Hoe weet je nu of je jou waarheid gevonden hebt

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Hoe weet je nu, of je jou waarheid gevonden hebt ?
Een andere omschrijving voor “waarheid” in spirituele context is dat niet  “ware geluk” ?
Dus hoe weet je nu, of je jou “ware geluk” gevonden hebt ?

Volgens mij staat dat in relatie met de innerlijke toestand, zowel van gemoed als denken.

Een probleem echter om hier helder in te zien is het feit dat een mens aan zelfbedrog doet. Zijn gedachten kunnen een mens bedriegen.  En waarschijnlijk is het nog correcter dat zowel emoties als gedachten een mens kunnen bedriegen.

Men ziet bv. Een filmpje op you tube van een mens die in eenvoud in de jungle leeft, en  men omarmt dat emotioneel en de gedachten maken constructies hoe zo’n leven veel beter is dan het huidige leven.
Toch zal men pas als men zelf dit pad zou volgen echt kunnen zien of dat inderdaad zo is.
In eerste instantie vergelijkt men het romantische beeld van eenvoud met de saaie realiteit van elke dag.
Gaat men echter toch in de jungle leven, dan is dat niet romantisch, dan word die realiteit de saaie realiteit van elke dag.

We leren met vallen en opstaan. Levenservaring. En zo lijkt me dan ook dat “levenservaring” deel uitmaakt van onze waarheid.
En elke dag dat je leeft doe je levenservaring op.

Als ik dan vraag : hoe weet je nu, of je jou waarheid gevonden hebt ?
Dan lijkt het alsof er een eindpunt is. Maar het leven stopt helemaal niet.

Toch lijkt me dat de levensattitude een belangrijk onderdeel is van “mijn waarheid”. Hoe je het leven dat niet stopt bewandelt, innerlijk, zowel gemoed-matig als in gedachten. Zonder dat er een “dit is het”, “ik heb het” toestand is.
Want morgen voegt het leven alweer iets toe aan “mijn waarheid”.

[Bodhiboem]

Goeie vraag, Gouden Middenweg…

Ik denk dat je de “waarheid” hebt gevonden als er geen vragen meer over zijn. Ramana Maharshi zei wel eens “de vraag ‘wie ben ik’ heeft geen antwoord nodig, want zijn doel is om de vrager op te lossen”. Dus als je vrager is opgelost, houden de vragen op met komen, en de waarheid is ‘dat wat is’.

In dat proces raak je veel van je verlangens kwijt, en veel conditionering, en veel andere dingen. Het is een continu dingen afleggen, en je komt dichter bij een waar bewustzijn van jezelf. Als je nog vragen hebt, dan ben je nog niet aan het einde.

Wij hadden het eerder een klein beetje spottend over ‘de zelfkenners’ maar het vinden van waarheid komt niet uit onder het zijn van “jouw waarheid” en de subjectiviteit van de zoektocht, en dus uiteindelijk ook de kernvraag “wie ben ik?”

De filosofie is hier een zijspoor in. Als je niet in de jungle woont, dan kan je waarschijnlijk wel boeken bemachtigen die gaan over filosofen als Descartes en Nietzsche, die je bezig zullen houden. Dat is echter meer gedachten tot je nemen, terwijl het echte process is dingen afleggen.

Uiteindelijk kom je uit bij de dingen die in jou kern liggen. Voor mij waren dit mijn relatie tot eerlijkheid, liefde, mijn moeder, mijn geboorte, mijn eeuwigheid.

[ervaringsgetuige]

Hoe weet je nu, of je jou waarheid gevonden hebt ?
Een andere omschrijving voor “waarheid” in spirituele context is dat niet  “ware geluk” ?
Dus hoe weet je nu, of je jou “ware geluk” gevonden hebt ?

De ultieme waarheid heeft niets met het "ware geluk" te maken.
De ultieme waarheid is het ultieme inzicht dat er niemand is om de ultieme waarheid te vinden.   

Verlichting of ontwaking is niet een zijnskwaliteit, zoals die van een rots of een plant. Het is een staat die volgt op de diepts mogelijke overtuiging van de eenheid van Wat-Is en het feit dat er geen verschil bestaat tussen Wat-Is en wat-verschijnt. Ze ontstaat na een gedegen Zelfonderzoek, waarbij uiteindelijk alle mentale conditionering van dualisme volkomen verdwijnt. Het is een staat van volkomen vrijheid.
Alles wat verschijnt en alles wat gebeurt, wordt aanvaard als een integraal onderdeel van ‘Wat-Is’ en daarom is er niet de minste wens om wat dan ook te veranderen of anders te laten zijn.
             

[ervaringsgetuige]

Wij hadden het eerder een klein beetje spottend over ‘de zelfkenners’ maar het vinden van waarheid komt niet uit onder het zijn van “jouw waarheid” en de subjectiviteit van de zoektocht, en dus uiteindelijk ook de kernvraag “wie ben ik?”

Ah ja, heel belangrijk ons voortdurend af te vragen "wie ben ik?".
Zie ook Google's Artificiële-intelligentie...

De Mentale Conditionering van Dualisme: Ramesh Balsekar

Ramesh Balsekar was een Indiase spirituele leraar die volgde in de Advaita Vedanta traditie. Hij was een leerling van Ramana Maharshi en was zelf leraar voor vele jaren. Balsekar's leer benadrukte het belang van het bevrijden van de geest van de mentale conditionering die ons lijden veroorzaakt.

Een van de centrale thema's in Balsekar's leer is de mentale conditionering van dualisme. Dualisme is de overtuiging dat er twee fundamenteel verschillende realiteiten zijn: geest en materie. Deze overtuiging is volgens Balsekar de oorzaak van al ons lijden.

Waarom? Omdat dualisme ons leidt tot een gevoel van afgescheidenheid van onze ware Zelf. We geloven dat we een afgescheiden individu zijn met een afzonderlijk lichaam en geest. Dit leidt tot angst, eenzaamheid en ontevredenheid.

Balsekar leert dat er in werkelijkheid geen dualisme is. Er is slechts één realiteit, en dat is de absolute, onveranderlijke Brahman. De geest en het lichaam zijn slechts illusies die voortkomen uit de onwetendheid van onze ware natuur.

Om van ons lijden te bevrijden, moeten we ons bevrijden van de mentale conditionering van dualisme. We moeten beseffen dat we niet het lichaam of de geest zijn, maar de eeuwige, onveranderlijke Brahman.

Balsekar geeft verschillende methoden voor het bevrijden van de geest van dualisme. Een van de belangrijkste methoden is zelfonderzoek. Door onszelf voortdurend af te vragen "Wie ben ik?", kunnen we de illusie van het afgescheiden zelf doorzien.

Een andere belangrijke methode is overgave. We moeten ons overgeven aan de wil van God of de ware Zelf. Dit betekent dat we opgeven proberen om ons leven te controleren en dat we in plaats daarvan vertrouwen op de oneindige wijsheid en liefde van het universum.

De leer van Balsekar kan moeilijk te begrijpen zijn, maar het is een krachtige weg naar bevrijding van lijden. Als je geïnteresseerd bent om meer te leren over zijn leer, zijn er veel boeken en artikelen van hem beschikbaar. Je kunt ook video's van zijn lezingen online bekijken.

Hier zijn enkele bronnen die nuttig kunnen zijn:

- "The Ultimate Experience: Talks by Ramesh Balsekar"
- "Being Aware: Conversations with Ramesh Balsekar"
- "I Am That" by Sri Nisargadatta Maharaj (Balsekar was a close disciple of Nisargadatta)

Het is belangrijk om te onthouden dat de leer van Balsekar niet voor iedereen is. Sommige mensen vinden zijn leer te abstract of moeilijk te begrijpen. Als je moeite hebt om je met zijn leer te verbinden, is dat oké. Er zijn veel andere paden naar bevrijding van lijden beschikbaar.

Het belangrijkste is om een ​​pad te vinden dat voor jou werkt en dat je helpt om je ware Zelf te realiseren.

[ervaringsgetuige]

Dus hoe weet je nu, of je jou “ware geluk” gevonden hebt ?

Het "ware geluk" kan dus niet gevonden worden door iemand, het ware geluk 'ontstaat waneer de identificatie met het lichaam-geestmechanisme is vernietigd.
Zie foto uit Ramesh Balsekar's boek "ultieme Waarheid"...

[ervaringsgetuige]

Uiteindelijk kom je uit bij de dingen die in jou kern liggen. Voor mij waren dit mijn relatie tot eerlijkheid, liefde, mijn moeder, mijn geboorte, mijn eeuwigheid.

Jouw geboorte?

Jij gelooft dus dat je geboren bent (Osho zei nochtans dat hij niet geboren is).
Ja, ok, voor jou is zelfkennis dus niet bedoeld.
Zie...

Zelfkennis is niet bedoeld voor hen bij wie het intellect is afgestompt door een krachtig geloven in de werkelijkheid van de illusoire entiteit in de zintuiglijk waarneembare wereld, en die daarom allerlei zintuiglijk genot najagen. Iemand die de zintuiglijk waarneembare wereld met zijn geest heeft geobjectiveerd, realiseert zich niet dat dezelfde illusoire geest de wereld vernietigd. Voor zo iemand bestaat het denkbeeld van geboorte en dood en wedergeboorte.
   De individuele jiva die denkt geboren te zijn en derhalve zal sterven, is niets anders dan het universele Bewustzijn dat zich heeft begrensd door het individuele lichaam. Ze beschouwt zichzelf als een afgescheiden entiteit en lijdt daarom aan pijn en ellende. Zo nu en dan ervaart ze genoegen, dat in zichzelf al de kiem van pijn en ellende draagt.

bronboek: 'ultieme Waarheid' van Ramesh Balsekar
(Zie foto onder)

[Bodhiboem]

Lang citaat over Ramesh Balsekar

Ik heb wel wat gelezen in de boeken van Balsekar, en vond hem niet helder en grotendeels een slap aftreksel van Ramana en Nisargadatta. Vind hem niet echt een authentieke stem hebben, behalve zijn uitspraken over voorbestemming.

Hij heeft het veel over dat alles voorbestemd is, en dat men zich moet overgeven. Daar ben ik het ook niet mee eens, er is wel degelijk een noodzaak om verantwoordelijk te zijn voor wat je doet.

Balsekar is niet voor mij, misschien heeft Gouden Middenweg er iets aan.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Hoe weet je nu, of je jou waarheid gevonden hebt ?
Een andere omschrijving voor “waarheid” in spirituele context is dat niet  “ware geluk” ?
Dus hoe weet je nu, of je jou “ware geluk” gevonden hebt ?

De ultieme waarheid heeft niets met het "ware geluk" te maken.
De ultieme waarheid is het ultieme inzicht dat er niemand is om de ultieme waarheid te vinden.   

Persoonlijk vind ik het ultieme inzicht in de ware aard van het zelf een beginpunt. Een kentering, een ommekeer.
boeddhisme word hierdoor iets logisch.

De angst om te sterven, de angst om jezelf te verliezen is ten onrechte. Het is onmogelijk.
Tegelijkertijd is het verschrikkelijk.
Al dat lijden in de wereld, en de enige die het draagt ben je zelf.
En zolang dat je gevangen zit, draag je ook het lijden met je mee. Is het echt, is het werkelijk. Wil je het niet hebben.

Men spreekt vaak over verlichting, moet het niet vervangen worden door opluchting en acceptatie.

Het verschrikkelijke is dat je niet kunt ontsnappen. De opluchting is dat je de moed en acceptatie gevonden hebt om het verschrikkelijke te dragen. Je kunt jezelf niet verliezen, het is altijd bij je.

Hoe geraak je uit je hoofd ?
Hoe ga je onverschillig en onverschrokken verder ?
Hoe laat je alle vragen achter ?

Zolang je vragen stelt, heb je niet gevonden.
En als je heb gevonden , zijn er nog duizend en één vragen, maar kwelt en knelt het niet meer.

het enige dat telt, is je plicht vervullen, want morgen ben ik misschien dood.
En het verschrikkelijke gaat gewoon verder, hopelijk kun je dan opnieuw opluchting en moed vinden.
Toch is er ook de zekerheid, het zal gevonden worden.
Je kunt jezelf niet verliezen.

[Buddha Amitabha]

Wat waarheid is. Hoe je de waarheid vindt? De mens zoals hij is, geboren wordt en opgroeit, moet ervaring opdoen, levenservaring. Niemand ontkomt daaraan. Zonder levenservaring ben je niets. Soms lijkt het er op, dat sommigen menen dat de mens als het ware geboren wordt als een tabula rasa, een onbeschreven blad. En dat de samenleving jou eenzijdig opzadelt met conditioneringen. Dat klopt niet. Een dergelijke aanname kan ook zeer gemakkelijk de schuld van alles, van alles wat jou is aangedaan, schuiven op de maatschappij, de opvoeders, de leraren op school, enzovoort. Dat is het zaad voor allerlei bizarre complottheorieën. Maar feit is, dat wij de uiteindelijke evolutie zijn van al onze voorouders, en wellicht zelfs van het leven van nog verder terug. Dat ligt verankerd in onze genen.

De mens is zowel nature als nurture, met aangeboren genetische eigenschappen, waarnaast we inderdaad onder invloed van de ons omringende cultuur diverse conditioneringen opdoen. Dat gebeurt niet uitsluitend vanuit een kwade genius, maar omwille van dat we als mensen gewoon niet beter weten. We lezen wel de ethiek en de boodschap van de diverse religies, maar we kunnen dat niet zomaar navolgen, laat staan realiseren. Toch zijn de diverse religieuze wegen begeleidende plattegronden die de goede weg wijzen. Maar ze lijken enerzijds menselijk te zijn, doch anderzijds het menselijke te overstijgen.

Hoe je waarheid te vinden? Iedereen begint als een blinde, en gaat op de tast op zoek naar de juiste weg. De religieuze Meesters of Leraren proberen de weg te wijzen, maar slechts voor hun die er rijp voor zijn. Waarachtige Meesters nemen namelijk niet zomaar iedereen aan voor een begeleiding, daar moet je zoals gezegd een bepaalde rijpheid voor hebben. Op jezelf de weg zoeken kan, maar verreweg de meesten falen, omdat je in je eentje alles zelf uit moet zoeken. Met als gevolg veel vallen en opstaan. En hopeloos verdwalen. Dat alles kost tijd, veel tijd, en het leven is kort.

Wat nu? Toch de beproefde wegen uitproberen, beoefening, meditatie, filosofie zelfs. Want ook de filosofie is gericht op het zoeken naar de juiste antwoorden. Zelf meen ik het relatieve te onderkennen van het menselijke denken. In de meditatie kan ik waarnemen dat de gedachtenpatronen gewoon hun eigen gang gaan, zelfs wanneer ik niet meer actief nadenk. Het is een proces, denken is de eigenaard van de hersenen, onze geest. Je kunt dat niet actief stoppen. Ontspanning gebeurt spontaan, als je rustig zit. Dan laat de hechting met het denken op den duur vanzelf los.

Hoe weet je wat de waarheid is? Ik denk dat waarheid is dat je vrede in je hart ervaart, en dat die vrede zich uitbreidt naar je sociale relaties. Dat is liefde, een liefde die geen tegenhanger heeft. Normaliter is haat het tegendeel van liefde, emotievolle liefde. Maar de vredige liefde in je hart, mijn hart, is niet emotievol, maar rustig en sereen. Dat is voor mij waarheid. Want een vredig hart kent geen schuld, beschuldigt niet en rust in zichzelf.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Maar feit is, dat wij de uiteindelijke evolutie zijn van al onze voorouders, en wellicht zelfs van het leven van nog verder terug. Dat ligt verankerd in onze genen.

Dit herken ik ook in boeddhistische boodschappen.
Je maakt deel uit van de evolutie. Je ontvangt en je geeft verder.

De beginnende waarheidzoeker slaat op de vlucht, wil  ontsnappen aan de realiteit en zoekt een nieuwe, betere realiteit. Ik wil.

En dan blijkt je kunt niet ontsnappen aan de realiteit. Maar ook dat je jezelf niet kunt verliezen. Na de dood is het "ik" verhaal niet gedaan. In de evolutie ontstaan steeds weer opnieuw "ik" verhalen.

Willen ontsnappen is zinloos.

Duizend en één vragen kunnen in het hoofd tollen.
Waar gaat de evolutie naartoe ?
Waar komt het vandaan ? wat is de zin van dit alles ?

In de boeddhistische boodschappen is te herkennen: omarm de realiteit, loop niet weg van je verantwoordelijkheid, draag ook een deel van de last.
Het ultieme symbool van de bevrijding is boeddha.

De beginnende waarheidzoeker verlangt ernaar om boeddha te worden.
Toch lijkt me de boeddhistische boodschap iets complexer.
Namelijk dat overal waar boeddha verschijnt, dat jij het bent.

Je inspanningen gaan niet verloren, ze komen terecht in de evolutie.
De beginnende waarheidzoeker wil de vrucht van de inspanningen in dit leven, hier en nu plukken.
En ja de vrucht van de boeddhistische spirit kun je reeds in dit leven, hier en nu plukken. Maar dan als mens, menselijk, beperkt zoals de mens is.

Van willen ontsnappen, naar willen dragen.
Van de realiteit afwijzen naar de realiteit omarmen.
Van hebzuchtig streven naar delen van het gemeenschappelijke lot.
Van boos op jezelf, de ander en alles en iedereen naar de hand uitsteken naar jezelf, de ander en alles en iedereen.

In boeddhistische boodschappen spreekt  men het verschijnen van  boeddha in de wereld.
We kunnen erover fantaseren en allerlei fantastische dingen aan toeschrijven.
Maar de essentie lijkt me toch de boodschap te zijn dat jij het bent die daar verschijnt, hoewel je het hier en nu niet zo ervaart.
Net zoals je jezelf nu als ik ervaart of de zogenaamde ander zich als ik ervaart.

Je bent niet alleen deel van de evolutie van het leven, neen, je bent ook het leven zelf.
Je krijgt een last om te dragen en een troost.

[ervaringsgetuige]

Hoe geraak je uit je hoofd ?

Oh ja, wat wil de piekerende, zoekende mens graag uit zijn hoofd geraken, want wat een kwelling kan dat denken toch zijn.
Mij bracht die kwelling 20 jaar geleden tot in India, nog steeds op zoek naar "mezelf" toen!

In Europa vond ik na vele jaren nog steeds "mezelf" niet, dan maar is in India proberen.
En ja, daar kwam ik op het spoor van iemand die één van mijn grote spirituele leraars zou worden.
Google's Artificiële-intelligentie kent hem ook.
Zie...

Volgens Ramesh Balsekar, een spirituele leraar uit India, is het niet mogelijk om echt uit je hoofd te komen. Ons denken is een fundamenteel aspect van wie we zijn. Het streven om het te stoppen of te elimineren, zou leiden tot frustratie en lijden.

In plaats daarvan benadrukt Balsekar het belang van het observeren van onze gedachten zonder ons erdoor te laten meeslepen. We kunnen dit doen door middel van aandachtigheid en meditatie. Door onze aandacht te richten op het huidige moment, kunnen we ons bewust worden van de stroom van onze gedachten zonder ons erdoor te laten beheersen.

Balsekar gebruikt de analogie van een rivier om onze geest te beschrijven. De gedachten zijn als golven in de rivier. We kunnen niet voorkomen dat de golven komen, maar we kunnen leren om niet door ze meegesleurd te worden. Door onze aandacht op de oever van de rivier te richten (het huidige moment), kunnen we de golven (gedachten) waarnemen zonder ons erdoor te laten meeslepen.

Dit betekent niet dat we onze gedachten moeten negeren of onderdrukken. Het is juist belangrijk om ze te erkennen en te begrijpen. Echter, we hoeven niet langer door ze gedefinieerd te worden. We kunnen onze gedachten observeren als neutrale fenomenen, zonder ons er persoonlijk mee te identificeren.

Door deze benadering te volgen, kunnen we geleidelijk onszelf bevrijden van de tirannie van ons denken en een diepere staat van vrede en gelukzaligheid ervaren.

Hier zijn enkele aanvullende punten uit het leerstuk van Balsekar:

- Het ware Zelf is niet in de geest te vinden. Het Zelf is voorbij denken en dualiteit.
- Het doel van het spirituele pad is om het Zelf te realiseren. Dit kan niet worden bereikt door mentale inspanning, maar door overgave en genade.
- Liefde, medeleven en vergeving zijn essentiële deugden op het spirituele pad.
- Dienstbaarheid aan anderen is een krachtige manier om te groeien in spiritueel bewustzijn.

De leer van Ramesh Balsekar kan een waardevolle gids zijn voor diegenen die op zoek zijn naar bevrijding van lijden en het ervaren van ware vrede en gelukzaligheid. Het is echter belangrijk om te onthouden dat zijn leer het beste direct kan worden ervaren, in plaats van alleen maar intellectueel te worden begrepen.


Bronnen:

- Het is zoals het is: gesprekken over Eén zijn

[ervaringsgetuige]

Balsekar is niet voor mij, misschien heeft Gouden Middenweg er iets aan.

Ik zeg je, Niemand is gebo­ren, niemand leeft en niemand gaat dood. Dat is de Waarheid.
Men moet de leer van Balsekar niet proberen intellectueel te begrijpen maar best direct 'ervaren. 

De Waarheid kan alleen worden gerealiseerd wanneer, ge­woonlijk met behulp van onderricht van diegenen die al verlicht zijn, onwetendheid verdwijnt. Zulk onderricht moet gebruik maken van voorbeelden, beschrijvingen, verhalen en dus van woor­den.
Het is allemaal maya, dat verstoppertje speelt. Het oneindi­ge, universele Bewustzijn identificeert zich met de individuele vorm als persoonlijk bewustzijn, en vervolgens gaat het persoon­lijk bewustzijn zijn oorsprong en ware aard zoeken!
Zodra het licht van echte kennis gaat schijnen, verdwijnt de duisternis van onwetendheid.
De echte vragen zouden betrekking moeten heb­ben op het probleem hoe onwetendheid kwijt te raken, niet op het vraagstuk hoe de onwetendheid ontstaan is. Besef van de Waarheid komt overeen met het besef dat onwetendheid niet een feit is, maar een illusie.

Er is feitelijk geen scheiding in Bewustzijn, geen afscheiding die 'schepping' of 'wereld' genoemd kan worden. Zo'n illusoire 'schepping' ontstaat uit niets en lost uiteindelijk ook weer op in niets. Haar ware aard is ledigheid en daarom bestaat ze niet. Dit is de Waarheid.
Dat wat aan het begin niet bestond, zal ook aan het eind niet bestaan en bestaat nu ook niet. Dat is de Waarheid. Die verschijning van de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid is net als een droom en de enige werkelijkheid waarin die verschijnt en weer verdwijnt, is het oneindige Bewustzijn.
Niemand is gebo­ren, niemand leeft en niemand gaat dood. Dat is de Waarheid.

Het denkbeeld dat Bewustzijn als universum verschijnt, net als het touw als slang verschijnt, is werkelijk alleen maar voor het ver­maak van de kinderlijke geest en de onwetende.
De verlichte rust voor altijd in die Waarheid, die onveranderlijk is, in het onmid­dellijke besef dat er niets is dan het Zelf.
Als de geesteskwaliteiten verloren raken, nemen de essentialia van het Oneindige de zaken over.
Als de geest leeggemaakt wordt, neemt zuiver Bewustzijn het over.

Schepping bestaat zolang er denken en denkbeelden bestaan.
Net zoals de essentie van iets in zichzelf bestaat (olie in zaden, geuren in bloemen), zo bestaat het vermogen om objecten waar te nemen in de waarnemer. Feitelijk kunnen ze niet van elkaar worden gescheiden, net zomin als zoetheid van suiker of scherp­ te van peper.

bronboek: “ultieme Waarheid” van Ramesh Balsekar.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

Hoe geraak je uit je hoofd ?

Oh ja, wat wil de piekerende, zoekende mens graag uit zijn hoofd geraken, want wat een kwelling kan dat denken toch zijn.
Mij bracht die kwelling 20 jaar geleden tot in India, nog steeds op zoek naar "mezelf" toen!

In Europa vond ik na vele jaren nog steeds "mezelf" niet, dan maar is in India proberen.
En ja, daar kwam ik op het spoor van iemand die één van mijn grote spirituele leraars zou worden.
Google's Artificiële-intelligentie kent hem ook.
Zie...

Volgens Ramesh Balsekar, een spirituele leraar uit India, is het niet mogelijk om echt uit je hoofd te komen. Ons denken is een fundamenteel aspect van wie we zijn. Het streven om het te stoppen of te elimineren, zou leiden tot frustratie en lijden.

In plaats daarvan benadrukt Balsekar het belang van het observeren van onze gedachten zonder ons erdoor te laten meeslepen. We kunnen dit doen door middel van aandachtigheid en meditatie. Door onze aandacht te richten op het huidige moment, kunnen we ons bewust worden van de stroom van onze gedachten zonder ons erdoor te laten beheersen.

Balsekar gebruikt de analogie van een rivier om onze geest te beschrijven. De gedachten zijn als golven in de rivier. We kunnen niet voorkomen dat de golven komen, maar we kunnen leren om niet door ze meegesleurd te worden. Door onze aandacht op de oever van de rivier te richten (het huidige moment), kunnen we de golven (gedachten) waarnemen zonder ons erdoor te laten meeslepen.

Dit betekent niet dat we onze gedachten moeten negeren of onderdrukken. Het is juist belangrijk om ze te erkennen en te begrijpen. Echter, we hoeven niet langer door ze gedefinieerd te worden. We kunnen onze gedachten observeren als neutrale fenomenen, zonder ons er persoonlijk mee te identificeren.

Door deze benadering te volgen, kunnen we geleidelijk onszelf bevrijden van de tirannie van ons denken en een diepere staat van vrede en gelukzaligheid ervaren.

Hier zijn enkele aanvullende punten uit het leerstuk van Balsekar:

- Het ware Zelf is niet in de geest te vinden. Het Zelf is voorbij denken en dualiteit.
- Het doel van het spirituele pad is om het Zelf te realiseren. Dit kan niet worden bereikt door mentale inspanning, maar door overgave en genade.
- Liefde, medeleven en vergeving zijn essentiële deugden op het spirituele pad.
- Dienstbaarheid aan anderen is een krachtige manier om te groeien in spiritueel bewustzijn.

De leer van Ramesh Balsekar kan een waardevolle gids zijn voor diegenen die op zoek zijn naar bevrijding van lijden en het ervaren van ware vrede en gelukzaligheid. Het is echter belangrijk om te onthouden dat zijn leer het beste direct kan worden ervaren, in plaats van alleen maar intellectueel te worden begrepen.


Bronnen:

- Het is zoals het is: gesprekken over Eén zijn

Hoe men ook  iets formuleert , er is altijd wel iemand die het zal mis begrijpen of herinterpreteren, of kanttekeningen bij plaatsen.

Uiteindelijk als je de waarheid blijft volgen  zou je toch tot dezelfde conclusies moeten komen.

[ervaringsgetuige]

Hoe men ook iets formuleert , er is altijd wel iemand die het zal mis begrijpen of herinterpreteren, of kanttekeningen bij plaatsen.

Helemaal juist.
Wayne Liquorman, die net als Leonard Cohen - de Canadese folksinger-songwriter, dichter en schrijver - ooit bij Ramesh Balsekar kwam aanwaaien - zei het zo: "every pointer to the Truth turns toxic eventually".
Zie context:

TODAY finds me more cranky and belligerent than usual. Perhaps it is jetlag, perhaps it's the weather or maybe it’s just my deepest self emerging...whatever the case I am moved to write about the latest nondual fad of "I don't exist."

It seems I am hearing it more and more as people who realize they don't exist are told by others that this means they are enlightened and set up shop helping others to realize that they too don't exist.
It is inevitable, I suppose, (every pointer to the Truth turns toxic eventually) but it makes my job that much harder and despite my role as Total Love and Ultimate Acceptance I find it irritating as hell.

I used the same pointer for many years, myself. I would often say, "No one in the entire history of mankind has ever been enlightened and you are not going to be the first." Or "Enlightenment is seeing that there is no one to be enlightened."

Such statements were meant to provoke a deeper investigation into the nature of who you consider yourself to be....they were never intended to be taken literally. But the mind is always seeking something solid it can grasp and know...even if it is a negative something such as "you don't exist."

Ramesh used to say that the sage was the maha-boghi, the supreme enjoyer or experiencer. This was in direct contrast to the widely held notion that enlightenment brought an empty sameness, in which everything was seen as an illusion or a dull, greyness in which everything was known to be the same.

The sense of self, such that you know yourself as distinct from the armchair, is a functional reality. What happens in humans is that at the age of roughly 2 1/2, this sense of self gets hijacked by a false sense of self-as-the-author (FSA). The FSA is like ivy that grows up a tree and finally covers it to the point that you can't imagine the tree without the ivy. To get rid of the ivy you conclude you must chop down the tree. But if you chop down the tree what is left to experience? However, if you get rid of the ivy you are left with a beautiful, healthy tree to enjoy.

The sense of self without its covering of parasitic FSA is truly a thing of beauty. It is the vehicle for life, love, happiness, sadness, pain, misery, joy and wonder. All experience is connected to an experiencer and that is the Self expressing itself as you.

— Wayne Liquorman (newsletter 2010)

En de spirituele zoekers maar toeteren: Ik besta niet - jij bestaat niet! 

Jaja, het werk van een verlicht meester is niet te onderschatten.
Ik denk dat de Boeddha er 2.500 jaar geleden ook wel is het bijltje bij neergooide en gewoonweg zweeg want ook goed wetend dat elke verwijzing naar de Waarheid uiteindelijk giftig wordt.
Mijn helderziende François kwam na 25 jaar dagelijks zoekenden te ontvangen ook tot hetzelfde besluit.
"Ik zwijg, want ze maken toch alleen maar hun verhaal van wat ik zeg" zei hij op het einde.

Uiteindelijk als je de waarheid blijft volgen zou je toch tot dezelfde conclusies moeten komen.

Ach ja, "de waarheid" volgen, wie kan het doen?
Ik hoor het mijne helder-ziende François 24 jaar geleden nog zeggen. 'k het toen opgenomen en uitgeschreven.
Zie....

Diegene die geroepen is tot de waarheid, die moet beproevingen doormaken, die schijnbaar onmenselijk zijn, schijnbaar, 't is onmenselijk voor het egoïstische ego van de mens, want dat sterft. Daardoor kan de mens herboren worden in zijn ware gedaante als mens.


Dan denk ik: Prachtig hé, als ge daar een boek overschrijft, als ze die lezen, dan staan er duizenden aan te schuiven, want die willen dat ook allemaal. Want ze willen allemaal herboren worden.


Dan denk ik: Ja ja, maar wie wilt er eerst sterven? Dan zijn ze allemaal weg!(gelach)
Ja maar kom, ge moest eerst sterven en de rest gebeurt vanzelf…


Allemaal weg hé. Staat er misschien nog één die het nog niet goed verstaan heeft, die blijft wachten.
Dat is de uitverkorene (gelach).
Ocharme, maar die snapt er niks van, dat is de simpele van Geest…. Die kan het doen, de simpele van geest…


François feb. 2000

"De simpele van geest", die kan het doen.... 

[Bodhiboem]

De beginnende waarheidzoeker verlangt ernaar om boeddha te worden.
Toch lijkt me de boeddhistische boodschap iets complexer.
Namelijk dat overal waar boeddha verschijnt, dat jij het bent.

Ik denk toch dat de beginnende waarheidszoeker iets hoort of ziet waardoor hij geïntrigeerd raakt. Misschien is het zo simpel als de vredige en gelukkige indruk die een boeddhabeeld maakt, en dat hij die vrede en dat geluk ook wilt.

Het is, denk ik, niet zo dat hij de Boeddha wilt zijn, maar dat hij van hem wil leren hoe vreedzaam en gelukkig te zijn. Dat komt voort uit de zoekers ervaring van het lijden.

De beginnende waarheidzoeker wil de vrucht van de inspanningen in dit leven, hier en nu plukken.
En ja de vrucht van de boeddhistische spirit kun je reeds in dit leven, hier en nu plukken. Maar dan als mens, menselijk, beperkt zoals de mens is.

Zeker kan dat, als je in het hier en nu kunt leven, en veel van de doelen van het normale leven kan laten gaan. Hoe meer je loslaat, hoe meer vrede je ervaart.

In boeddhistische boodschappen spreekt men over het verschijnen van boeddha in de wereld.
We kunnen erover fantaseren en allerlei fantastische dingen aan toeschrijven.
Maar de essentie lijkt me toch de boodschap te zijn dat jij het bent die daar verschijnt, hoewel je het hier en nu niet zo ervaart.

Als je echt de rol van Ontwaakte op je wilt nemen, dan moet je dat ook uit gaan dragen. Om vreedzaam en gelukkig te zijn in de levens van anderen vraagt een bepaalde inzet.

[Vrij]

Hoi Steve..
 

[ervaringsgetuige]

Hoi Steve..
 

Huh?
Denk je dat Steve / Dorje de account van Boddhiboem heeft overgenomen? 

[Vrij]

Hoi Steve..
 

Huh?
Denk je dat Steve / Dorje de account van Boddhiboem heeft overgenomen? 

Steve was ff ingelogd.. vandaar, hoi Steve.

[Bodhiboem]

Lang citaat van Wayne Liquorman

Grappig, mensen die denken dat zij niet bestaan die doorgeven aan andere mensen dat zij er eigenlijk niet zijn. Als je verder en verder naar binnen gaat dan kom je toch een punt tegen waarop je zegt, *iets* bestaat hier, er is waarneming, er is Zijn. Om te zeggen, je bent niet, is een fout, een soort nihilisme.

Hoe langer ik er naar kijk, hoe meer ik denk dat het leven ons leert over de liefde, de waarheid, eerlijkheid, medeleven door ons een menselijk lichaam te geven. Als je kijkt naar de naakte versie van je geest, dan is er niet iets waar je naar kan wijzen om te zeggen, dit is mijn Zelf. Ik heb ver in de geest gezworven en ben het niet tegen gekomen.

Dus mijn conclusie is, zelf bestaat niet, ik-ben ook niet, maar er is wel Zijn. Als je al je buitenste lagen aflegt, en steeds verder naar binnen keert, dan kom je het tegen.

Jaja, het werk van een verlicht meester is niet te onderschatten.
Ik denk dat de Boeddha er 2.500 jaar geleden ook wel is het bijltje bij neergooide en gewoonweg zweeg want ook goed wetend dat elke verwijzing naar de Waarheid uiteindelijk giftig wordt.
Mijn helderziende François kwam na 25 jaar dagelijks zoekenden te ontvangen ook tot hetzelfde besluit.
"Ik zwijg, want ze maken toch alleen maar hun verhaal van wat ik zeg" zei hij op het einde.

Ramana zei ook, dat de echte discipelen van hem in stilte leerden. Dat als er een nieuwe discipel kwam, dat hij eerst keek of hij in de stilte iets kon leren, daarna het advies gaf om met zelfonderzoek aan de gang te gaan, en pas daarna over meer traditionele methodes sprak zoals bhajans zingen en puja offeren. Dat leek mij toch wel een geavanceerde strategie, om de minder begaafde en rijpe discipelen ook een passende methode te geven.

Misschien had Francois ook zoiets moeten proberen, een aantal verschillende soorten antwoorden om mensen van hem te laten leren. Als helderziende in de wereld staan is toch iets anders dan guru zijn.

[Bodhiboem]

Uiteindelijk als je de waarheid blijft volgen zou je toch tot dezelfde conclusies moeten komen.

Elk mens is grotendeels uniek van buiten, en ook van binnen. Daarom is het ontdekken van jouw waarheid een ander process dan het ontdekken van iemand anders’ waarheid. Sommige conclusies lijken op mekaar, maar lang niet alles, het heeft te maken met de gehele fysieke en mentale geschiedenis van een persoon.

