was Bhagwan een filosoof? (Google's Artificiële-intelligentie antwoord)

[ervaringsgetuige]

Ja, Bhagwan, ook bekend als Osho, was wel degelijk een filosoof.

Hij had een universitaire graad in filosofie.
Voordat hij bekend werd als Bhagwan, was hij zelfs professor in filosofie.
Zijn ideeën waren gebaseerd op zowel oosterse als westerse filosofieën.
Hij wordt echter niet alleen als filosoof gezien, maar ook als mysticus en goeroe. Zijn leringen waren controversieel en gingen vaak verder dan de traditionele filosofie.

Bij Osho kwamen al die mensen terecht die op een zoektocht waren, en Osho heeft jaren gespendeerd aan “het vernietigen van hun vragen”. Er zijn toch veel mensen gelukkig geweest in hun tijd bij Osho.

Zie je?

Heeft het wel zin, dat filosoferen? Is dat niet gewoon het brein opvullen?

Filosoferen heeft dus wel zin.
Anders zouden veel mensen NIET gelukkig geweest zijn in hun tijd bij Bhagwan / Osho.

[ervaringsgetuige]

Wat een heerlijk fenomeen was die Bhagwan / Osho toch. 
Net zoals Timothy Leary was hij een figuur uit de tegencultuur die in de jaren zestig en zeventig het traditionele denken uitdaagde! 

Filosofie praat over water, religie drinkt het

Osho, Waarom ben je zozeer tegen filosofie?

“Filosofie betekent mind, filosofie betekent denken, filosofie betekent van jezelf weggaan. Filosofie is de kunst je in gedachten te verliezen, geïdentificeerd te worden met je dromen. Vandaar dat ik tegen filosofie ben, want ik ben helemaal voor religie.

Je kunt niet filosofisch zijn als je religieus wilt zijn; dat is niet mogelijk. Religie is existentieel, filosofie is intellectueel. Filosofie gaat over en over, religie is direct. Filosofie denkt na over dingen die je niet weet. Religie is weten, niet denken. Filosofie hangt af van twijfel, want hoe meer je kunt twijfelen, hoe meer je kunt nadenken. Twijfel is de moeder van denken.

Religie is vertrouwen: hoe meer je vertrouwt, des te minder hoef je te denken. Vertrouwen doodt denken; denken pleegt zelfmoord. En als er geen denken is en vertrouwen pulseert in je wezen, vertrouwen doordringt elke porie van je wezen, overweldigt je, dan weet je wat het is.

Filosofie probeert te weten, maar weet nooit. Religie probeert nooit te weten, maar weet. Filosofie is een nutteloze oefening. Ja, het gaat over grote onderwerpen – vrijheid, liefde, God, meditatie – maar het gaat er alleen maar over. De filosoof mediteert nooit. Hij praat over meditatie, hij schept theorieën, hypotheses, trekt conclusies over meditatie, maar hij proeft er nooit iets van. Hij mediteert nooit.

Hegel, Kant – dit zijn filosofen;
Boeddha, Kabir – dit zijn geen filosofen;
Plato, Aristoteles – dit zijn filosofen;

Heraclitus, Plotinus – dit zijn geen filosofen, hoewel ze in de filosofieboeken ook filosofen genoemd worden. Dat zijn ze niet! Voor hen het woord 'filosoof' te gebruiken is niet juist, tenzij je de hele betekenis van het woord verandert.
Aristoteles en Heraclitus kunnen niet in dezelfde zin filosofen worden genoemd. Als Aristoteles een filosoof is, dan is Heraclitus dat niet; als Heraclitus een filosoof is, dan is Aristoteles dat niet.

Ik gebruik een heel ander woord: 'filosia' in plaats van filosofie. Filosofie betekent letterlijk , taalkundig: liefde voor kennis. Filosia betekent liefde voor het zien, niet alleen voor kennis. Kennis voldoet niet voor de echte zoeker; hij wil zien. Hij wil niet op God contempleren, hij wil oog in oog staan met God. Hij wil Zijn hand in zijn eigen hand houden, hij wil God kussen en huggen! Hij is niet tevreden met het concept van God. Hoe kan een concept er iets toe doen?

Als je dorst hebt, kun je niet voldaan zijn met de fomule H₂O. Hoezeer het ook klopt – dat is niet mijn probleem, dat is irrelevant – goed of fout, de formule H₂O kan je dorst niet lessen. Je zou water willen, en of je iets weet over H₂O of niet maakt niet uit. Miljoenen jaren heeft de mens water gedronken zonder ook maar iets van H₂O af te weten, en het was volkomen voldoening gevend.

Filosofie praat over water, religie drinkt het.”

Osho,  The Guest, Talk #14

[Bodhiboem]

Mooi stuk uit ‘The Guest’…

Ik ben het er wel mee eens, een religieus mens vertrouwt, maar waarin? Ik denk dat het simpelste antwoord daarop is ‘het bestaan’, het is geen oud geschrift of dode meester, maar iets levends.