Het taboe op weten wie je bent

[ervaringsgetuige]

Ja vrienden, wat een goddelijk spel is het leven toch. 

Het taboe op weten wie je bent

  Als het waar is dat onze diepste natuur goddelijk is en dat we identiek zijn aan het creatieve principe van het universum, hoe verklaren we dan de intensiteit van onze overtuiging dat we fysieke lichamen zijn die in een materiële wereld bestaan? Wat is de aard van deze fundamentele onwetendheid over onze ware identiteit, deze mysterieuze sluier van vergeten die Alan Watts ‘het taboe op het weten wie je bent’ noemde (Watts 1973)? Hoe is het mogelijk dat een oneindige en tijdloze spirituele entiteit uit zichzelf en in zichzelf een virtueel facsimile creëert van een tastbare realiteit die wordt bevolkt door bewuste wezens die zichzelf ervaren als afgescheiden van hun bron en van elkaar? Hoe kunnen de acteurs in het werelddrama worden misleid door te geloven in het objectieve bestaan van hun illusoire realiteit?

  De beste verklaring die ik heb gehoord van de mensen met wie ik heb gewerkt, is dat het kosmisch creatieve principe zichzelf gevangen houdt in zijn eigen perfectie. De creatieve bedoeling achter het goddelijke spel is om ervaringswerkelijkheden tot stand te brengen die de beste kansen bieden voor avonturen in het bewustzijn, inclusief de illusie van de materiële wereld. Om aan deze eis te voldoen, moeten deze realiteiten tot in alle details overtuigend en geloofwaardig zijn. Een voorbeeld hiervan is dat kunstwerken zoals toneelstukken of films af en toe met zo'n perfectie kunnen worden opgevoerd en uitgevoerd dat ze ons doen vergeten dat de gebeurtenissen waarvan we getuige zijn illusoir zijn en erop reageren alsof ze echt zijn. Ook kan een goede acteur of actrice soms zijn ware identiteit verliezen en tijdelijk opgaan in het personage dat hij vertolkt.

  De wereld waarin we leven heeft veel kenmerken die het allerhoogste principe in zijn pure vorm mist, zoals polariteit, veelheid, dichtheid en lichamelijkheid, verandering en vergankelijkheid. Het project van het creëren van een facsimile van een materiële realiteit die met deze eigenschappen is begiftigd, wordt met zo'n artistieke en wetenschappelijke perfectie uitgevoerd dat de afgesplitste eenheden van de Universele Geest het volkomen overtuigend vinden en het voor de realiteit aanzien. In de extreme uitdrukking van zijn kunstenaarschap, vertegenwoordigd door de atheïst, slaagt het Goddelijke er feitelijk in om argumenten naar voren te brengen, niet alleen tegen zijn betrokkenheid bij de schepping, maar tegen zijn bestaan zelf. Sri Aurobindo’s definitie van een atheïst was: “God speelt verstoppertje met zichzelf.”

  Een van de belangrijke trucs die helpen de illusie van een gewone materiële realiteit te creëren, is het bestaan van het triviale en lelijke. Als we allemaal stralende etherische wezens zouden zijn, die onze levensenergie rechtstreeks van de zon zouden halen en in een wereld zouden leven waarin alle landschappen zouden lijken op de Himalaya of de Grand Canyon, de Arctische Aurora Borealis en ongerepte eilanden in de Stille Oceaan, zou het maar al te voor de hand liggend zijn dat we leven in een goddelijk rijk. Op dezelfde manier zou de goddelijke aard van onze wereld gemakkelijk waarneembaar zijn als alle gebouwen in onze wereld eruit zouden zien als het Alhambra, de Taj Mahal, Xanadu of de kathedraal van Chartres en we omringd zouden zijn door de sculpturen van Michelangelo en naar de muziek van Beethoven of Bach zouden luisteren.

  Het feit dat we fysieke lichamen hebben met al hun afscheidingen, uitscheidingen, geuren, onvolkomenheden en pathologieën, evenals een maag-darmstelsel met zijn weerzinwekkende inhoud, is zeker effectief in het verdoezelen en verwarren van de kwestie van onze goddelijkheid. Verschillende fysiologische functies zoals braken, boeren, gasvorming, ontlasting en urineren, samen met de uiteindelijke ontbinding van het menselijk lichaam, maken het beeld nog ingewikkelder. Op dezelfde manier maakt het bestaan van onaantrekkelijke natuurgebieden, autokerkhoven, vervuilde industriële gebieden, stinkende toiletten met obscene graffiti, stedelijke getto's en miljoenen funky huizen het heel moeilijk om te beseffen dat ons leven een goddelijk spel is. Het bestaan van het kwaad en het feit dat de aard van het leven roofzuchtig is, maakt deze taak voor een gemiddeld mens bijna onmogelijk. Voor goed opgeleide westerlingen is het door de materialistische wetenschap gecreëerde wereldbeeld een extra serieuze hindernis.