[ervaringsgetuige]

Ramana zei ook, dat de echte discipelen van hem in stilte leerden. Dat als er een nieuwe discipel kwam, dat hij eerst keek of hij in de stilte iets kon leren, daarna het advies gaf om met zelfonderzoek aan de gang te gaan, en pas daarna over meer traditionele methodes sprak zoals bhajans zingen en puja offeren. Dat leek mij toch wel een geavanceerde strategie, om de minder begaafde en rijpe discipelen ook een passende methode te geven.

Misschien had Francois ook zoiets moeten proberen, een aantal verschillende soorten antwoorden om mensen van hem te laten leren.

Mijne helderziendde François sprak met de jaren (meer dan 25 jaar) minder en minder.
"Want, ik weet wanneer ze luisteren en wanneer ze niet luisteren" vertelde hij me.

Dat was ook de laatste periode in 2009 waarin hij me vertelde niet zoals Jiddu Krishnamurti te zullen eindigen.
Jiddu Krishnamurti had namelijk op het einde van zijn leven het gevoel 40 jaar tegen doven en blinden gesproken te hebben, zo wist François.

Geweldig toch weer dat Google's Artificiële-intelligentie dit over Jiddu Krishnamurti ook weet! 
Ik plakte gewoon in "Jiddu Krishnamurti had namelijk op het einde van zijn leven het gevoel 40 jaar tegen doven en blinden gesproken te hebben" en zie antwoord:

Het klopt inderdaad dat Jiddu Krishnamurti op het einde van zijn leven het gevoel had 40 jaar tegen doven en blinden gesproken te hebben. Hij uitte deze frustratie in verschillende interviews en toespraken, waarin hij stelde dat zijn boodschap over zelfrealisatie en bevrijding van lijden vaak verloren ging aan zijn publiek.

Krishnamurti's leringen waren complex en abstract, en vereisten een diepgaande intellectuele en spirituele inspanning om te begrijpen. Dit maakte het voor veel mensen, met name diegenen met beperkte cognitieve of sensorische vaardigheden, moeilijk om zijn boodschap volledig te vatten.

Ondanks deze uitdagingen bleef Krishnamurti onvermoeibaar zijn leringen delen met iedereen die bereid was te luisteren. Hij geloofde dat zelfs de kleinste glimp van waarheid een transformatieve impact op iemands leven kon hebben, ongeacht hun achtergrond of vermogen.

De erfenis van Krishnamurti is complex en controversieel, maar zijn toewijding aan het delen van zijn wijsheid met iedereen, ongeacht hun beperkingen, is een inspirerend voorbeeld van onbaatzuchtig dienen aan de mensheid.

Ach ja, de zoekende mens die zijn eigen verhaal maakt van wat wijzen hem vertellen.
Onvermijdelijk nietwaar. 

Als helderziende in de wereld staan is toch iets anders dan guru zijn.

Deze heb ik ook is aan google's Artificiële-intelligentie voorgelegd; ik voerde gewoon in "verschil tussen een helderziende en een goeroe" en zie...

Helderziende vs. Goeroe: Belangrijke onderscheidingen

Helderzienden en goeroes worden vaak met elkaar verward, maar er zijn cruciale verschillen die beide rollen duidelijk onderscheiden:

Helderzienden:

- Definitie: Personen die beweren paranormale vermogens te hebben, zoals waarzeggen, communiceren met geesten of aura's lezen.
- Focus: Intuïtie en waarneming om informatie te verkrijgen die niet via normale zintuigen toegankelijk is.
- Praktijken: Vaak consultaties en readings aanbieden om persoonlijke inzichten of spirituele begeleiding te geven.
- Doel: Helpen mensen door paranormale vermogens te gebruiken om antwoorden of richting te bieden.

Goeroes:

- Definitie: Spirituele leiders of leraren die door hun volgelingen worden beschouwd als wijs of verlicht.
- Focus: Religieuze of spirituele kennis en leerstellingen delen, vaak met een focus op persoonlijke transformatie of verlichting.
- Praktijken: Lezingen, seminars, rituelen of andere vormen van spirituele begeleiding geven.
- Doel: Volgelingen leiden op een spiritueel pad en hen helpen een hogere staat van bewustzijn te bereiken.

Belangrijke onderscheidingen:

- Autoriteit: Helderzienden baseren zich op hun paranormale vermogens, terwijl goeroes autoriteit ontlenen aan hun spirituele kennis of positie.
- Training: Helderzienden hoeven geen formele training te hebben, terwijl goeroes vaak uitgebreide studie of spirituele opleiding hebben gevolgd.
- Doelgroep: Helderzienden bedienen een breed scala aan mensen, terwijl goeroes doorgaans een toegewijde groep volgelingen hebben.
- Risico's: Onbetrouwbare helderzienden kunnen misleidende informatie geven, terwijl schadelijke goeroes misbruik kunnen maken van hun volgelingen.

Het is essentieel om kritisch te denken bij het omgaan met beide figuren. Doe je eigen onderzoek, vertrouw op je intuïtie en wees voorzichtig met claims die ongeloofwaardig lijken.

Prachtig uitgelegd!
Wie heeft dat toch ooit allemaal ingevoerd in dat groot taalmodel dat kan communiceren en menselijke teksten genereren in reactie op allerlei prompts en vragen wat Artificiële-intelligentie is!
 

[ervaringsgetuige]

Lang citaat over Ramesh Balsekar

Ik heb wel wat gelezen in de boeken van Balsekar, en vond hem niet helder en grotendeels een slap aftreksel van Ramana en Nisargadatta. Vind hem niet echt een authentieke stem hebben, behalve zijn uitspraken over voorbestemming.

Er is geen "one-size-fits-all" benadering tot spiritualiteit. De beste leraar voor jou is degene wiens lessen resonereren met jouw eigen ervaring en begrip.
Balsekar was zeker ook beïnvloed door Jiddu Krishnamurti's teachings.
Zie Google's Artificiële-intelligentie...

- Ramesh Balsekar bestudeerde Krishnamurti's werken grondig en woonde zelfs enkele van zijn lezingen bij.
- Balsekar's eigen spirituele ontwaken werd mede mogelijk gemaakt door Krishnamurti's inzichten.


Verschillen:

- Balsekar interpreteerde Krishnamurti's teachings op zijn eigen manier.
- Balsekar's benadering was praktischer en toegankelijker voor een breed publiek, terwijl Krishnamurti's lezingen vaak abstract en filosofisch waren.
- Balsekar weigerde de rol van goeroe op zich te nemen, terwijl Krishnamurti onbedoeld een aanhang kreeg.


Conclusie:

Balsekar kan gezien worden als een geïnspireerde navolger van Krishnamurti, die diens inzichten op een unieke en toegankelijke manier deelde met de wereld.

Bronnen:
- https://www.goodreads.com/author/list/201757.Ramesh_S_Balsekar
- https://rameshbalsekar.com/the-teaching/
- https://www.facebook.com/lessonslearnedinlife/photos/a.109979089073806/914598575278516/?type=3

En mijn helderziende François, dewelke een grote fan was van Jiddu Krishnamurti, zag 20 jaar geleden toen ik hem voor het eerst over Ramesh Balsekar vertelde - dewelke ik toen ontdekt had in India - meteen dat Ramesh Balsekar het ook bij het rechte eind had.

Hij heeft het veel over dat alles voorbestemd is, en dat men zich moet overgeven. Daar ben ik het ook niet mee eens, er is wel degelijk een noodzaak om verantwoordelijk te zijn voor wat je doet.

Hier zit je dus al in een gigantisch misverstaan van Ramesh Balsekar alsof die zou verklaard hebben dat je niet verantwoordelijk bent voor wat je doet waarmee je een voorbeeld bent van een toehoorder / lezer die er zijn eigen verhaal van maakt.

Balsekar is niet voor mij,

Dat is juist, wat je begrijpt hem niet.

Toch zegt hij niets anders dan de anderen.
Zo waren dit voor mij beginnende 34 jaar geleden met Osho, daaropvolgend 24 jaar geleden Eckhart Tolle, 20 jaar geleden Ramesh Balsekar, en tussendoor nog wat Jiddu Krishnamurti en U.G. Krishnamurti.
Google's Artificiële-intelligentie vergelijkt wat over wat ze over waarheid te vertellen hebben.
Zie.

Osho, Eckhart Tolle, Jiddu Krishnamurti, U.G. Krishnamurti en Ramesh Balsekar over waarheid:

Osho:

Beschrijft waarheid als de onbevangen waarneming van de realiteit, vrij van mentale conditioneringen en vooroordelen.
Benadrukt het belang van leven in het hier en nu, los van de illusies van verleden en toekomst.
Gebruikt de term "Zijn" om de ware aard van de realiteit te beschrijven, die transcendent is aan woorden en concepten.

Eckhart Tolle:

Leert dat waarheid te vinden is door te ontsnappen aan de identificatie met de "gedachtenstroom" en je te focussen op het "nu-moment".
Benadrukt het belang van leven in een staat van aanwezigheid en acceptatie.
Gebruikt de term "lichaam" om te verwijzen naar de directe, onbevangen ervaring van de realiteit.

Jiddu Krishnamurti:

Beschrijft waarheid als de bevrijding van de geest van alle mentale structuren, inclusief het concept van waarheid zelf.
Benadrukt het belang van zelfonderzoek en het loslaten van alle overtuigingen.
Gebruikt de term "tijdloze intelligentie" om de ware aard van de realiteit te beschrijven.

U.G. Krishnamurti:

Leert dat waarheid niet te vinden is in boeken of leringen, maar in directe, onbevangen ervaring.
Benadrukt het belang van bevrijding van alle mentale conditioneringen, inclusief het concept van waarheid.
Gebruikt de term "waarheid" om de realiteit te beschrijven die onthuld wordt wanneer de geest vrij is van alle conditioneringen.

Ramesh Balsekar:

Leert dat waarheid de natuurlijke staat van de mens is die verborgen wordt door het ego.
Benadrukt het belang van zelfonderzoek en het loslaten van identificatie met het ego.
Gebruikt de term "Zelf" om de ware aard van de realiteit te beschrijven.

Belangrijke opmerkingen:

De leer van deze vijf leraren over waarheid is complex en genuanceerd.
Deze samenvatting is slechts een oppervlakkige blik op hun ideeën.
Voor een diepgaander begrip is het raadzaam om hun geschriften te lezen of naar hun lezingen te luisteren.

Bronnen:

Osho: https://www.osho.com/
Eckhart Tolle: https://eckharttolle.com/
Jiddu Krishnamurti: https://jkrishnamurti.org/foundations
U.G. Krishnamurti: https://www.ugkrishnamurti.net/ugkrishnamurti-net/display.htm
Ramesh Balsekar: https://rameshbalsekar.com/the-teaching/

En hoe weet je nou of je waarheid gevonden hebt?
Voor mij is dat simpel: Ervaar je vrede en harmonie in je dagelijkse leven dan heb je waarheid gevonden.

[ervaringsgetuige]

Balsekar is niet voor mij, misschien heeft Gouden Middenweg er iets aan.

Hier zie, voor ons geprezen mede forumlid I'm a loser was Ramesh Balsekar 8 jaar geleden wel wat. 
Ik vond vandaag deze email uitwisseling tussen hem en mij van toen terug....

Op 25 nov 2016, om 10:50 heeft Theo het volgende geschreven:

Hi Boni,

Bedankt!  Het zal wel even duren voordat ik het uit heb.  Ik ben nog met het andere boek van Balsekar bezig.  Gelukkig leest Balsekar gemakkelijk voor mij.  De man gaat gewoon verder dan de rest.  Dus het is logisch dat velen het verwerpen als niemendalletje.  Je kan alleen op voorgaande inzichten verder bouwen.  Als die ontbreken dan doet men het af als onzin.

Groet, Theo

Op 25 november 2016 02:10 schreef Katerie
Hoi Theo,

vond net het belangrijkste boek van Ramesh Balsekar op internet in pdf versie.
Dacht: dit stuur ik effe naar Theo :-)

Van de vertaler:

Ultieme Waarheid is naar mijn stellige overtuiging een van de beste boeken die Ramesh S. Balsekar heeft geschreven, zo niet het beste. Naar mijn smaak is dit het boek dat alle andere boeken overbodig maakt. Gesteld dat ik verbannen zou worden naar een onbewoond eiland en ik slechts één enkel boek zou mogen mee­ nemen, dan zou het dit boek zijn.


