Alcohol

[g33kgir1]

Ik heb moeite met alcohol. ik ben geen dagelijkse drinker. Het is een beettje 7 jaar geleden begonnen, toen was ik dik 40 gepaseerd. Ik woon AA meetings bij maar kan mij niet verenigen met de label alcoholist EN het hele overgeven aan god. Het slaafs idee dat je het grote mach moet dienen anders komt het niet goed. Ik ben op zoek eigenlijk naar een boeddistische kijk op alcohol.

[lang kwaat]

Wat ik van een vriend begrepen heb die ook AA-meetings bezoekt en al jaren droog is, en het programma door en door kent, nog wel steeds lerende natuurlijk, is dat mensen worstelen met het idee dat ze eigenlijk geen alcoholist zijn en best gematigd en sociaal kunnen drinken. Dat proberen ze dan en dan slaat het toch wel door in onmatigheid. Die vriend geeft aan dat zelfs een klein drupje alcohol iets triggert in diens brein/geest dat ie eigenlijk meteen weer gehooked is en mateloos wordt. Wat mensen hopen, verwachten, is deze heftige reactie vermindert of verdwijnt maar dat, zegt hij, is ook de valkuil, want volgens hem gebeurt dat niet.

Je hebt het ook mensen die last hebben van misofonie. Ze kunnen er zelf niks aan doen maar als ze smak of eetgeluiden horen dan triggert dat meteen, bijna wel, moordneigingen.
Een hele heftige respons op eetgeluiden. Hij zegt dat als iemand een aanleg tot alcoholisme heeft, dit net zo is. De respons op de alcohol is dan ook heel sterk.
Ik heb dit wel met snoep. Ik kan dat beter niet kopen want die zoete verrukkelijke smaak ontlokt meteen iets obsessiefs. Het moet achter elkaar door. Ik heb ook wat afgesnoept in mijn leven op school.
Die vriend vermijdt ook alle alcohol, ook in bonbons, in toetjes, in mondhygienische vloeistoffen, alles. Hij heeft geaccepteerd dat hij nooit een sociale en matige drinker zal worden.

Alcohol is volgens mij voor monniken verboden. Voor leken ook afgeraden. Dit komt natuurlijk omdat alcohol bedwelmend werkt. Het bedwelmen van lichaam en geest lijkt onschuldig maar volgens de leer van karma kan dit ook geestelijke problemen in volgende levens geven omdat je eigenlijk de neiging tot roes en bedwelming voedt, dus een beetje gek worden.
Als zulke tendensen in volgende levens rijpen dan krijg je mentale problemen.

Aanleg vind ik iets heel ingewikkelds. Want wat is nou precies veranderlijk en niet? De insteek in boeddhisme is vooral het veranderlijke maar is alles dan veranderlijk? Als een aanleg hebt dat drank of snoep meteen leidt tot onmatigheid, grenzeloosheid, gebrek aan beheersing, dan heeft het toch ook weinig zin om elke keer maar weer je kapot te drinken. Is het veranderlijk?
Als je een autistische aanleg hebt, is dat dan veranderlijk? Is je seksuele voorkeur te veranderen? Als je bepaalde persoonlijkheidsproblematiek hebt, is dat dan veranderlijk?
Boeddhisme legt veel nadruk op veranderlijkheid vind ik maar ik denk dat menigeen ook stuit op patronen die heel hardnekkig zijn en waarin weinig rek lijkt te zitten.

Qua inzicht is het denk ik het belangrijkste dat je ziet, merkt, weet dat bepaalde zaken bij jezelf onmatigheid uitlokken en je ook steeds weer in ellende storten. Wat de Boeddha beslist niet doet is dat romantiseren of zelfs vereren. Het eren van de dronkenschap, de roes, de kater, de ellende na afloop, nee dat komt niet voor.

De Boeddha leert dat er ook niks mis is met beheersing en vermijding. Je hoeft niet alles aan te gaan, door te werken, en jezelf steeds weer op de grond aan te treffen.

Een voorbeeld uit MN2

2. Defilements Given Up by Restraint
And what are the defilements that should be given up by restraint? Take a mendicant who, reflecting properly, lives restraining the faculty of the eye. For the distressing and feverish defilements that might arise in someone who lives without restraint of the eye faculty do not arise when there is such restraint. Reflecting properly, they live restraining the faculty of the ear
the nose …
the tongue …
the body …
the mind.
For the distressing and feverish defilements that might arise in someone who lives without restraint of the mind faculty do not arise when there is such restraint.

Zo leert deze sutta ook dat als zulke koortsachtige neigingen opkomen bij dingen of mensen dan kun je die dingen beter vermijden. Zeker als het onbeheersbaar is.
Ik mijd snoep.

Over het algemeen leert de Boeddha dat je moet zien dat die koortachtige neigingen die kunnen ontstaan onheilzaam zijn, en methoden vinden er niet aan toe te geven.
Achter koortsachtige neigingen zit wel vaak de visie van geluk. Als ik snoep dan voelt dat aangename gevoel van die snoep in de mond als geluk, maar eigenlijk is dat waanzin.
Koorts leidt in die zin tot een onwetend zoeken naar heil, bescherming, geluk, vervulling.

Wat een verhaal he:-)

[g33kgir1]

dank je wel voor je post

[ervaringsgetuige]

Achter koortsachtige neigingen zit wel vaak de visie van geluk. Als ik snoep dan voelt dat aangename gevoel van die snoep in de mond als geluk, maar eigenlijk is dat waanzin.
Koorts leidt in die zin tot een onwetend zoeken naar heil, bescherming, geluk, vervulling.

Dieren, waaronder mensen, houden van dopamine.
Zie...

4
Op zoek naar genot
 Waarom we meer glucose eten dan vroeger

(...)
Als wij mensen iets lekker vinden, buiten we dat op een extreme manier uit. Omdat we dol zijn op de geur van verse rozen, kweken we ze om duizenden tonnen rozenblaadjes te destilleren en concentreren tot essentiële olie, zodat de geur in flesjes overal en altijd beschikbaar is, onder meer voor de parfumindustrie. Op dezelfde manier destilleert en concentreert de voedingsindustrie de meest geliefde smaak van de natuur: zoet.
  Vraag je je af waarom we zo verzot zijn op zoet? In het stenen tijdperk was een zoete smaak een groen signaal: veilig om te eten (plus: geeft energie). In de natuur is niets zoet en giftig tegelijk (zolang je er niet te veel van eet). In die tijd, waarin het lastig kon zijn om voedsel te vinden, was het een voordeel om al het fruit op te eten voordat iemand anders eraan kon komen. Zo ontwikkelden we genotsgevoelens bij het proeven van iets zoets.
  Wanneer dat gebeurt, stroomt er een chemisch goedje genaamd dopamine door onze hersenen. Hetzelfde stofje dat vrijkomt wanneer we genieten van seks, videogames, social media of – met alle risico’s van dien – alcohol, sigaretten of drugs. We kunnen er geen genoeg van krijgen.
  In een onderzoek uit 2016 kregen muizen de beschikking over een hendeltje waarmee ze de hersencellen die dopamine aanmaken konden activeren (dankzij een speciale optische sensor). De onderzoekers zagen iets eigenaardigs. Als ze de muizen hun gang lieten gaan, deden die niets anders dan het hendeltje indrukken om dopamine aan te maken, keer op keer. Ze aten en dronken niet meer – totdat de onderzoekers uiteindelijk het experiment moesten afbreken omdat de muizen dood dreigden te gaan. Hun fascinatie voor dopamine had de muizen hun basisbehoeften doen vergeten. Dieren, waaronder mensen, houden van dopamine. En zoet eten of drinken is een makkelijke manier om een shot te krijgen.

