Vrouwen en mannen en spiritualiteit

[Bodhiboem]

“Men follow me from the intellect. So tomorrow, I may say something with which his mind does not agree. And just a small disagreement in his mind, and his path separates from mine. He is with me only to the extent that his intellect is nourished by what I am saying. The moment he feels something I am saying is not rational, he is no more with me. All connections have dropped. And my problem is, that my work is not to feed your intellect. If I talk intellectually, that is simply to persuade you towards something that goes beyond intellect, that goes beyond reason.
For the woman the problem is not the same. She is with me not because she is intellectually convinced by me; she is with me because she is nourished on a deeper level than intellect. Her heart sings with me, beats with me, dances with me. Her connection is not superficial: it is that of trust, not of intellectual conviction.”

Osho, The Hidden Splendour


Ik moet zeggen hier heb ik wel een zekere waarheid in gevonden. Mannen volgen de spiritualiteit vanuit hun intellect, vrouwen vanuit een gevoel van vertrouwen.

[ervaringsgetuige]

Ik moet zeggen hier heb ik wel een zekere waarheid in gevonden. Mannen volgen de spiritualiteit vanuit hun intellect, vrouwen vanuit een gevoel van vertrouwen.

Je hebt Eckhart Tolle toch gelezen hé?
Daar staat iets geljkaardigs / aansluitends in.
Zie...

Waarom vrouwen dichter bij de verlichting staan
         
Vraag: Zijn de hindernissen op de weg naar de verlichting voor mannen en vrouwen hetzelfde?
         
Eckhart Tolle: Ja, maar er zijn accentverschillen. In het algemeen is het voor een vrouw makkelijker haar lichaam te voelen en in haar lichaam te zijn, waardoor ze van nature dichter bij Zijn is en mogelijk dichter bij de verlichting staat dan een man. Daarom kozen veel oude beschavingen er instinctief voor om vrouwenfiguren of analogieën daarvan te gebruiken als voorstelling van de vormeloze en transcendente werkelijkheid. Die werd vaak gezien als een baarmoeder die het leven schenkt aan alles in de schepping en dat tijdens haar leven als vorm steunt en voedt. In de Dao Dejing, een van de oudste en diepzinnigste boeken die ooit geschreven zijn, wordt Dao, te vertalen met Zijn, beschreven als ‘oneindig, eeuwig nu, de moeder van het heelal’. Vrouwen staan er van nature dichterbij dan mannen omdat ze het Ongemanifesteerde zo goed als ‘belichamen’. Bovendien moeten alle wezens en dingen uiteindelijk terugkeren tot de Bron. ‘Alle dingen verdwijnen in Dao. Alleen dat blijft.’ Omdat de Bron als vrouwelijk wordt beschouwd, wordt deze voorgesteld als de lichte en donkere kanten van het archetypische vrouwelijke in de psychologie en mythologie. De Godin of de Goddelijke Moeder heeft twee aangezichten: ze geeft leven en ze neemt leven.
         
Toen het verstand het voor het zeggen kreeg en de mensen het contact met de werkelijkheid van hun goddelijke wezen verloren, begonnen ze God als een mannelijke figuur te zien. De maatschappij werd overheerst door mannen en vrouwen werden ondergeschikt aan mannen.
         
Het is niet mijn bedoeling terug te keren naar vroegere vrouwelijke voorstellingen van het goddelijke. Er zijn mensen die nu de term Godin gebruiken in plaats van God. Daarmee herstellen ze een evenwicht tussen man en vrouw dat langgeleden verloren is gegaan, en dat is goed. Maar het blijft een voorstelling en een concept, en het kan een tijdje nuttig zijn, net zoals een kaart of een wegwijzer een tijdje nuttig is, maar je hebt er meer last dan plezier van als je zover bent dat je de werkelijkheid achter al die concepten en beelden kunt gaan ervaren. Dat neemt allemaal echter niet weg dat de energiefrequentie van het verstand overwegend mannelijk is. Het verstand verzet zich, vecht om de macht, gebruikt, manipuleert, valt aan, probeert te grijpen en te bezitten, enzovoort. En om die reden is de traditionele God een patriarchale, beheersende autoriteit, vaak een boze man voor wie je bang moet zijn, zoals het Oude Testament suggereert. Deze God is een projectie van het menselijke verstand.
         
Je hebt heel andere eigenschappen nodig om het verstand achter je te laten en weer in contact te komen met de diepere werkelijkheid van Zijn: overgave, niet oordelen, een openheid die het leven er laat zijn in plaats van dat je je ertegen verzet, het vermogen alles vast te houden in de liefdevolle omhelzing van je weten. Al deze eigenschappen staan veel meer in verband met het vrouwelijke principe. Terwijl de energie van het verstand hard en onbuigzaam is, is de energie van Zijn zacht en meegaand en toch oneindig sterker dan het verstand. Het verstand houdt onze beschaving aan de gang, Zijn doet hetzelfde met al het leven op onze planeet en daarbuiten. Zijn is niets meer of minder dan de Intelligentie waarvan het stoffelijke heelal de zichtbare manifestatie is. Maar hoewel vrouwen daar potentieel dichterbij staan, kunnen ook mannen er toegang toe krijgen in zichzelf.
         
