Forum > Varia

Over Hein Thijssen

(1/5) > >>

Bodhiboom:
Ik kwam vandaag een stuk tegen in het Boeddhistisch Dagblad over deze man, en het leek best wel bijzonder. Zie hier:

https://boeddhistischdagblad.nl/boekbespreking/144043-leeg-en-bevrijd-van-hein-thijssen-in-nieuwe-uitgave-verschenen/


--- Citaat ---Dat gedachtegoed bestrijkt het gebied tussen psychologie/pedagogiek én ware, authentieke spiritualiteit (niet te verwarren met religie of new-age spiritualiteit). Dat heeft Thijssen gemeen met bijvoorbeeld Jan Geurtz. Beiden stellen de natuurlijke staat van de mens centraal en beiden wijzen op de misvattingen en onjuiste aannames die dat versluieren; beiden besteden ook veel aandacht aan zelfafwijzing ten gevolge van pijnlijke en verdrongen ervaringen tijdens de kindertijd, die het ervaren van die natuurlijke staat geblokkeerd hebben. Waar Jan Geurtz ware spiritualiteit benadert vanuit de Tibetaanse Dzogchen-traditie, is dit bij Hein doordrongen van ‘natuurlijkheid’ (overeenkomstig de Tao).
--- Einde van citaat ---

Het spreekt mij wel aan, moet ik zeggen... de aanpak vanuit natuurlijkheid lijkt mij een goed principe.

bolletje:
taoïsme is sowieso wel interresant

Ik heb er laatst wat boeken over gekocht, maar heb ze nog niet gelezen. Voor zover ik er wat van gelezen heb, vind ik het wel heel anders dan boeddhisme. Maar zoiets is iets, daar moet je écht de tijd voor nemen, weetje. Om het op je in te laten werken. Het zou respectloos zijn, om het tussen de bedrijven door te lezen.

In China, 19de eeuw,  vielen taoisten voor anarchisme ( alles moet spontaan gebeuren ).

Ik las eens het boek : Shifu and Chinese anarchism ( moeilijk te vinden dat boek, echt niche materiaal ). Hij was een taoist. Daarom raakte ik geinterreseerd in oosterse religie, door dat boek. Taoistische studenten in China gingen naar Europa, naar Frankrijk waar ze mochten studeren. Ze kwamen in contact met het anarchisme van Kropotkin en dachten : ohh, ze bedoelen taoïsme....Taoisme en anarchisme, was een goed huwelijk, blijkbaar. Ik heb eerst het anarchisme bestudeerd, nu ga ik dus taoïsme bestuderen.


En Confusialisten vielen voor nationalisme of marxisme ( het gaat om de samenleving en het grotere geheel )

Bodhiboom:
Jazeker, maar Hein’s verhaal gaat over meer dan alleen de natuurlijkheid. Zo kwam ik ook dit tegen...


--- Citaat ---Hein kwam tot de conclusie dat deugdbeoefening tot niets leidt. De deugden, die wij via meditatie, affirmaties en oefeningen nastreven, blijven aangeleerde trucjes, zolang er niet iets in het ‘(ego)systeem’ omgezet is. Hein had deze deugden – compassie, empathie, menslievendheid, innerlijke rust en harmonie – in zijn levenslange priesterschap hoog in het vaandel staan, maar kwam na 50 jaar van ascese en beoefening tot de ontluisterende slotsom dat het hem niet echt verder gebracht had.
--- Einde van citaat ---


--- Citaat ---Naar mijn inzicht zal iemand nooit of te nimmer tot ontwaking komen door deugden te beoefenen. De hele kloosterlijke ascese, zowel in het Westen als in het Oosten, leidt tot niets wat op bevrijding, verrijzenis of ontwaking lijkt. Natuurlijk is het beoefenen van de deugden een loffelijke activiteit, want zolang je daarmee bezig bent, heb je waarschijnlijk minder kans dat je iemand kwaad doet, maar het is en blijft iets gekunstelds, iets artificieels en onnatuurlijks, een moeten, een deugdbeoefening. Een vijftig jaar lange ervaring heeft mij dat geleerd; en op het einde daarvan kom je misschien over als iemand die in een ‘geur van heiligheid’ leeft, zoals de yogi’s in India, of de ‘vrome’ monniken hier, maar voor jezelf sta je daar met lege handen en een verwaande kop.
--- Einde van citaat ---