Fragment uit: Glucose revolutie
Jessie Inchauspé

[lang kwaat]

Bedankt voor de info. Interessant onderzoek met die muizen, wel zielig. Maar het geeft wel veel aan vind ik. Ja, de muizen verloochenden in feite hun eigen welzijn/gezondheid om maar die dopamine shot te krijgen. Arme beesten. Maar wij doen niks anders. Een verslaafde die verwaarloost in feite ook zichzelf om maar die dopamine shots te ervaren. Ik geloof ook echt dat dit een heel algemeen voorkomend mechanisme is dat de Boeddha helemaal doorzag al. Het zintuiglijk verlangen, die behoefte aan genotprikkels, de dorst naar genot, heeft eigenlijk weinig tot niks te maken met streven naar je welzijn en bevordert alleen maar ellende. De ketens worden alleen maar dikker.

Er wordt wel gezegd dat de Boeddha op dit vlak een middenweg onderwees maar dat is niet zo. Boeddha leerde volgens de Pali overlevering niet dat een beetje zintuiglijk verlangen wel goed is.
Het is wel grappig hoe Jan van het Kruis dit illustreert. Heel beeldend. Hij zegt ergens, of een vogel nu met een heel dun touwtje vastzit, een dun visdraadje bij wijze van spreken, of met een dik touw, in beide gevallen zit ie vast en kan ie geen kant op.

PS. Het is niet gebruikelijk om aldoor binnen een draad de naam van het onderwerp te veranderen. Dat kun je beter niet doen want dan denken bezoekers en deelnemers dat je een nieuw onderwerp bent begonnen. In andere woorden, je maakt er een zootje van...mijn dopamine level is nu heel laag:-)

[ervaringsgetuige]

Bedankt voor de info.

Graag gedeeld. Ik ontdekte haar toevallig op YouTube van de week...
"The Scary New Research On Sugar & How They Made You Addicted To It! Jessie Inchauspé | E243"
https://www.youtube.com/watch?v=DnEJrgc1BCk
En kocht meteen haar e-book.

Een verslaafde die verwaarloost in feite ook zichzelf om maar die dopamine shots te ervaren.

Seks, alcohol, sigaretten of drugs als pijnstiller.

Ik geloof ook echt dat dit een heel algemeen voorkomend mechanisme is dat de Boeddha helemaal doorzag al.

Tuurlijk doorzag de Boeddha dat helemaal. Ik doorzie dat ook helemaal want heb mijn Boeddha-natuur gerealiseerd.

Het is wel grappig hoe Jan van het Kruis dit illustreert. Heel beeldend. Hij zegt ergens, of een vogel nu met een heel dun touwtje vastzit, een dun visdraadje bij wijze van spreken, of met een dik touw, in beide gevallen zit ie vast en kan ie geen kant op.

Slaaf van de begeerte.
Mijn weg om de Boeddha-natuur te bereiken was de weg van het kruis.
De weg van het kruis is een complete ommekeer. Het betekent wat het ergste wat er in je leven kan komen, je kruis, verandert in het beste dat je kan overkomen, door je tot de overgave te dwingen, tot de ‘dood’, door je te dwingen als niets te worden, als God te worden – want ook God is niet-iets.
En nu is de weg van het kruis nog steeds de enige weg voor de onbewuste meerderheid van de mensen. Ze kunnen alleen ontwaken door nog meer te lijden.

PS. Het is niet gebruikelijk om aldoor binnen een draad de naam van het onderwerp te veranderen. Dat kun je beter niet doen want dan denken bezoekers en deelnemers dat je een nieuw onderwerp bent begonnen. In andere woorden, je maakt er een zootje van.

Maar het draadje blijft hetzelfde en de mogelijkheid is er.

...mijn dopamine level is nu heel laag:-)

Mijn glucosespiegel is vlak. :-)
Maar ben momenteel wel aan het koken ende roosteren! 😁
Zie...

Het roosteren: glycatie en ontstekingen

 Misschien komt dit als een verrassing, maar je bent momenteel aan het koken. Of eigenlijk ben je aan het roosteren, als een sneetje brood in de broodrooster.
 In ons lichaam worden vanaf onze geboorte dingen letterlijk geroosterd, al gaat dat tergend langzaam. Als wetenschappers de ribbenkast van een baby bestuderen, is deze wit. Maar bij een negentigjarige is de ribbenkast bruin.

Als we brood roosteren, wordt het bruin. In ons lichaam gaat het precies zo.

 In 1912 beschreef de Franse scheikundige Louis-Camille Maillard dit fenomeen, dat nu dan ook bekendstaat als de Maillardreactie. Hij ontdekte dat deze verkleuring ontstond als een glucosemolecule op een ander molecule stuit. Dat lokt een reactie uit waardoor bij de tweede molecule glycatie optreedt. In dat geval raakt dat molecule beschadigd.

 Dit proces hoort onlosmakelijk bij het leven. Het is de reden waarom we ouder worden; onze organen werken geleidelijk aan minder goed en uiteindelijk sterven we. Dit proces kunnen we niet stilzetten, maar we kunnen het wel vertragen, of juist versnellen.
 Hoe meer glucose we aan ons lichaam afgeven, des te vaker treedt glycatie op. Als een molecule dit ondergaat, is het voorgoed beschadigd. Een boterham kun je immers ook niet ‘ontroosteren’. Op de lange termijn variëren de gevolgen van glycatie van rimpels en staar tot hartkwalen en de ziekte van Alzheimer. Dit proces gaat dus hand in hand met veroudering. Het vertragen van deze reacties in je lichaam leidt tot een langer leven.

 Bij fructosemoleculen treedt glycatie tien keer zo snel op als bij glucosemoleculen, waardoor veel meer schade ontstaat. Dat is ook een reden waarom glucosepieken die worden veroorzaakt door suikerrijke producten zoals koekjes (die fructose bevatten) het verouderingsproces sneller laten verlopen dan de glucosepieken van zetmeelrijke voedsel zoals pasta (dat geen fructose bevat).

 Glucosewaarden en glycatie zijn zo nauw verbonden dat een bekende test die deze waarden in ons lichaam meet, feitelijk de glycatie meet. De HbA1c-test (bekend bij diabetici) meet hoeveel proteïnen in rode bloedcellen in de afgelopen twee à drie maanden door glucose met glycatie zijn aangetast. Hoe hoger je HbA1c-waarde, des te vaker treedt er een Maillardreactie op in je lichaam, des te meer glucose bevindt zich in je lichaam en des te sneller verloopt het verouderingsproces.

 De combinatie van te veel vrije radicalen, oxidatieve stress en glycatie leidt tot ontstekingsreacties in het lichaam. Dit is een verdedigingsmechanisme, want het lichaam probeert zich zo tegen de indringers te verweren. Een chronische ontsteking is echter schadelijk, omdat die zich tegen het eigen lichaam keert. Uiterlijk merk je misschien roodheid of een zwelling, maar vanbinnen raken weefsel en organen geleidelijk aan beschadigd.

 Zo’n ontstekingsreactie kan ook worden veroorzaakt door alcohol, roken, stress, lekkendedarmsyndroom, of door stoffen die door het lichaamsvet worden vrijgegeven. Een chronische ontsteking is de oorzaak van allerlei chronische ziektes, zoals een beroerte, chronische longziektes, hartkwalen, leverkwalen, obesitas en diabetes. De Wereldgezondsheidsorganisatie noemt door ontstekingen veroorzaakte ziektes ‘de grootste bedreiging voor de volksgezondheid’. Wereldwijd zal zo’n zestig procent van de mensen overlijden aan een dergelijke kwaal. Het goede nieuws is dat glucosepieken door een goed eetpatroon kunnen worden tegengegaan, waardoor de kans op zulke door ontstekingen veroorzaakte kwalen ook afneemt.
 Het derde en laatste proces dat hier wordt besproken, is misschien wel het meest verbazingwekkend. Het gaat om een ander verdedigingsmechanisme dat ons lichaam inzet tegen de glucosepieken, met alle gevolgen van dien.

