Voor als het iemand tot nut kan zijn.
Er is een middenweg tussen blindelings zaken aannemen van een spirituele 'authoriteit' en het verwerpen van de 'persoon' die de uitspraken doet.
Die Sadhguru is nu ook niet bepaald my cup of tea, toch ben ik er al interessante dingen van tegengekomen. Ik hanteer de visie dat een mens niet verlicht of perfect hoeft te zijn om dingen te kunnen zeggen die direct of indirecr vewijzen naar verlichting of een andere manier van naar zaken te kijken die verruimend kunnen werken. In die visie volg je niet de mens, maar wat er gezegd wordt, en maakt de mens eigenlijk niet zoveel uit. Of die nu bakken geld verdient aan zijn uitspraken of niet.
“Wees in het nu” … hoe kan je op een ander moment zijn
Heb ik ook ooit eens tegengekomen in een Dzogchen tekst. Het kan waarde hebben om sprirituele concepten ook eens op zijn kop te zetten.
"Wees in het nu, doe een ding tegelijk", zijn termen die zo vanzelfsprekend geworden zijn door de mindfullness beweging, en hoewel waarschijnlijk erg nuttig voor de drukke westerse mens om eens uit die draaikolk van afleidingen te geraken, kan het op een gegeven moment een obstakel worden. Uiteindelijk kan er maar bevrijding bestaan als je niet probeert in het nu te zijn en niet probeert alles mindfull te doen. Dus ja, uiteindelijk moeten deze concepten ook losgelaten worden.
“Positief denken” is ook zo'n mentaal tuckje waar je gevangen in kan geraken. Voor sommige mensen zal het echt nodig zijn om de negatieve spiraal eens te doorbreken, maar eens doorbroken kan je beter het "negatieve" niet meer weg willen hebben. Acceptatie wordt dan de volgende bevrijdende stap, acceptatie niet passief, maar eerder actef (accepteren zoals het nu eenmaal is, maar als het kan veranderen hier de verantwoordelijkheid wel voor opnemen).
“Het universum is liefde”: Ja, maar niet zo letterlijk als dat wij liefde meestal vertalen. Het universum heeft ook allesvernietegende zwarte gaten, het kan natuurrampen veroorzaken waardoor heel veel leven in een klap uitgeroeid wordt. Niet zo liefdevol, en toch... Als je los kan komen van het persoonlijke, dan zou je kunnen zeggen het universum is zoals het is, en zo is het goed, en dat is liefde, in absolute zin. In relatieve zin (zie actieve acceptatie) wil dit niet zeggen dat je niets moet doen om een natuurramp of de levens die het neemt te vookomen. Relatieve liefde, zorg voor elkaar, mag er ook wel zijn, hoewel het absoluut niet on-liefde is dat het universum vernietigd en terug doet onstaan, steeds blijft veranderen.