Ben het met de vertaler eens.
Het is niet het meest toegankelijke, daar dienen andere boeken van Balsekar als ‘bewustzijn spreekt’ beter toe.
Maar voor iemand die Balsekar goed kan volgen zoals jij, is 'ultieme waarheid' een aanrader.

Ik heb dit boek 10 jaar geleden voor het eerst in papier versie gelezen en bekijk het nu terug in pdf.

[ervaringsgetuige]

Ik heb wel wat gelezen in de boeken van Balsekar, en vond hem niet helder en grotendeels een slap aftreksel van Ramana en Nisargadatta. Vind hem niet echt een authentieke stem hebben, behalve zijn uitspraken over voorbestemming.

Hij heeft het veel over dat alles voorbestemd is, en dat men zich moet overgeven. Daar ben ik het ook niet mee eens, er is wel degelijk een noodzaak om verantwoordelijk te zijn voor wat je doet.

Balsekar is niet voor mij, misschien heeft Gouden Middenweg er iets aan.

Waar jij op vastloopt is het spirituele concept van "non-doership". Dat begrijp jij niet, niet van Ramana, niet van Nisargadatta, niet van Balsekar, van niemand.
Kijk, uit Google's Artificiële-intelligentie....

Non-doership is a spiritual concept originating in traditions like Advaita Vedanta. It refers to the idea that we're not the actual doers of our actions. Actions seem to happen through our physical and mental makeup, but the sense of a separate "self" doing them is an illusion.

Here's a breakdown of non-doership:

- Doer vs. No Doer: We typically identify with a sense of being the "doer" of our actions. We take responsibility for our choices and actions. Non-doership challenges this idea. It suggests there's no separate entity making choices or causing actions.
- Underlying Mechanism: The idea is that actions arise from a combination of our physical body, mind, and past experiences. We don't have independent control over these factors.
- Letting Go of Control: Non-doership is about surrendering the illusion of control. We can still act and make choices, but without clinging to the idea that we're the sole cause of the outcome.

Here are some benefits of understanding non-doership:

- Reduced Stress and Anxiety: By letting go of control, we can detach from the pressure of achieving specific outcomes.
- Increased Acceptance: We become more accepting of life's circumstances, understanding that not everything is within our control.
- Deeper Sense of Presence: By observing our actions without judgment, we can cultivate a deeper sense of being present in the moment.

If you're interested in learning more about non-doership, you can explore resources on Advaita Vedanta or search for videos and articles on "https://m.youtube.com/watch?v=SRJZc99zjwg".

En hieronder nog een kort stukje...

One point needs to be very clearly understood. The Ultimate Understanding of non-doership – Self-realization – does not mean the total annihilation of the ego. This cannot happen for the simple reason that the ego is necessary for the sage to live the rest of his allotted span of life. The sage responds to his name being called and functions as an individual entity in his allotted role in life. But the ego of the sage is without any sting because the sense of personal doership has been annihilated. In the words of Ramana Maharshi, the ego of the sage is like the “remnants of a burnt rope” – absolutely helpless and harmless.


Fragment uit: Peace and Harmony in Daily Living
Ramesh Balsekar

Zie je?
Wie het ultieme begrip van niet-doenerschap heeft, heeft Zelf-realisatie bereikt. 

[Bodhiboem]

Waar jij op vastloopt is het spirituele concept van "non-doership". Dat begrijp jij niet, niet van Ramana, niet van Nisargadatta, niet van Balsekar, van niemand.

Tja kijk, als ik zeg “ik ga niet doen” dan blijft mijn lichaam de hele dag in bed liggen. In andere woorden, dat non-doership is een mooi concept, maar het is slechts een concept, en de mind kan echt bijna alles geloven, waar en onwaar door mekaar heen.

Mijn boerenverstand zegt op de een of andere manier is hier toch gekozen actie, al komt het voort uit al mijn vorige ervaringen van lichaam en geest. Daar komt het bij mij op neer, wij hebben keus, de mogelijkheid om iets moois te maken maar ook om iets lelijks neer te zetten.

Het is iets te maken met zijn in het nu, daar vormt zich het moment van de beslissingen, de keuzes, die zijn altijd in het nu, nooit in het verleden of de toekomst. Onze capaciteit om te plannen, om na te denken over toekomstige nu’s, geeft ons dus ook de mogelijkheid om complexe taken uit te voeren.

[ervaringsgetuige]

Waar jij op vastloopt is het spirituele concept van "non-doership". Dat begrijp jij niet, niet van Ramana, niet van Nisargadatta, niet van Balsekar, van niemand.

Tja kijk, als ik zeg “ik ga niet doen” dan blijft mijn lichaam de hele dag in bed liggen. In andere woorden, dat non-doership is een mooi concept, maar het is slechts een concept, en de mind kan echt bijna alles geloven, waar en onwaar door mekaar heen.

Mijn boerenverstand zegt....

Niet-doenerschap is geen oproep tot luiheid, maar eerder een manier om met meer finesse en flow te leven.
Niet doener-schap is niet alleen een concept uit de Advaita traditie, het is ook een belangrijk aspect van de boeddhistische leringen en het Taoïsme..
Zie Google's Artificiële-intelligentie...

The concept of non-doership is a significant aspect of Buddhist teachings, particularly related to the nature of self. Here's how it connects to the Buddha's ideas:

- Not a Denial of Action: It's important to understand that non-doership doesn't negate the existence of actions (karma) or their consequences. We still act and experience the results.

- Challenging the Ego: The core principle is that we often cling to the illusion of a separate self, the "doer" who takes credit (or blame) for actions. This attachment to self is a source of suffering.

- Emptiness (Shunyata): According to Buddhist teachings, all phenomena, including ourselves, lack inherent existence. We arise from interdependent causes and conditions, not a singular "doer."

- Letting Go of Attachment: By letting go of the idea of a separate self being the doer, we can act with greater mindfulness and compassion, without clinging to outcomes or feeling responsible for everything.

There are different interpretations of non-doership within Buddhism. Here are two points to consider:

- Theravada Buddhism: Focuses on the concept of "not-self" (anatta). We aren't a static, unchanging self, but a collection of ever-changing mental and physical processes.

- Mahayana Buddhism: Introduces the concept of "emptiness" (shunyata). Nothing inherently exists independently, including the self and actions.

Understanding non-doership can be a gradual process. Some teachers suggest not overthinking it, but rather aiming to cultivate a sense of spaciousness and detached action in daily life.

En nog in het Nederlands uit Google's Artificiële-intelligentie ...

In het Boeddhisme is het concept van niet-doenerschap, of niet-handelen, nauw verbonden met het idee van niet-gehechtheid. Het gaat erom dat je niet gehecht bent aan de uitkomst van je acties en dat je handelt vanuit een gevoel van compassie en wijsheid, in plaats van vanuit egoïsme of verlangen.


Dit concept wordt in het Boeddhisme op verschillende manieren beschreven:


- Klesha: Dit zijn ongezonde mentale gemoedstoestanden die leiden tot lijden, zoals gehechtheid, afkeer, woede en onwetendheid. Door je bewust te worden van je klesha's en ze los te laten, kun je meer vrijheid en vrede ervaren.
- Karma: Karma is de wet van oorzaak en gevolg. Elke handeling die je verricht, heeft een gevolg. Door te handelen zonder gehechtheid aan de uitkomst, kun je de negatieve gevolgen van karma verminderen.
- Het Middenpad: Het Middenpad is het pad tussen twee extremen: gehechtheid en afkeer. Door het Middenpad te volgen, kun je een staat van kalmte en evenwicht bereiken.


Het concept van niet-doenerschap is niet eenvoudig te begrijpen of te praktiseren. Het vereist veel oefening en discipline. Maar als je het concept van niet-doenerschap goed begrijpt, kan het je helpen om een gelukkiger en meer vervuld leven te leiden.


Hier zijn enkele tips om niet-doenerschap in je leven te integreren:


- Meditatie: Meditatie kan je helpen om je bewust te worden van je klesha's en deze los te laten.
- Mindfulness: Mindfulness is de praktijk van aandacht besteden aan het huidige moment zonder oordeel. Dit kan je helpen om te handelen vanuit compassie en wijsheid in plaats van vanuit egoïsme of verlangen.
- Onbaatzuchtig handelen: Probeer te handelen zonder verwachting van een beloning of erkenning.
- Loslaten van controle: Accepteer dat je niet alles kunt controleren. Laat je los van de uitkomst van je acties en vertrouw op het universum.


Het concept van niet-doenerschap is een krachtig hulpmiddel dat je kan helpen om een gelukkiger en meer vervuld leven te leiden. Door te oefenen en geduld te hebben, kun je leren om te handelen vanuit compassie en wijsheid, zonder gehecht te zijn aan de uitkomst van je acties.

En nog een laatste over het concept van niet-doenerschap in het Taoïsme uit Google's Artificiële-intelligentie als afsluiter...

Het concept van niet-doenerschap wordt vaak geassocieerd met de term wu wei (無為) uit het taoïsme, een Chinese filosofie. Woordelijk vertaald betekent wu wei "niet-doen" of "zonder handelen".


Maar wu wei is niet zomaar passief zijn of helemaal niets doen. Het gaat eerder om handelen zonder dwang, in harmonie met de natuurlijke orde. Het is het idee om acties te ondernemen die moeiteloos en efficiënt zijn.


Hieronder staan enkele kenmerken van wu wei:


- Laten gaan: In plaats van te proberen dingen te forceren, laat je gebeurtenissen zich ontvouwen op hun natuurlijke beloop.
- Handelen in overeenstemming met de Tao: De Tao verwijst naar de universele stroom of weg van alle dingen. Wu wei is handelen in overeenstemming met die natuurlijke stroom.
- Spontaniteit: In plaats van vast te houden aan plannen, benader je situaties met een open geest en reageer je spontaan op wat zich voordoet.
- Moeiteloosheid: Acties ondernomen met wu wei voelen moeiteloos en vloeiend aan.


Wu wei is niet altijd makkelijk toe te passen. Het vereist zelfreflectie, geduld en de bereidheid om los te laten.


Hier zijn enkele voordelen van het nastreven van wu wei:


- Verminderde stress: Door te stoppen met vechten tegen de stroom in, kun je stress verminderen en meer innerlijke rust ervaren.
- Hogere efficiëntie: Door in harmonie te werken met de natuurlijke orde, kun je taken efficiënter voltooien.
- Creativiteit: Wu wei kan leiden tot meer creativiteit en innovatie, omdat je openstaat voor nieuwe ideeën.


Wu wei is dus geen oproep tot luiheid, maar eerder een manier om met meer finesse en flow te leven.

[Vrij]

De illusie van keuze en vrije wil, 'ik, en..
De begoocheling van geen keuze en geen vrije wil, geen 'ik, slechts 'en..
En.. is een truckje van 'ik. Dat geldt ook voor 'wat is'.
 

[Vrij]

Wat bij 100% van de zoekende mensheid maar niet door wil dringen.. (Nooit kan doordringen, tot subjectieve 'ontvangst en 'respons).. is, dat realisatie niets maar dan ook helemaal niets te maken heeft met wat je doet, wat je voelt, wat je denkt, wat je begrijpt noch niet begrijpt.
Waar je in de veronderstelling verkeert dat het er wel wat mee heeft te 'maken.. daar houdt je je zelf voor de gek, en daarmee de zogenoemde 'ander.
Alle begaandheid m.b.t. deze materie en beschouwing is feitelijk en psychologisch eenvoudig gecultiveerde (Geconditioneerde) wens, verlangen, verwachting, het onvermijdelijke keurslijf van ervaring, beleving.

[Bodhiboem]

Niet-doenerschap is geen oproep tot luiheid, maar eerder een manier om met meer finesse en flow te leven.
Niet doener-schap is niet alleen een concept uit de Advaita traditie, het is ook een belangrijk aspect van de boeddhistische leringen en het Taoïsme..

Dan vind ik het maar een slechte benaming.

[Vrij]

Goeroes, leraren, sprekers, vertellers, gidsen.. an plein publiek.
Aandacht, ijdelheid, status, macht, manipulatie..

De dolende mens zoekt troost en leiding bij de troost en leiding zoekende mens, maar.. wezenlijk heeft de mens niemand nodig.

[Gouden middenweg & de wilde natuur]

De beginnende waarheidzoeker verlangt ernaar om boeddha te worden.
Toch lijkt me de boeddhistische boodschap iets complexer.
Namelijk dat overal waar boeddha verschijnt, dat jij het bent.

Ik denk toch dat de beginnende waarheidszoeker iets hoort of ziet waardoor hij geïntrigeerd raakt. Misschien is het zo simpel als de vredige en gelukkige indruk die een boeddhabeeld maakt, en dat hij die vrede en dat geluk ook wilt.

Het is, denk ik, niet zo dat hij de Boeddha wilt zijn, maar dat hij van hem wil leren hoe vreedzaam en gelukkig te zijn. Dat komt voort uit de zoekers ervaring van het lijden.

De beginnende waarheidzoeker wil de vrucht van de inspanningen in dit leven, hier en nu plukken.
En ja de vrucht van de boeddhistische spirit kun je reeds in dit leven, hier en nu plukken. Maar dan als mens, menselijk, beperkt zoals de mens is.

Zeker kan dat, als je in het hier en nu kunt leven, en veel van de doelen van het normale leven kan laten gaan. Hoe meer je loslaat, hoe meer vrede je ervaart.

In boeddhistische boodschappen spreekt men over het verschijnen van boeddha in de wereld.
We kunnen erover fantaseren en allerlei fantastische dingen aan toeschrijven.
Maar de essentie lijkt me toch de boodschap te zijn dat jij het bent die daar verschijnt, hoewel je het hier en nu niet zo ervaart.

Als je echt de rol van Ontwaakte op je wilt nemen, dan moet je dat ook uit gaan dragen. Om vreedzaam en gelukkig te zijn in de levens van anderen vraagt een bepaalde inzet.

Vraagt een bepaalde inzet.

Het zoeken naar een uitweg uit het persoonlijke lijden is een legitiem gegeven. Tegelijkertijd maken we deel uit van de evolutie.
Hoewel een mens sterft, gaan zijn inspanningen niet verloren, want  de inspanningen komen bij de evolutie terecht.

Inzet vraagt inspanning, zich inspannen is lijden, inzet is lijden voor een doel.
Dat is religie, zich inspannen of lijden voor een hoger doel.
Je draagt lijden.
Zich enkel of hoofdzakelijk inspannen voor de ik-doelen is egoïsme, zich inspannen/lijden voor het evolutionaire hogere doel, zonder dat men er persoonlijk baat/profijt/voordeel van heeft in dit leven is religie.

Toch, bekeken vanuit evolutionair oogpunt, komt het voordeel van jou inspanningen bij een levend en bewust wezen terecht, en dat levend en bewust wezen dat is net zo goed jij. Er is geen ander.

En zo komen alle cumulatieve inspanningen terecht bij het verschijnen van een boeddha in het universum. en dat is net zo goed jij want er is geen ander.

Boeddha als symbool van de definitieve verlossing. Symbool van het eindpunt van de evolutie in een toestand van onwetendheid. Wat niet hetzelfde is als vernietiging of dood. Maar het einde van de  karma spiraal dat nog moet verschijnen. Verlossing van kwaad. Je vernietigt meer kwaad karma in je leven, dan dat je kwaad karma toevoegt aan de evolutie. Bewust en met kennis van zaken.
Je draagt meer lijden op je schouders dan dat je lijden aan het universum toevoegt.

[lang kwaat]

Wat bij 100% van de zoekende mensheid maar niet door wil dringen.. (Nooit kan doordringen, tot subjectieve 'ontvangst en 'respons).. is, dat realisatie niets maar dan ook helemaal niets te maken heeft met wat je doet, wat je voelt, wat je denkt, wat je begrijpt noch niet begrijpt.

Dit betreft jouw persoonlijke idee van realisatie, uiteraard.

In boeddhisme speelt dit heel anders Vrij. Het gaat om concreet lijden, en beeindiging van lijden, om vrede van het hart, vrijheid, wasdom, beeindiging van dwangmatigheid in jezelf, het terugvinden van de oorspronkelijke staat van geest.

Dat gaat wel degelijk over hoe je lichaam en geest functioneren. Hoe je denkt, wat je neigingen zijn, je gewoontepatronen, je visies en percepties, hoe je handelt, hoe je spreekt, hoe je je verhoudt dat andere wezens, hoe je lichaam en geest onbewust kiezen, hoe je zaken begrijpt. Op dat vlak speelt realisatie. Geen enkel incident, geen enkele doorbraak, is op zichzelf een realisatie, maar gewoon een bijzonder moment. Dat zijn incidenten. Eindeloos veel mensen maken dat mee, en veel worden er niet beter van hoor. Het is altijd maar net  hoe zulke momenten beklijven. DAN hebben we het over realisatie in boeddhisme.

Je wilt er niet aan, prima. Dat is jouw persoonlijke keuze. Maar je hoeft toch niet te denken dat jouw persoonlijke ideeën over realisatie de juiste of ware zijn?
Hierin lijk je erg doorgeschoten.  Jouw ideeën hierover beantwoorden alleen maar aan hoe jij het wilt zien. Dat is alles. Maar op de een of andere manier heb jij gerealiseerd dat je nogal absoluut, definitief, beslist bent gaan oordelen en denken. Geen enkele ruimte overlatend voor andere visies, andere inzichten. Alleen maar oordelen daarover...allemaal als even waardeloos natuurlijk.

Die verabsolutering van je eigen keuzes, oordelen, denken, visie, dat is toch niet oke vind ik.

[Vrij]

Wat bij 100% van de zoekende mensheid maar niet door wil dringen.. (Nooit kan doordringen, tot subjectieve 'ontvangst en 'respons).. is, dat realisatie niets maar dan ook helemaal niets te maken heeft met wat je doet, wat je voelt, wat je denkt, wat je begrijpt noch niet begrijpt.

Dit betreft jouw persoonlijke idee van realisatie, uiteraard.

In boeddhisme speelt dit heel anders Vrij. Het gaat om concreet lijden, en beeindiging van lijden, om vrede van het hart, vrijheid, wasdom, beeindiging van dwangmatigheid in jezelf, het terugvinden van de oorspronkelijke staat van geest.

Dat gaat wel degelijk over hoe je lichaam en geest functioneren. Hoe je denkt, wat je neigingen zijn, je gewoontepatronen, je visies en percepties, hoe je handelt, hoe je spreekt, hoe je je verhoudt dat andere wezens, hoe je lichaam en geest onbewust kiezen, hoe je zaken begrijpt. Op dat vlak speelt realisatie. Geen enkel incident, geen enkele doorbraak, is op zichzelf een realisatie, maar gewoon een bijzonder moment. Dat zijn incidenten. Eindeloos veel mensen maken dat mee, en veel worden er niet beter van hoor. Het is altijd maar net  hoe zulke momenten beklijven. DAN hebben we het over realisatie in boeddhisme.

Je wilt er niet aan, prima. Dat is jouw persoonlijke keuze. Maar je hoeft toch niet te denken dat jouw persoonlijke ideeën over realisatie de juiste of ware zijn?
Hierin lijk je erg doorgeschoten.  Jouw ideeën hierover beantwoorden alleen maar aan hoe jij het wilt zien. Dat is alles. Maar op de een of andere manier heb jij gerealiseerd dat je nogal absoluut, definitief, beslist bent gaan oordelen en denken. Geen enkele ruimte overlatend voor andere visies, andere inzichten. Alleen maar oordelen daarover...allemaal als even waardeloos natuurlijk.

Die verabsolutering van je eigen keuzes, oordelen, denken, visie, dat is toch niet oke vind ik.

Oorspronkelijke staat van geest.. kent het zoeken noch vinden niet!
Wat niet oorspronkelijk van geest is, 'maakt' aan de lopende band het zoeken en vinden, (bv jouw conclusie en constatering hierboven.) .om het niet oorspronkelijke gaande te houden als  zijnde ervaring/beleving van wat de intentie van het oorspronkelijke m.b.t. de mens zou zijn. De verwachting,  wens en verlangen carrousel.. De zelfvervullende profetie.

Realisatie laat eenvoudig onmiddellijk 'zien waar alles spaak loopt zo gauw het denken of het gevoelde 'belang zich ermee gaat bemoeien.. 'De wereld' is een 'subjectief gemaakte werkelijkheid, met alles erop, erin en eraan, inclusief alle Jesussen en Boeddha's..
Ik verwerp die wereld niet noch ben ik ermee in strijd. Al mijn ervaring/beleving is van 'de wereld'.. behalve wat zich hier 24/7 realiseert. Dat is absoluutNiks!!! dieper dan 'alles&'niets, liefde en lijden, wijsheid en onwetendheid, hoogste toppen en diepste dalen, ongeëvenaard ervaring/belevingloos..
 

[ervaringsgetuige]

De dolende mens zoekt troost en leiding bij de troost en leiding zoekende mens, maar.. wezenlijk heeft de mens niemand nodig.

Ok Guido, stop dan maar met je adviezen en aanwijzingen geven, jou hebben we immers wezenlijk dan ook niet nodig om ons ergens op te wijzen! 

[ervaringsgetuige]

Wat bij 100% van de zoekende mensheid maar niet door wil dringen.. (Nooit kan doordringen, tot subjectieve 'ontvangst en 'respons).. is, dat realisatie niets maar dan ook helemaal niets te maken heeft met wat je doet, wat je voelt, wat je denkt, wat je begrijpt noch niet begrijpt.

Maar je blijft het toch maar proberen in de wel 10 jaar dat ik je weet schijven te laten doordringen via je aanwijzingen! 

[ervaringsgetuige]

Niet-doenerschap is geen oproep tot luiheid, maar eerder een manier om met meer finesse en flow te leven.
Niet doener-schap is niet alleen een concept uit de Advaita traditie, het is ook een belangrijk aspect van de boeddhistische leringen en het Taoïsme..

Dan vind ik het maar een slechte benaming.

Nou, dat moet jij maar is een nieuwe benaming weten te verzinnen en het populair maken hé, want het concept van non-doership is zeer oud.
Zie google Artificiële-intelligentie...

The concept of non-doership is quite ancient, with roots likely tracing back to early Hindu philosophies. Here's some information to consider:

- It's prominently associated with Advaita Vedanta, a school of Hinduism thought to be established around 8th-9th century CE. Advaita Vedanta emphasizes non-duality, meaning the ultimate reality ( Brahman) is one and unchanging, and the separate self (ego) is an illusion. Non-doership stems from this idea - there's no separate "doer" because there's only the underlying reality acting through everything.

- However, ideas similar to non-doership might have existed even earlier in Vedic texts, the foundational scriptures of Hinduism. These texts date back much further, possibly to 1700-1100 BCE.  They contain concepts like Karma (action and its consequences) and Brahman, which lay the groundwork for later philosophical developments like non-doership.

Pinpointing an exact age for the concept is difficult. But it's safe to say non-doership is an ancient idea, likely originating in or before the 1st millennium BCE.

[ervaringsgetuige]

Goeroes, leraren, sprekers, vertellers, gidsen.. an plein publiek.
Aandacht, ijdelheid, status, macht, manipulatie..

En jij, geen enkel motief achter je schier oneindige herhalingen van je aanwijzingen en adviezen? 

[ervaringsgetuige]

Wat bij 100% van de zoekende mensheid maar niet door wil dringen.. (Nooit kan doordringen, tot subjectieve 'ontvangst en 'respons).. is, dat realisatie niets maar dan ook helemaal niets te maken heeft met wat je doet, wat je voelt, wat je denkt, wat je begrijpt noch niet begrijpt.

Dit betreft jouw persoonlijke idee van realisatie, uiteraard.

In boeddhisme speelt dit heel anders Vrij. Het gaat om concreet lijden, en beeindiging van lijden, om vrede van het hart, vrijheid, wasdom, beeindiging van dwangmatigheid in jezelf, het terugvinden van de oorspronkelijke staat van geest.