Fragment uit: Glucose revolutie
Jessie Inchauspé

Door dat boek te lezen heb ontdekt hoeveel glucosepieken ik gehad heb in ‘mijn' leven, want in reactie op stress heb ik heel vaak naar veel suiker gegrepen!
Na mijn scheiding op mijn 27ste at ik dagelijks 10 koffiekoeken achter elkaar op!!! (https://nl.wikipedia.org/wiki/Koffiekoek) 🙄
Door die dagelijks enorme glucosepieken, wat ik wel een jaar of drie heb volgehouden tot aan mijn eerste holotropisch ademwerk-sessie, sliep ik ook heel veel, wat de bedoeling was, want ik kon het leven niet meer aan toen. Mijn bloedruk was toen ook schrikwekkend laag.
En vooral weer vanaf mijn 49ste (in 2009) tot mijn 53ste, vanwege de incest toestand van mijn 23 jaar jonger liefje toen die ik is dacht te gaan oplossen, ging ik weer helemaal door het lint.
Niet alleen weer dagelijks 10 koffiekoeken, maar ook nog een fles wodka per week om hartkloppingen wat af te zwakken.
En daarna weer de stress van eind 2014 in mijn bezetenheid van mijn laatste geliefde en liefdesverdriet wat tot eind augustus 2019 geduurd heeft. toen openbaarde mijn Boeddha-natuur zich aan mij.
Potverdorie zeg, ‘mijn' leven was wel een rollercoaster van jewelste! 😜

[ervaringsgetuige]

Ik heb moeite met alcohol. ik ben geen dagelijkse drinker. Het is een beettje 7 jaar geleden begonnen, toen was ik dik 40 gepaseerd. Ik woon AA meetings bij maar kan mij niet verenigen met de label alcoholist EN het hele overgeven aan god. Het slaafs idee dat je het grote mach moet dienen anders komt het niet goed. Ik ben op zoek eigenlijk naar een boeddistische kijk op alcohol.

Niet meteen een Boeddhistische kijk, wel schrijvend uit ervaring met trauma, complexe posttraumatische stress-stoornis en verslavingsproblemen dewelke dikwijls samen gaan.
De meeste CPTSS-behandelingen werken niet omdat onze kindertijd PTSD noch chemisch noch psychologisch is, maar wel neurologisch.
Ik heb een 69 jarige kennis die enkele weken geleden de diagnose alvleesklierkanker kreeg. Hij was 46 jaar alcoholist.
Alcohol is geen directe risicofactor voor alvleesklierkanker, maar overmatig alcoholgebruik kan wel leiden tot leverproblemen en pancreatitis. Dat kan dan vervolgens weer leiden tot het ontstaan van alvleesklierkanker.
Sinds eergisteren is hij aan chemo begonnen met slechts 30% slaagkans en indien de chemo aan slaat is hij gegarandeerd diabeticus.
Mijn kennis is een wandelende bibliotheek die sinds zijn 18de de zwaarste filosofische en psychologische literatuur begon te verslinden. Al zijn psychologische kennis heeft hem niets opgeleverd, logisch dus, want zijn trauma is op neurologisch niveau.

[Bodhiboom]

Ik heb moeite met alcohol. ik ben geen dagelijkse drinker. Het is een beettje 7 jaar geleden begonnen, toen was ik dik 40 gepaseerd. Ik woon AA meetings bij maar kan mij niet verenigen met de label alcoholist EN het hele overgeven aan god. Het slaafs idee dat je het grote mach moet dienen anders komt het niet goed. Ik ben op zoek eigenlijk naar een boeddistische kijk op alcohol.

Toen ik een jaar of tien met het boeddhisme begon dronk ik ook aardig wat, dus ik vertel maar hoe het met mij is vergaan.

Ik kwam vrij vroeg in het verhaal de vijf aanwijzingen voor leken tegen, waarvan eentje het niet innemen van bedwelmende middelen is, waaronder natuurlijk alcohol. Dat was wel eventjes slikken. Helemaal geen alcohol leek mij best wel een opgave. Maar het gaf wel de eerste aanzet, het eerste idee dat alcohol misschien niet zo goed was voor mij vanuit een spiritueel standpunt. Als je geinteresseerd bent kan ik ook de vijf mindfulness trainings van Thich Nhat Hanh aanraden, zij zijn een poging om de vijf aanwijzingen in de dag van vandaag te brengen.

Via Thich Nhat Hanh kwam ik dus bij de mindfulness terecht, waar ik best een flinke tijd op heb geoefend. En dus heb ik ook de alcohol op een mindfulle manier benaderd. Wat ik begon te merken meer en meer is dat alcohol mij een tijdelijke roes gaf, maar dat daarna een periode kwam van rusteloosheid, van een depri gevoel. Uiteindelijk kwam ik erop uit dat het het mij niet waard was, dat het gevoel in zijn geheel genomen niet heilzaam was, dat het niet leidde tot innerlijke vrede. Toen ben ik geleidelijk aan gestopt met drinken.

Vandaag de dag drink ik zo af en toe een pilsje, bijvoorbeeld als ik op bezoek ben bij mijn vader voor de gezelligheid. Dat is hooguit een drankje per maand, en ik moet zeggen ik mis het niet.

[I'm a loser]

Gemoed en alcohol gaan slecht samen.  Het is het gemoed wat alcoholist is. Waarom is dat?  Het gemoed wil zo graag zijn gevoelens verdoven.  Als men voor de poort van het doodloze staat zal men bemerken dat de roes van alcohol tegen gaat staan (dronkenschap).  Maar met 'een' pilsje is niks mis, dat levert geen roes, geen verdoving op.

[ervaringsgetuige]

Gemoed en alcohol gaan slecht samen.  Het is het gemoed wat alcoholist is. Waarom is dat?  Het gemoed wil zo graag zijn gevoelens verdoven.

'ik' die de weg niet vind wil zijn gevoelens graag verdoven.
'ik', de "arme sloeber" drink alcohol in een poging de harde wereld zacht te laten lijken; met alcohol wil 'ik' doorspoelen wat anders te zwaar verteerbaar zou zijn.

Beetje recht voor de raap gezegd is verslaving de lafheid om nieuwe ervaringen op te doen.
Wie zijn leven als een reis ziet en altijd onderweg is, is een zoekende, geen aan een ‘zucht’ verslaafde.
Om zich een zoekende te voelen, moet men durven bekennen dat men geen vaste woonplaats heeft. Wie gelooft in bindingen, is al verslaafd. Wij hebben allemaal onze verslavingsmiddelen, die steeds weer onze ziel verdoven.

Je uiteenzettingen over het gemoed maakt de zaken alleen maar nutteloos ingewikkeld.

[lang kwaat]

Wat ik begon te merken meer en meer is dat alcohol mij een tijdelijke roes gaf, maar dat daarna een periode kwam van rusteloosheid, van een depri gevoel. Uiteindelijk kwam ik erop uit dat het het mij niet waard was, dat het gevoel in zijn geheel genomen niet heilzaam was, dat het niet leidde tot innerlijke vrede. Toen ben ik geleidelijk aan gestopt met drinken.

Hoe verklaar jij dat mensen die eigenlijk best weten dat ze onheilzaam bezig zijn, destructief ten aanzien van lichaam en geest, ziekelijk, toch niet daarmee stoppen?

[Bodhiboom]

Wat ik begon te merken meer en meer is dat alcohol mij een tijdelijke roes gaf, maar dat daarna een periode kwam van rusteloosheid, van een depri gevoel. Uiteindelijk kwam ik erop uit dat het het mij niet waard was, dat het gevoel in zijn geheel genomen niet heilzaam was, dat het niet leidde tot innerlijke vrede. Toen ben ik geleidelijk aan gestopt met drinken.

Hoe verklaar jij dat mensen die eigenlijk best weten dat ze onheilzaam bezig zijn, destructief ten aanzien van lichaam en geest, ziekelijk, toch niet daarmee stoppen?

