Boeddha zegt : ik ben niet dit lichaam, niet deze gevoelens enz. Maar je gaat ondanks je hoge mate van kennis van het boeddhisme toch nog weer tegen Boeddha in. (Net zoals sommige andere forumleden die hier al jarenlang schrijven.)
Wat de Boeddha leert, volgens mij, is dat de geest al eindeloos lang in de ban is van eeuwenoude neigingen om het ervarene, gekende, het gevoelde te zien als Ik, mijn, mezelf. Oeroude neigingen en instincten projecteren volautomatisch deze betekenis op wat ervaren, gevoeld, gekend wordt. Het is niet een ego of zelf dat dit doet.
De Boeddha leert volgens mij dat wat niet gezien en begrepen wordt is dat deze projecties volautomatisch plaatsvinden bij zintuiglijk contact uit de kracht van de gewoonte. Dit gaat zo snel dat het ongemerkt blijft. Je moet, zeg maar, eerst eens zien/merken, direct kennen, dat rondom gevoelens elk besef van Ik, mijn, zelf kan ontbreken om ook te zien dat dit besef van Ik, mijn, mezelf wordt opgebouwd, en toegevoegd aan kennen, voelen, ervaren. Het is zeg maar niet een natuurlijk gegeven, hoewel dat door iedereen wel zo wordt ervaren.
Wat wordt toegevoegd aan het gekende, gevoelde, daarover sprak de Boeddha als anusaya. In de geest sluimeren latente neigingen en bij zintuiglijk contact worden die neigingen getriggerd, legen hun informatie in de geest, en dat kleurt het voelen, kennen. Het kan gekleurd worden met verlangen, boosheid of met identiteitszaken zoals Ik, mijn, mezelf.
Vervolgens handelt een wezen vanuit hoe die op dat moment geinformeerd wordt vanuit die kleuring. Dit bekrachtigt weer het patroon van kleuring.
Dat het besef van Ik, mijn, mezelf kan ontbreken tov. van wordt ervaren, gekend, gevoeld, is wat een ware meester niet met woorden aantoont maar met daden.
Het is redelijk makkelijk te zien dat emoties toevoegingen zijn maar identiteitsbesef als toevoeging ligt nog veel subtieler, vooral als dit niet in de vorm van is zelfbeelden (sakkaya ditthis) maar van een beleving Ik ben (asmi mana) tov het gekende.
Als je bevrijding realiseert zijn er niet opeens geen gevoelens meer, en geen waarnemingen. Wat ontbreekt is eigenlijk al het extra wat er normaal gesproken vanuit je aanleg aan wordt toegevoegd aan emoties en identiteitsbeleving. Ik weet zelf niet wat dit echt betekent in de praktijk.