Momenteel is de overgrote meerderheid van mannen en vrouwen nog in de greep van het verstand: ze identificeren zich met de denker en het pijnlichaam. Dat staat natuurlijk verlichting en het opbloeien van de liefde in de weg. In de regel is het grootste struikelblok voor mannen het verstand en voor vrouwen het pijnlichaam. Bij sommige mensen is het echter omgekeerd en bij weer andere kunnen deze factoren ook even belangrijk zijn.


Uittreksel van: Eckhart Tolle. 'De kracht van het nu'.

[Buddha Amitabha]

In bepaalde zin is dit wel enigszins juist. Het intellect is echter in de laatste paar eeuwen steeds belangrijker geworden. Iedereen, zowel man als vrouw, wordt van zeer jongs af aan gekneed in kennis, het trainen van het geheugen, het menselijke brein. Heden ten dage moet je eerst mensen overtuigen van bepaalde zaken, en daarbij gebruik maken van behoorlijk wat informatie, voordat mensen enigzins iets willen aannemen. Hun opgedane kennis en informatie wordt namelijk als mening naar voren gebracht, zo ongeveer alsof het de waarheid is. En al die meningen botsen in talloze debatten met elkaar. Zo wordt het voor een Leraar of Meester lastiger om nog tot leerlingen door te dringen, want ze hebben een pantser opgebouwd uit woorden, redeneringen en informatieve kennis. Men wil eerst in discussie met de Meester, alvorens dat die misschien zal worden geaccepteerd. Dit is de wereld op zijn kop, want feitelijk bepaalt de Leraar of jij geschikt genoeg bent om bij hem of haar in de leer te kunnen treden.

Osho heeft er echter volgens mij althans gedeeltelijk ongelijk in dat vrouwen hierin zoveel anders zijn dan mannen. De hedendaagse vrouwen gedragen zich steeds meer als kerels, ook zij beargumenteren alles en leven grotendeels in hun mind, hun hoofd. Echter het devotionele en vertrouwende deel in de mens verliest zo gezegd al eeuwenlang terrein. Althans, zo lijkt het. Kennis wordt beschouwd als het allerbelangrijkste, en kennis is per definitie gebaseerd op twijfel en zelfs op wantrouwen. Je gaat allereerst na of wat er gezegd wordt of geschreven jouw persoonlijk wel voldoende aanspreekt. In overgave, devotie is dat helemaal niet het geval. Daar is vertrouwen volledig vanzelfsprekend. Religieus geloof is dus een vanzelfsprekendheid. Maar dat wordt over het algemeen weggewuifd als naïef, kinderachtig, blind, en op zijn minst achterhaald.

Gurdjieff onderscheidde 3 typen religieuze mensen, man of vrouw maakte daarin geen verschil. Hij benoemde de fakir (lichamelijk gericht), de monnik (emotioneel gericht) en de yogi (cerebraal gericht). Over het algemeen is niemand enkel en alleen een fakir, een monnik, of een yogi, maar het gaat hier om de belangrijkste eigenschap die de boventoon voert in de desbetreffende persoon. En wellicht is zelfs deze driedeling te grof van opzet. Het is slechts een hulpmiddel ter typering.

[ervaringsgetuige]

Ik moet zeggen hier heb ik wel een zekere waarheid in gevonden. Mannen volgen de spiritualiteit vanuit hun intellect, vrouwen vanuit een gevoel van vertrouwen.

In een gesprek tussen mij en mijn helder-ziende François twintig jaar geleden verwees hij er ook naar.
Hij zij toen: .... Alhoewel vrouwen van nature uit mogelijk dichter bij de verlichting staat dan een man...

[ervaringsgetuige]

In bepaalde zin is dit wel enigszins juist. Het intellect is echter in de laatste paar eeuwen steeds belangrijker geworden. Iedereen, zowel man als vrouw, wordt van zeer jongs af aan gekneed in kennis, het trainen van het geheugen, het menselijke brein. Heden ten dage moet je eerst mensen overtuigen van bepaalde zaken, en daarbij gebruik maken van behoorlijk wat informatie, voordat mensen enigzins iets willen aannemen. Hun opgedane kennis en informatie wordt namelijk als mening naar voren gebracht, zo ongeveer alsof het de waarheid is. En al die meningen botsen in talloze debatten met elkaar. Zo wordt het voor een Leraar of Meester lastiger om nog tot leerlingen door te dringen, want ze hebben een pantser opgebouwd uit woorden, redeneringen en informatieve kennis. Men wil eerst in discussie met de Meester, alvorens dat die misschien zal worden geaccepteerd. Dit is de wereld op zijn kop, want feitelijk bepaalt de Leraar of jij geschikt genoeg bent om bij hem of haar in de leer te kunnen treden.

De tijd van de meesters (goeroe's) is voorbij.
Dit is niet de wereld op zijn kop, dit is hoe zich in amper een paar decennia een opmerkelijke evolutie heeft voltrokken.

Terwijl psychische problemen eerder een bron van schaamte en stigma waren, vertellen we vandaag gretig op café over onze bezoekjes aan de therapeut, stroomt Tiktok over met getuigenissen over ADHD en trauma, en kijken we aan de schoolpoort haast verbaasd op als er een gezin passeert waarvan niet minstens één kind gediagnosticeerd is met een autismespectrumstoornis of hoogbegaafdheid. Praten over geestelijke gezondheid is voor een groeiende groep mensen geen taboe meer. Een goede zaak. Mensen voelen een vrijheid om zich te uiten die ze voorheen niet hadden. Goede informatie over psychische problemen helpt hen om te begrijpen wat ze doormaken, dat ze daar niet alleen in zijn en dat er hulp bestaat.

Praten hélpt. Maar kan het ook zijn dat we te veel praten over onze psyche (intellect)? En op de verkeerde manier?

We zijn niet alleen méér, we zijn ook ánders gaan praten over onze worstelingen en besognes. We zijn meer psychologisch onderlegd dan ooit, lijkt het. Hechtingsstijlen, toxische mensen, narcisme, zelfzorg, gaslighting, triggers, … we praten in diagnoses. Een klootzak is een narcist. Iemand die vervelend doet, is toxisch. Een kind is geen etter, het heeft ADHD. Maken we graag schema’s en Excel-sheets, dan noemen we onszelf “nogal autistisch”, en wie zijn kasten graag netjes organiseert, heeft algauw OCD (obsessive compulsive disorder, een dwangstoornis).

Therapiepraat is onze omgangstaal geworden, zowel voor mannen als vrouwen.
Dat is de wereld van nu, niks op zijn kop aan.

Het gegeven blijft echter dat vrouwen van nature dichter bij verlichting staan, al is er echter nog een grote 'maar...'.

[Bodhiboem]

Zo wordt het voor een Leraar of Meester lastiger om nog tot leerlingen door te dringen, want ze hebben een pantser opgebouwd uit woorden, redeneringen en informatieve kennis. Men wil eerst in discussie met de Meester, alvorens dat die misschien zal worden geaccepteerd.

Dat is wel waar, denk ik. De opvoeding in scholen geeft men een wetenschappelijke en kritische gronding die je niet echt ten goede komt bij het kijken naar filosofie of religie. Maar ik denk dat dit ook met technologie en marketing te maken heeft, want het is al een tijd zo. De mensen die in de jaren zestig deel uitmaakten van de flower power movement en die bij Osho terecht kwamen hadden ook op school gezeten.

Osho heeft er echter volgens mij althans gedeeltelijk ongelijk in dat vrouwen hierin zoveel anders zijn dan mannen. De hedendaagse vrouwen gedragen zich steeds meer als kerels, ook zij beargumenteren alles en leven grotendeels in hun mind, hun hoofd.

Sommige vrouwen wel ja, ze staan minder in contact met hun eigen vrouwelijkheid.

In overgave, devotie is dat helemaal niet het geval. Daar is vertrouwen volledig vanzelfsprekend. Religieus geloof is dus een vanzelfsprekendheid. Maar dat wordt over het algemeen weggewuifd als naïef, kinderachtig, blind, en op zijn minst achterhaald.

Devotie heeft eigenlijk iets te maken met een liefdesverhouding. Voor mij was het zo dat ik Osho hoorde spreken, ik zat voor hem in de Boeddha Hal samen met nog duizenden anderen die waren gekomen om hem te horen, en ik zeilde weg op zijn woorden. Het drong diep in mij door.

Ik vind zoiets een van de mooiste dingen die een mens kan overkomen, zo een relatie van liefde en vertrouwen. Het is zeldzaam, het gebeurt onder de soefi’s, en in vroegere tijden.

[Bodhiboem]

Sprekend over de liefdesverhouding…

“Relationship as such, real or imaginary, is a very subtle kind of psychological slavery. Either you enslave the other, or you become a slave yourself. Another point to be noted is that you cannot enslave somebody without becoming a slave yourself. Slavery is a double-edged sword. One may be stronger, one may be weaker, but in every relationship you become the jailer and the other becomes the prisoner. From his side, he is the jailer and you are the prisoner. And this is one of the fundamental causes of humanity living in such sadness, in such a sorrowful state.
You have heard me rightly: I don't want any part of any relationship, "... certainly not our hate, but not even our love." From my side, I will not allow any relationship; I will not nourish any relationship. But you are free to suffer -- that is your birthright.”