Ik denk dat als je je dat echt realiseert, dat je dan ook wel ermee stopt. Alcoholisten noemen dat “hitting rock bottom”, als je bij je laagste dieptepunt bent aangekomen en wel moet toegeven, de alcohol heeft mij helemaal geen goed gedaan en het word tijd de realiteit onder ogen te zien.

[lang kwaat]

Wat ik begon te merken meer en meer is dat alcohol mij een tijdelijke roes gaf, maar dat daarna een periode kwam van rusteloosheid, van een depri gevoel. Uiteindelijk kwam ik erop uit dat het het mij niet waard was, dat het gevoel in zijn geheel genomen niet heilzaam was, dat het niet leidde tot innerlijke vrede. Toen ben ik geleidelijk aan gestopt met drinken.

Hoe verklaar jij dat mensen die eigenlijk best weten dat ze onheilzaam bezig zijn, destructief ten aanzien van lichaam en geest, ziekelijk, toch niet daarmee stoppen?

Ik denk dat als je je dat echt realiseert, dat je dan ook wel ermee stopt. Alcoholisten noemen dat “hitting rock bottom”, als je bij je laagste dieptepunt bent aangekomen en wel moet toegeven, de alcohol heeft mij helemaal geen goed gedaan en het word tijd de realiteit onder ogen te zien.

Maar jij hebt niet rock bottem bereikt, denk ik, met drank, maar bent toch gestopt. Hoe kan het dat jij dat wel doet en anderen dan niet?
Maar waarom moet de ene eerst de bodem bereiken en een ander niet? Wat speelt hier?

[Bodhiboom]

Wat ik begon te merken meer en meer is dat alcohol mij een tijdelijke roes gaf, maar dat daarna een periode kwam van rusteloosheid, van een depri gevoel. Uiteindelijk kwam ik erop uit dat het het mij niet waard was, dat het gevoel in zijn geheel genomen niet heilzaam was, dat het niet leidde tot innerlijke vrede. Toen ben ik geleidelijk aan gestopt met drinken.

Hoe verklaar jij dat mensen die eigenlijk best weten dat ze onheilzaam bezig zijn, destructief ten aanzien van lichaam en geest, ziekelijk, toch niet daarmee stoppen?

Ik denk dat als je je dat echt realiseert, dat je dan ook wel ermee stopt. Alcoholisten noemen dat “hitting rock bottom”, als je bij je laagste dieptepunt bent aangekomen en wel moet toegeven, de alcohol heeft mij helemaal geen goed gedaan en het word tijd de realiteit onder ogen te zien.

Maar jij hebt niet rock bottem bereikt, denk ik, met drank, maar bent toch gestopt. Hoe kan het dat jij dat wel doet en anderen dan niet?
Maar waarom moet de ene eerst de bodem bereiken en een ander niet? Wat speelt hier?

Persoonlijke authenticiteit, mindfulness, een geloof in een beter pad?

Een vriend van mijn vader is ook alcoholist, en die heeft het ook nooit onder ogen willen zien dat de drank slecht voor hem is en vele nadelige gevolgen heeft voor zijn leven.

[g33kgir1]

Na alle reacties gelezen te hebben het volgende. Ik kan mij niet vinden in "in ben ongeneeselijk ziek" "ik heb altijd AA nodig om sober te blijven" "overgeven aan god", "alcoholist"
Ik zie mij echt niet als ongeneeselijk ziek!! verre van dat. Wat ik wel weet dat ik compassie voor mijn eigen lichaam/geest moet vinden. Als ik dit gevonden heb ga ik deze niet meer vergiftigen met alcohol. Dat is mijn mening.
Ik kan dit niet uiten bij AA. Dan ben ik niet gelijk gestemd. Na 3 jaar onderzoek is mij duidelijk dat men naar alcohol (of drugs) grijpt omdat men verbindinng kwijtraakt, welke dan ook. Ik weet niet of jullie dezelfde labtest bedoelen met muizen. Ik heb gelezen over een test dat men een muis in een prikkelarme omgeving zette met water met cocaine/heroine daarin. Muis bleef eraan lurken. Zo dat is dan je bewijs. Tijd later werd nog een test uitgevoerd. Er is een ware muizen paradijs gebouwd, zowel met drugswater als gewoon, rijk voedsel, en veel te doen. Drugs water werd niet aangeraakt. Sugestie is dus ook alsje de verbinding weet te herstellen je van drugs (alcohol) vanaf blijft.

[Marcel]

Het lijkt mij inderdaad niet konstruktief
om jezelf voortdurend te bestempelen
als 'ik ben ongeneeslijk ziek' of 'ik ben alcoholist'.
Als dan ook nog volgt 'ik heb de AA nodig om sober te blijven,'
dan lijkt het er sterk op dat de AA een
zichzelf in standhoudende affirmatie beweging is...
( laten we God of hogere macht maar even achterwege)

Het ziet eruit dat je er verstandig aan doet
je eigen inzicht en intuitie hierin te volgen...

succes!

[g33kgir1]

Het lijkt mij inderdaad niet konstruktief
om jezelf voortdurend te bestempelen
als 'ik ben ongeneeslijk ziek' of 'ik ben alcoholist'.
Als dan ook nog volgt 'ik heb de AA nodig om sober te blijven,'
dan lijkt het er sterk op dat de AA een
zichzelf in standhoudende affirmatie beweging is...
( laten we God of hogere macht maar even achterwege)

Het ziet eruit dat je er verstandig aan doet
je eigen inzicht en intuitie hierin te volgen...

succes!

Waarom is het dan zo dat AA wel voor de een werkt en niet voor de ander? Wel in achterhoofd houdend beweging is omstreeks 1900 opgericht en sindsdien zijn de teksten van 12stappen niet aangepast.

[Marcel]

Dat weet ik niet

[g33kgir1]

Gemoed en alcohol gaan slecht samen.  Het is het gemoed wat alcoholist is. Waarom is dat?  Het gemoed wil zo graag zijn gevoelens verdoven.  Als men voor de poort van het doodloze staat zal men bemerken dat de roes van alcohol tegen gaat staan (dronkenschap).  Maar met 'een' pilsje is niks mis, dat levert geen roes, geen verdoving op.

Er waren idd tijden dat ik mijzelf wilde verdoven, even tijdelijk uit de realiteit stappen. Inmiddels is het zo dat ik veelal geen tijd heb om te drinken omdat ik te veel te doen heb. Ik wil te vaak aanweizig zijn, in het moment als het ware. Te lang heb ik mijn leven geleefd en mij laten gebeuren.... Leven zal altijd zo nu en dan citroenen leveren, het is aan mij om er een vodka aan toe te voegen.

[g33kgir1]

Ik heb moeite met alcohol. ik ben geen dagelijkse drinker. Het is een beettje 7 jaar geleden begonnen, toen was ik dik 40 gepaseerd. Ik woon AA meetings bij maar kan mij niet verenigen met de label alcoholist EN het hele overgeven aan god. Het slaafs idee dat je het grote mach moet dienen anders komt het niet goed. Ik ben op zoek eigenlijk naar een boeddistische kijk op alcohol.

Niet meteen een Boeddhistische kijk, wel schrijvend uit ervaring met trauma, complexe posttraumatische stress-stoornis en verslavingsproblemen dewelke dikwijls samen gaan.
De meeste CPTSS-behandelingen werken niet omdat onze kindertijd PTSD noch chemisch noch psychologisch is, maar wel neurologisch.
Ik heb een 69 jarige kennis die enkele weken geleden de diagnose alvleesklierkanker kreeg. Hij was 46 jaar alcoholist.
Alcohol is geen directe risicofactor voor alvleesklierkanker, maar overmatig alcoholgebruik kan wel leiden tot leverproblemen en pancreatitis. Dat kan dan vervolgens weer leiden tot het ontstaan van alvleesklierkanker.
Sinds eergisteren is hij aan chemo begonnen met slechts 30% slaagkans en indien de chemo aan slaat is hij gegarandeerd diabeticus.
Mijn kennis is een wandelende bibliotheek die sinds zijn 18de de zwaarste filosofische en psychologische literatuur begon te verslinden. Al zijn psychologische kennis heeft hem niets opgeleverd, logisch dus, want zijn trauma is op neurologisch niveau.

Ik heb idd in mijn verleden, als klein meisje eea meegemaakt. Niet wetend dat het een gevolg zou hebben in mijn volwassen leveren. Pas na mijn 40ste zei een professional, jij hebt een trauma. Ik dacht... okeeee en nu? Ik dronk te weinig om echt fysieke klachten te krijgen en blijvend intern letsel aan over te houden. Ik was wat je noemd een binger. Zo nu en dan grote hoeveelheden drank, met alle gevolgen van dien.

[g33kgir1]

Graag gedeeld. Ik ontdekte haar toevallig op YouTube van de week...
"The Scary New Research On Sugar & How They Made You Addicted To It! Jessie Inchauspé | E243"
https://www.youtube.com/watch?v=DnEJrgc1BCk
En kocht meteen haar e-book.

Deze dame heb ik idd ergens voorbij zien gaan bij een andere interview met Tom Bilyeu. Toen had ze het over goed eten. Dank je wel voor de link. Ik ga die bekijken.

[Bodhiboom]

Waarom is het dan zo dat AA wel voor de een werkt en niet voor de ander? Wel in achterhoofd houdend beweging is omstreeks 1900 opgericht en sindsdien zijn de teksten van 12stappen niet aangepast.

De AA doet ook veel aan sociale binding. Het hele idee van een mentor krijgen, van de groep vertellen hoe het je gaat… er bestaat wel een zekere broederschap tussen de leden. Tenminste zo heb ik erover horen praten. Dat helpt ook allemaal.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Ik heb moeite met alcohol. ik ben geen dagelijkse drinker. Het is een beettje 7 jaar geleden begonnen, toen was ik dik 40 gepaseerd. Ik woon AA meetings bij maar kan mij niet verenigen met de label alcoholist EN het hele overgeven aan god. Het slaafs idee dat je het grote mach moet dienen anders komt het niet goed. Ik ben op zoek eigenlijk naar een boeddistische kijk op alcohol.

Niet meteen een Boeddhistische kijk, wel schrijvend uit ervaring met trauma, complexe posttraumatische stress-stoornis en verslavingsproblemen dewelke dikwijls samen gaan.
De meeste CPTSS-behandelingen werken niet omdat onze kindertijd PTSD noch chemisch noch psychologisch is, maar wel neurologisch.
Ik heb een 69 jarige kennis die enkele weken geleden de diagnose alvleesklierkanker kreeg. Hij was 46 jaar alcoholist.
Alcohol is geen directe risicofactor voor alvleesklierkanker, maar overmatig alcoholgebruik kan wel leiden tot leverproblemen en pancreatitis. Dat kan dan vervolgens weer leiden tot het ontstaan van alvleesklierkanker.
Sinds eergisteren is hij aan chemo begonnen met slechts 30% slaagkans en indien de chemo aan slaat is hij gegarandeerd diabeticus.
Mijn kennis is een wandelende bibliotheek die sinds zijn 18de de zwaarste filosofische en psychologische literatuur begon te verslinden. Al zijn psychologische kennis heeft hem niets opgeleverd, logisch dus, want zijn trauma is op neurologisch niveau.

Ik heb idd in mijn verleden, als klein meisje eea meegemaakt. Niet wetend dat het een gevolg zou hebben in mijn volwassen leveren. Pas na mijn 40ste zei een professional, jij hebt een trauma. Ik dacht... okeeee en nu? Ik dronk te weinig om echt fysieke klachten te krijgen en blijvend intern letsel aan over te houden. Ik was wat je noemd een binger. Zo nu en dan grote hoeveelheden drank, met alle gevolgen van dien.

Mij lijkt het dat onze trauma's, angsten, slechte ervaringen, teleurstellingen, jaloersheden, boosheden een mens zowel lichamelijk, geestelijk en spiritueel uit balans en in verwarring brengt.
De dingen die ons terug in balans brengen doen meestal pijn,
eerlijk zijn tegen onszelf, onszelf overwinnen, geduld opbrengen, loslaten,...
de zaken die ons nog verder uit balans brengen zijn meestal fijn

Ze zeggen wel eens dat een mens  met zijn hart en geest vaak in het verleden of in de toekomst leeft. In werkelijkheid leeft een mens alleen vandaag.
vandaag een goede dag maken lijkt me voldoende.

spiritualiteit zijn de onstoffelijke zaken die een mens kracht geeft. En iedereen moet voor zichzelf ontdekken welke zaken dat zijn.

het doet pijn om iedere dag die zaken te doen die ons sterker maken, want vaak is dat saai, eenzaam, vermoeiend, je moet er tijd voor vrij maken, aandacht aan besteden, discipline beoefenen.

Voor veel mensen is een goede dag, een dag van plezier, fijn, lekker. en jammer genoeg nog verder uit balans.
Vaak weten we wel wat ons pijn, maar in feite goed doet, toch blijkt het niet makkelijk om onze eerlijkheid om te zetten in actie.

ik wens je veel pijnlijk goede dagen

[ervaringsgetuige]

Het lijkt mij inderdaad niet konstruktief
om jezelf voortdurend te bestempelen
als 'ik ben ongeneeslijk ziek' of 'ik ben alcoholist'.
Als dan ook nog volgt 'ik heb de AA nodig om sober te blijven,'
dan lijkt het er sterk op dat de AA een
zichzelf in standhoudende affirmatie beweging is...
( laten we God of hogere macht maar even achterwege)

Het ziet eruit dat je er verstandig aan doet
je eigen inzicht en intuitie hierin te volgen...

succes!

Waarom is het dan zo dat AA wel voor de een werkt en niet voor de ander? Wel in achterhoofd houdend beweging is omstreeks 1900 opgericht en sindsdien zijn de teksten van 12stappen niet aangepast.

Omdat er een schakel ontbreekt.
Zie...

Kernovertuigingen en verslavingen

Wanneer mensen ons komen bezoeken met een verslaving, willen ze meestal praten over verslaafd zijn aan stoffen. Stoffen zijn echter nooit het probleem. De stoffen zijn slechts het topje van een ijsberg van gevoel. We kunnen een langdurige spanning voelen in ons lichaam; we kunnen ons wanhopig eenzaam voelen; we kunnen chronisch angstig of bezorgd zijn, of we kunnen boos worden op de val van een hoed. Dit zijn gevoelens. Gevoelens hebben een biochemische component en we zijn verslaafd aan deze biochemicaliën. Dat is hoe we verslaafd raken aan deze gevoelens.
Waar komen deze gevoelens vandaan? Onze gevoelens worden gekozen door de overtuigingen die we over onszelf hebben. Als ik geloof dat ik niet wordt gesteund, zal ik bewijs vinden om te laten zien dat ik niet wordt gesteund. Wanneer ik dat bewijs in welke vorm dan ook zie, zal ik woede voelen en het is dat gevoel van woede waaraan ik verslaafd ben. In deze vicieuze cirkel raakte ik verslaafd aan het gevoel van woede dat verband houdt met het idee dat ik niet wordt gesteund.

