Dharma verspreiding wil bijstaan, dan heb je wel de juiste motivatie om monnik te zijn, maar nog altijd geen garantie op verlichting, net zo min als een huishouder.