  Er is nog een belangrijke reden waarom het zo moeilijk is om onszelf te bevrijden van de illusie dat we afzonderlijke individuen zijn die in een materiële wereld leven. De manieren om herenigd te worden met de goddelijke bron zijn beladen met veel ontberingen, risico's en uitdagingen. Het goddelijke spel is geen volledig gesloten systeem. Het biedt de protagonisten de mogelijkheid om de ware aard van de schepping te ontdekken, inclusief hun eigen kosmische status. De manieren die uit zelfbedrog naar verlichting en hereniging met de bron leiden, brengen echter ernstige problemen met zich mee, en de meeste potentiële mazen in de schepping worden zorgvuldig afgedekt. Dit is absoluut noodzakelijk voor het behoud van stabiliteit en evenwicht in het kosmische plan. Deze wisselvalligheden en valkuilen op het spirituele pad vertegenwoordigen een belangrijk onderdeel van het ‘taboe op het weten wie we zijn’.

Alle situaties die mogelijkheden bieden voor spirituele opening worden doorgaans geassocieerd met een verscheidenheid aan sterke tegengestelde krachten. Sommige van de obstakels die de weg naar bevrijding en verlichting uiterst moeilijk en gevaarlijk maken, zijn intrapsychisch van aard. Grote doorbraken, zoals psychospirituele dood en wedergeboorte, worden voorafgegaan door angstaanjagende ontmoetingen met kwade krachten, een verterende angst voor de dood en het spook van waanzin. Dergelijke ervaringen kunnen minder moedige en vastberaden zoekers afschrikken. Deze situatie wordt zeer grafisch geïllustreerd in de Tōdai-ji-tempel in Nara, waar de bezoekers, voordat ze de Grote Boeddhazaal binnengaan waar het gigantische adembenemende beeldhouwwerk van Boeddha Vairochana (Daibutsu) staat, het grootste bronzen Boeddhabeeld ter wereld, door een poort moeten gaan. geflankeerd door kolossale figuren van angstaanjagende tempelwachters.

  Nog problematischer zijn de diverse interferenties en interventies die uit de buitenwereld komen. In de Middeleeuwen riskeerden veel mensen met spontane mystieke ervaringen marteling, berechting en executie door de Heilige Inquisitie. In onze tijd hebben stigmatiserende psychiatrische etiketten en drastische therapeutische maatregelen de plaats ingenomen van beschuldigingen van hekserij, marteling en autos-da-fé. Het materialistische sciëntisme van de twintigste eeuw heeft elke spirituele inspanning belachelijk gemaakt en gepathologiseerd, hoe goed gefundeerd en verfijnd ook. Het gezag en het prestige dat de materialistische wetenschap tot voor kort in de moderne samenleving had vanwege haar technologische prestaties, maakte het moeilijk om de mystiek serieus te nemen en het pad van spirituele ontdekkingen te volgen.

  Bovendien hebben de dogma's en activiteiten van reguliere religies de neiging het feit te verdoezelen dat de enige plek waar echte spiritualiteit kan worden gevonden, zich in de psyche van ieder van ons bevindt. In het ergste geval kan de georganiseerde religie feitelijk functioneren als een ernstige belemmering voor elke serieuze spirituele zoektocht, in plaats van een instituut te zijn dat mensen kan helpen contact te maken met het Goddelijke. Door de leden ervan te kleineren en hen schuldgevoelens bij te brengen, wordt het moeilijk voor hen om te geloven dat zij de goddelijkheid in zichzelf kunnen vinden. Het zou ook de valse overtuiging kunnen cultiveren dat het regelmatig bijwonen van formele kerkdiensten, gebed en financiële bijdragen aan de kerk adequate en voldoende geestelijke activiteiten zijn die een serieuze spirituele zoektocht overbodig maken.

  De technologieën van het heilige die door verschillende inheemse culturen zijn ontwikkeld, zijn in het Westen afgedaan als producten van magisch denken en primitief bijgeloof van ongeschoolde inboorlingen. Het spirituele potentieel van seksualiteit dat in Tantra tot uitdrukking komt, wordt ruimschoots overtroffen door de valkuilen van seks als krachtig dierlijk instinct. De komst van psychedelische medicijnen die het vermogen hebben om de poorten naar de transcendentale dimensie wijd te openen, werd al snel gevolgd door onverantwoord seculier misbruik van deze verbindingen en vervolgens door bedreigingen aan het adres van ontdekkingsreizigers over bad trips, flashbacks, waanzin, vermeende chromosomale schade en draconische juridische sancties.

——————————
Fragment uit: The Way of the Psychonaut Volume Two: Encyclopedia for Inner Journeys
Copyright © 2019 door Stanislav Grof, M.D., Ph.D.