We kunnen beginnen met het begrijpen van de wortels van onze verslaving aan gevoelens en substanties, wanneer we de vraag kunnen beantwoorden "Wie denk je dat je bent?" Zo is de sleutel tot het ontrafelen van onze diepe droefheid, depressie, middelenmisbruik, workaholisme, eetstoornissen en andere slopende "symptomen” het aanpakken van de onderliggende geloofsstructuur die deel uitmaakt van wie we denken dat we zijn.
Dit was de sleutel tot het opmerkelijke succes dat ‘kies opnieuw' heeft genoten door met klanten samen te werken met allerlei presentatie vraagstukken, of het nu gaat om depressie, gestreste relaties, chronische angst of drugsmisbruik. Het zes-stappen proces is de methode waarmee deze ontmanteling van kernovertuigingen kan worden bereikt.
Voordat ik me aan mijn eigen genezingswerk wijdde, was mijn alcoholgebruik aanzienlijk. Dertig jaar lang was ik bijna elke nacht  dronken.
Dit misbruik was puur een keuze die ik maakte op basis van mijn diepe gevoel van zelfhaat. Deze zelfhaat was het resultaat van een reeks kernovertuigingen die inhielden dat ik onbemiddeld, schuldig, waardeloos en strafwaardig ben. Deze overtuigingen vereisten bewijsmateriaal dat mijn alcoholische gedrag ruimschoots opleverde.

Ik ging naar de Anonieme Alcoholisten voor hulp en leerde hun mening over dit onderwerp: Alcoholisme is een ziekte en ik, als alcoholist, ben er machteloos over.
Ik geloofde dit al een tijdje. Nadat ik met behulp van de Choose Again-methode aan mezelf had gewerkt, begon ik te begrijpen dat het het ego is dat gelooft dat het machteloos is over alcohol (en vele andere dingen). Nu zou ik nooit zeggen dat ik machteloos ben over wat dan ook. Dit komt omdat ik heb geleerd dat wie ik ben in Waarheid - voorbij het ego - oneindig krachtig is, niet machteloos.

AA heeft veel mensen geholpen en ik bewonder het record. Het is een prachtige organisatie die letterlijk miljoenen levens heeft gered en blijft doen. En ja, het zou verder kunnen gaan. Veel AA-veteranen die op ons Centrum waren, verklaarden met verbazing: "Dit is de ontbrekende schakel!”

Een belangrijke vraag moet gesteld worden: "Waarom dronk ik in de eerste plaats? Waar kwam dat vandaan?”
Als je te veel drinkt, moet je je afvragen: "Wat is het doel van mijn drinken? Wat is zijn functie? Waar kan ik gelijk over hebben als ik drink?”
Het is de urgentie en noodzaak van drinken die moet worden aangepakt. Deze urgentie en noodzaak wordt geinformeerd door een onderliggende overtuiging die maakt dat ik het 'zelf' wil vernietigen dat ik haat.
In mijn geval was ik niet alleen te veel aan het drinken - ik deed ook drugs, flirtte en saboteerde mijn bedrijf op alle niveaus. Ik probeerde mezelf te vernietigen. Ik ben er niet in geslaagd. Helaas slagen sommige mensen wel of blijven ze op een zelfvernietigende loopband.

Waarom heb ik zoveel gedronken? Om twee redenen: één, ik was op een misplaatste zoektocht naar een hoger zelf door een transcendente ervaring. In mijn zelfbenoemde fanatisme dacht ik dat drank me daarheen zou brengen - het zou me naar dat spirituele rijk brengen dat ik zocht (is het toeval dat alcohol 'geesten' wordt genoemd?).
De tweede reden waarom ik dronk was om het zelf te vernietigen dat ik zo haatte.
Waarom werkte dat niet? Omdat het niet vernietigd kan worden. Ik probeerde een geloof te vernietigen - het geloof in mijn waardeloosheid - maar je kunt een geloof niet echt vernietigen. Wat je kunt doen is je gehechtheid eraan terugtrekken. Haal het geloof weg in je eigen geloof en het zal verwelken. Hiermee gaan je zelfvernietigende gevoelens en gedragingen weg.

Fragment uit: Choose Again
Diederik Wolsak

[Bodhiboom]

Ik heb wel eens een aanvaring gehad met verslaving — geen alcohol maar een gameverslaving, en achteraf gekeken daarnaar was het absoluut een geval dat ik aan het compenseren was. Mijn leven was op een aantal vlakken leeg, ik onderdrukte gevoelens, en om die leegte te vullen ging ik gamen.

Dus mijn ervaring was absoluut dat emotionele tekortkomingen gecompenseerd worden door verslaving. Het is goed dat mensen daarmee aan de slag zijn gegaan. Mijn advies: kijk goed naar waarom je de dingen doet die je doet, en vooral ook waarvoor je op de vlucht bent.

[ervaringsgetuige]

Break the Cycle of Addiction - Ram Dass > https://www.youtube.com/watch?v=yLGZeoC9WMs&t=21s

[g33kgir1]

Ik heb moeite met alcohol. ik ben geen dagelijkse drinker. Het is een beettje 7 jaar geleden begonnen, toen was ik dik 40 gepaseerd. Ik woon AA meetings bij maar kan mij niet verenigen met de label alcoholist EN het hele overgeven aan god. Het slaafs idee dat je het grote mach moet dienen anders komt het niet goed. Ik ben op zoek eigenlijk naar een boeddistische kijk op alcohol.

Niet meteen een Boeddhistische kijk, wel schrijvend uit ervaring met trauma, complexe posttraumatische stress-stoornis en verslavingsproblemen dewelke dikwijls samen gaan.
De meeste CPTSS-behandelingen werken niet omdat onze kindertijd PTSD noch chemisch noch psychologisch is, maar wel neurologisch.
Ik heb een 69 jarige kennis die enkele weken geleden de diagnose alvleesklierkanker kreeg. Hij was 46 jaar alcoholist.
Alcohol is geen directe risicofactor voor alvleesklierkanker, maar overmatig alcoholgebruik kan wel leiden tot leverproblemen en pancreatitis. Dat kan dan vervolgens weer leiden tot het ontstaan van alvleesklierkanker.
Sinds eergisteren is hij aan chemo begonnen met slechts 30% slaagkans en indien de chemo aan slaat is hij gegarandeerd diabeticus.
Mijn kennis is een wandelende bibliotheek die sinds zijn 18de de zwaarste filosofische en psychologische literatuur begon te verslinden. Al zijn psychologische kennis heeft hem niets opgeleverd, logisch dus, want zijn trauma is op neurologisch niveau.

Ik heb idd in mijn verleden, als klein meisje eea meegemaakt. Niet wetend dat het een gevolg zou hebben in mijn volwassen leveren. Pas na mijn 40ste zei een professional, jij hebt een trauma. Ik dacht... okeeee en nu? Ik dronk te weinig om echt fysieke klachten te krijgen en blijvend intern letsel aan over te houden. Ik was wat je noemd een binger. Zo nu en dan grote hoeveelheden drank, met alle gevolgen van dien.

Mij lijkt het dat onze trauma's, angsten, slechte ervaringen, teleurstellingen, jaloersheden, boosheden een mens zowel lichamelijk, geestelijk en spiritueel uit balans en in verwarring brengt.
De dingen die ons terug in balans brengen doen meestal pijn,
eerlijk zijn tegen onszelf, onszelf overwinnen, geduld opbrengen, loslaten,...
de zaken die ons nog verder uit balans brengen zijn meestal fijn

Ze zeggen wel eens dat een mens  met zijn hart en geest vaak in het verleden of in de toekomst leeft. In werkelijkheid leeft een mens alleen vandaag.
vandaag een goede dag maken lijkt me voldoende.

spiritualiteit zijn de onstoffelijke zaken die een mens kracht geeft. En iedereen moet voor zichzelf ontdekken welke zaken dat zijn.

het doet pijn om iedere dag die zaken te doen die ons sterker maken, want vaak is dat saai, eenzaam, vermoeiend, je moet er tijd voor vrij maken, aandacht aan besteden, discipline beoefenen.

Voor veel mensen is een goede dag, een dag van plezier, fijn, lekker. en jammer genoeg nog verder uit balans.
Vaak weten we wel wat ons pijn, maar in feite goed doet, toch blijkt het niet makkelijk om onze eerlijkheid om te zetten in actie.

ik wens je veel pijnlijk goede dagen

Het is beslist zo als u omschrijft een evenwichtige dag is een pijnlijke dag. Men zegt wel eens "ik MOET helemaal niets". Dat is niet waar. Makkelijkste voorbeeld is spieren kweken. Als je spieren wil kweken, dan MOET je naar de sportschool, consequent een en het zelfde routine afwerken, elke dag (echt elke dag) gezond eten. Smokkelen bestaat niet. Een beetje zwanger ook niet.

"het doet pijn om iedere dag die zaken te doen die ons sterker maken, want vaak is dat saai, eenzaam, vermoeiend, je moet er tijd voor vrij maken, aandacht aan besteden, discipline beoefenen."<-- ja, en als ik denk aan de voldoening achteraf is dat gevoel verre te vergelijken met het makkelijk leven. Elke dag iets "volbrengen"

En toch soms wil ik geen "braaf meisje" zijn, volledig los gaan. Waar dat vandaan komt weet ik ook niet.

[g33kgir1]

Ik heb wel eens een aanvaring gehad met verslaving — geen alcohol maar een gameverslaving, en achteraf gekeken daarnaar was het absoluut een geval dat ik aan het compenseren was. Mijn leven was op een aantal vlakken leeg, ik onderdrukte gevoelens, en om die leegte te vullen ging ik gamen.

Dus mijn ervaring was absoluut dat emotionele tekortkomingen gecompenseerd worden door verslaving. Het is goed dat mensen daarmee aan de slag zijn gegaan. Mijn advies: kijk goed naar waarom je de dingen doet die je doet, en vooral ook waarvoor je op de vlucht bent.

Dat is zeker zo. Het opvullen van een leegte met iets dat altijd zal zijn, alcohol. Zo ben ik begonnen met drinken. Volledig connectie kwijt geraakt wat/wie dan ook en daarmee een leegte gecreert, en om die leegte op te vullen en niet te voelen was daar de alcohol.  Kan ook iets anders zijn, wiet/gamen/sex...

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

En toch soms wil ik geen "braaf meisje" zijn, volledig los gaan. Waar dat vandaan komt weet ik ook niet.

Ik ben ook graag losbandig, dat is fijn.
Een vaag vermoeden bij mij lijkt het onzekerheid/angsten in combinatie met luiheid en explosieve emotionaliteit.
Ik zie ook dat ik aardig wil bevonden worden door vrienden die ook losbandig zijn.

In het begin vond iedereen mijn losbandigheid leuk, maar omdat het zo extreem was, heb ik zeer veel vrienden en relaties hierdoor verloren, en uiteindelijk na jaren  ben ik een andere weg uitgegaan.
Ik heb geen spijt dat ik een andere weg ben gegaan, de mooie losbandige jaren hebben maar kort geduurd, daarna kwamen de duistere losbandige jaren en de negatieve gevolgen zijn er nog altijd.

[I'm a loser]

En toch soms wil ik geen "braaf meisje" zijn, volledig los gaan. Waar dat vandaan komt weet ik ook niet.

Dat kan niet anders dan in het verleden liggen.   Daar is dat niet-brave meisje gevormd.

[ervaringsgetuige]

En toch soms wil ik geen "braaf meisje" zijn, volledig los gaan. Waar dat vandaan komt weet ik ook niet.

Dat kan niet anders dan in het verleden liggen.   Daar is dat niet-brave meisje gevormd.

En niet-brave meisjes zoeken naar niet-brave jongetjes.
Iemand die onrijp is wordt ook steeds verliefd op een ander onrijp persoon, omdat ze op dezelfde golflengte zitten. Wie rijp is, zal houden van een ander gerijpt persoon. En een onrijpe van iemand die ook onrijp is, soort zoekt soort.

[g33kgir1]

[/quote]
En niet-brave meisjes zoeken naar niet-brave jongetjes.
Iemand die onrijp is wordt ook steeds verliefd op een ander onrijp persoon, omdat ze op dezelfde golflengte zitten. Wie rijp is, zal houden van een ander gerijpt persoon. En een onrijpe van iemand die ook onrijp is, soort zoekt soort.
[/quote]
Ik weet niet of dat voor mij geldt. Ik ben heel vroeg volwassen moeten worden.... Jonggetrouwd om uit dictatormoeder uit te komen, huwelijk heeft 19 jaar stand gehouden. Evenwichtige relatie tot liefde op was. Toen een man ontmoet met een karakter/persoonlijkheid die ik niet aankon/kan.

[ervaringsgetuige]

Ik weet niet of dat voor mij geldt.

Dat geldt voor miljoenen mensen. Miljoenen mensen worden in geestelijke zin nooit volwassen. Ze worden weliswaar lichamelijk ouder, maar niet geestelijk. Hun psychologische ontwikkeling blijft steken in hun kindertijd, blijft onrijp. Ze hebben voortdurend behoefte aan liefde, net zo erg als aan voedsel.

[g33kgir1]

Gelooft u mij, ik ben echt niet alleen lichamelijk volwassen!! sugesties en aannames zijn dodelijk.

[ervaringsgetuige]

Gelooft u mij, ik ben echt niet alleen lichamelijk volwassen!! sugesties en aannames zijn dodelijk.

Gelooft u mij maar, als je moeite hebt met alcohol en / of een andere vorm van verslaving houdt je jezelf voor de gek als je beweert geestelijk rijp / volwassen te zijn.
Hieronder wat van de verslaving specialist en in Tibetaans boeddhisme gespecialiseerde zijnde Jan Geurtz...

ALCOHOLVERSLAVING
  
 Alcohol is een merkwaardig middel, want het is pas verslavend boven een bepaalde dosis. Blijf je beneden die dosis, dan is het gebruik niet verslavend en zelfs niet eens ongezond. De grens is voor iedereen verschillend, maar ligt gemiddeld ergens bij twee glazen per dag. Omdat het alcoholgehalte van bier lager is dan dat van wijn, en dat weer lager is dan dat van jenever, whiskey of cognac, maakt het voor de hoeveelheid alcohol niet zoveel uit of je nu twee glazen bier drinkt of twee glaasjes jenever. Van belang is natuurlijk wel of je ze vlug achter elkaar drinkt, of met een langere tussenpoos.

 Maar eigenlijk is het helemaal niet nodig om die grens uit te leggen, want iedereen die er wel eens overheen gaat, kent hem. Hij ligt op het punt waar je tegen jezelf begint te praten, ongeveer op een van de volgende manieren: ‘Ach, het mag nu wel weer eens; ik heb het nu wel verdiend om mezelf eens te laten gaan; iedereen kan nu eventjes de pot op maar ik ga lekker genieten; ik hoef mezelf toch niet altijd te beheersen; ik heb zo’n hekel aan dat veroordelende stemmetje in mijn hoofd, ik doe het gewoon.’

 Heel veel mensen staan zichzelf eens in de paar weken of maanden toe die grens te overschrijden. Ze springen een avond uit de band, zakken eens helemaal door, hebben de volgende dag een stevige kater en zijn weer voor weken of maanden genezen. In feite voelen ze zich na zo’n uitspatting inderdaad wel een beetje schuldig, maar als de kater weg is, is het schuldgevoel ook weer over. Deze groep staat op de rand van de verslaving. Er is wel al een vage vicieuze cirkel, want de behoefte aan zo’n uitspatting komt immers met enige regelmaat terug. Maar er is (nog) geen negatieve spiraal, omdat de uitspatting tamelijk geïsoleerd staat van het dagelijkse leven, en daar dus nauwelijks een negatief effect op heeft. Vaak zien we dat mensen een bepaalde periode van hun leven op deze manier drinken, maar dat dit vanzelf overgaat als ze hun draai weer gevonden hebben.