Zou dat hele Boeddhistische verhaal dat het leven lijden is niet verkeerd geciteerd kunnen zijn?
Eigenlijk brengt bijvoorbeeld iemand als jij het grootste deel van zijn dag toch door zonder te lijden, niet?
Alleen wanneer het valse gevoel van auteurschap ontstaat, ontstaat er lijden.

[ervaringsgetuige]

Niet-doenerschap is geen oproep tot luiheid, maar eerder een manier om met meer finesse en flow te leven.
Niet doener-schap is niet alleen een concept uit de Advaita traditie, het is ook een belangrijk aspect van de boeddhistische leringen en het Taoïsme..

Dan vind ik het maar een slechte benaming.

Een nieuwe betere benaming weten te verzinnen ervoor is niet wenselijk want non-doership heeft immers een connectie met "the false sense of Authorship".
Zie Google's Artificiële-intelligentie....

Non-doership and the false sense of authorship are concepts that stem from various spiritual traditions, particularly Hinduism and Buddhism. Here's a breakdown of each:

Non-doership:

- This refers to the idea that we don't truly control our actions.
- Our actions are influenced by a complex web of factors, including our past experiences, emotions, and external circumstances.
- We may feel like we're the ones making choices, but ultimately, these choices are shaped by forces beyond our complete control.

False Sense of Authorship:

- This is the belief that we are the sole authors of our thoughts, actions, and experiences.
- It creates an illusion of separation, where we see ourselves as independent actors in the world.
- This sense of authorship can lead to attachment to outcomes and suffering when things don't go as planned.

The Connection:

- Non-doership challenges the false sense of authorship.
- By recognizing that we aren't the sole doers, we can detach from the need to control everything.
- This detachment can lead to greater acceptance, peace, and a sense of being part of something larger than ourselves.

Example:

Imagine you're giving a presentation. You might feel like you're the one delivering the information, but consider all the factors that contributed to this moment: your education, the work of others who created the presentation content, even the audience who prompted you to share your knowledge. In this way, you're a participant in a larger process, not the sole author of the presentation itself.

Further Exploration:

If you're interested in learning more about non-doership and the false sense of authorship, you can explore these resources:

- Books on Advaita Vedanta philosophy

- Teachings of Buddhist teachers like Thich Nhat Hanh

[lang kwaat]

Oorspronkelijke staat van geest.. kent het zoeken noch vinden niet!
Wat niet oorspronkelijk van geest is, 'maakt' aan de lopende band het zoeken en vinden, (bv jouw conclusie en constatering hierboven.) .om het niet oorspronkelijke gaande te houden als  zijnde ervaring/beleving van wat de intentie van het oorspronkelijke m.b.t. de mens zou zijn. De verwachting,  wens en verlangen carrousel.. De zelfvervullende profetie.

Realisatie laat eenvoudig onmiddellijk 'zien waar alles spaak loopt zo gauw het denken of het gevoelde 'belang zich ermee gaat bemoeien.. 'De wereld' is een 'subjectief gemaakte werkelijkheid, met alles erop, erin en eraan, inclusief alle Jesussen en Boeddha's..
Ik verwerp die wereld niet noch ben ik ermee in strijd. Al mijn ervaring/beleving is van 'de wereld'.. behalve wat zich hier 24/7 realiseert. Dat is absoluutNiks!!! dieper dan 'alles&'niets, liefde en lijden, wijsheid en onwetendheid, hoogste toppen en diepste dalen, ongeëvenaard ervaring/belevingloos..
 

Je ontwijkt het punt Vrij. Jouw ideeën over realisatie zijn gewoon jouw ideeën daarover. Er zijn ook hele andere ideeën die haaks staan op wat jij zegt over realisatie. Jij ontkoppelt realisatie en je gewone functioneren. Alsof realisatie niks te maken heeft met hoe je functioneert, denkt, spreekt, zaken beleeft en begrijpt etc. Ik lees dat hierin:

Wat bij 100% van de zoekende mensheid maar niet door wil dringen.. (Nooit kan doordringen, tot subjectieve 'ontvangst en 'respons).. is, dat realisatie niets maar dan ook helemaal niets te maken heeft met wat je doet, wat je voelt, wat je denkt, wat je begrijpt noch niet begrijpt.

Dit is jouw keuze hoor, jouw persoonlijke keuze, maar in bijvoorbeeld boeddhisme gaat realisatie nou juist WEL daarover. Voor jou is realisatie eigenlijk iets is wat losstaat van jou als handelend mens in de wereld. Los van gedrag. Als wijzen zoals Jezus en Boeddha juist iets niet doen is het realisatie ontkoppelen van concreet gedrag. Aan de vruchten herkent men de boom. Ook in boeddhisme.

Hoe jij je mening over realisatie, want dat is het echt, verabsoluteert, is gewoon onnodig en raar vind ik.
Ik vind het ook verkeerd om de zaken zo te ontkoppelen. Dat kan alleen maar illusies veroorzaken volgens mij.

Ik ga hier verder ook op door want je gaat toch niet uit de absolute modus maar duikt er denk ik nog dieper in.

[Steve]

Oorspronkelijke staat van geest.. kent het zoeken noch vinden niet!

Dat is juist.
En dat is zo voor ‘iedereen zijn’ oorspronkelijke staat van zijn. Zowel die van Vrij, lang kwaad, Bodhiboem, Piet en Jan. Dus het heeft weinig zin dit te blijven herhalen.

Die wat het blijft herhalen is dezelfde als die wat ‘maakt' aan de lopende band het zoeken en vinden.

Het is niet omdat oorspronkelijke staat van zijn wordt herkend, dat dit aan de lopende band blijven herhalen stopt. Het stopt niet. Het blijft veranderen, zich voordoen, spelen, draaien, jezelf belachelijk maken, net als dit hier doet met mij door te reageren op jou. Het is beter dit te herkennen, dan stopt het niet, maar opent het zich voor het zich blijven voordoen ervan in plaats van er tegen in te gaan: vuur met vuur proberen blussen.

De oorspronkelijke staat van zijn die je gerealiseerd hebt, prima. Die ‘je’ wat het gerealiseerd heeft is niet meer, die verandert altijd. Realisatie realiseert altijd zichzelf, overal en in ‘iedereen’. Dus het heeft geen zin al die ‘je’s’ daarop te wijzen of van te overtuigen of die -in de sfeer van aan de lopende band- uitdrukkingen die je maakt te gaan verdedigen. Het doet zich even daar voor als het aan de lopende band ‘maken’ van al die andere ‘je’s’.

We kunnen er niet aan doen, dat is oorspronkelijke staat van zijn in beweging, het hoort er ook bij, even goed als oorspronkelijke staat van zijn. We hoeven er niets aan
te doen! Het één hoeft niet ingewisseld worden voor het ander. Ze horen bij elkaar, ze zijn niet verschillend van elkaar. De één niet beter dan de ander.

Dus ik vraag niet het te onderdrukken, maar om er open voor te staan, niet tegen in te gaan en je eigen maaksel “de noodzaak om die twee te scheiden” naast de maaksels van ‘anderen’ te plaatsen als ook maar een maaksel, ok dat het zich voor blijft doen, deel van het zijn, niets mis mee, maar niet waard om te verdedigen.

Ik heb het al meermaals gezegd en dat is mijn aan de lopende band van herhalen: Boeddhisme richt zich niet enkel op realisatie van de oorspronkelijke staat van zijn, maar evengoed op de realisatie dat de beweging ervan er ook bijhoort, niet gescheiden moet worden, het één niet beter dan het ander moet worden.

Deze realisatie geeft een opening naar maaksels in plaats van ze weg te zetten, te veroordelen als niet oorspronkelijk. Het is die openheid waar Boeddhisme op doelt.

Wie weet kan het centje nu eindelijk eens vallen.

[Vrij]

Oorspronkelijke staat van geest.. kent het zoeken noch vinden niet!

Dat is juist.
En dat is zo voor ‘iedereen zijn’ oorspronkelijke staat van zijn. Zowel die van Vrij, lang kwaad, Bodhiboem, Piet en Jan. Dus het heeft weinig zin dit te blijven herhalen.

Die wat het blijft herhalen is dezelfde als die wat ‘maakt' aan de lopende band het zoeken en vinden.

Het is niet omdat oorspronkelijke staat van zijn wordt herkend, dat dit aan de lopende band blijven herhalen stopt. Het stopt niet. Het blijft veranderen, zich voordoen, spelen, draaien, jezelf belachelijk maken, net als dit hier doet met mij door te reageren op jou. Het is beter dit te herkennen, dan stopt het niet, maar opent het zich voor het zich blijven voordoen ervan in plaats van er tegen in te gaan: vuur met vuur proberen blussen.

De oorspronkelijke staat van zijn die je gerealiseerd hebt, prima. Die ‘je’ wat het gerealiseerd heeft is niet meer, die verandert altijd. Realisatie realiseert altijd zichzelf, overal en in ‘iedereen’. Dus het heeft geen zin al die ‘je’s’ daarop te wijzen of van te overtuigen of die -in de sfeer van aan de lopende band- uitdrukkingen die je maakt te gaan verdedigen. Het doet zich even daar voor als het aan de lopende band ‘maken’ van al die andere ‘je’s’.

We kunnen er niet aan doen, dat is oorspronkelijke staat van zijn in beweging, het hoort er ook bij, even goed als oorspronkelijke staat van geest. We hoeven er niets aan
te doen! Het één hoeft niet ingewisseld worden voor het ander. Ze horen bij elkaar, ze zijn niet verschillend van elkaar. De één niet beter dan de ander.

Dus ik vraag niet het te onderdrukken, maar om er open voor te staan, niet tegen in te gaan en je eigen maaksel “de noodzaak om die twee te scheiden” naast de maaksels van ‘anderen’ te plaatsen als ook maar een maaksel, ok dat het zich voor blijft doen, deel van het zijn, niets mis mee, maar niet waard om te verdedigen.

Ik heb het al meermaals gezegd en dat is mijn aan de lopende band van herhalen: Boeddhisme richt zich niet enkel op realisatie van de oorspronkelijke staat van zijn, maar evengoed op de realisatie dat de beweging ervan er ook bijhoort, niet gescheiden moet worden, het één niet beter dan het ander moet worden.

Deze realisatie geeft een opening naar maaksels in plaats van ze weg te zetten, te veroordelen als niet oorspronkelijk. Het is die openheid waar Boeddhisme op doelt.

Wie weet kan het centje nu eindelijk eens vallen.

De ja's en de nee's zijn eenvoudig de + en - van veranderlijkheid, als een subjectief 'maaksel'. Veranderlijkheid is op zich een totaal neutraal 'iets.
Wezenlijk is er helemaal geen sprake van veranderlijkheid, alleen subjectief doet die sensatie zich voor, met alle neiging tot manipulatie als 'veranderlijk' gevolg. Alle 'iets heeft direct een subjectieve component, alwaar het de menselijke ervaring/belevingswereld betreft. Die subjectieve component is totaal 'gemaakt' op de inhoud van geheugen en herinnering, kortom verleden tijd.
M.a.w. de werkelijkheid kan geen ervaring noch beleving zijn. Waar veranderlijkheid en werkelijkheid wel als gekoppeld wordt ondervonden, heb je met niets anders te maken dan verzonnen subjectieve geestelijke, psychologische, mystieke, en spirituele.. 'maaksels'.

[Vrij]

Je ontwijkt het punt Vrij.

Misschien ontwijk jij het antwoord..

[ervaringsgetuige]

Wie weet kan het centje nu eindelijk eens vallen.

Ik gooi er nog een centje bovenop! >>> How do we get where you are?.... - YouTube

[ervaringsgetuige]

Je ontwijkt het punt Vrij. Jouw ideeën over realisatie zijn gewoon jouw ideeën daarover. Er zijn ook hele andere ideeën die haaks staan op wat jij zegt over realisatie.

Ach ja, ideeën, concepten over realisatie, verlichting, Waarheid...

Ramana Maharshi zei dat een concept als een doorn is: een instrument dat wordt gebruikt om een andere doorn te verwijderen, en vervolgens worden beide weggegooid. De concepten zijn niet de Waarheid, maar zijn verwijzingen naar de Waarheid.