Meer waarheid, bij een verhouding komen altijd verwachtingen, plichten, al dat.

[ervaringsgetuige]

Voor mij was het zo dat ik Osho hoorde spreken, ik zat voor hem in de Boeddha Hal samen met nog duizenden anderen die waren gekomen om hem te horen, en ik zeilde weg op zijn woorden. Het drong diep in mij door.

Was dat niet zo wat als voor Sinterklaas zitten? 

[Bodhiboem]

Voor mij was het zo dat ik Osho hoorde spreken, ik zat voor hem in de Boeddha Hal samen met nog duizenden anderen die waren gekomen om hem te horen, en ik zeilde weg op zijn woorden. Het drong diep in mij door.

Was dat niet zo wat als voor Sinterklaas zitten? 

Hmm. Osho was echt, een levend mens met een bijzondere uitstraling.

[ervaringsgetuige]

Hmm. Osho was echt, een levend mens met een bijzondere uitstraling.

Dat ben ik ook. Kom maar is voor mij zitten.
Ik zal een lange witte baard aanplakken om het helemaal echt te maken! 

[Bodhiboem]

De tijd van de meesters (goeroe's) is voorbij.

Dat denk ik toch niet, de goeroes nemen alleen andere vormen aan, het zijn nu opeens psychiaters zoals Dirk de Wachter en Jim van Os, die je wel even in het psychiatrische domein zullen inleiden.

Praten hélpt. Maar kan het ook zijn dat we te veel praten over onze psyche (intellect)? En op de verkeerde manier?

We zijn niet alleen méér, we zijn ook ánders gaan praten over onze worstelingen en besognes. We zijn meer psychologisch onderlegd dan ooit, lijkt het. Hechtingsstijlen, toxische mensen, narcisme, zelfzorg, gaslighting, triggers, … we praten in diagnoses. Een klootzak is een narcist. Iemand die vervelend doet, is toxisch. Een kind is geen etter, het heeft ADHD. Maken we graag schema’s en Excel-sheets, dan noemen we onszelf “nogal autistisch”, en wie zijn kasten graag netjes organiseert, heeft algauw OCD (obsessive compulsive disorder, een dwangstoornis).

Therapiepraat is onze omgangstaal geworden, zowel voor mannen als vrouwen.
Dat is de wereld van nu, niks op zijn kop aan.

Tja, maar praten in diagnose labels laat je nog steeds niks doen aan het werkelijke ziektebeeld. De therapie en spiritualiteit zijn aan mekaar verbonden, daarom waren er in Osho’s commune zoveel therapeuten… het gaat beiden om de gezondheid van de geest, en het meer dan enkel gezond worden. Osho geloofde in dingen zoals catharsis om de geest te ledigen, alvorens door te gaan met meditatie.

Je ziet het ook in de mindfulness, dat is een boeddhistische meditatie die vanuit de therapie populair werd. De oosterse science of mind, waar het boeddhisme bekend voor staat, maakt zich langzaam beschikbaar in het westen. De therapeuten komen tot de beslissing dat meditatie toch veel te offeren heeft, en worden uiteindelijk goeroes.

[Bodhiboem]

“Intellect is useful in the world, and all your educational systems are techniques to avoid the heart and take your energy directly to your head. The heart can create troubles for the head. The heart knows nothing of logic. The heart has a totally different center of functioning, and that is intuition. It knows love, but love is not a commodity of any use in the world. It knows beauty, but what are you going to do with beauty in the marketplace? The people of the heart -- the painters, the poets, the musicians, the dancers, the actors -- are all irrational. They create great beauty, they are great lovers, but they are absolutely unfit in a society which is arranged by the head. Your artists are thought by your society to be almost outcast, a little bit crazy, an insane type of people. Nobody wants their children to become musicians or painters or dancers. They all want them to be doctors, engineers, scientists, because those professions pay. Painting, poetry, dance, are dangerous, risky: you may end up just a beggar on the street, playing on your flute.
The heart has been denied, and by the way, it will be useful to remember: the denial of the heart has been the denial of the woman, and unless the heart is accepted, the woman cannot be accepted. Unless the heart has the same opportunity to grow as the head, the woman cannot have liberation.”
( Osho, ‘The Hidden Splendour’ )

Jazeker, om te leven in vrijheid is best moeilijk als je omgeving wilt dat jij doctor, ingenieur of wetenschapper wordt in plaats van een schilder of een musicus. Dat volgen van het hart brengt naar boven de vraag, “wat brengt het mij?” Dat is de vraag van het hoofd, die in tegenstelling staat tot het volgen van het hart.