--- Citaat ---Deugdenbeoefening leidt ons niet naar bevrijding en ontmoeting met onze ware aard; daarvoor is meer nodig dan verheven intentie’s en goed gedrag. Ons ego als doener en regisseur van ons leven zal drastisch onderzocht en doorzien moeten worden. Zolang er nog sprake is van een sterke onverwerkte voorgeschiedenis, met geheime agenda’s en verborgen scenario’s, overheerst de wetmatigheid van het ego, het ‘systeem’. Zolang er nog hinderlijke neurotische resten en overtuigingen in dat systeem zitten, die het reageren op mensen en gebeurtenissen grotendeels bepalen, draait het in het leven vooral om ‘de fluit en de duit’ (en de guit = God). Zolang kan de dharma niet vrijkomen en is elk streven naar een deugdzaam leven gedoemd om te mislukken, of hooguit schaven aan de buitenkant.
--- Einde van citaat ---

bolletje:
aha, aha

Ja interresant. Ben ik het wel mee eens, kan ik mijn eigen in vinden ( hehehe )


Je kan wel van alles aanleren, maar dan is het alleen buitenkant. Ik kan wel lief glimlachen, maar je kan niet in mijn hoofd kijken. Het gaat om die Hara, wat ze in de Japanse mystiek en Japanse vechtsport dan zo mooi noemen. De Hara is de kern van je gehele wezen, van waaruit jij beweegt. Als je een mooie beweging maakt, is die uit je Hara. Zowel in de sport, als in het echte leven. Dit is allemaal larger than life, deze ideologie. Je beweging is resoluut en krachtig, als deze vanuit je lichamelijke kern is, je buik. Dat is je kosmische kern ook tegelijk.

Anders blijft het allemaal franje. Je doet wel zacht en lief, maar vanbinnen ben je nog gewoon een klootzak. Zo konden ook die misstanden binnen het boeddhisme, van de laatste tijd ontstaan. Een zachtheid aan de buitenkant, een verrotting vanbinnen.  een pakketje schroot met een dun laagje chroom. hahahah lmao  ( laughing my ass off )


Als je Hara goed zit, dan heb je geen trukendoos nodig. Je bent niet een hondje, die poot geeft hahaha

Bij christenen heb ik soms het gevoel dat hun liefde uit hun tenen moet komen. Ik kende een zeer christelijke dame hé, toen ik een jaar of zestien was. Een vriendin van mijn moeder. En ik gedroeg mij toen heel irritant en dat vond zij irritant en dat zag ik ook. Maar, wegens haar geloof, moest ze lief blijven kijken. En dat merkte je, je merkte dat het uit haar tenen moest komen allemaal. Dan is het niet uit de Hara. Dan kan je beter écht je irritatie uiten, dan dat jij jezelf en iedereen voor de gek houdt. Ik bedoel, je hebt iemand lief, of niet. Zo makkelijk is het ook niet, om andere lief te hebben. christendom vraagt teveel van mensen.

Mededogen moet vanbinnen komen.

Bodhiboom:
Dat klopt, maar er is wel degelijk enig werk dat hoort te gebeuren. Die compassie, die liefde voor je medemens bestaat wel degelijk binnen in jezelf. Het zij alleen trauma’s en emotionele bezoedelingen die die impulsen van je weerhouden. Die dingen hoort men te verwerken, op te heffen, te doorleven en laten oplossen.

Dus ik ben het wel met je eens, mededogen moet van binnen komen. Maar als je merkt dat het absent is, dan hoor je te gaan kijken wat voor een blokkades jij binnen in je draagt die dat gevoel tegen houden.

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina