In dit hele neo-Advaita circus draaien nog een paar andere figuren rond, die je als een soort volgelingen van U.G. Krishnamurti kunt beschouwen. Zij hebben de originele Advaita Vedanta beschouwingen van Ramana Maharshi ernstig verdraaid en op eigen wijze geïnterpreteerd tot iets wat niets meer met Ramana Maharshi’s leringen van doen heeft. De adepten van U.G. zijn achtereenvolgens Tony Parsons, Karl Renz en Jed McKenna. Zij brengen hun neo-Advaita bullshit als waarheid, een soort fastfood realisatie, de snelweg naar de Verlichting, en eigenlijk verder dan dat. Want Verlichting is in hun vocabulaire eigenlijk ook een verdacht label. Ze hebben een wondermiddel gebrouwd, een soort ultieme verovering, namelijk de individuele heerschappij over religie, spiritualiteit en godsdienst. Vooral dat laatste doen ze steevast in de ban, als zijnde iets dat wel heel vies zou zijn. Deze neo-Advaita lieden beweren dat iedereen Verlicht kan zijn, dat je helemaal geen Leraren of Meesters nodig hebt. Je kunt het namelijk allemaal zelf. Waarbij we ons af kunnen vragen dat als we het inderdaad zelf kunnen, waarom zou je dan nog naar deze figuren luisteren?
Het paradepaardje van neo-Advaita is dat niets echt bestaat en dat er niets te doen valt. Dat is tegenstrijdig met het feit dat de neo-Advaita beweging een markt vol heeft liggen van toespraken, DVD’s, foto’s, filmpjes op internet, boeken en zelfs meditatiekussens. En iedereen kan direct, nu, de Verlichting zijn of zelfs hebben. Of daar voorbij. Geen gedoe meer, geen enkele moeite, je bent al wat je wilt realiseren. Nu en hier! Mijns inziens is dit zeer oppervlakkig, en dat niet alleen. Eigenlijk is het als het ware surrogaat-koffie, nep, en het appelleert sterk aan de consumentistische insteek van de huidige mens, vooral de westerlingen onder ons. Het is allemaal mooipraterij, het geklets vervangt namelijk het daadwerkelijke zijn en de werkelijke inspanning van de leerling of volgeling. Feitelijk komt het er volgens mij op neer, dat wanneer je het kunt beargumenteren, alles zo’n beetje mogelijk is. Zelfs de leringen van Ramana Maharshi worden zo ongeveer als nep bestempeld, waarmee de originele bron feitelijk zelfs wordt ontkend. En die ontkenning is het grootste wapen van neo-Advaita; Tony Parsons en Karl Renz hanteren een kwaadaardig soort humor om met alles en iedereen de draak te steken en de vloer aan te vegen. Eenieder die er anders over denkt, wordt veroordeeld dat hij of zij het niet snapt en gevangen is in het dualisme. Want het non-dualisme is natuurlijk het handelsmerk van de neo-Advaita beweging. Ze beweren geen club te zijn, maar niets is minder waar. Hun hele circus is een zogeheten awakening club, en ze willen allemaal lid zijn.
Volgens mij heb je hier gewoon helemaal niks aan, omdat het allemaal bullshit humor is, zwevende concepten in stand houden en gewoon alles blijven ontkennen, totdat je gesprekspartner het opgeeft of weggaat. Dan vier je je overwinning, want jij hebt natuurlijk gelijk, en zij zijn maar stomme gelovigen. Karl Renz is een ras ontkenner, hij ontkent alles en maakt iedereen volstrekt belachelijk. Volgens mij zit de heer Renz nog immer gevangen in zijn eigen “mind”, want ontkennen is slechts een foefje, zijn foefje bij uitstek. Het is meer een troll dan een mens, je kunt er net zo goed een alles ontkennende robot neerzetten, volgens mij.
Neo-Advaita is in mijn optiek een valse leer, hooguit een nihilistische en cynische trukendoos, waarin geen enkele plaats is voor empathie, liefdevolle vriendelijkheid of nederigheid. Iedereen kan een Meester of Leraar zijn, vandaar dat er ook zoveel lieden zijn uit deze beweging die zichzelf kwalificeren als Verlicht of meer dan Verlicht. Ik ben hier nogal uitgesproken over, omdat ik deze lieden al vele jaren heb horen spreken en de gek horen steken met religie, de weg van de leerling, godsdienst en spiritualiteit. En neo-Advaita is in mijn ogen absoluut geen vorm van spiritualiteit. Het doet alsof, het pretendeert spiritueel te zijn, maar dat is het geenszins. Hooguit is het een irritante wijze van tenentrapperij, en dat alles om zelf uiteindelijk de gevierde ploeg of baas te zijn. Helaas lijkt me dit alles eerder een modern verlengstuk van het ego, dat al deze lieden in de wurggreep houdt.