Maar het groeien van het hart is iets dat gebeurt in stilte, de taal van het hart is er niet een van woorden of van heilzaamheid. Dus als het hoofd vraagt, “wat brengt het mij?” dan is het al bezig met afwegen, met de ratio, met de ego. Maar de talen van het hart gaan over poëzie, over emotie, over wat tot ons spreekt in de wereld.

Ergens laat het hoofd het afweten, als je het hart niet meer behandelt als iets dat jou impressies brengt maar als een volwaardige partner in het leven. Het hart is de kern van verlangen en schoonheid, en door middel van de stilte kan je daar naar binnen treden.

[ervaringsgetuige]

De tijd van de meesters (goeroe's) is voorbij.

Dat denk ik toch niet, de goeroes nemen alleen andere vormen aan, het zijn nu opeens psychiaters zoals Dirk de Wachter en Jim van Os, die je wel even in het psychiatrische domein zullen inleiden.

Ah, Dirk de Wachter, mijn landgenoot!

Eergisteren zag ik dit interview met hem nog > Dirk de Wachter: over Maatschappijkritiek, Zelfinzicht & Dankbaarheid | #129 - YouTube

[Bodhiboem]

In de Dao Dejing, een van de oudste en diepzinnigste boeken die ooit geschreven zijn, wordt Dao, te vertalen met Zijn, beschreven als ‘oneindig, eeuwig nu, de moeder van het heelal’.

Eckhart Tolle, ‘De kracht van het nu’

Dit vond ik wel een heel markant stukje, dat de Tao beschreven word als een vrouw, maar wel terecht, sinds de Tao het onderliggende principe is wat bepaalt hoe het universum zich vormt.

[ervaringsgetuige]

Dit vond ik wel een heel markant stukje, dat de Tao beschreven word als een vrouw, maar wel terecht, sinds de Tao het onderliggende principe is wat bepaalt hoe het universum zich vormt.

De kosmische baarmoeder in spirituele en esoterische context.
Zie google's Artificiële-intelligentie...


De kosmische baarmoeder in spirituele en esoterische contextenIn spirituele en esoterische contexten is de kosmische baarmoeder een krachtig symbool met verschillende interpretaties.
Het kan worden gezien als:

• Een metafoor voor de creatieve kracht van het universum: De kosmische baarmoeder is de bron van alle schepping, waaruit alle sterren, planeten, wezens en ideeën voortkomen. Het is een plaats van pure potentie en oneindige mogelijkheden.
• Een symbool van het vrouwelijke principe: De baarmoeder is het centrum van het vrouwelijke lichaam, de plaats waar nieuw leven wordt gecreëerd en gekoesterd. In esoterische tradities wordt de kosmische baarmoeder gezien als de vrouwelijke energie van het universum, die alles voedt en in stand houdt.
• Een plek van transformatie en wedergeboorte: De baarmoeder is de plek waar we als foetus groeien en ontwikkelen, voordat we worden geboren in de wereld. In spirituele zin kan de kosmische baarmoeder worden gezien als een plek waar we onszelf transformeren en herboren worden tot hogere versies van onszelf.
• Een portaal naar andere dimensies: Sommige mensen geloven dat de kosmische baarmoeder een interdimensionaal portaal is, een toegangspoort tot andere werelden en bewustzijnsniveaus.

De ervaring van de kosmische baarmoeder kan op verschillende manieren worden ervaren. Sommige mensen ervaren het visueel, tijdens meditatie of dromen. Anderen voelen het fysiek, als een warmte of tintelend gevoel in hun buik of baarmoedergebied. Weer anderen ervaren het op een meer intuïtieve of symbolische manier.


Er zijn verschillende manieren om contact te maken met de energie van de kosmische baarmoeder. Enkele veelgebruikte methoden zijn:

• Meditatie: Door je aandacht te richten op je ademhaling en je lichaam, kun je je afstemmen op de energie van je baarmoeder. Je kunt je voorstellen dat je je in een warme, veilige baarmoeder bevindt, omgeven door liefde en licht.
• Journaling: Schrijf over je ervaringen met de kosmische baarmoeder. Wat voel je? Wat zie je? Wat hoor je?
• Creatieve expressie: Gebruik kunst, muziek, dans of andere creatieve vormen om je ervaringen met de kosmische baarmoeder te uiten.
• Tijd doorbrengen in de natuur: De natuur is een krachtige bron van vrouwelijke energie. Door tijd door te brengen in de natuur, kun je je meer verbonden voelen met de kosmische baarmoeder.

De kosmische baarmoeder is een krachtig symbool dat ons kan verbinden met onze creativiteit, onze vrouwelijke kracht en onze diepste verbinding met het universum. Door contact te maken met de energie van de kosmische baarmoeder, kunnen we onszelf transformeren en onze ware potentie ontvouwen.