Er ontstaat veel verwarring door de retoriek van vermeende spirituele meesters, goeroes, verlichte leraren en new-age therapieën. Alleen een man van Inzicht, iemand die volledig doordrenkt is van Inzicht, kan de Waarheid overbrengen en de kracht van de Waarheid projecteren. De prevalentie van leringen die consumeerbaar comfort bieden weerspiegelt de financiële beloning die vaak hand in hand gaat met populaire leringen. Vandaar de bestendiging van een verscheidenheid aan praktijken, overtuigingen en denkpatronen.

Fragment uit: Vrede en harmonie in het dagelijks leven
Ramesh Balsekar

[ervaringsgetuige]

...
M.a.w. de werkelijkheid kan geen ervaring noch beleving zijn.

Damn, valt er in (de) werkelijkheid dat niets te beleven noch te ervaren?

[lang kwaat]

Je ontwijkt het punt Vrij.

Misschien ontwijk jij het antwoord..

Dat bedoel ik. Je ontwijkt aldoor het punt dat jij je volledig eigen idee hebt over wat realisatie is. Je hebt dat verabsoluteerd.
Je scheidt realisatie volledig van denken, spreken, doen, gedrag. Dat is jouw hoogst eigen keuze.
Voor andere mensen heeft dit niks met realisatie te maken. Alleen die verklaar je voor wappies. En zo draait het elke dag hetzelfde rondje.

[Steve]

Veranderlijkheid is op zich een totaal neutraal 'iets.

Ik hoor precies iets vallen?

veranderlijkheid, als een subjectief 'maaksel'

Toch niet...

Veranderlijkheid is geen subjectief 'maaksel', maar de aard van de oorspronkelijke staat van zijn.
Dat is wat maar niet vallen wil.

Het subjectief maaksel is in die verandelijkheid iets vast te maken: ik (subject).

Boeddhisme wijst er op dat dat het subjectief maaksel is, niet de veranderlijkheid op zich. Alles wat zich voordoet is van de natuur van verandering. Daardoor is subjectief ervaren mogelijk. Het probleem is gewoon dat het subjectief ervaren als iets vast wordt gemaakt. Daar zit het subjectief 'maaksel'.

Subjectief ervaren op zich is neutraal. Het hoort er bij. Er moet geen kruistocht tegen gehouden worden. Het moet alleen erkend worden als iets dat zich voordoet en dus verandert, niet is wat je bent of hoe het is.

Wezenlijk is er helemaal geen sprake van veranderlijkheid, alleen subjectief doet die sensatie zich voor, met alle neiging tot manipulatie als 'veranderlijk' gevolg. Alle 'iets heeft direct een subjectieve component, alwaar het de menselijke ervaring/belevingswereld betreft. Die subjectieve component is totaal 'gemaakt' op de inhoud van geheugen en herinnering, kortom verleden tijd.
M.a.w. de werkelijkheid kan geen ervaring noch beleving zijn. Waar veranderlijkheid en werkelijkheid wel als gekoppeld wordt ondervonden, heb je met niets anders te maken dan verzonnen subjectieve geestelijke, psychologische, mystieke, en spirituele.. 'maaksels'.

Subjectief is het maaksel dat er iets vast is dat iets veranderlijk ervaart. Daar begint de opdeling en deze is gemaakt. Dat de dingen die ervaren worden ook nog vast worden gemaakt, is de verdere stap in dit maaksel.

Sensaties zijn niet subjectief, ze doen zich voor, ze veranderen voortdurend, ze hebben geen eigenaar of subject. Dat ze gemaakt worden tot "ik heb een sensatie" dat is het maaksel. En het is dat wat mogelijk is op basis van geheugen en herinnering. Niet de veranderlijkheid of de sensaties op zich.

De werkelijkheid is zeker geen ervaring of beleving. Dat er ervaring/beleving is, is wel een werkelijkheid. Dat ontkennen heet nihilisme. Boeddisme gaat daar niet, dus heeft het geen zin die kaart hier te blijven trekken. Wellicht zijn er andere fora waar je die kan trekken.

Dat er ervaring is, is een realiteit. Dat wat ervaren is een werkelijkheid zou zijn, dat is het maaksel.
En al de rest is ook vezonnen: subjectieve geestelijke, psychologische, mystieke, en spirituele.. 'maaksels'. Ook dat er Wezenlijk helemaal geen sprake van veranderlijkheid is. Ook dat er Wezenlijk sprake is van onveranderlijkheid. Want veranderlijkheid en onveranderlijheid zijn zelf ook maaksels. Realiteit is op zich niet op te delen in veranderlijk en onveranderlijk, zoals een plant niet op te delen is in bloem en stengel. Als je de bloem van de stengel wilt scheiden (het onveranderlijke van het veranderlijke) en de stengel wil wegsmijten (het veranderlijke aspect negeren), dan heb je geen plant meer (dan heb je geen Realiteit meer). Dus dat hoef je helemaal niet te doen. Laat de bloem bloem zijn, en vind daar rust in. Laat veranderlijkheid en onveranderlijkheid samen gaan, enkel daarin kan Realisatie van Realiteit zijn, daarin blijft het zichzelf niet verliezen in het vasthouden aan één aspect ervan. 

Hopelijk valt ie toch nog. En zoniet hoop ik tenminste dat je je niet blijft verzetten tegen de Boeddhistische wijze van wijzen naar Realiteit in zijn geheel, hoewel dit natuurlijk ook maar een maaksel is, maar eentje die wijst voorbij de maaksels, en voorbij het vasthouden aan één aspect van een gemaakte opdeling ervan. De doorn om de doorn uit je vel te peuteren, weet je wel? Niets mis mee. Boeddhisme is er zo één, net als Vrij-isme, ook al wordt hierin beweert/gemaakt/beschreven dat er geen doorn is. Dit beweren is de doorn. Maak zelf maar uit of het die is die vastzit, of die wat wat vatszit er uit kan peuteren.

[Vrij]

Je ontwijkt het punt Vrij.

Misschien ontwijk jij het antwoord..

Dat bedoel ik. Je ontwijkt aldoor het punt dat jij je volledig eigen idee hebt over wat realisatie is. Je hebt dat verabsoluteerd.
Je scheidt realisatie volledig van denken, spreken, doen, gedrag. Dat is jouw hoogst eigen keuze.
Voor andere mensen heeft dit niks met realisatie te maken. Alleen die verklaar je voor wappies. En zo draait het elke dag hetzelfde rondje.

Het is net ff anders  Siebe.
Het is het verschil tussen de praktijk en de theorie van realisatie.
De praktijk laat 'zien dat de zogenoemde 'realisatie (Verlichting) ook maar een verzinsel is. Communicatief ontkomt geen mens aan verzinsels. Het is alles wat we hebben als subjectief vermaak, en dat vermaak, beleven en ervaren we als  werkelijk, met alle humor, serieusheid,  lijden en plezier, zin en onzin etc wat erbij hoort.
Dat ervaren/beleven is to the point allemaal.. theorie! van het subjectieve (Gecultiveerde) invullen. Hoe 'echt' het ook allemaal wordt ondervonden, een steen die valt op mijn teen.. dan zeg ik ook AU!

Dat AU! Heeft maar een bepaalde reikwijdte op het menselijk geconditioneerde systeem, of het nou fysieke, gevoelsmatige, mentale of geestelijke pijn (AU!) betreft. Net zo als de cirkels op een wateroppervlak uiteindelijk oplossen in.. expansie.

Welnu.
De praktijk van realisatie heeft alles te maken met een op-merken en 'herkennen van die expansie.. met je hele wezen!
Daar en alleen daar zit het einde van lijden, maar ook het einde van plezier, daar daagt de werkelijkheid achter en vooraf gaand  aan alle ervaring en beleving.
Dit is bv een beschrijving van de praktijk van realisatie  Siebe.

[Vrij]

Veranderlijkheid is op zich een totaal neutraal 'iets.

Ik hoor precies iets vallen?

veranderlijkheid, als een subjectief 'maaksel'

Toch niet...

Veranderlijkheid is geen subjectief 'maaksel', maar de aard van de oorspronkelijke staat van zijn.
Dat is wat maar niet vallen wil.

Het subjectief maaksel is in die verandelijkheid iets vast te maken: ik (subject).

Boeddhisme wijst er op dat dat het subjectief maaksel is, niet de veranderlijkheid op zich. Alles wat zich voordoet is van de natuur van verandering. Daardoor is subjectief ervaren mogelijk. Het probleem is gewoon dat het subjectief ervaren als iets vast wordt gemaakt. Daar zit het subjectief 'maaksel'.

Subjectief ervaren op zich is neutraal. Het hoort er bij. Er moet geen kruistocht tegen gehouden worden. Het moet alleen erkend worden als iets dat zich voordoet en dus verandert, niet is wat je bent of hoe het is.

Wezenlijk is er helemaal geen sprake van veranderlijkheid, alleen subjectief doet die sensatie zich voor, met alle neiging tot manipulatie als 'veranderlijk' gevolg. Alle 'iets heeft direct een subjectieve component, alwaar het de menselijke ervaring/belevingswereld betreft. Die subjectieve component is totaal 'gemaakt' op de inhoud van geheugen en herinnering, kortom verleden tijd.
M.a.w. de werkelijkheid kan geen ervaring noch beleving zijn. Waar veranderlijkheid en werkelijkheid wel als gekoppeld wordt ondervonden, heb je met niets anders te maken dan verzonnen subjectieve geestelijke, psychologische, mystieke, en spirituele.. 'maaksels'.

Subjectief is het maaksel dat er iets vast is dat iets veranderlijk ervaart. Daar begint de opdeling en deze is gemaakt. Dat de dingen die ervaren worden ook nog vast worden gemaakt, is de verdere stap in dit maaksel.

Sensaties zijn niet subjectief, ze doen zich voor, ze veranderen voortdurend, ze hebben geen eigenaar of subject. Dat ze gemaakt worden tot "ik heb een sensatie" dat is het maaksel. En het is dat wat mogelijk is op basis van geheugen en herinnering. Niet de veranderlijkheid of de sensaties op zich.

De werkelijkheid is zeker geen ervaring of beleving. Dat er ervaring/beleving is, is wel een werkelijkheid. Dat ontkennen heet nihilisme. Boeddisme gaat daar niet, dus heeft het geen zin die kaart hier te blijven trekken. Wellicht zijn er andere fora waar je die kan trekken.

Dat er ervaring is, is een realiteit. Dat wat ervaren is een werkelijkheid zou zijn, dat is het maaksel.
En al de rest is ook vezonnen: subjectieve geestelijke, psychologische, mystieke, en spirituele.. 'maaksels'. Ook dat er Wezenlijk helemaal geen sprake van veranderlijkheid is. Ook dat er Wezenlijk sprake is van onveranderlijkheid. Want veranderlijkheid en onveranderlijheid zijn zelf ook maaksels. Realiteit is op zich niet op te delen in veranderlijk en onveranderlijk, zoals een plant niet op te delen is in bloem en stengel. Als je de bloem van de stengel wilt scheiden (het onveranderlijke van het veranderlijke) en de stengel wil wegsmijten (het veranderlijke aspect negeren), dan heb je geen plant meer (dan heb je geen Realiteit meer). Dus dat hoef je helemaal niet te doen. Laat de bloem bloem zijn, en vind daar rust in. Laat veranderlijkheid en onveranderlijkheid samen gaan, enkel daarin kan Realisatie van Realiteit zijn, daarin blijft het zichzelf niet verliezen in het vasthouden aan één aspect ervan. 

Hopelijk valt ie toch nog. En zoniet hoop ik tenminste dat je je niet blijft verzetten tegen de Boeddhistische wijze van wijzen naar Realiteit in zijn geheel, hoewel dit natuurlijk ook maar een maaksel is, maar eentje die wijst voorbij de maaksels, en voorbij het vasthouden aan één aspect van een gemaakte opdeling ervan. De doorn om de doorn uit je vel te peuteren, weet je wel? Niets mis mee. Boeddhisme is er zo één, net als Vrij-isme, ook al wordt hierin beweert/gemaakt/beschreven dat er geen doorn is. Dit beweren is de doorn. Maak zelf maar uit of het die is die vastzit, of die wat wat vatszit er uit kan peuteren.

Je beschrijft de filosofie ervan Steve..
Probeer eens 'hier te blijven.