 Het wordt daarentegen vanzelf erger als het dagelijkse leven beknellender en uitzichtlozer wordt. Het grensgeval kan dan in korte tijd veranderen in een echte verslaving. Deze mensen worden vaak weekenddrinkers. Elke vrijdag- en zaterdagavond is het zover, het overschrijden van de grens is op zichzelf al een gewoonte geworden, het ‘er eventjes helemaal uit zijn’ een noodzaak. Door de week wordt naar het weekend toegeleefd, het weekend zelf komt volledig in het teken te staan van uitgaan, ‘stappen’, en dat uitgaan is weer volledig afhankelijk van het alcoholgebruik, soms in combinatie met andere uitgaansdrugs als cocaïne of extacy. En de maandag is afkickdag, ook wel ‘baaldag’ genoemd. Alle onvrede met je eigen leven, zoals vervelend werk, een saaie relatie, geldgebrek of een te kleine woning, worden gecompenseerd met weekendfantasieën. Dat versterkt je gevoel van machteloosheid tegenover je leefsituatie, het versterkt het gevoel bekneld te zitten in een leven dat weinig vooruitzichten biedt, en het versterkt uiteindelijk weer je behoefte aan het weekend, symbool van vrijheid en van ‘alle remmen los’.

 Ook deze vorm van alcoholverslaving gaat vaak na een tijd min of meer vanzelf over als de leefsituatie verbetert. Door een betere baan of een nieuwe relatie kan iemand echt meer plezier in zijn leven krijgen, waardoor de noodzaak van de wekelijkse uitspatting vervalt. Soms verdwijnt de alcoholverslaving alleen maar omdat er een andere verslaving voor in de plaats komt, bijvoorbeeld een relatieverslaving.

 Veel ernstiger wordt de alcoholverslaving als het drinken dagelijks gebeurt, in je eigen huis, als middel om te ontvluchten aan een problematische situatie. Er is een diep gevoel van eenzaamheid en tekortschieten, van somberheid over het hele bestaan, en een glaasje alcohol verandert dit gevoel in een prettige warmte vanbinnen. Als alcohol in grotere hoeveelheden deel gaat uitmaken van je dagelijkse regelmaat, zit je in de problemen. Omdat alcohol een maatschappelijk geaccepteerd middel is, hebben veel alcoholverslaafden aanvankelijk niet eens door dat ze verslaafd zijn. Het echtpaar dat ’s avonds bij de maaltijd met z’n tweeën een flesje rode wijn drinkt, bij de koffie elk twee likeurtjes neemt en de rest van de avond samen nog een fles port soldaat maakt, is echt verslaafd aan alcohol, ook al functioneren beiden prima, allebei een drukke baan, heel sociaal en zo, goede relatie ook, niks aan de hand. De alcoholverslaving werkt zo sluipend, soms duurt het jaren voordat verslavingskenmerken zoals trillende handen, angstaanvallen en hallucinaties het onmogelijk maken jezelf nog langer voor de gek te houden.

—————

 Waar ging dit boek tot nu toe over? De eerste hoofdstukken vormden een onderzoek naar het illusoire karakter van de verslaving. De resultaten vat ik samen in de volgende drie punten:

 1. Verslaving is een vorm van ellende. Als het een vorm van geluk was, of iets neutraals, dan had je dit boek niet gekocht, en was het waarschijnlijk niet eens geschreven!
  
 2. De verslavingsellende wordt veroorzaakt door de manier waarop je eraan probeert te ontsnappen. Het verslavende middel of de dwangmatige handeling levert een tijdelijke schijnbare ontsnapping uit het verslaafde gevoel, maar versterkt dat gevoel tegelijkertijd. Zo veroorzaakt en versterkt het middel zijn eigen noodzaak.
  
 3. De kern van de verslavingsellende is het negatieve gevoel dat de verslaafde over zichzelf heeft en dat door de verslaving versterkt wordt. Als verslaafde voel je je in toenemende mate stom, slap, slecht, schuldig, incompetent, niet goed genoeg, waardeloos of heb je een combinatie van deze gevoelens.

Fragment uit “De verslaving voorbij”
Jan Geurtz

Ik was het grootste deel van 'mijn' leven verslaafd aan liefde. Daarom kocht ik Jan Geurtz's boeken.

[Buddha Amitabha]

@g33kgir1: Met alle respect, diverse mensen hier proberen je te helpen, ze willen misschien zelfs graag hulp bieden. Maar ik weet dat helpen op een forum niet zal werken, niet voor mensen die te grote problemen hebben. Als dat al zo is. Probleemgebruik van drank of drugs, of zelfs alcoholisme is niet met wat woorden op te lossen. Ik beweer niet dat je probleemgebruik hebt, of lijdt aan alcoholisme. Dat kun je beter zelf zeggen. Maar zolang je zelf niet het gevoel hebt dat je een echt probleem hebt, zal er onvoldoende motivatie zijn om van drank en/of drugs af te blijven. Alcohol valt niet voor niets onder de harddrugs, een verslaving daaraan is zeer moeilijk te doorbreken. Motivatie is alles. En zolang de erkenning er niet is dat er echt een probleem is of een verslaving, zal het uitermate moeilijk zijn om hier een definitieve streep onder te zetten.

Hooguit kunnen leden hier wat schoten voor de boeg doen, maar al die adviezen worden gegeven aan iemand die men niet kent, niet in de praktijk meemaakt. Praten is gemakkelijk, maar doen (van een probleem verlost worden) is heel andere koek. Ik lees dat je contact hebt met de AA beweging, op zich lijkt me dat een goede organisatie om je bij te staan. Dat je er misschien soms bedenkingen bij hebt, of twijfelt, is denk ik logisch. Zeker met dit soort problemen. En een uitgestippelde weg van A naar B bestaat niet. Ik begrijp dat je een boeddhistisch antwoord zou willen hebben op een probleemgebruik danwel een verslaving. Dat antwoord is er helaas niet, tenminste, Gautama de Boeddha stelde dat je geen bedwelmende dranken zou moeten drinken, en zijn monniken en nonnen mochten in hun toevlucht tot de gemeenschap der boeddhisten absoluut geen bedwelmende dranken drinken. In die tijd was dat soma, een soort drug. Maar het maakt niet uit of dit alcohol of drugs is in de hedendaagse wereld, want dat is gewoon vergelijkbaar.

Ik raad je aan om in ieder geval de professionele weg te blijven bewandelen. Niemand zegt dat je in een God zou moeten geloven of in het boeddhisme, of wat dan ook. Het gaat er maar net om, wat voor jou werkt in dit geval. Dat kunnen mensen hier helemaal niet bepalen, en dus ook geen goed advies geven. Dat zijn eerder losse flodders, omdat niemand hier op dit forum je daadwerkelijk kent. En dan nog is het zeer de vraag of het in jouw geval allemaal klopt wat men zegt of adviseert. Het is gewoon een individueel traject, er vallen geen (pseudo)psychologische etiketten op te plakken, hoe goed de adviezen ook waarschijnlijk bedoeld zijn. Of het probleem daadwerkelijk in je jeugd ligt, of in de opvoeding, dat zou kunnen. Maar dat is maar de vraag en daarbij komt het grote probleem waar je precies vastloopt. En bent gaan gebruiken. Dat is bij iedereen anders. Ik ga dus geen adviezen geven, ik ben daar ook niet capabel voor. Niemand is dat hier, dus wees erg voorzichtig met het mentaal psychologiseren van je problemen. Omdat je problemen waarschijnlijk dieper liggen dan je denken. Dit is geen gemakkelijke weg, met veel obstakels. Hopelijk kom je er ooit helemaal los van. Die weg moet je zelf gaan, met adequate begeleiding, in de praktijk, wel te verstaan. Want praten kunnen we allemaal, maar of dat echt helpend is? Ik meen van niet, zeer zeker niet op een forum waar we alleen de woorden van de ander lezen. Dat is volstrekt onvoldoende om een probleem als dit mee te benaderen. Heel veel sterkte!

[g33kgir1]

prima, bedankt, ik heb genoeg gelezen. ik wens deze topic te sluiten.