[ervaringsgetuige]

In de Dao Dejing, een van de oudste en diepzinnigste boeken die ooit geschreven zijn, wordt Dao, te vertalen met Zijn, beschreven als ‘oneindig, eeuwig nu, de moeder van het heelal’.

Eckhart Tolle, ‘De kracht van het nu’

Dit vond ik wel een heel markant stukje, dat de Tao beschreven word als een vrouw, maar wel terecht, sinds de Tao het onderliggende principe is wat bepaalt hoe het universum zich vormt.

Vierendertig jaar geleden werd ik voor het eerst gefascineerd door de mythologie van de godin Kali, die hij haar gelijke kent als Lilith in de Joodse mythologie.
Twintig jaar geleden reisde in voor het eerst naar India, ineens voor drie maanden. Vandaar heb ik wel tien beelden laten verschepen naar Vlaanderen.
Het weinige dat er te vinden in van boeken over Kali en Lilith heb ik al decennia lang in huis, wat op internet te vinden is over Kali & Lilith heb ik allemaal ooit gelezen en bestudeerd..
Deze van Google's Artificiële-intelligentie vat het nog is goed samen:

De Godin Kali & de Kosmische Baarmoeder

De Godin Kali, ook bekend als Kalika, is een Hindoeïstische godin die geassocieerd wordt met vernietiging, transformatie en bevrijding. Ze wordt vaak afgebeeld als een felle, krijgshaftige vrouw met meerdere armen, die wapens en afgehakte hoofden van demonen vasthoudt.

De kosmische baarmoeder is een concept in de Hindoeïstische mythologie dat verwijst naar de bron van alle schepping. Het wordt vaak gezien als de vrouwelijke energie van het universum, waaruit alle wezens worden geboren.

Kali en de kosmische baarmoeder zijn nauw met elkaar verbonden. Kali wordt vaak gezien als de belichaming van de kosmische baarmoeder, en haar vernietigende kracht wordt gezien als een noodzakelijk onderdeel van het scheppingsproces. Door het oude te vernietigen, maakt Kali ruimte voor het nieuwe om te worden geboren.

In de Hindoeïstische traditie wordt Kali vereerd als een krachtige godin die kan helpen om negatieve energieën te overwinnen en bevrijding te bereiken. Ze wordt ook gezien als een beschermvrouwe van vrouwen en kinderen.Symbolen en BetekenisKali wordt vaak afgebeeld met symbolen die haar kracht en vernietigende aard vertegenwoordigen. Deze symbolen zijn onder meer:

• Het zwaard: Kali's zwaard vertegenwoordigt haar vermogen om onwetendheid en illusie te doorboren.
• De afgehakte hoofden: De afgehakte hoofden die Kali vasthoudt, symboliseren haar overwinning op egoïsme en negatieve verlangens.
• De bloedige tong: Kali's bloedige tong vertegenwoordigt haar dorst naar vernietiging van het kwaad.
• De naakte rokken: Kali's naakte rokken symboliseren haar bevrijding van sociale normen en beperkingen.

De kosmische baarmoeder wordt vaak gesymboliseerd door een lotusbloem. De lotusbloem is een symbool van zuiverheid en schoonheid, en het wordt geassocieerd met het vermogen om uit modder en vuil te groeien.

Belang in de Hindoeïstische Traditie

Kali is een belangrijke godin in de Hindoeïstische traditie. Ze wordt vereerd door miljoenen mensen over de hele wereld, en ze speelt een belangrijke rol in veel Hindoeïstische rituelen en festivals.

Kali wordt gezien als een krachtige godin die kan helpen om negatieve energieën te overwinnen en bevrijding te bereiken.Ze wordt ook gezien als een beschermvrouwe van vrouwen en kinderen.

Interpretaties in de Moderne Tijd

In de moderne tijd wordt Kali op verschillende manieren geïnterpreteerd. Sommige mensen zien haar als een symbool van feministische kracht, terwijl anderen haar zien als een godin die kan helpen om innerlijke transformatie te bereiken.

Ongeacht hoe ze wordt geïnterpreteerd, Kali blijft een krachtige en fascinerende godin die een belangrijke rol speelt in de Hindoeïstische traditie.

Bronnen

• https://en.wikipedia.org/wiki/Kali
• https://isha.sadhguru.org/en/wisdom/article/how-chakras-form-in-fetus

[Bodhiboem]

Kali vond ik altijd een nogal donker figuur, en de mensen die door haar zijn gefascineerd een ietwat dubieus…

[ervaringsgetuige]

Kali vond ik altijd een nogal donker figuur, en de mensen die door haar zijn gefascineerd een ietwat dubieus…

Jij bent (was) zoals de meeste mensen - voor zover ze al van Kali gehoord hebben -  misleidt door Hollywood entertainment films en games waarin alleen de donkere kant van Kali wordt benadrukt.
Zie > Kali Ma - Indiana Jones and the Temple of Doom - YouTube

Ernstige diepgravende zelf-onderzoekers / psychonauten zoals ik kennen het volledige verhaal zoals ook Stanislav Grof dat kent.
Zie...

Experience of the Supreme Cosmic Principle

Individuals involved in systematic self-exploration with the use of holotropic states of consciousness repeatedly describe this process as a philosophical and spiritual quest. As mentioned earlier, this inspired me to search the records from psychedelic and Holotropic Breathwork sessions, as well as reports from people who were undergoing spiritual emergency, for experiences which would convey the sense that this quest had reached its final destination. I found out that people whose experience of the Absolute fully satisfied their spiritual longing typically did not see any specific figurative images. When they felt that they had attained the goal of their mystical and philosophical quest, their descriptions of the supreme principle were highly abstract and strikingly similar.
Those who reported such an ultimate revelation were in quite remarkable agreement when describing the experiential characteristics of this state. They reported that the experience of the Supreme involved transcendence of all the limitations of the analytical mind, all rational categories, and all the constraints of ordinary logic. This experience was not bound by the usual limitations of three-dimensional space and linear time as we understand them. It also contained all conceivable polarities in an inseparable amalgam and thus transcended dualities of any kind.

Time after time, my clients and trainees compared the Absolute to a radiant source of light of unimaginable intensity, but they also emphasized that it differed in some significant aspects from any form of light that we know in the material world. To describe the Absolute as light, as much as it seems appropriate in a certain sense, entirely misses some of its essential characteristics. In particular, it misses the fact that it is also an immense and unfathomable field of consciousness that is endowed with infinite intelligence and profound creativity. Another attribute that is regularly mentioned is that it definitely has distinct personal characteristics and an exquisite sense of humor (“cosmic humor”).

The supreme cosmic principle can be experienced in two different ways. Sometimes, all personal boundaries dissolve, or are drastically obliterated, and we completely merge with the divine source, becoming indistinguishable from it. Other times, we maintain the sense of separate identity, assuming the role of an astonished observer who is witnessing, as if from outside, the mysterium tremendum of existence. We might also assume a filial attitude to the Divine, experiencing it as a Father or Mother. Following the example of St. Teresa of Avila, the bhaktas, or the mystics such as described by the thirteenth-century Persian transcendental poet Rumi, we might also feel the ecstasy of an enraptured lover, experiencing the Divine as the Beloved.

Spiritual literature of all ages abounds in descriptions of both types of experiences of the Divine. A good historical example is the exchange between Sri Ramana Maharshi, Hindu sage and teacher of Advaita Vedanta, non-dual meditation, and Sri Ramakrishna, a bhakta worshipper of the goddess Kali. Sri Ramana Maharshi illustrated the non-dual experience through the story of a sugar doll who went for a swim in the ocean because she wanted to experience its depth, and completely dissolved in its water. Sri Ramakrishna countered: “I want to taste sugar, I don’t want to be sugar!” Modern consciousness research suggests that both ways of experiencing the Absolute represent major spiritual breakthroughs, leading to positive changes in personality structure, ecstatic feelings of peace and security, and access to higher meaning.


Fragment uit: The Way of the Psychonaut Volume Two: Encyclopedia for Inner Journeys
'Copyright © 2019 door Stanislav Grof, M.D., Ph.D.

Fourth Perinatal Matrix (BPM IV)

  This perinatal matrix is meaningfully related to the third clinical stage of the delivery, the actual birth of the child. In this final stage, the agonizing process of the birth struggle comes to an end; the propulsion through the birth canal culminates and the extreme build-up of pain, tension, and sexual arousal is followed by a sudden relief and relaxation. The child is born and, after a long period of darkness, faces for the first time the intense light of the day (or the operating room). After the umbilical cord is cut, the physical separation from the mother has been completed and the child begins its new existence as an anatomically independent individual.

  As with the other matrices, some of the experiences belonging here seem to represent an accurate replay of the actual biological events involved in birth, as well as specific obstetric interventions. For obvious reasons, this aspect of BPM IV is much richer than the concrete elements experienced in the context of the other matrices. The specific details of the relived material are also easier to verify. They involve specifics of the birth mechanism, types of anesthesia used, nature of manual or instrumental intervention, and details of postnatal experience and care.

  The symbolic counterpart of this final stage of delivery is the death-rebirth experience; it represents the termination and resolution of the death-rebirth struggle. Paradoxically, while only one step from a phenomenal liberation, the individual has a feeling of impending catastrophe of enormous proportions. This results frequently in a strong determination to stop the experience.  If allowed to happen, the transition from BPM III to BPM IV involves a sense of annihilation on all imaginable levels, physical destruction, emotional debacle, intellectual defeat, ultimate moral failure, and absolute damnation of transcendental proportions. This experience of "ego death" seems to entail an instant merciless destruction of all previous reference points in the life of the individual. When experienced in its final and most complete form, it means an irreversible end of one's philosophical identification with what Alan Watts used to call "skin-encapsulated ego."

  This experience of total annihilation and of "hitting the cosmic bottom" is immediately followed by visions of blinding white or golden light of supernatural radiance and beauty. It can be associated with astonishing displays of divine archetypal entities, rainbow spectra, or intricate peacock designs. Also, visions of nature reawakened in spring or refreshed after a tempest and cloudburst can appear in this context. The subject experiences a deep sense of spiritual liberation, redemption, and salvation. He or she typically feels freed from anxiety, depression, and guilt, purged and unburdened. This is associated with a flood of positive emotions toward oneself, other people, and existence in general. The world appears to be a beautiful and safe place and the zest for life is distinctly increased.

The symbolism of the death-rebirth experience can be drawn from many areas of the collective unconscious, since every major culture has the appropriate mythological forms for this phenomenon. Ego death can be experienced in connection with various destructive deities, Moloch, Shiva, Huitzilopochtli, Kali, or Coatlicueor in full identification with Christ, Osiris, Adonis, Dionysus, or other sacrificed mythical beings. The divine epiphany can involve an entirely abstract image of God as a radiant source of light, or more or less personified representations from different religions. Equally common are experiences of encounter or union with great mother goddesses, such as the Virgin Mary, Isis, Lakshmi, Parvati, Hera, or Cybele.
  The related biographical elements involve memories of personal successes and the termination of dangerous situations, the end of wars or revolutions, the survival of accidents, or recoveries from serious diseases.

Fragment uit: Beyond the brain / Stanislav Grof  (vertaald - als geboorte dood en transcendentie)

[ervaringsgetuige]

Kali vond ik altijd een nogal donker figuur, en de mensen die door haar zijn gefascineerd een ietwat dubieus…

Hier zie,

ik vond nog wat terug uit een boek van Ramesh Balsekar dat ik 20 jaar geleden in India 's avond las terwijl ik daar veertien dagen lang elke morgen naar zijn satsangs ging...

In verwijzing naar het leven zoals het gebeurt, op basis van de hindoe-mythologie, zei Ramesh ooit:

"de dans van Kali, de Goddelijke moeder, is het leven zoals het gebeurt, van moment tot moment, en brengt alle aspecten van de onderling verbonden tegenstellingen tot stand."

Hij werkte verder met deze woorden van Gary Zukav, een schrijver van de wetenschap met belangstelling voor de oosterse filosofie:

"In de hindoeïstische mythologie is Kali, de Goddelijke Moeder, het symbool voor de oneindige diversiteit aan ervaringen, Kali vertegenwoordigt het hele fysieke vlak, zij is het drama, de tragedie, de humor en het verdriet van het leven. Zij is de broer, de vader, de zuster , moeder, minnaar en vriend.
Ze is de duivel, monsterbeest en bruut. Ze is de zon en de oceaan. Ze is het gras en de dauw. Ze is ons gevoel van voldoening en ons gevoel de moeite waard te doen. Sensatie van ontdekking is een hanger aan haar armband. Onze voldoening is een kleurvlek op haar wang. Ons gevoel van belang is de bel op haar teen. Deze volledige en verleidelijke, verschrikkelijke en prachtige aardemoeder heeft altijd wel iets te bieden.

Hindoes kennen de onmogelijkheid om haar te verleiden of te overwinnen en de zinloosheid om haar lief te hebben of te haten; zodat ze het enige doen wat ze kunnen doen. Ze eren haar gewoon."

Misschien is het klassieke voorbeeld van dualiteit in de hindoefilosofie het concept van Shiva / Shakti. Ramesh beschreef het op deze manier: "Shiva is het potentieel Shiva is de bron." Shiva is dus Shakti of energie. Shiva doet niets, Shiva functioneert door Zijn partner Shakti. Shiva, de Bron is onverdeeld. Het wordt twee - Shiva-Shakti - en de hele manifestatie is gebaseerd op dualiteit, dus zonder Shiva kan Shakti niet bestaan. En zonder Shakti is Shiva Potentieel ongemanifesteerd."
Shiva is het ongebroken geheel.

Bron: Advaita, de Boeddha en het ongebroken geheel.
Auteur: Ramesh S. Balsekar.

Het mythologische verhaal van Kali gaat dus over een archetypische overgave aan het vrouwelijke principe.
Slechts een enkeling die dat weet, wat niet verwonderlijk is want het mannelijke principe domineert nog steeds.
Mannelijke Logica, intelligentie (YANG)  versus het vrouwelijke begrijpen van een totaliteit, intuïtie (YIN)